Morgunblaðið - 06.12.1973, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 6. DESEMBER 1973
31
MAIGRET OG SKIPSTJÓRINN
Framhaldssagan
eftir Georges Simenon
Johanna Kristjönsdóttir
þýddi
— Þetta var eina afþreyingin
hans ... stamaði hún. — Að hlusta
á útvarp ... og svo náttúrlega bát-
urinn hans, sem hann fór út á
hvert einasta kvöld á sumrin og
reri eftir Amsterdiep. Hann var
ákaflega atorkusamur maður...
Hver getur hafa gert þetta?
Og þegar Maigret sagði ekkert,
roðnaði hún og bætti við eins og
hún hefði þegar komizt að ein-
hverri niðurstöðu:
— Eg ásaka engan... Ég veit
ekki... Ég get ekki trúað því, skilj-
ið þér. Það er lögreglan, sem lét
sér detta í hug að gruna Duclos
prófessor, af því að hann kom
fram með skammbyssuna í hend-
inni... Sjálf veit ég ekkert... Þetta
er allt svo skelfilegt. En einhver
hefur myrt Conrad! Og hvers
vegna? Hvers vegna einmitt
hann?... Ekki var það til að ræna
hann... Og hver getur ástæðan
verið?
— Hafið þér talað við lögregl-
una um það, sem þér sáuð frá
glugganum?
Hún roðnaði aftur. HUn stóð
enn við borðið og studdi sig við
það.
— Ég vissi ekki, hvort það væri
nauðsynlegt... Ég held ekki, að
Beetje hafi gert neitt ... ég sá
þetta bara svona tilsýndar... En
mér hefur verið sagt, að hvert
smáatriði kunni að skipta máli við
rannsóknir... Eg leitaði álits
prestsins og hann sagði, að ég ætti
að skýra frá þessu... Beetje er góð
stúlka... Ég veit sannarlega ekki,
hver gæti hafa gert þetta! Það
hlýtur að hafa verið einhver, sem
betur væri kominn á geðveikra-
spitala...
HUn þurfti ekki að leita að orð-
um. HUn talaði ákaflega góða
frönsku og örlaði varla á erlend-
um hreim.
— Any segir mér, að þér hafið
komið frá París ... vegna dauða
Conrads. Erþað satt?
HUn hafði róazt. Systir hennar
stóð enn úti i horninu og bærði
ekki á sér. Maigret sá hana í
speglinum.
— Þér viljið sjálfsagt skoða
húsið?
HUn sætti sig við það, en and-
varpáði um leið:
— Viljið þér koma með ... Any?
Svartur kjóll straukst framhjá
Maigret. Hann fór á eftir upp
stiga, sem var lagður nýju teppi.
HUsið, sem naumast var tíu ára
gamalt, var byggt úr léttum múr-
steini og furu. Allt tréverk innan-
húss var málað í smekklegum og
fallegum litum, svo að heildar-
svipurinn var mjög notalegur.
Fyrst sýndi hún Maigret bað-
herbergið. LUgan lá yfir baðkar-
inu, Maigret hallaði sér Ut um
gluggann, horfði i áttina til
hjólaskúrsins, virti fyrir sér vel-
hirtan matjurtagarðinn og hand-
an akranna var bærinn Delfzijl,
þar sem flest húsin voru einnar
hæðarog ekkert þriggja.
Any stóð i dyrunum og beið.
— Mér er tjáð, að þér séuð að
rannsaka málið upp á eigin spýt-
ur, sagði Maigret við hana.
Það fór einhvers konar hrollur
um hana, hún svaraði ekki, en
flýtti sér að opna dyrnar inn í
herbergi prófessorsins.
Þar var rimlarUm, klæða-
skápur og dúkur á gólfinu.
— Hver hefur þetta herbergi?
HUn varð að beita sig hörku til
að geta svarað:
— Það var mitt hér áður —
þegarégkom hingað...
— Komið þér oft i heimsókn?
— Já...ég...
HUn var dauðfeimin. Hann
greindi varla orðin og augnaráð
hennar var flöktandi.
— En þegar Cuclos prófessor
kom, þá hafið þér sofið inni í
vinnuherbergi mágs yðar, ef ég
man þetta rétt?
HUn kinkaði kolli og opnaði
dyrnar þangað. Stórt herbergi,
tveir veggir bókum þaktir, mörg
bindi um sjómennsku og á einum
vegg voru myndir af Conrad Pop-
inga, teknar i Afríku og Asiu,
ýmist í stýrimanns- eða skip-
stjórabúningi.
A einum veggnum héngu frum-
stæð vopn og á hillu stóðu smá-
hlutir frá Japan. Þama var lika
áttaviti, sem Popinga hafði verið
að dunda við að lagfæra.
Legubekkur með bláu áklæði.
— Og herbergi systur yðar?
— Næsta herbergi.
Ur vinnuherberginu var innan-
gengt bæði inn i herbergi prófess-
orsins og í svefnherb. Popinga-
hjónanna, sem var smekklega
búið húsgögnum. Á gólfinu var
persneskt teppi og hjónarúmið
var úr mahogni.
— Þér voruð sem sagt inni i
vinnuherberginu? spurði
Maigret eins og annars hugar.
HUn kinkaði kolli.
— Og þaðan komuzt þér ekki,
nema fara annaðhvort i gegnum
herbergi prófessorsins eða s>'stur
yðar.
HUn kinkaði aftur kolli.
— Prófessorinn var í sinu her-
bergi og systir yðar í sinu her-
bergi....
HUn glennti upp augun i
undrun.
— Haldið þér...?
Hann rölti um herbergið og
síðan inn í hin tvö og tautaði:
— Ég held ekki neitt! Ég er að
leita! Eg er að útiloka! Og enn
sem komið er þá eruð þér sú eina,
sem hægt er að útiloka, ef rök-
réttri hugsun er beitt, nema því
aðeins að þér hafið haft einhvern
i vitorði með yður, annaðhvort
pröfessorinn eða frú Popinga....
— Þér....þér...
En hann hélt áfram eins og
hann væri að tala við sjálfan sig:
— Það er hverjum heilvita manni
ljóst, að Duclos hefði getað skotið
annaðhvort frá sínu herbergi eða
úr baðherberginu... Og frú Pop-
inga hefði sem hægast getað farið
yfir í baðherbergið... En prófess-
orinn, sem fór þangað, strax og
hann hafði heyrt skothvellinn, sá
hana ekki. Einmitt þvert á móti!
Hann sá hana koma úr sínu her-
bergi fáeinum sekúndum siðar...
Svo virtist sem feimnin væri
aðeins að fara af henni og hún för
að fá áhuga á máli hans og hvern-
ig hann lagði þetta niður fyrir sér.
— Það hefði verið hægt að
skjóta af neðri hæðinni, sagði
hún. Augnaráðið varð hvassara og
hún rétti Ur mögrum líkamanum.
— Læknirinn segir...
— En sámt er það byssan, sem
varð mági yðar að bana, sem
prófessorinn tekur I baðherberg-
inu. Þá hefðí morðinginn sem
sagt orðið að kasta byssunni inn
um gluggann.
— Já, því ekki það?
— Það er öidungis rétt hjá
yður... Því ekki?
Hann gekk niður stigann, sem
virtist vera alltof mjór fyrir
þennan þrekvaxna mann og það
brakaði f þrepunum undan þunga
hans.
FrU Popinga stóð inni í stof-
unni. Helzt leit út fyrir, að hún
hefði ekki bært á sér, síðan hann
fór með Any. Any kom rétt á hæla
honum.
— Var Cornelius tíður gestur
hér?
— J á, hann kom því sem næst
upp á hvern dag. Hann var f auka-
tímum þrisvar í viku ... þriðju-
daga, fimmtudaga og laugardaga
... en hann kom líka hina dagana.
Foreldrar hans búa í Austur-
Indíum ... og það er ekki nema
mánuður síðan honum barst sU
fregn, að móðir hansværi látin ....
og hún hafði meira að segja ver-
ið jörðuð, þá loksins bréfið kom,
svo að ...
VELVAKANDI
Valvakandi svarar I sfma 10-
100 kl. 10.30—11.30. fri
mánudaflt til föstudags.___
0 Hungursneyð og
hjálparstarfsemi
„Einn saddur“ skrifar:
,,Ég sit pakksaddur við sjón-
varpstækið, en er samt að maula
eitthvað góðgæti. án þess að mig
langi þó nokkuð í það.
Magnvana óp — hunguróp —
berst Ur sjónvarpinu inn f stofuna
til mín.
Þar er sýnt hvar börn eru
komin til þess að deyja — þau
deyja þarna um þúsund á dag.
Það er álíka fjöldi og er i tveimur
eða þremur barnaskölum hér
heima.
Litil, hugstola, magnvana og
hungurmorða börn liggja eins og
hráviði i heitri Afrfkusólinni.
Á vegum Stroeinuðu þjððanna
er unnið að þ’ í að koma upp
matvæla-„banku“ til að afstýra
hörmungum sem þessum.
A nteðan þessum málum hefur
ekki verið komið í lag getum við.
þú og é^hjálpað.
Um leið og ég fer með þetta
bréf í póst mun ég leggja inn á
gíróreikning Hjálparstofnunar
kirkjunnar nr. 20000 upphæð,
sem fer eftir efnum og ástæðum.
Lesandi. þú getur einnig
hjálpað. ÞU hefur áreiðanlega
betri lyst á jólasteikinni, ef þú
leggur málinu lið.
„Einn saddur".
Þetta var þörf hugvekja. Bréf-
ritari á hér sjálfsagt við þátt um
hungursneyð i Etíópíu. sem
nýlega var sýndur í sjónvarpinu.
Nú er áf sú tið, þegar fólk hér
uppi á íslandi he.vrði stundum um
hungursneyð. sem geisaði
einhvers staðar úti í heimi, og
hugsaði með sér. hvað þetta væri
nú hræðilegt — eða hvaða ansans
vandræði fyrir aumingja fólkið.
Fjölmiðlun nú á tímum er með
svo allt öðrum hætti en áður var.
að nú eru hörmungar liðandi
stundar komnar inn á hvers
rnanns stofugólf; þannig komast
fæstir hjá því að taka beina
afstöðu til mála ei.ns og þess. sem
hér um ræðir.
Víða erlendis eru starfandi
stofnanir. sem gefa fólki kost á
þvi að taka að sér „fósturbarn" í
fjarlægu landi. Viðkomandi
greiðir þá annað hvort hluta af
þvi, sem barnið þarfnast til lífs-
viðurværis ellegar þá allt. Dæmi
eru Iíka um það, að starfshópar
hafa tekið sig saman um slíkar
greiðslur. og fer þá upphæðin að
sjálfsögðu eftir getu hvers og
eins.
Viðkomandi fá þá upplýsingar
um börnin, sem í hlut eiga. og
geta fylgzt með þeim. _Það getur
verið að einhverjum finnist svona
starfsemi bera einhvern keim af
sýndarmennsku, þ.e.a.s. að vel-
megandi fólk sé að reyna að svæfa
samvizku sína á einhvern hátt.
Það má vel vera að svo sé í
einhverjum tilvikum, en því má
ekki gleyma. að með þessum
hætti er fjölda barna bjarg-
að frá þvi að verða hungur-
vofunni að bráð. Þannig fá þau
tækifæri til að lifa, enda þött
þeirra bíði í fæstum tilvikum
blómum stráð braut, a.m.k. ekki á
okkar mælikvarða.
% Kveöja til Elínar
Pálmadóttur
frá Hugrúnu
skáldkonu
„Mér lánnst göður þáttur þinn,
þyrfti senn að koma meira.
Égvarð ung í annað sinn,
af þvf bara að sjá og he.vra."
0 Um „sveita-
varginn“
og minnimáttar-
kenndina
Rögnvaldur Steinsson,
Hrauni skrifar:
„Velvakandi góður.
Bergljót Þórðardóttir. Völvu-
felli 24, skrifar 17. nóvember um
sveitabörn og borgarbörn.
Hún telur. að við, sveitavarg-
urinn, eins og við oftlega erum
nefnd. séunt haldin minnimáttar-
kennd gagnvart Reykvikingum.
Mér finnst nú nafnið að tarna
ekki benda til þess, þó ekki sé
annað. Ég heyri engan mann
hlæja að heimsku Reykjavikur-
barna. Eg held, að það séu ekki
önnur börn en þau, sent eru milli
vita. sem ekki vita hvaðan
mjólkin kemur. Að þeirn er oft
hlegið. bæði i sveit og í Revkjavík,
og þá ekki fyrir heimsku heldur
skringileg orðasambönd og
náttúrlega fáfræði sem eðlilegt
er.
En er ekki eðlilegt, að ekki
viti öll börn á skólaaldri hvaðan
mjólkin kemur? Vil ég þar
fremur kenna um foreldrum sem
hafa ekki frætt börnin betur. Um
skilvindu og stöðumæla finnst
mér gegna nokkuð öðru máli. svo
að maður nefni ekki untferða-
götukálfinn, sem hvorki Velvak-
andi né ég vitum hvað er. Þó held
ég nú, að allmörg sveitabörn viti
hvað stöðumælir er. enda oft um
þá rætt í útvarpi og annarsstaðar.
Ég held. áð það sé Bergljöt
Þórðardóttir. sem haldin ’ er
minnimáttarkennd gagnvart
sveitavarginum.
Ég. sem þetta skrifa. hef haft
Reykjavíkurbörn í sumardvöl i
tugi ára. Þau hafa verið rnjög
siðleg og vel uppalin. Þessa
heimsku. sem frúin talar unt.
kannast ég ekki við hjá þeim
öðrum börnum fremur.
Ég get verið Berljötu að niörgu
leyti sammála um það. sem hún
segir unt útvarp og sjönvarp. Þó
vil ég ómögulega meira af rausinu
úrhenni Súrmjölkur-Olgu.
Rögnvaldur Steinsson."
Þessi skrif eru bara farin að
rninna á allra skemmtilegasta
hrepparig eins og hann tíðkaðist
hér áður fvrr.
Vinsæiu
bækurnar.
frá Guðjðn 0.
Ástarsögurnar vin sælu
Aðalsmærin og járn-
smiðurinn
Hefnd jarlsfrúarinnar
Herragarðurinn og
prestssetrið
Hneyksli
Sonur járnbrauta-
kóngsins
Sorrell og sonur
★
í huliðsblæ og fleiri
sögur
eftir Nóbelsverðlauna-
höfundinn Pearl S.
Buck
★
Bækur Guðmundar
Danielssonar um vötn
og veiðislóðir:
Elliðaárnar, Paradís
Reykjavíkur,Dunar á
eyrum, Ölfusá og
Sogið, Vötn og veiði-
menn, uppár Árnes-
sýslu.
★
Ævisögur:
Bók Hannesar Jóns-
sonar:
Hið guðdómtega
sjónarspil
Bók Steinþórs Þórðar-
sonar á Hala:
IMú-IMú, bókin sem
aldrei var skrifuð
Sigfús Einarsson
tónskáld
eftir Sigrúnu Gísla-
dóttur
★
Bækur Stefáns Jóns
sonar fréttamanns:
Roðskinna
Ljós í róunni
Líklega verður róið
dag
Með flugu i höfðinu
★
Bækur Maríu Skagan:
Að hurðarbaki, spít-
talasaga í meist-
arans höndum
★
Svikahrappar og
hrekkjalómar
eftir Svein Asgeirsson
★
Á heljarslóð
eftir Björn J. Blöndal
Spítalasaga
★
Áfengisvarnir
eftir Jónas
Guðmundsson
★
Bridgebækurnar:
Contract bridge
Vínarkerfið
★
Ritsafn Dr. Helga
Pjeturs;Nýall I — y
Ritsafn Jóns Trausta
I — VIII
Velkomin á Langholtsveg
1 1 1
BÓKAÚTGÁFA
GUÐJONS Ó.