Morgunblaðið - 16.09.1973, Blaðsíða 7

MORGUNIBILAÐIÐ — PUfNNUDAGUR 16. SEPTEMBER 1973
i
Bridge
■ Hér fer á eítir spál, sem því
rniður margir ágæfcr spáliarar
löpa sökum þess, að þeir gera
^kki áætlun um hvermig bezt er
að haiga úrspilimiu.
Norðnr:
S: K-D G-5-3
M: G-6-3-2
T: K -G
])>: 7-4
Veetnjr: Anistuir:
84 S: Á-10-9-6
■H: Á-10-9-8 M: 4
T= 7-4 T: 9-8 6-5-2
H: K G-8-5-3 JL: 9 6-2
Sttðitr:
S: 7-2
M: K-D-7-5
T: Á-D-10-3
E: Á-D-10
Suður er sagrnhaíá 1 3 grönd-
umn, vestur lætur út Jaufa 5 og
er spurt: Hverniig á suður að
«pi!a ?
Sagnhafi sér að hancn á 4 silagi
ú t’iguQ og eftiir út spiiið fær hamm
2 slagi á lauf, svo harnrn þacrí að
3 slagi á spaða og hjarta. Láti
^agmhafá út spaða, þá á hann á
hff-ttu, að austur drepi með ásm-
'lJ,rn, láti út iauf og þar með lauí
cnrð.ð gott hjá andstæðimgum-
Urn- Palii spaðimm ekki, þá verð-
ur sagnihafi að reyma hjartað og
Pá er iiklegt að vestur komist
tmn og taki laufin og spillið er tap
að.
Samikvæarit þeissu er aiugSjóst,
að sagnhafi má eikki iáta út
sPaða, heidur verðwr að meyna
Pið hjartað. Þá er að athuga
hvermig er bezt að spiiia hjart-
Saignhafi má ekki iáta út
ujarta að heiman. .Geni hamn það
og austur á Á-10-9-8 í hjarta, þá
sagnhafi aöein-s 2 siagi á
hjarta og verðu-r sáðair að fláta út
®Paða til að fá míunda siaginm og
tepar sipiiimu á sama hátt og
jyrr segir. Sagnhafi á að iáta
'jarta út ur borði og þsss vegma
á hanm mæst að iáta út tigui,
örepa í borði, iáta út hjarta 2.
austur, þá iætur sagmhafi
Effst út spaða og þamini’g hefur
"ann tiryggt sér 3 stegi á hjarta
°g spaða áður, en hamm missiir
auía ás. Drepi austur með ásm
UDn, þá fær sagnhafi 3 slagi á
"jarta og vimmur spiióð.
Rétt er að taka fram, að ekki
skiptiir máii fyrir sagmhafa, ef
Vestur á hjarta ás, því vestur
getur ekki iátið út iauf og þá
vwmisit spiiið alltaf.
Smávarningur
— Ég sé eraga ástæðu til þess
að eyða peniimgum í að recisa múr
Vlp,gg i kringum kirkjugarðinn.
^Eiir, sem eru fyrir immam, hafa
Eihiga möguleiika á að slieppa út,
°'g þecir sem eru fyrir utam, iamg-
ar ekikert til að fa.ra iinm . . .
Elztá maður bæjarimis var stadd
Ur við greftrum. Eimm af viðstödd
rum smeri sér að giamla mammin-
um og sagði:
•— Hvað emuð þér nú orðmir
giaimliir?
— Ég er mitiu ög tveggja ána
©aonaM.
— Niutiu og tveggja, ja há.
i*að tekur þvi þá ekikii fyrir yður
að fara heám.
Maður mokkrur sikreið um á fjór
fótum i bíóhúisd eimu hér í
borg. Það var búið að siiökkva
Josiin og kvikmyndin var að
yfja. AlJt í eimu æpti eicmlhver
kona.
Hvað eru þér að gera, mað-
Ur’ Þarna á .góiídmu?
~~ Ég misstii karamellil'u.
j Nennið þér virkitega að
'-ggjaist i .gólfið tiJ að lieita að
EUnmi karameM'u?
„ Tenmurnar mimar eru fast-
ar i henmi.
_u ^ögar mdg 'Janigiar með ykk-
1 bæimn, er ég oí líti'U, en þeg-
ú að taka meðaiið, er ég
, ,r dnemgur. Er ek'ki h«“gt að
sk"Pta yfír?
m
BARNAMA..
ÆVINTYRI
MÚSADRENGS
Alexander King skrásetti
„Það er auðséð,“ sagði E-akair. „En það verðið þér að
hafa bugfast, að þessi doktor Hcward lætur ekki á sér
standa að þyngja verkeinin, uip leið og þér hafið sýnt,
að þér ráðið þið þau.“
„Á ég þá að iátast vera eitthvert fífl?“
„Allt ekki. Honum er fyllijega kunnugt um gáfur yð-
ar og hæfni. Annars væruð þéx aiis ekki hér. Hann
hefur þegar skrifað hjá sér rnargt uim gáfnafar yðar
og prýðilegt minni, og harm ætlar að skrifa meira. En
ef þér látið yður viljandi skjátlast, þá fer hann að
endurtaka gömlu æfingarnar. Og því ekki? Það væri
bara ánægjulegt og þægilegt. En hitt er svo annað mál,
að verið getur, að þér hafið komizt einum of seint í
kynni við mig. Og nú skuluð þér skríða í skyndi undir
ábreiðuna, því annars gætuð þér fengið bæði kvef og
lungnabólgu og hver veit hvað.“
Næstu þrír dagar voru méT hreinasta kvalræði. Ég
rann svo oft niður í vatnsfötuna, að loks iagðist ég í
vatnið og vonaði, að mér tækist að drukkna. Það er auð-
vitað ekki alveg satt. Ég baiðist um og tók andköf svo
lengi sem nokkur þróttur vsr til í mér, og þegar ég
FRfllW+RLBi&e&flN
var alveg uppgefinn, húkti ég baxa skömmustulegur í
pollskrattan'um og lét mér stamda á saima um, hvað
haidið væii um mig.
Þótt undaHegt megi virðast, yrti Bakar aJls ekki á
mig, meðan á öílum þessum ósköpum stóð. Ég yiti held-
ur ekki á hann, vegna þess að mér sárnaði svo mjög, að
hann sky]di stöðugt vera vitni að niðurfægingu minni.
En að kvöldi þriðja dagsins ákvað hann ]oks að taka
mig tali. „Mér þykir ]eitt, að spá mín skyldi koma svona
fljótt á daginn,“ sa-gði hann. „Þér hafið þegar sýnt svo
mikia leikni, að það er ef til vi]l ómögu]egt að fá dokt-
oiinn til að hætta við þessi erfiðu viðfangsefni. En vel
á minnzt, segið mér í ein]ægni, ungi vinur, hefur yður
aldrei doitið í hug að fara béðan fyxir fullt og á]lt?“
„Fara héðan?“ sagði ég. „Hvað eigið þér við?“
„É.g á við, hvort yður hafi ékki dottið í hug að yfir-
gefa þennan glerkassa yðax og þetta hvítskúrað® her-
bergi og sömuleiðis þessa Ijótu byggingu og freista gæf-
unnar úti í hinum stóra heimi, sem þér þekkið alls
ekki.“
Ég varð skelfdari af þessari ræðu hans en nokkur
orð fá lýst. „Hvert ætti ég svo sem að fara?“ sagði ég.
„Ég fæddist hér, einmitt á þessari hæð, tveimur stofum
innar í ganginum. Ég kann ekki að fljúga. Og ég kann
engin tungumál.“
„Smámunir,“ sagði Bakar. „Flestir sjá sér farborða,
og líka þeir, sem hafa ekki vit nema til hálfs á við
yður.“
„Ég er ekki hugaður," sagði ég.
SMAFOLK
UlHV PlD Wli
LET VOUfóELf
6ET PICKEP
OFF 5EC0NP7
Y
UHOKNOti)5?
PO <iOU THINK
I ENJOV BEIN6
THE 60AT?
H'OP LOERE MöRETHAN JJ6TJIE
60AT THI6 TlME, CHARLIE BRODn!
HtJU 10ERETHE 60AT Of 60AT6'!
-7r
I) Hvers vegna eir ég aHftaf
savíSarinn?
2) Hvers vegna léztu fella
l»«g úr á öðrum hornpunkti?
— Hver veit. það? Helðurðu
sS mér finnist gaman að vera
slltaf sanðurinn?
3) Þá varst meira emi sanð-
ur i þetta skipti, þé varst sanð
arlegastor alira sauð®!
4)- Meeeelnh!
FERDINAND