Morgunblaðið - 22.05.1973, Blaðsíða 7

MORGUNHLrAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGU'R 22 MAl 1973
7
Bridge
Eftirfarandd spil er frá leikn-
um mil]i Itaiiu og Poirtúgal í
Evu'ópu m óiiicnu 1971.
Norður
S: 8 5-4 32
H: 8-4-2
T: K-10-9-7
L: G
Vestur
S: ÁG
H: Á-9-6-5
T: Á-2
Austur
S: D
H: K D-G-10-7-3
T: D-8
E: 10-9-8-4 3 L: K-D-6 5
Suðiir
S: K-10 9-745
H: —
T: G-6-54-3
L: Á -7-2
Við anmað boirðið sátu itölsku
spiOiaramir Messitna og Bianehi
A V og sögðu þanniig:
V. A.
11. 1 hj.
2 hj. 3 gr.
51. 51.
6 t 6 hj.
Að vetnju eru sagnir ítöisku
spiiarainina nákvæmar, esn þeim
táH mikillla vonbrigða tók suður
laufa ás, Jét aftur lauf og noirð-
ur trompaði og Portúgal fékk
100 fyrir. Eima sSemimain, sem
hægt er að vJmma eru 6 grömd,
ern þá verður vestur að vera
siaignhafi, þvi ammars getur suð-
ur látið út tígul.
Við hitt borðið sétu ítölsku
spöJairamir N-S og þar gengu
sagmir þanmiig:
s. V. N. A.
2 sp. D. 4 sp. 4 gr.
5 1. P. 5 sp. D.
P. P. P.
Þessi lokasögn er mjög góð,
þvl spilið vinmst ef austur á
spaða ás. Spiiið varð 1 niður og
Portúgal fékk eimn.ig hér 100
fyrir spilið og græddi því sam-
taJs 5 stng á spilimu.
BLÖÐ
OG TíMARIT
Verztlumajrtiðimdá 1. tíbl. er
koonið út. 1 blaðimu er m.a.
þetta. Sagt er frá aðal-
fumdi K a u pmanina samta ka Is
lamds, skýrsla framikvæmda-
•stjóra, ræða viðskiiptaráðherra,
formannaskipti í Kaupmamma-
saantökunum, mdmmimg um Jóm
Mathiesen kaupmann, stofnfund
ur aimenns lánasjóðs, fréttir írá
K.í. og fleira.
|n||iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiBii|||
SMÁVARNINGVR
IkiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiilU
Hjálp, hjálp, hirópaði föngu-
Jeg stúKka, um Ieið og hún hljóp
að lögregJustöðimmi. Mér var
mauðgað af hálívita, múma rétt
áðam.
— Hverniig veiztu, að hamm
er hálifvitá, spurði eimm Jiög-
reg'luiþ j ónnim n.
— Hamn hlýtur að vera það,
sviairaði stúlkan. Ég þurfti að
sýma honum, hvað hanm átti að
gena.
[IHI
i
iiliiiiinniiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiimiimiiimiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiii|
fréttir
iiiiiiiiiiiimumHiniiiiiiiiiiiiuinnminiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
I
Minninga rkort
tdJ styrktar Áskiirkju fást á eftir
töldum stöðum: Holtsapöteki,
Bókaverzlundmmi Kleppsveg 152,
Ástu Selvogsgrunmd 33, s. 34703,
Hóknfríðd, Kambsveigi 23 s. 32595
Guðmundu Kambsvegd 36. s.
32543, Stefaníu Kleppsvegi 52,
s. 33256.
DAGBÓK
BARMMM..
BANGSÍMON
Eftir A. A. Milne
Hamn stakk höfðinu í gatið og reyndi að troða sér út.
Hann ýtti og togaði með höndum og fótum og brátt var
nefið komið út hinum megin . . . svo komu eyrun . . .
svo hendumar . . . svo axlirnar og svo . . .
„Hjálp,“ kallaðd Bangsímon. „Ég verð víst að reyna að
troða mér inn aftur.“
„Það er ekki gott,“ sagði Kaninka. „Ég verð nefnilega
að komast út.“
„Já, en ég kemst hvorki út né inn,“ sagði Bangsímon.
Úr því Kaninka komst ekki út um forstofudymar, þar
sem Bangsimon sat fastur, þá fór hún út bakdyramegin.
Svo hljóp hún í kring um húsið og að forstofudyrunum,
þar sem höfuðið á Bangsímon stóð út úr.
„Ertu fastur?“ spurðd hún.
„Ne . . . ei,“ sagðd Bangsímon með uppgerðar kæru-
leysi. „Ég er baxa að hvíla mig og hugsa og rau}a.“
„Taktu hérna í höndina á mér.“
Bangsímon gerði það og Kaninka togaðd allt hvað
hún gat.
„Æ, æ,“ æpti Bangsímon. „Þú meiðir mig.“
„Á ég að segja þér nokkuð,“ sagði Kaninka. „Þú ert
kominn í k]ípu.“
„Já,“ sagðd Bangsímon gnaimux, „og hvers vegna er ég
kominn í khpu? Vegna þess að gatið þitt er ekki nógu
stórt.“
FFWMWILÐSSflEflN
„Vegna þess að þú horðaðir aJlt of mikið,“ sagðd Kan-
inka. „Mér datt það í hug, en ég kunni ekki við að segja
það við þig, að annað okkar borðaði of mikið og það
væri ekki ég. En nú fex ég og sæki Jakob.“
Jakob átti heima hinum megin í skóginum. Þegar
hann kom með Kaninku og sá höfuðið á Bangsímon í
gatinu, sagði hann: „Bangsakjáninn minn,“ en hann
sagði það svo biíðlega, að Bangsímon varð vongóður.
Hann snökti samt pínulítið.
„Mér var að detta í hug,“ sagði Bangsímon, „að Kan-
inka gæti kannski aldrei gengið um forstofudyrnar sín-
ar framar . . . og það væri auðvitað mjög óþægilegt fyr-
ir hana.“
„Já,“ sagði Kaninka. „Mjög óþægi]egt.“
„Því skyldi hún ekki geta notað forstofudymar sínar
fra.mar?“ sagði Jakob. „Auðvitað notar hún þær eftir
sem áður.“
„Það er gott,“ sagði Kanihka.
„Ef við getum ekki togað þig út, Bangsímon, þá get-
um við að minnsta kosti ýtt þér inn aftur.“
Kaninka strauk veiðihárin sín hugsandi á svip. Hún
benti á það, að auðvitað þætti henni gaman að hafa
Bangsímon í heimsókn, ef honum væri ýtt inn aftur.
En hins vegar væri það nú einu sinni svo, að sumir
væru vanir að búa í trjám og aðrir væru vanir að búa
í holum . . .
„Heldurðu að ég komist karmski aldrei út aítur?“
sagði Bangsímon.
Jakob kinkaði kol]i.
„Það er aðeins til eitt ráð,“ sagði hann. „Við verðum
að bíða þangað til þú ert orðinin mjórri.“
SMÁFÓLK
— Ritgerðarefmi: Skenrnmd- — Hver er fortogi þe«sa — Þeir eru hvattir til dáða — Ekki vissi ég það.
arfýsn sem vandamál dags- óþjóðaiýðs? Það get ég sagt af ódáðalýð! _ En þá veiztu það.
ins. ykknr.
FFRDTNAND