Morgunblaðið - 20.06.1972, Síða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 20. JÚNÍ 1972
maigretfær samvizkubiteftirgeorgessimenon
Ég hilkaði við en ákvaS svo að
fara inm nokknum mínútum á
eftir hionum. Þar var setið við
51 borð. Auðisjláanlega vioiru
þetta mest fastaigestir oig á e:n-
um vegignum vonu meilktar hirzl
ur fyrir munnþurrkurnar. Ég
gekk að barborðínu og bað um
dirylkik fyrir matinn.
, „Get ég fenigiS hádegi.sverð
hérna?“
Eigandinn, sem var með bláa
svumtiu, leit inn i matsalinn þar
sem voru aðeins tiiu borð eða svo.
„Þér getið femgið sæti eftir
nokkrat' minúbur. Éf sé að núm-
er þrjú er að ljúka við osía
rébtinn."
í þýðingu
Huldu Valtýsdóttur.
konuna hans í Saint-iHbnoré-
götu oig ég kem síðar að h-enni.
Af lýsingunni að dlæma, gat
þetta wetið mágkona hans. Ai’d-
urinn ag úitÉfið Sitóð heima. Ég
veiit etóki hvernig ég á að lýsa
hemni. . . “
Jú, jú, Janvier hafði viðhaft
eiiginlega niálkivæmiega sömiu orð
in um hana.
Hún var líka greind
koma. Hún talaði lika af skyn-
semi. Hún tóik líka . . .
„O, fari það tii f jandns.“
Maigret svipaðist um eft-
ir strOMeðri til að stroka út orð
in, sem hann hafði skriifað á
gula umsi’.agið Svo fékk hann
sér í pípu og gekk út að glugg-
anum.
Þegar Lapointe barði að dyr-
um hjá honuin hálftima seinna,
var hann setztur aftur við skrif-
borðið og farinn að fylla út
spurningaeyðublað varðandi
stofnunina af mestu samvizku-
sem'i.
Lapointe var öfundsverður.
Hann kom að utan oig hon
um fyligdi hressandi kaldur
blær, nefbroddurinin á honum
var rauður af kuldanum og
hann neri saman höndunum til
að hlýja sér.
„Ég er búinn að þessu," sagði
hann.
„Vaknaði nokkur grunur hjá
Marton?"
,,Ég held, að hann hafi etóki
veitt mér athyigSli."
„Leystu þá frá skjóðunni."
„Fyrst fór ég í leikfangadeild
ina og keypti ódýrasta leikfang-
ið sem ég fann . . . þennarn bíl
44
Hann tóik líitinn gulan bil upp
úr vasa sinum og setti hann á
borðlið
„Koetaði hundrað og tíu
franka. Ég þektoti Marton strax
af lýsin-giunni en það var kona,
sem afgreiddi miig. Tsman-
um fram að hádegi cyddi ég til
að litast um í Sainte-iHonioré-
götu. Verzliunin er í námiunda
við Vend-óme-itorgið. Ég fór þó
ekki inn, Á henni er einn mjór
glug'gi og eklkert í honum ne-ma
einn innisloppur, svartur undir-
kjóLl úr siliki og illskór. Á rúð-
unni s-tóð „Harris, nærfatnaður".
Innandyra Mlktist verzlunin frek
ar setustoifu oig er greimifliega fyr
ir yfirstéttarfðlik."
„Sástiu hana sjálfa ?“
„Já. Ég kem að því síðar. Nú
þurfti ég að fara aftur í Maga-
sin de Louvre. Þar beið ég við
starifsmannainnganiginn. Um há-
degið fflylklkÍEit starfsfólíkiið
út, eins og börn úr stóóla
og tíndist toin á veiitdngahúsin
í grenndinni. Marton birtist og
hafði jafnvel enn meiri hraða á
en hinir. Hann stikaði út
Louvre-igötu, skimaði í aMar átt-
ir og leit við tvisvar eða þrisvar,
en hinir. Hann stikaði út
Það er mannmiargt á gangistétt
inni á þessum tíma daigs . . .
Hann beygði inn í CJoqiuifliliiére-
götu og hvarf þar inn á Mtinn
veitinigastað sem hedtir „Trou
Normand". FramhHiðin er brún-
máluð með guium stöfum og mat
seðiMimm hangir í kassa winstra
megiin við dyirnar.
Marton var himum m.egin í
salmum við dyrnar fram i eid-
húsið. Hann sat þar einn við
borð, sem lagt var á fycir einn.
Gegnt honum var auður stóll'.
Hann sagði eitthvað við eiiia
framimistöðustúllkuna, sem virt-
ist þekkja hann og hún lcom
mieð amnan disk í viðbát.
Nokkrair mtoiúitiur iiðu. Mart-
on fár að lesa í dagblaði en
leit oft yfir það í átt til dyr-
anna.
Og von bráðar gekk umg kona
inn. Hún kom strax auga á
hann, gekk rakleitt til hans Oig
setitist á miðti honum ei-ns og
hún væri því alvön. Þau kysst-
ust ekki og tókust ekki í hend-
ur. Brostu bara hvort til annars
og mér fannst hrosið vera hálf-
dapurflegt."
„Var þetta ekki konan hans?“
„Nei. Ég var búinn að sjá
„Hún er ákaflega kwenlieig. . .
ég veit ekki hvort þú skilur,
hvað ég á við. . . koma, sem er
tiiil þess fædid að elska eins og
menn dreymir um að vera elsk-
aðir. . . “
smjörííki

ItOSENGREIVS —a
VIÐURKENNDAR 1 ' 4
ELDTRAUSTAR j
— fyrir kyndiklefa 1 | ■ á
— hvar sem eldvörn þarf
— Standard stærðir ! < >,.>
— Sérstærðir | ~
SÆNSK GÆÐAVARA m ■
VtÐURKENNiNG
MUNAMALASTOFNUNAI tlKISINS. 1
E. TH. MATHIESEN H.F. 1
SUÐURGÖTU 23 M , .. VM
HAFNARFIRÐI — SfMI 50152
velvakandi
0 Hvar á að fleygja rusli?
Á. K. skrifar:
„Velvakandi!
Slagorð dagsins „Hreint
land“ eða „Fögur borg, hrein
torg“ virðast aðeins vera í nös-
um þeirra, sem hafa með þessi
mál að gera. Ég vil leyfa mér
að skrifa yður um reynslu mína
í dag í sambandi við ofanritað.
1 hádeginu hafði ég lömgun
til að sitja utanhúss að snæð-
ingi. Ég keypti mér þvi, ásamt
vinkonu minni, svokaliaðar
„franskar kartöflur", sem við
fengum afhentar í nokkuð stór-
um kössum, innpökkuðum. Við
settum okkur niður í gras, rétt
við Hallgrímskirkju og nutum
góða veðursins og hádegisverð-
ar, en svo kom að því, að fríið
var á enda, og þá lágu umbúð-
ir matarins þarna í grasinu.
Leit ég í kringum mig eftir
bréfeikörfu, sorptunnu eða öðru
því iláti, sem tekur á móti rusli
borgaranna. Þrátt fyrir ítrek-
aða leit í nágrenninu, fann ég
ekkert sMkt og þá gekk ég nið-
ur á Njálsgötu með þessa mið-
ur skemmtilega byrði.
Ég tók eftir þvi að það skein
og glampaði á rusl aUs staðar
á götunni, en en-ga fann ég
bréfakörfuna, og endaði þá með
þvi, að ég laumaðist inn í
einkagarð, fann sorptunnu og
losaði mig við umbúðirnar. Eft-
ir vinnu fór ég í verzlanir
ásamt dóttur minni og keypti
handa henni banana, sem ég
fékk í bréfpoka, og vildi hún
borða hann þegar í stað, hvað
ég leyfði henni. Við vorum
staddar í stóru verzlunarhverfi
í Vogunum, og þegar bananinn
var tekinn úr pokanum, var
hans ekki lengur þörf og
fleygði telpan pokan-um frá sér.
Ég benti henni á, að þetta
mætti ekki gera, tók bréfpok-
ann og hóf í annað sinn á sama
degi leit að ruslíláti, því miður
árangurslausa.
Úrbóta er vissulega þörf. Það
fegraði e.t.v. ekki borgina að
setja gráar og ljótar sorptunn-
ur hér og þar, en mætti ekki
koma fyrir snotrum bréfakörf-
um víðar, sérstaklega í verzl-
unarhverfum og á þeirn stöð-
um sem fólk setur sig niður á
bekki eða í gras.
Þetta teist trúlega ekki til
stórmála, en mér skilst, að Vel-
vakandi sé einmitt móttækileg-
ur fyrir skrifum frá ergilegum
borgurum.
Með virðingu,
Á. K.“
Það er rétt skilið hjá Á. K.,
að Velvakandi er mjög svo
móttækilegur fyrir ergelsis-
skrifum, en hitt er annað, að
sá hinn sami hefur vei-tt þvi at-
llllllllllllllllllllllII1111H1111111»
HJÓLBARÐAR
HÖFÐATÚNI8 Sími 84320
Nýir og sólaðir hjólbarðar
Hvítir hringir
Balanssering
Rúmgott athafnasvæði
Fljót og góð þjónusta
Hjólbarða viðgeróir Opið 8-221
Eitt fullkomnasta hjólbarðaverkstæði landsins
TTniwiTf iiMiiif iriíMiiriiiii riim
hygii, að víða í borginni hanga
uppi ílát fyrir rusi og þau síð-
ur en svo grá og ljót, heldur
blá og einkar snotur. En að
gamni siepptu; þessi ágætu
þarfaþing þurfa að vera víðar.
0 Enn um lokunartíma
og þjónustu
S. T. skrifar:
„Fyrir nokkru lágu frammi
í matvörubúðum áskriftarlistar
fyrir þeirri hugsjón afgreiðslu-
fólksins að haifa fri allan laug-
ardaginn. Margir virtust verða
við þessari áskorun —• helzt þó
afgreiðsiufólkið sjáift, en marg
ar húsmæður vinna í þessum
búðum — en þeir ekki taldir,
sem nei sögðu. Árangurinn er
nú sá, að SS-búðir og fleiri hafa
ákveðið að loka á laugardögum,
en þess munu engin dæmi að
búðir í nágrannalöndunum eða í
heiminum yfirleitt, loki allan
laugardaginn.
NOTAÐIR BILAR
Skoda 110 L 1971
Skoda 110 L 1970
Skoda 110 L 1970
Skoda 110 L 1970
Skoda 100 L 1970
Skoda 100 L 1970
Skoda 100 S 1970
Skoda Combi 1972
Skoda Combi 1968
Skoda 1000 MB 1969
Skoda 1000 MB 1967
Skoda 1000 MB 1967
Skoda 1000 MB 1966
Skoda 1202 1968
Skoda 1202 1966
Skoda 1202 1966
SKODA
Auðbrekku 44—46, Kópavogi
Simi 42600
Nú er önnur stétt manna far-
in á stúfana; sem sé þeir sem
bera út póstinn. Þeir ganga nú
með lista og biðja um áskrift
fyrir því, að menn kæri sig
ekki um að fá bréf á laugar-
dögum, og nú er hægt að banka
og koma inn fyrir, þótt annars
sé bréfunum bara hent á tröpp-
urnar. Mér og sjálfsagt fleir-
um, er spum: Er það fyrir til-
stilii eða með samþykki póst-
stjórnarinnar, að ætlun er að
skerða þessa þjónuistu, sem þó
er ekki of góð fyrir? Skattar
eru hækkaðir, en samtímis er
svo öll þjónusta skert og virð-
ist nú svo komið, að stofnanir
og verzlanir séu aðeins til fyrir
þá, sem þar vinna, að þeir hafl
sem hæst laun og sem mest frí.
Væri ekki nóg að hafa opið
einu sinni í viku?
Við erum að auglýsa okkur
sem ferðamannaland en hver er
svo þjónustan sem við bjóðum?
Lokað alla laugardaga, verkfall
hjá kokkum og póstur ekki bor
inn út 2 daga vikunnar. Væri
ekki tilrvalið að kynna sér fyr-
irkomulag þessara mála í ferða
mannalandi, eins og t.d. Nor-
egi?
Ueizlumntur
Smiirt bruuð
og
Snittur
SÍLDSFJSKUR