Morgunblaðið - 24.06.1972, Side 10

JLO
MORGUNBLA-ÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. JÚNl 1972

I * r'vS-tS^ ^
Gylfi Gíslason: Xil Jesú Krists ogr pabba hans í himnaríki. —
Jón Gunnar hygg ég að hefðu
báðir kynnt sig betur þama með
myndum sínum í MCklatúnsfkála.
Fatahrúgur Magnúsar Páissonar
fylltar gipsi virka þarna mjög
einmaraa og utangarðs. Trémynd
Björgrvins S. Haraldssonar sýnir
skemmtilega áferð i kLasslisbu
formi og virkar neðri hlutinn
sterkar hinum efri. Mynd Sigrurð
ar Steinssonar er trúlega átaka-
miestia verk hans til þessa, en
hefði sennilaga staðið betur án
vænigjanna. Stúdíu-mynd Sigfús-
ar Thorarensen er eftirtektar-
verð nemandavinna. Naivar mynd
ir Sigurlinna Péturssonar vaeru
tilvaldar á opnu leiksvæði bama.
Þorbjörg Pálsdóttir hefur oft ver
ið ster'kari ein að þessu sinni. —
„FLiiga“ Magnúsar Tómassonar á
siiðusitu sýningu var öliu áhrifa-
mieiri þessari útgáfu hans af Bart-
art. „Afkomia" Jóns Benedikte-
sonar leiðir hugann að nýju land
námi. „Gjaldþrot“ Inga Hrafns
er undarlegt framhald frá „Fölln
nm víxLi“ hér um árið. Lengri
upptailming verður ekki að sinni
mta. vagna þess að tölumerking
verkianna var horfin.
skrifar um
MYNDLIST
Utisyning og SUM-sýningar
Jón Benediktsson: Afkoma.
SÝNING margs lconar fyrirbæra
úr heimi högg- eða síkúlptúr-
mynda á Skóiavörðuhoiti gegnt
Ásmiundarsal virðist nú orðiinn
einn liður í líistahátíð í stað ár-
viss viðburðar, svo sem hug-
myndin mun hafa verið í fynstu.
Ætla mætti að við það gæfist
meira sviigrúm ti'l undirbúnings
og sýningarniar yrðu þanniig
hvort tveggja vandaðri og sterk-
ari. En engin merki sB'krar þró-
unar verða séð á sýningu þeirri

Magnús Á. Árnason: Kjarval
er upp var sett í sambandi við nú
veriandi listahátíð, því aið sýning
in er ein hin daufasta fram til
þeissa. Kanruslki er ástæðan sú að
mýjabriuimiið er horfið og því gerð
ier rneiri kröfur samfara þvi að
sýningin megnar eik'ki að endur-
nýja Siig sem skyldi, en einnig
rnun ótti um skemmdarverk eiga
einhvem þátt í því að listamenn
veigri sér við að taka þátt í sýn-
iimgunni, einkum með hin minni
og fímgerðari verk. Ýmis verb á
íslienzku deild Norrænu sýning-
arinnar á Mrklatúni ættu t. d.
öllllu frekar heima á útisýning-
unni en í hálfgerðu rökkri þar
sem þaiu eru hötfð. — Vomandi
tefeur þetta lofsverða fyrirtæfci
fjörkipp eftir þesisa reynisllu síma
og mætir tvíeflt til leifcs á næstu
listahátíð að undangengnum
vandlegum undirbúningi.
Vífci ég iítiliaga að sýningar-
verfcum, þá er áberandi hve verk
Sigurjóns Ólafssonar Ilfiga upp
uimhverfið, hann stendur sannar
leiga fyrir sínu sem endranær,
tréskúlptúrinn í horninu, sem
hann nefnir „Fjölskylda" er eink
ar sbemmtilegur og lifandi svo
og ígrásteimsmynd hanis efcki stíð
ur. Mynd Magnúsar Á. Árnason-
ar af Kjarval sómir sér vel, en
nafngift myndarinnar leiðir á-
horfandann út í ýmsar vanga-
veltur, sem mér virðist myndin
efcki standa undir. — Myndir
Snorra Sveins eru hressilegar, og
það sem stærri myndin kann að
missa við nánari kynni virðist
sú minni vinna fylliLega upp, en
þá mynd vantar þó bakgrunn
eða annað umhverfi til að njóta
Sín til fulls. Mósaikmyndir Gunn
ars Arnar eru þekfcilegar tilraun
ir í sivo takmörfcuðum efniviði.
Sigrún Guðmundsdóttir virðist
góðum hæfileibum gædd, en hin
norsfca skólun loðir fuflllsbeir'kt
við hina ungu listafcomu. Mynd
hennar „Sáðmiaðurinn“ er mjög
lifandi, en smágert andiit mynd-
arinmar samsvarar naumast ein-
faidri og heiilegri útfærslu lík-
amains. Ragnar Kjartansson og
Alþjóðlag sýning SÚM-hópsins
er til húsa uppi á lofti í Ásmund
arsal og í galieríi þeirra að Vatnis
stíg 3. Á þessum stöðum sýna
58 listamienn frá 16 þjóðium 200
verk og eru þaiu mörg æði furðu
leg fyrir venjiuleg augu, að efcki
sé meira siagt. Ég hef séð mikið
af þvílliku á ferðum mínum mtlli
sýninga erlendis og er þvi fæst
nýtt fyrir mig. Ósjaldan gietuir
filikt verið skemmtilegt og stugg
að við manni, og kom mér það
Mynd eftir Ferdinand Kriwet.
því nokkuð á óvart, hve rislág
þeisisii sýining er sem heild. Stór
hluti þeirra erlendu sem sýnai,
virðist hafa mestan áhuga á at-
feriislist, ásamt hugrnyndafræði-
ieigu fitli og föndri með bók-
menntalegu ívafi, þar sem fátt
verður eftirminnilegt. Hressdlagt
„avant-igarde“ sprell og spé, cng
áhriflarika anti-art getur maum-
aist að líta. Undantekning hér er
þó leiðarlýsimg Jóns Gunhars
geignum jörðina. „Klukkan 18
(skv. ísienzkum tíma) 6. júní
1972 miuin ég senda þrjár hugsað
ar línur stytztu leið igemgum
hnöttinn til þriggja staða: New
York, San Francisco og Sydrney.
Þar mun ákveðinn maður taka
við hverri líniu og merkja hviar
hún ketmur u,pp á yfirborð jarð
ar. í Reykjavífc mun ég merkja
þann stað sem hugsanimair eru
siendar frá með þremur rörum,
réttvisandi til fyrmefndra staða.“
Er voniandi að móttatoan haifi ver
ið vegleg í áfangastað með t'il-
heyrandi lúðrablæstri og buimbu-
slætti! í Ásmundarsail vekja at-
hygli ijósskífur Ferdinands Kri
wet í offsetprenti, lífiga þær upp
salinn í fjölbreytni ásamt mynd
rænni tilfinninigu. Margvíslietgan
huigmyndafræðilegan lei'k rrueð
Framhald á bls. 14
Sigurjón Ólafsson; Fjölskylda
Anglýsendnr nthugið ^