Morgunblaðið - 26.08.1972, Blaðsíða 15

MQRGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 26. ÁGÚST 1972
15
— Við fóriuim með Goða-
foaai gaimla Ki Hambongar og
þaðan með bíliuim til Bstóín-
a'r. Keppetndur fengu þorp
út af fyrir sig og aðstaöan
þar var í alla sitaði firábœr,
t.d. fengum við íslendingarn
ir fínt hús fyrir oikkiuir.
— Þ>agar teikaireiiir voru
settir gekk Hiitier rétt fram
hjá okikur ásamt Alþjóða Ol-
y mpí u n efn'd imi ,i. Síðam hélit
ha.nn upp i sitúku sína og
ég var far'nn að kviða fyrir
að hann héidi nú einia af siín-
uim lömgu ræðuim. Sem betur
fór igerði hann það ekki,
bauð aðeins ailia velkoimna og
sagði leikí na setta.
— Þatrna i Ber’Jín virtist
ekkerit skorta, ekki eiltt ein-
asita simáatriði var öðru visi
en bezt varð á kosið. Þetta
var eiginlaga ailt yfir'gengi
leiga stórkostiagt og akipufliaig
ið á ölil'um hiiuitiuim var frá-
bært.
— Það er taúá'ð uim að Hrti
e.r haifi mismunað kepperi’dum
og Jesse Owens nefnduir í þvi
samþandi. Ég hieid þó að
þetta sé aðiit tómur misisikiln-
'rnguir. Það sdgrar þarna Þjóð
verji i sipjótkaisitiiniu öllum á
óvart oig ég he’id að H iti e r
haifi bara kaliiað hann til sin
vegna þess að hatnn var þýzk-
ur. Owens var svo nœsti s'g-
urvagiari og þá var Hitler far
inn. Blaðamenn blésu þetta
upp og sögðu að Hi'tler hefði
ekki viiljað takia í hönd Ow-
ens vagna þess að hann var
negri. Ég man eklki einu sinni
eftir því að neinn okka,r hatfi
tekið efittir þesisu fyrr en við
lás’um um það i blöðuti'um.
— Ég tók ekki eins mikið
eftir Jesse Owens og landa
hans að nafn' Mritcale. Það
var æg'úsiguir kraít'u,r í þeiim
manni, en hann bara anlt-
af eftir í start nu og tapaði
á því. Eftir að þe'r voru
kornnir á sprettinn dró hann
alltaif á Owens, það duigði þó
ekki tii.
— Ég kappti þarna í vatns
knattleik og í i'onzka iiðinu
gekk ekki sérlaga vel. Við
töpuðuim öilum fjórum leiikj-
unum, en'dia varla v ð öðru að
búast. Það senr hrjáð: oktour
mest i þessuim leikjuim var
hversu óvanir við voruim að
keppa. Verst var að tapa 0-5
fyrir Svíuinum, þeir voru ekk
ert betri en við, bara keppnis
vanari og höfðu hieppn'ina
með sér.
— Olympiuiieikar hafa mi'k-
ið seiðmagin og það. er etoki
'ammiað hægt en að dásit að
því fó'lki er tekur þátt
þeim. Að baki þátttöku hvers
mamms liiggur þrotlauisit stanf
og mik.il sjálfafórn. Svo er
kammslki tímin'n, sem þetta
fólk er við sjálfa keppnina
imnain við mínútu. Ég er aiit-
af hrifnastur af sundinu og
afrek þessa kornunga fólks
í sundi eru ótrúlr'g, og það
sannar aðeins hvað manns-
líkamimin þolir mikið áliaig.
— Ég óstka ölluim íslending
uim aills h'ns bezta og v'.ssu-
lega skillur maðuir einf.iðieika
þessa fólks á svona stórmótd
I keppni jafnvefl við atvirmu-
menm. En ég veiit að aflifir
halda uitam með þvi huigarfari
að gera sitt beztia og enigimm
gerdr meiira en hiainm getur.
Olympíuleikarnir
ógleymanlegir
- sagði Jón Þ. Ólafsson, er
keppti í Tókíó og Mexikó
— Ég er mjög þakkláttir
íslenzku Olympítinefndinni
fyrir þatt tækifæri, sem ég
hef fengið. Ég var valinn til
að taka þátt í Olympítileik-
umim í Tokyo og í Mexico.
I>að varð manni til góðs í sam
bandi við æfingu og árang-
ur. Olympíuleikar eru líka
ógleymanlegir atburðir fyrir
þátttakendur.
Þannig mæltist Jóni Þ. Ól-
afssyni, skrifstofustjóra, en
hann var einn af fjórum þátt
takendum Islendinga á Olym
píuleikunum i Tokyo og Jón
heldur áfram:
— Það var líkast ævintýri
að koma út til Japan, þetta
var framandi land fyrir okk-
ur öll og ég hafði ekki tek-
ið þátt i Oly'mpd'uleikum áð-
ur. Árangur Islending-
anna var eins og vænta mátti,
hvorki betri né verri. Val-
björn Þorláksson var fremst-
ur okkar, hann lenti í
12. sæti í tugþrautinni.
Þarna var samankomið allt
bezta íþróttafólk heims og
unnin mikil og góð afrek. Að
staðan tók fram þvi er áður
hafði þekkzt og þessi íþrótta
hátið bauð upp á allt það
bezta.
Á Olympduleika á að senda
bezta iþróttafólk landsins á
hverjum tíma og alir þeir er
valdir hafa verið eru fylli-
lega verðugir þátttakendur.
En það hafa átt sér stað
hörmuleg og leið mistök, sem
íþróttafólk almennt vægast
sagt furðar sig á. Það að
skilja Guðmund Hermanns-
son og Sigurð Ólafsson eftir
heima.
— Ferill Guðimmdar er ein-
stakur í íslenzkri íþróttasögu.
Hann tekur fyrst þátt í
keppni fjórum dögum áður
en ég fæddist og síðan er lið-
ið 31 ár. Öll þessi ár hefur
Guðmundur verið einn okkar
albezti íþróttamaður, að und
anskildum tveimur árum er
hann var frá keppni vegna
meiðsla í baki. Hann komst
þó yfir þau með mikilli þraut
seigju og frábærum dugnaði.
Mér er kunnugt um það að
Guðmundur hefur æft vel og
Jó Þ. Ólafsson — leið og hörmuleg mistök að senda ekki Gttðmund Hermannsson og Sig-
ttrð Ólafsson.
samvizkusamlega frá siðustu
leikum með Múnchen í huga,
alltaf fimm sinnum í viku. Að
vísu náði Guðmundur ekki
lágmarkinu, en úr þvi að
tveir frjálsíþróttamenn verða
sendir til Múnchen án þess að
hafa náð lágmörkunum, er
það hreint hneyksli að skilja
Guðmund Hermannsson eftir.
-- Um Sigurð Ólafsson er
mér ekki eins vel kunnugt,
en sem áhugamaður um iþrótt
ir almennt hafa framfar-
ir hans að undanförnu ekki
farið framhjá mér frekar en
öðrum. Allt áhugafólk um
íþróttir fordæmir þau vinnu-
brögð er þarna hefur verið
beitt.
Stórkostlegt skipu-
lag 1 Berlín
— sagöi Úlfar Póröarson
er keppti þar árið 1936
Attgtt alls heimsins beind-
ust að Þýzkalandi í ágúst-
mánuði árið 1936, eins og ]>an
gera í dag. Þá voru Olympín-
leikarnir lialdnir í Berlín og
gliesihragttr var sannarlega
einkcnnandi fyrir I><-ssa
leika. íslendingar sendtt hóp
snndknattleiks- og frjáis-
íþróttamanna ntan tll þátt-
töku í leiknnum. Meðai kepp-
enda var ÍTlfar Þórðarson
augnlæknir og fengnni við
liann til að segja okkur stutt
lega frá leikunum.
Úlfar Þðrílarson — iMM aA því fólki sem keppir á Olympíu leikum.