Morgunblaðið - 02.08.1973, Síða 28

28
MORGUNBiLAÐIÐ — FIMMTUDAGUR 2. ÁGÚST 1973
SAGAIM
eg). Þar af leiðir að í hennar
augum ertu spillt kona, og sem
sliik óhæf sem eiginkona. Ég er
alveg frá mér, en ég get ekbi
gengið gegn vilja fjöLskyld-
unnar. Nú sé ég meira og meira
eftir þvi, að ég skyldi ekki taka
þig fyrir frillu. Þinn auðmjúkur
þénari. Léon-Jaques.“
Ég gat ekki að því gert að
mér þótti líka fyrir þessu. Hann
var glæsilegur maður á sinn hátt.
Ég heyrði aldrei frá honum fram-
ar, svo að þegar Frakkland féll,
var ég enn ensk.
10. Kafli.
ÐAVÍf)
Þetta var ailt orðið afskap-
lega dauflegt, mér var farið að
liða æ verr og allir kunningjarn-
ir voru að flytja sig úr borg-
inni, Oig Betsy skrifaði frá Chip-
worth og sagði: „Hvers vegna
kemurðu ekki bara til okkar,
elskan? Mamrna er reiðubúin að
fyrirgefa þér jafnvel sakleysið,
vegna loftárásanna".
Frú Griffiths skoraði á mig að
flytjast til Tan-y-voel. Ég fór að
syngja aftur til þess að hressa
upp hugann, það var dálítið erf-
itt þar sem ég hafði ekkert hljóð
færi, eða neinn til að hlusta og
segja: „Þarna tókstu háa tóninn
vel, Jenny.“
En einn riigningarmorgun í
október gat ég ekki stillt mig
lengur. Ég söng aftur og aftur
„Árla morguns" og „Réttu mér
hörpuna sem ég tilbáð, sagði
Davíð“, og ég hlýt að hafa sung-
ið þetta tuttugu sinnum í ýmsum
tóntegundum. Allt í einu var bar-
ið harkalega á dymar. Ég opn-
aði og sá þá mann, sem var lag-
legri en hægt hefði verið að
búast við borgaraklæddum.
Hann var mjög hár, hærri en
Jack með dreymandi augu og
hrafnsvart hár. En nú var hann
báivondur, enda þótt hann reyndi
að vera kurteis. — Afsakið
ef ég ónáða yður, sagði hann,
en ég er að vinna að mjög merki-
legri ritgerð og get alls ekki
einbeitt mér að verkinu, ef þér
eruð að syngja.
— Það var leiðinlegt, sagði ég.
Ég hef einmitt heyrt um svona
fólk getið. Hvar eigið þér heima?
— Því miður í næsta húsi.
Við konan mín erum nýflutt tan
— og mér ftanst söngurinn yðar
rugla fyrir mér. Mér var að detta
í hug, hvort við gætum ekki
gert með okkur samning, af því
að annars held ég, að ég neyðist
til að flytja aftur.
— Komið þér tan, sagði ég.
— Það er bjánalegt að standa
svona á tröppunum. Við gengum
Anne Piper:
Sncmma í háttinn
inn í stofu og settumst hiið við
hlið á legubekktan.
— Ég er viss um, sagði ég,
að við gætum komizt að ein-
hverju samkomulagi. Ég syng
bara til að hressa mig upp, af því
að ég er eimmana. Ef ég nú
gæti komið og talað við konuna
yðar, öðru hverju, þá þyrfti ég
ekki nærri eins oft að hressa
mig við. Ég brosti framan í hann.
Hann skeytti þvi engu. Loksins
sagði hann: — Kannski vilduð
þér koma með mér núna og
hitta konuna mína og sjá, hvem
ig þið kunnið hvor við aðra?
— Já vitanlega! sagði ég og
þaut upp. — Ég ætla að koma
með kökur og svo getur hún
boðið mér upp á te.
Það er alltaf dálítið einkenni-
legt að koma inn í hús, sem
standa manns eigin húsi að baki.
Þá er erfiðara að rata en í öðrum
I þýáingu
Páls Skúlasonar.
ókunnugum húsum. Setustofa
þeirra Davíðs og Penelópu vair
til vtastri út frá forstofunni og
hann haf ði herbergið handan við
það sem var borðstofan hjá mér
— fyrir vinnustofu. Þau höfðu
leigt húsið með húsgögnum, svo
það var alveg sviplaust, ef frá
eru taldar bækumar. Þrefaldur
bókaskápur tók allan vegginn í
stofunni og svo innrammað kort
af Somerset yfir aminum.
— Halló! sagði Penelópa. Hún
virtist ekki einox s'nni hissa að
sjá mig. Hún lagði frá sér blöð
og penna og stóð upp til að
beilsa mér.
— Þetta er hún frú Jones
f 9 Alltaf er hann beztur Blái borðinn
velvakandi
Velvakandi svarar i síma
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
£ Leiðbeiningar um
rányrkju
K. S. skrifar:
„Hið nýja haframmsóknarsikip
íslendtaga, Bjami Sæmunds-
son, hélt nýlega í leiðangur til
þess að rannsaka hinn dýrmæta
grálúðustofn fyrir norðan og
austan land. Varla hafði skipið
bundið landfestar fyrr en einn
fiskifræðtagurtan, sem þátt
hafði tekið í leiðangrinum, var
kominn upp í ríkisútvarp (að
kvöldi hins 26. þ. m.) til þess
að útvarpa nákvæmri greinar-
gerð um öll þau mið, þar sem
grálúðan heldur sig, svo og
um magn hennar á hverjum
stað. Ennfremur var þess get-
ið, að allmargar lúður heflðu ver
ið teknar um borð og „kvam-
aðar“.
En lítum nú jafnframt á
ástandið hér við land. Um eitt
bundrað brezfeir togarar, fyr-
ir utan þá þýzku, etru hér að
auðga sig og skafa botninn í
hinni islenzku landhelgi, og
reyna, með hatursfullum hug,
að breyta honum í eyðimörk,
sem á að verða eftirskilta ís-
lendingum, þegar þeir sjálfir,
með litlum sóma, verða loks
hraktir á brott með nýjum al-
þjóðalögum um fiskivernd.
Brezka stjórnta lætur sér sæma
að senda flugvélar frá Skot-
landi á hverjum sólarhring hing
að til iands til þess að njósna
um ferðir islenzkra varðskipa,
jafnframt sem hún hefir opið
sendiráð 'hér í borg. Það má
með sanni segja, að áðumefnd-
ur fiskifræðingur gangd dyggi-
lega í þjónustu þessara manna,
sem auðviitað taka svona erindí
þakksamlega upp á segulband,
þýða það á ensfea tungu, og
senda sínum landhelgisbrjót-
um leiðbeintagu um, á hvem
hátt þeir geti á örskömmum
tima gerevtt htaum íslenzka
grálúðustofni og flutt milljóna
farma til sinna heimahafna.
Það sýnir sig, að í þessu
efni er útvarpinu ekki treyst-
andi, hér veröur rikisstjórnin
að setja strangar reglur, að
öðrum kosti væri rannsókna-
skipið Bjarni Sæmundsson bet-
ur bundið í höfn, og sumir
fiiskifræðtagamir þar um borð
fluttir upp í rannsóknastof'u
háskólans til kvömunar.
K. S."
0 Eftir hvern er ljóðið?
Bergþóra Árnadóttir I Þor-
lákshöfn skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Mig langar til að biðja þig
að birta fyrir mig ljóðið hér að
neðan, í þeirri von, að einhver
geti gefið mér upplýstagar um
höfund þess. Ég lærði þetta
ljóð þegar ég var 6 eða 7 ára
gömul, eða fyrir u. þ. b. 18 eða
19 árum, og þá með þeim hætti,
að foreldrar mínir fengu bóka-
sendingu frá einhverju bóka-
forlagi. Sendingunni var pakk-
að inn I próflarkapappír, og
var þetta ljóð meðal amnarra
prentað á hann, en auðvitað
var ekkert höfundamafn sjáan
legt.
Þess vegna þætti mér mjög
vænt um, að vita hver höfund-
urtan er.
Og hér kemur ljóðið:
Bílátt, svo blátt,
var hafið, sem þú byrjaðir að
mála.
Hvitt, svo hvítt,
reis eyland þitt úr haffletinum
bdám,
rautt, svo rautt,
skeim morgunsársims rósaflúr
á himni.
Ég kom sem kurteist hemám,
með koltjöru í fötu,
að bjóða þér að blanda,
svo blátt, svo hvitt, svo rautt.
Blátt, of blátt,
var hafið, sem þú byrjaðir að
mála.
Hvítt, of hvítt,
reiis eyland þitt úr haffletinum
blám,
rautt, of mutt,
skein morgunsársins rósaflúr
á hiimni.
Ég kom sem kurteist hemám,
með koltjöru í fötu,
að bika yfir, — bika,
of blátt, of hvítt, of rautt.
Fyrirfram þökk,
Bergþóra Ámadóttir,
(1071—6888),
Þorlákshöfn."
Velvakandi kannast ekki við
að hafa séð ljóð þetta áður, en
ef til vill kumna lesendur svar
við spumimgu Bergþóru.
0 Vantar stóla í verzlanir
Brynveig Þorvarðardóttir,
Laugavegi 27 A, hringdi. Hún
er 66 ára að aldri. Húm segisit
þreytast mjög á gangi og vilji
því gjarman geta setzt þegar
hún kemur í verZlanir, og
hljóti svo að vera um fleiri.
Samt sé hreta umdantekmtag etf
stólar standa frammi í verzlun-
um til þægtada fyrir viðskipta-
vini.
Hér með er þessari ábemdtagu
komið á framfæri, fyrir kaup-
menn til að fara eftir.
Skoðið okhor follega land í sumarleyfinu
hefur viðlegubúnaðinn til ferðarinnar.
HÚSTJÖLD,
TJÖLD, 2ja til 6 manna,
SÓLBEKKI - SÓL-
STÓLA,
ÚTIVISTARTÖSKUR,
verð frá kr. 1142,—,
FERÐAGASTÆKI,
KÆLITÖSKUR,
BAKPOKA,
TJALDHIMNA,
VINDSÆNGUR,
verð frá kr. 979,—,
SVEFNPOKA,
margar gerðir.
ÚTIGRILL - grillkol.
STANGAVEIÐITÆKI handa laxveiðimanninum og silungsveiðimanninum
í feikna úrvali.
Hafið veiðistöngina með í ferðalagið.
Munið að
hefur viðiegubúnaðinn og veiðistöngina.
VERZLIÐ ÞAR SEM ÚRVALIÐ ER.
Verziið í stærstu sportvöruverzlun landsins.
Laugavegi 13, sími 13508 — Glæsibæ, Álfheimum 74.