Morgunblaðið - 24.06.1972, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. JÚNl 1972
3
Gaui á Látrum
Kiddi
Xorfi
Mari á Litla-
Doj
Óli Kristinn
Eyjapeyjar í íslandssiglingu:
Þetta er frábært peyjar, ha
u
55
Frá Eyjum til Norðf jarðar
og svo áfram auðvitað
Kæru samlandar og aðrir
gæzikar.
ÞAÐ var gjólupus þeigair við
renmdum að brygigju á Nes-
kaupstað, en annað eins hefiur
nú skeð oig ekki þurfitum við að
kvarta undan brimsúg edns oig
við steðjann á Suðurey. En
það er bezt að vera elkkert að
tvSnóna við þetta og halda
siprokinu áíram.
Það vair miðvikiudagskvöíldið
14. júnií sQu kliukkan hálf átta,
©ð við sitigrjm um borð í blöðr-
'oraar tvær, siem kenndar eriu
við þann íramiska Zodiac, enda
ætt þeirra þamgað rakin.
Föóurlandið kitlaði ikrika og
Btendiax og hópur af fólki hafðd
safnezt saman á bryggjunni til
þess að horfia. Þar voru triMiur
frömiuðir eins og Mamigi
Knumm og Óii Gránz.
Bátamir slkriðu af stað. Gaiui
á Látrum var á Látrapransin-
um, en hjá honum voriu þeir
Óli Kristinn og Torfi, en á
Látla-Doj hristist Mari á bak-
tocxrðspiuilteiunni og kitllaði inn
gjöfina, en á stjómborðspuls-
'unini siat Kiddi með svefhþykka
Sjóvettifinga á höndiunum. Hrist
ist hann mdmna vegna þess að
það er seigaira í honium en
Ma ra.
Þe/gar við ságldum fram hjá
hafinairgarðmum hlupu menn
þar firam og mumduðu mynda-
vélar þegax við fiónum hjá.
Reyndum við að brosa út i
bægra om fieið og við veifiuðum
á móti þeim.
Stefnan vax nú tekin til aust-
urs, enda er auistrið stundum
rautt eftir því sem stumfix segj a
og því igött að taka mið á þvi.
Hins vegax vissum við lítið
hvað hedð okkar. Brátt vomm
við komnir fram hjá EMiðaey
og Bjamaxey, þar sem lunda-
kaliar sitja á suimrin undir háfi.
Suðvestan-kaldinn stóð í bak
ið og púraiens var á. Mótoram-
ix sungu sinn vanabundna söng
í tiaibreytinigarleysi og bátarnir
kiifiu upp undiröiiduna öðrum
megin og rrunnu iéttileiga riiðiur
himum megin.
Upp tffl lands sáust fjöfill sveip
ruð huiu, en við ströndina bylt-
ist hafaldan í blaiutum fiaðmlög-
utm við svartan sandinn. Eyjar
kiædduist smátt og smátt í
spjarir móðiu og þykknis eftir
því sem við sigum austur á
bóginn og eftir um tveggja
tima siglinigu sflökktu þær hjá
sér og drógu fyrir auisturglugg-
ann. En Eyjar voru ek'ki fyrr
horfinar inn í fjarlægðina en
Pétursey skaut upp koliinum
og sikömmiu síðar Dyrhóllaey.
Austur hjá Vik lláigu nokkr-
ir hátar í vari. Við renndum að
einum þeirra, gægðumst upp
ftyrir lunninguna og spurðumst
íyrir um kaffikönnuna. Þeir
varu að flagfæra trofflið karlarn
ir, en við vorum þama komnir
í hið fræga skip Gullborgina.
Þegar við komium niður d lúk-
ar var kokkurinn að þurrka af
kaffifiöntunum, en þullian í sjón
varpimui brosti breitt og baiuð sið
an góða nótt. Við brostum lika,
en iíkiiaga hefur hún ekki heyrt
í okkiur þetgar við biuðium henmi
þemustarf um borð hjá okkur,
að minnsta kosti swanaði hún
ekki.
Kaffið fór vel í maga og þeg-
ar við komum upp aftiur, not-
uðu nokkrir tækifærið og juku
magn Atlantshafsimis. Stokkið
um borð og aftur var sett í
gang. Innan stundar flá Hjör-
leifsihöfði að baki og sömulleið-
is Kötlutamgi. Bjart var að sjá
til austurs, en norðurhiminninn
roðnaðd eims og ung stúika í
morgumisárið, enda lúrði sóflin
bak við fjöllin og horfði á ský-
in í mesta siakleysi.
Skrúfiur zodiacanna snerust
og þyriluðu upp sjónum í hvit-
fyssandi löður, svo að við sá-
um Margot Fonteyn, ísadóru
og aðrar sldkar stelpur Ijóslif-
amdi fyrir okkur. Vatnajökuflfl
kom út úr buiskamum með hvít-
an koll einis og stúdent á 17.
júní, það vantaði bara rósina í
hnappagatið.
Mótorinn á Látraprinsinum
tók nokkur aukapúist og sama
var að segja uim kaptein
Gaua. „Þessir helvítis Rússar,“
sagði hann. „það á að taka þá
aflímenniiega í gegn.“ Við hváð-
um. „Jú, þeir setja migu í bens
infið hjá manni þessir and-
sk......." En aukapústin gemg-u
hjá og þegar við náðum Ing-
ólfsböfða hafði sólin skotizt
uipp fyrir fjölldn, erada var
klukkian fimm að morgni. Vind
hafði lægt og sjórinn var slétt-
ur. Hann var með sóliskinslblett
um, sem við skutumst inn og út
úr. Þaraniig gekk ferðin hrukbu-
fláraist austur til Hafraar. Við
keyrðum inn ósinn og ailtveg
upp að Hótel Höfn, en lentum
þar skammt undan á mátaffleg-
um táma í mongunbafifið. Til að
gera langa sögu stutta þá feng-
um við irani fiyrir okkur í skól-
anum, en mótorana fengum við
að geyma i fjárhúsimu hans Ei-
ri'ks olíutoílstjóra. Frá Höfn fór-
um við ekki fýrr en á aðfarar-
nóft sunnudags, enda þótt við
sæjum það í Timanum að við
væru löngu farmir af stað, en
það er nú svo með þá sem vilja
áikveða allt fyrir mann, þeir
anda ekki affltaf i takt við raun-
veruleikann.
Gaui skrapp einn dag i öræf-
in, þar sem hann gerðist hjáip-
arkokkur kúaserðffls og að-
stoðaði við fjöflgun nautgripa í
sveitinni, enda hann hagvanur
þarna. Við eyddum 17jándan-
um í Höfin og sáum skrúð-
göngu. Óli Kristinn þurfti á
bafll um kvöldið, svo að við fór-
um lika, en strax að þvi lokrau
var íöðuriandið tekið upp að
nýju og lagt var í’amn. Það
voru homfirzk ungmeyjartár,
sem hrundu í Atlantshiafið þá
nótt og Ófli Kristinn horfði sárs-
aukaaugraaráði á okbur þar
sem við biðum eftir honum með
vélarnar í gangi. Hann sá sig
þó um hönd og sfleppti hönd
stúlkunnar um leið og hann
kliappaði henni á bakið. Koma
tdmar og koma ráð, en við vor-
um að róa á sjó, en ekki landi.
Aranars var steflpan fjári falleg.
Nóg um það. Þetgar við sigldum
út ósinn varð eiinum á orði, að
gaman hefði verið að haíia sam-
fflot með Manga Krumm á ný-
slkveraðri trillunni. Það tók
okkur kiuikkutíma að fiara fyr-
ir Stokksnea, þar sem Kandnn
hefur skermana, en sfiðan var
renindngur aila leið í Papey.
Snemmhendis um morguninn
guðum við á giiugga hjá Gústa
í Papey, en hann dvelst núna
úti í eynni ásamt fleira fóGiki
að huiga að fié og öðru. Við þág-
um með þöbkum baffið, sem
systir hans bar okkur. Hver
bölíl&fyllin eftir aðra hvarf ofiam
i okkur og margt var skrafað.
Við ræddum um Efldey og sitt-
hvað fleira í jarðlífsmálum og
Gústi var alveg viss um það að
maður eins og Ámi Johnsen,
sem iifði lífinu aldeiflis lifandi,
hefði ekki tima til að deyja þeg
ar þar að kæmi. Eftir kaffii-
spjallið gengum við um eyiraa
með Gúista og sáum meðal ann-
ars umrótíð etftír forsetann.
Torfi myndari var komiran með
rauðglóandi myndavél eftir
alllan hamagaraginn á takbanum
og átti engin orð til að lýsa
aðdáun sdnni á eyrani, nema etf
til viH með orðunum „dj. er
þetta frábært, peyjar, ha.“
Við kvöddum Papeyinga og
snerum tdl lands. Vindað hiafði
svolítið og stóð vindurinn beint
i fangið. Lítið var hægt að
keyna og pusaði yfir bátana, eira
gúmmigalflamir vörðu. Klukku-
tíma siiðar vorum við á Djúpa-
vogi, þar sem við stönzuðum
nokikra stund, fengum okkur
kafifi og keyptum bensdn á rokk
ana. En ©kkert droll. Galiamir
voru reimaðir fast að fésiniu
þegiar við héldnm aí sitað til
Breiðdaisvíkur, en þar rúfflwð-
um við úr svefinpokuraum á
gólfið í skólanum og svifium
á væragjum drauma innan um
framliðnar flugur, sem ein-
hvern tíma höfðu svifið inn í
eilífðinga. Næsta morgun var
nokkuð hvasst, en lægði þegar
á leið og var komfinn norðan
hægur, er við ýttum úr vör
skömmiu eftir hádegi. Síðön
þrædduim við firðina með
stanzi á Esikifirði, þar sem enn
var svolgrað kaffi og með því,
en um niu leytið um kvöidið,
19. júní, náðum við tffl Norð-
fjarðar þar sem þetta er skrif-
að og sendum við öllum Eyja-
kveðju á undan punktinum, en
liklega verðum við komnir
norður fýrir land þegar við
sendum ykkur línu næst.
Lent í Papeyjarvör.
Krói.
Gústaf í Papey og systir hans.
4
9
«