Morgunblaðið - 13.10.1973, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. OKTÓBER 1973
SAI BAI N 1 Ed McBain: I ó heljaiþföm
11
„Ég átti stefnumót við unnustu
mína,“ svaraði Kling stuttur i
spuna.
„Ég veit. Þú sagðir mér það.
Margsinnis. Hún þagnaði. „Þú
virtist hálfhræddur. Varstu
hræddur við eitthvað, Kling?“
„Losaðu þig við hana úr
símanum,“ hvíslaði Virginia
Dodge.
„Hvað?“ sagði Marice.
„Ekkert. Eg sagði ekki 0rð,“
svaraði Kling.
„Ég er viss um að ég heyrði.
„Nei, ég sagði ekkert. Ég á
frekar annríkt núna, ungfrú
Snyder. Hvað get ég gert fyrir
yður?“
Marice Snyder hló þeim æsi-
Iegasta hlátri, sem Bert Kling
hafði nokkuru sinni heyrt á
ævinni. Á þessari stundu leið
honum eins og 16 ára stráklingi,
sem var að stelast í hóruhús í La
Via de Putas. Það munaði
minnstu, að hann roðnaði.
„Svona sagði hann hörkulega.
„Hvað viljið þér?“
„Ekkert . Við fundum skart-
gripina."
„Nú. Jæja, Hvernig?"
„Það kom í ljós, að þeim var
ekki stolið eins og við óttuðumst.
Systir mín tók þá með sér til Las
Vegas.“
„Þér dragið þá kæru yðar til
baka, ungfrú Snyder?"
„Hvað? Já. Úr því að það var
enginn þjófnaður, hvað hef ég þá
að kæra?“
„Ekkert. Ég samgleðst yður
með að hafa fundið skartgripina.
Ef þér vilduð svo senda okkur
bréfkorn þar að lútandi og til-
greina, að systir yðar ..."
„Hvers vegna líturðu ekki við,
Kling, og nærð iþað?“
„Það mundi ég gera, ef ég
gæti,“ svaraði Kling. „En það eru
þessi ósköp af glæpum í borginni
og ég er yfirhlaðinn verkefnum.
Þakka yður samt fyrir hringing-
una. Við munum eiga von á bréfi
frá yður.“
Hann lagði á og sneri sér frá
símanum.
„Þú ert reglulegur hjartaknús-
ari, heyri ég, ekki satt?“ sagði
Virginia um leið og hún setti tólið
frá sér.
„Auðvitað, reglulegur hjarta-
knúsari," svaraði Kling.
Hann var í raun réttri hálf
miður sin út af þvf að Vírginia
skyldi hafa orðið aheyrandi að
þessu tælandi simtali Maricu
Snyder. Bert Kling var tuttugu og
fimm ára að aldri og fremur
reynslusnauður í skylmingum af
því tagi, er Marice Snyder stund-
aði. Hann var maður hávaxinn,
ljós yfirlitum, herðabreiður,
mittismjór og andlitið hafði
nánast bamslegt yfirbragð. Hann
hlaut að teljast fríður sýnum, en
samt sem áður bar sakleysið allt
svipmót hans ofurliði. Kling var
heitbundinn stúlku að nafni
Claire Townsend, og samband
þeirra hafði staðið í tæpt ár. Hann
hafði þvi afartakmarkaðan áhuga
á Maricu Snyder og systur
hennar, eða þessum ótal mörgu
Maricum Snyder og systrum, er
finna mátti alls staðar í borginni.
Og því angraði það taugar hans,
að Virginia kynni að halda, að
þetta sfmtal væri að hans
undirlagi. Hann vildi ekki, að hún
héldi það.
Hann fann, að þetta var undar-
legt, að hann skyldi láta sig
einhverju skipta, hvað flagð eins
og Virginia Dodge héldi um hann,
en samt sem áður særði það stolt
hans, að hún héldi kannski, að
hann væri á kvennafari einhvers
staðar úti í bæ, þegar hann ætti að
vera að rannsaka innbrot.
Hann gekk þangað, sem hún
sat. Svarta taskan gerði hann óró-
legan. Ef einhver hrasaði nú um
hana? Maður verður að vera al-
gjört fífl til að vera að burðast
með tösku fulla af nítró-glysseríni
um allartrissur.
„Út af þessari stúlku,“ sagði
hann.
„Já?“
„Eg vona, að þér hafið ekki
fengið ranga hugmynd."
„Hvaða hugmynd ætti það svo
sem að vera?“ sagði Virginia
Dodge.
„Já, ég var að rannsaka innbrot,
það var allt og sumt.“
„Nú? Hvað hefðirðu svo sem átt
að vera að gera annað, væni?“
„Ekkert. Og við skulum sleppa
þessu. Ég veit ekki hvers vegna
ég er yfirleitt að reyna að útskýra
þetta fyrir yður."
I þýóingu
Björns Vignis.
„Nú? Er eitthvað við mig að
athuga?"
„Þér getið tæplega talizt
máttarstólpi þjóðfélagsins. Ekki
svo að skilja, að ég vilji vera
móðgandi, frú Dodge. Ég á bara
við, að venjulegt fólk spásserar
ekki um veifandi byssu og flösku
af glundri."
„Ja hérna. Ekki það?“ Virginia
var farin að brosa, hún skemmti
sér augsýnilega konunglega.
Birgdavarzla
Borgarspítalinn óskar eftir að ráða mann til aðstoðar við
birgðavörzlu.
Nánari upplýsingar veittar n.k. mánudag og þriðjudag í
Borgarspítalanum hjá Kristjáni Reykdal, birgðaverði, sem
jafnframt tekur á móti umsóknum um starfið.
Reykjavík 1 1. okt. 1 973.
BORGARSPÍTALINN
Þetta er, sem sagt, tekið úr
kennslubók f bókmenntasögu.
Orðið er laust.
Oddný Guðmundsdóttir."
Lýkur hér bréfinu, og skulu
lesendur sjálfir látnir um að
draga sínar ályktanir af þvf, sem
hér um ræðir.
Þó er ekki úr vegi að spyrja,
hvort þeir nemendur, sem eru
þessumkomnir að skrifa skóla-
bækurnar sjálfir, eigi yfirleitt
erindi í skóla.
0 Ha^pdrættis-
Hjördís Jensdóttir skrif ar:
„Ég get nú ekki orða bundizt f
Velvakanda um daginn.
Hvað erum við íslendingar að
kvarta þótt fáein líknarfélög
sendi okkur heim happdrættis-
miða fyrir nokkur hundruð krón-
ur? Erum við ekki velmegunar-
þjóð?
Eyðum við ekki öðru eins í hrein
an óþarfa? Fólk ætti að hugsa
málið og reyna að gera sér
grein fyrir hvað gert er fyrir þá
peninga, sem inn koma fyrir
happdrættismiða. Líknarfélögin
eiga tilveru sína að þakka dug-
legu fólki, sem lyft hefur Grettis-
taki með störfum sínum í þágu
fólks, sem að einhverju leyti hef-
ur orðið undir í þjóðfélaginu og
þarf á aðstoð að halda. Það er
kvartað undan aðferðinni, þ.e.a.s.
því, að miðarnir séu sendir heim,
en reynslan hefur sýnt, að fólk
kaupir frekar miðana séu þeir
sendir til þess.
Enginn er skyldugur til að
kaupa miðana. Aðeins er verið að
fara þess á leit, að fólk styrki gott
málefni, ef það sjái sér það fært.
Hjördfs Jensdóttir."
0 Góður Sjónvarps-
þáttur
Söngelsk húsmóðir skrifar:
„Kærar þakkir vil ég senda til
Björgvins Halldórssonar og hans
ágætu félaga fyrir ágætan þátt
þeirra í sjónvarpinu um daginn.
Vonandi koma þeir þar fram sem
oftast með svipað skemmtiefni.
Söngelsk húsmfðir f
Austurbænum."
FESTI
GRINDAVÍK
BRIMKLÓ
Sætaferðir frá Umferðamiðstöðinni
kl. 9.30.
um. Eftir hvern er hún? Getið þið
upp á! Hún er eftir nemendurna
sjálfa.
Umsjónarmaður þessa rits. Jón
Böðvarsson, segir svo f eftirmála:
„Drög þessi eru, að verulegu
leyti, verk nemenda minna í
Menntaskólanum í Hamrahlíð.
Ymist hafa þeir gert útdrætti úr
fyrirlestrum í kennslustundum,
eða samið stuttar ritsmíðar, eftir
heimildum, sem ég hef bent á.
Síðan hef ég valið úr, stytt, skeytt
saman og prjónað við með ýmsum
hætti — sett saman drögin."
Nöfn nemenda fylgja ekki, að-
eins upphafsstafir, og er ókunnur
lesandi þar engu nær. 1 síðara
hefti „Draganna" eru, að auki,
nokkrir kaflar eftir tvo nafn-
greinda menn (bókmenntafræð-
ing og kennara).
Þar eð búast má við, að „drög“
þessi verði gefin út sem fullgerð
og viðurkennd kennslubók, er
sanngjarnt, að sem flestir fræðist
um, hvernig þessi aðferð, að nem-
andinn semji námsbók sína sjálf-
ur, hefur lánazt. Fer hér á eftir
stutt sýnishorn. Það er úr kaflan-
um um skáldverk millistríðsár-
anna:
„-----Ekki ber þó að taka það
svo, að almenningur hafi sam-
stundis verið fær um að velja og
hafna f bókmenntalegu tilliti. Má
í þvf sambandi nefna viðtökurn-
ar, sem Halldór Laxness fékk hjá
mörgum manninum, lærðum og
leikum, þegar hinar stóru skáld-
sögur hans koma fram á sjónar-
sviðið. Margt ffflið ropaði þá hátt
um lús og skft, sökum raunsannra
lýsinga hans á kjörum fátækrar
alþýðu. Önnur fffl, sem ekki
höfðu lesið stafkrók eftir Halldór,
átu svo eftir hinum, sjálfum sér
og fyrirmyndum sfnum til ævar-
andi smánar. Enn f dag má jafn-
vel heyra á góðviðrisdegi slíkt
hljóð f fávfsu fólki, en þær raddir
eru þó ekki margar, sem betur
fer. En slfkir unnendur bók-
mennta eru rcyndar til enn þann
dag í dag, og verða sennilega
lengi sbr. heimskulegt kjaftæði
klysjugerðarmanna um kúk og
piss f bókum Guðbergs Bergsson-
ar. Fæst af þvf fólki hefur lesið
stafkrók eftir hann sjálft, heldur
étur ósómann eftir öðrum.-----
og siðferðislega biluðu fólki er
það sameiginlegt, hvar sem það
stendur f pólitfk, að það getur
engar bókmenntir lesið, nema
þær, sem enduróma þeirra eigin
skoðanir.-----Margur er einnig
sá kreppukomminn, sem enn f
dag hrópar vei — vei yfir Ijóðum
Tómasar Guðmundssonar, sökum
þess að þar er ekki snefill að
ádeiiu á helvftis fhaldið".
UNGÓ UNGÓ
Roof Tops leika í kvöld
Sætaferðir frá Umferðamiðstöðinni kl. 9.30
Munið nafnskírteinin.
velvakandi
Velvakandi svarar i sima 10-
100 kl. 10.30—11.30, frá
mánudegi til föstudags.
0 Nemendur fræða
sjálfa sig
í Landfara Tímans birtist eftir-
farandi bréf frá Oddnýju
Guðmundsdóttur, rithöfundi, s.l.
fimmtudag. Þar eð efni þess er
einkar athyglisvert hefur kunn-
ingi Velvakanda mælzt til þess, að
bréf þetta verði birt f dálkum
hans, svo að sem flestum gefist
kostur á að lesa það. Tekur Vel-
vakandi sér það bessaleyfi að
verða við þessari ósk hans — og
er það vonandi öllum að mein-
lausu:
„Fólk talar um það sín á milli í
heimahúsum, að einhver ringul-
reið sé í útgáfu skólabóka: stöðug
umskipti, ekki sömu bækur í sams
konar skólum og allt sé þetta dýrt.
Efni þessara bóka er minna rætt
og það, hvort umskiptin eru til ills
eða góðs. Almenningur ætti að
kynna sér skólabækur, eftir því
sem tök eru á.
Ég sá af hendingu Drög að bók-
menntasögu handa menntaskól-