Morgunblaðið - 27.06.1973, Blaðsíða 28

28 MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 27. JONI 1973
SAI GA! N Anne Piper: 1 Sncmma í háttinn
15
lð burtu í heilan klukku-
táma en ekki tíu mínútur.
— Ég hélt að þér ætluðuð
aldrei að koma aftur, sagði
hann.
— Hefði yður ekki verið það
sama? sagði ég.
— Nei, öðru nær, sagði hann
blátt áfram og svo gengum við
út á veginn. Til að byrja með
bauð hann mér ekki arm-
inn, svo að við vorum alltaf að
rekast hvort á annað, eins og
fólk gerir oft þegar það gengur
svona saman á breiðum vegi.
Turuglið skein glatt.
— Ef englar eru með nokk-
urt hár, hlýtur það að vera
eins og hárið á yður, sagði
Lancelot allt í einu, eftir fimm
mánútna þögn, og bætti svo við:
— >að er alveg eins og geisla-
baugur úr silfri. Hann iagði nú
ekki áherzlu á þetta með því að
snerta miig. Ég hafði rétt út
höndina vonglöð, en hann viirt-
ist ekki sjá hana, svo að ég lét
hana falla aftur og var vand-
ræðaleg eins og einhver bjáni.
— Til hvers eruð þér hérna?
spurði ég kurteislega.
— Ég er á leið aftur til Tíbet.
- Hafið þér verið þar áður?
— Já, oft. Og nú er ég að
fara þangað alfarinn.
— Ef þér vilduð ekki ganga al-
veg svona hratt . . . Ég átti bágt
með að hafa við honum á háu
hælunum og í siða kjólnum.
— Fyrirgefið þér, sagði hann
og staðnæmdist samstundis. —
Ég er óvanur að ganga með öðr-
um, sérstaklega með konum.
Við hölluðum okkur, hlið við
hlið, fram á lágan vegg og horfð
um yfir Darjeeling. Húsaþyrp-
in.gamar með jámþökunum eru
fállegri við tunglsljós en á dag
inn.
— Hvers vegna ætlið þér að
setjast að í Tíbet?
— Vegna þess að ég er orðinn
þreyttur á • illskunni. Þreyttur
á Evrópu. Ég vill frið og ró. Ég
vil finna guð, ef ég get.
— Hvers vegna haldið þér,
að hann sé i Tíbet?
— Ég held, að guð sé alls stað-
ar, en í Tíbet er minni hávaði,
og auðveldara að nálgast hann.
Hann leit á mig og gegnum
mig. Mér fannst ég afskaplega
lítil
Hann hélt áfram: — Ég veit
ekki, hvort þér komið til mín frá
guði eða Kölska, en þér stand-
ið mér fyrir svefni.
Þetta var öJlu skilljanlegra.
— Það þykir mér leitt, sagði
ég, og svo bætti ég við og ekki
allskostar sannleikanum sam
kvæmt: — Ekki vil ég koma yð
ur úr jafnvægi.
— Það hafið þér samt gert á
allan hátt. Ég veiit ekki einu-
sinni, hvað þér heitið.
— Jennifer, greip ég fram í.
__. . . en á hverri andvöku-
stund sé ég litla föla andlitið á
yður, stóru svörtu augun og
glansandi hárið, iniiIU mín og
heimsins og á nætumar er það
enn verra, því að þá dreymir
mig, að ég haldi yður í faðm-
inum. Meðan hann sagði þetta
horfði hann stöðugt niður
á borgina og talaði í flatneskju
legum rómd, rétt eitns og hann
væri að lesa fyrir innkaupaseð
itt. Ég botnaði ekki upp né nið-
ur í honum.
— Ég kann líka vel við yður,
sagði ég, en hann virtist ekki
heyra það. Hann hleypti bara
brúnum að tunglinu.
Skuldubréf
Seljum ríkistryggð skuldabréf.
Seljum fasteignatryggð skulda-
bréf.
Hjá okkur er miðstöð verðbréfa-
viðskiptanna.
FYRIRGREIÐSLUSKRIFSTOFAN
fasteigna- og verðbréfasiala
Austurstræti 14, sími 16223.
Þorleifur Guðmundsson
heimasími 12469.
— Ó, Diana! sagði hann allt
í einu, — Þú átt engan þátt í
þessu, og svo lagði hann höfuðið
fram á armana. Mér fannst það
nú hálf-smekklaust að vera að
tala um aðra ástimey, en honum
leið bara sýnilega iíla, svo að
ég lagði höndina á höfuðið á
honum.
—Hönd þín veitir mér engan
frið, Jennifer. Ég verð að fara
burt. Hann rétti úr sér og í þetta
sinn leit hann á mig en ekki
I gegnum mig.
— Guð fyrirgefi mér, sagði
hann, — þetta er meira en ég
get þolað, og hann dró miig
harkaiega að sér og kyssti mig,
eins og hann hefði enga kysst
árum saman. Kannski hafði
hamn það heidur ekki. En
þetta var afskaplega spennandi
Ég dró mig í hlé lafmóð eftir
nokkrar minútur og hiugsaði með
mér hvernig samskipti okkar Ed
wards hefðu verið umöðið ár.
Ekki veit ég hvað gömlu kis-
urnar á hóteMnu hafa hugsað.
Við fórum aftur út saman næstu
tvö kvöld. En þriðja kvöldið,
þegar við hölluðum okkur fram
á grjótveggiinn eins og áður,
sagði Laneelot: — Ég er að fara
burt á morgun, Jennifer. Að
minmsta kosti fer ég næsta áfang
ann, upp til Gangtok. Viltu
koma mef mér? — Hvað áttu
við? Til þess að setjast að í
Tibet?
— Nei. En nokkuð af leiðinni.
Til Gangtok og kannski svolít-
ið lengra. Hann lagði arminn
utam um mig.
Ég ættí ekki að vera að biðja
þig um þetta, Jenny, en þú ert
fyrsta konan, sem hefur orkað
svona á mig. Sú fyrsta og
kannski sú síðasta. Því að fram-
vegis ætla ég að losa mig frá ÖM-
um mannverum.
— Ó, Lancelot það er illa farið
með þig. Þú ert allt of ungur
til að tala svoma.
Ef þú trúir því sama sem ég
trúi, þá er þetta eina leiðin til
sannleikans. Þú ert það eima,
sem tengir mig við heiminn —
og hver veit nema þú hafir verið
send mér sem lokatillraun til
freistingar.
í þýáingu
Páls Skúlasonar.
— Bn þú vilt láta undan þess-
ari lokafneistingu. Þetta var adlt
afsikaplega erfitt fyrir mig. Ég
athugaðiá honum svipinn og
reyndi að skillja bann.
— Já, ég vil láta undam henni,
einmltt til þess að hafa þvl meira
að neita mér um. Lofaðu mér
ið elska þig, svo að ég geti
cnúið mér enn ofsalegar til guðs.
Mér finnst þú vera brjálaður
Lancelot, en ég skal nú koma
samt.
Meðan hann var að kyssa mig
var auðvelt að gleyma öllu þessu
einkenniiilega, sem hann hafði
sagt, svo að ég þrýsti mér fast-
ar upp að honum og hann þagn-
aði.
Loksins komum við okkur
saman um að hann skyldl fara
og ég svo koma á eftiir honum
eftir svo sem viku. Það liiti
svolitið betur út.
Ég átti að hafa með mér hlý
föt en jó ekki nema sem allra
minnst. Ég þvoði á mér hárið
og burstaði það aftur og aftur
Ég náði mér i nýja ilsikó og lét
mig sólbrenna dálítið, svo að ég
þyrfti enga málningu. Ég fór að
líta á sjálfa mig sem útivistar-
manneskju. Ég tók leigubU alla
le'ðina frá Darjeeling til Gang
tok. Það var nú dýrt en Edward
var aldrei niízkur við mig sem
betur fór. Þetta var ágætis öku-
ferð, sem ég gieymi aldrei,—
niður og niður eftir krókóttum
vegi í brekkunni eftir Teesta-
dalnum og svo upp eftir öðrum
krókóttum vegi til Gangtok.
Gangtok er aðeins 25 milur
frá Tíbet, en mér fannst stað-
^S»SKÁLINN
Bílar of öllum gerðum til sýnis og sölu í glæsilegum sýningarskóla
okkar að Suðurlandsbrout 2 (við Hollarmúla). Gerið góð bílakaup —
Hagstæð greiðslukjör — Bílaskipti. Tökum vel með forna blla f um-
boðssölu. Innonhúss eða uton .MEST ÚRVAL —MESTIR MÖGULEIKAR
FORD MUSTANG 8 cl. m. vökvast., sjálfsk., 71 v. 700 þ.
FORD MUSTANG MACK I 70, v. 620 þ.
FORD MAVERIC 71, 2 d. með stólum, v. 450 þ.
FORD MAVERIC 70. sjálfsk., 2ja d„ v. 520 þ.
FORD MAVERIC 71. 2ja d„ v. 340 þ.
FORD BRONCO 66. v. 300 þ.
FORD CORTINA 71, 4ra d„ v. 310 þ.
TAUNUS 17 M 71, 4ra d„ v. 460 þ.
CHEVROLET CAMARO 70, v. 600 þ.
PONTIAC FIREBIRD 70.
DODGE DART, 4ra dyra„ 70, v. 500 þ.
•s® KR. KHISTJANSSDN H.l
M R n fl I fl SUÐURLANDSBRAUT 2, VIÐ HALLARMÚLA
m “ U " 1 " SÍMAR 35300 (35301 — 35302).
velvakandi
Velvakandi svarar í síma
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
^ Til allra foreldra
á íslandi
Sorgmœdd móðir kom með
bréfið, sem hér fer á eftir, til
biaðsins. Húin nefnir það „Til
aíllra foreldira á lslandi“, enda
fjaMajr það um mál, sem svo
saranairtega snertir alla for-
eldra hér á landi. Ekki svo að
skilja að alílir foreldrar verði
fyrir sömu reynslu og þessi
móðir, em þó getur enginn ver-
ið öruggur — og vissulega er
ásitæða til, að aliir sóu ved á
verði. — Ein ekfei meiira um
það, við ígefium móðurirani orð-
ið:
„Hvaða iðju st.uinda börnin
okkar? Ég var ein af þeim
bMradiu þar til ég fékk aðvörun,
en ég hugsaði: Það gietur ekki
verið mitt bam, það hljóta að
vera hin. Ég er saklaus, böm-
in min em góð og vel upp ál-
in. Þvi þá aranarra böm ? Á
ég rétt á að sigla gegmurn Mtfið
áfalialaust og ekkert kiomi fyr-
ir mig og mina? Er ég saik-
laus, en þeir sekir? Geta böm-
in min ékki hrasað eins og
hin? Jú, það geta þau, Væri
nú efcki mál til komið, að allltr
foreldrar, sem vilja börnum
sinium vel, völkrauðu og væru á
verði, reyradiu að spoima gegn
því, ef þau gætu, að farið væri
tiH Daramerkiur að kveldi og
komlð aftur að morgrai með
eituriyf tii að miðia æsku
þessa larads.
0 Hefi misst barnið mitt
í eitulyf
Ég, sem þessar líwur rita,
taia af reynsiu, ég hetf másst
barnið mitt í eiturlyf, en það
er enraþá hræðiliegra en að
missa það í grötfiraa. Þetta var
ekttri slæmit bam, en það fest-
ist í raetiniu. Vittl hver gera
uipp við sig og hugsa málið.
Ég veit hvað við viljuim. Það
er sorglegt að þurfa að segja
að ég vil heMur fyttgja bam-
iniu mínu til grafar en að það
verði ævilangt eituriyfja-
þræll.
^ Hvað getufh við gert?
Er það ekki hrægileg stað-
reynd að lögum samkvæmt
hiafa foreldrar 16 ára bama
ekttd iagatega heimild til þess
að hiradra ferðir þeirra til út-
lianda. Þau era sjálfráða og
ráða yfir þeim peningum, sem
þaiu vinma sér iwn. Það eru
mörg íslenzk ungmenni erlieind
te, sum í viranu öramur í sikólla.
Þessir skólar eru því miður
margir gróðrarsitía fyrir eitur-
iyf. Væri raú elriri mál til kom-
ið að vakna? En hvað gefum
við gert á meðan lögin eru
þaranig, og ráðamenn þjóðar-
inraar era sofandi gagravart
þessu máli? Sem betur fer er
möguleilki á að tala um fyrir
-miöngum börnum en þvi miður
ettrid öílilum.
0 Verðum einnig að
vernda börnin okkar
Þetta era bara orð á blaði
— en saranilieiikur. Er mú ettrid
tímabært fyrir foreSidra og
þjóðina altta að hugsa um þessi
mál og kamma ástandið? Kynn-
um okttaur ástamdið og aðstæð-
uimar hjá löggjafarvaldinu, og
'kynmuim okikiur, hve möng af
bömium okkar hafa orðið að
dveljast á geðsjúikrahúsum af
þesí um orsökum. Það er ettaki
nóg fyrir olkfeur íslieradinga að
vennda 50 míliraa lamdhielgi, við
verðum eiranig að vemda böm-
ira oikkar.“
Velvakandi þakkar móður-
irani þetta bréf. Það hefur eikki
verið auðvetttt fyrir hama að
kkrifa það. Mörg sttiík bnéf hafla
birzt í eriemdium biöðum, en
hvað sfcyfldu margir, sem hatfa
iesið þau, baía hugsað: „Já,
það er slœmt ástaradið þar.
Aumiragja fóflfkið að lerada í
þessu. Svoraa woikikuð gæti
aldnei gerzt hér.“
Bn þetta er að gerast hér,
góðir háilsar, ef titt viffl ettriri i
9tórum mæfli enraþá, en þó trú-
lega stænri en við ftest geram
okkur gnein fyrir. Og það
versta er, ungme'nnin, sem S
þessu ienda, gera sér enga
gnein fyrir því sjáltf, hvert
leiðin ligguir, eklki fyrr en aflilt
er um seiraan. Velvakandi
ræddi eitt siran við uragara
rnann, sem sagði það fjanstæðu
eiina og íávizkiu afturhalds-
samrar og þrönigsýnraar bor>g-
arastéttar að hasis-neykiwgar
gerðu nolkkrum mein. Því mið-
ur vonu þetta ekki slagorðin
ein, hann trúði þessu sjáltfur
og lét sér efeki sagjast. —
Horaum til hróss skal þó
sagt, að nú benst haran hanðri
banáttu við að liosraa úr vita-
hrimgmuim, en hvemig þeinri
baráttu týkur veit eraginn á
þessari stundu.
Hvað get ég igert? spyrja
mangir íonettdrar í ráðleysi
sinu. Einn og eiran getur
kamruski litttiu áorkað, en ef flor-
eldrarnir stamda saman, geta
þeir áneiðanilega áontoað mildu.
6g tala raú ekki um, ef þeir
hef ðu samvimnu við þá fáu
löggæzlumenin, sem berjasit
'gegn dreifingu fiknilyfjamna.
Foneldrar venða að láita aí
þeinri, hvað eigum við að
segja, óskhyggju eða trúgimi,
að þeirra böm geti aldrei ieint
i SMku — kamn.sk i börn ann-
anra, en ekfld þeinra.

■ GfíÖÐRAfíSTÖÐIN

STJÖRNUGRÓF 18 SÍMI 84550
FJÖLÆRAR PLÖNTUR
(yfir 100 tegundir)
Birki, brekkuvíðir, glansmispill í
limgerði. Ribs- og sólber.
Sendum út á land.