Morgunblaðið - 09.01.1974, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, MÍÐVIKUDAGUR 9. JANUAR 1974
29
NIAIGRET OG SKIPSTJÓRINN
Framhaldssagan
eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
sakamálafræði. . . Sum atriði
þeirra fræða ræddi hún við
Duclos. Þau ræddu meðal annars
um glæp, sem fremja mætti, og
reiknuðu á stærðfræðilegan hátt
út hvernig komast mætti hjá refs-
ingu. . .
Any stóð þráðbein. Hún var ná-
föl, en hélt stillingu sinni.
— Ég verð að skjóta inn athuga-
semd. Ég er sá eini ykkar, sem
þekkti ekki Popinga, og hef sjálf-
ur orðið að mynda mér skoðun á
honum eftir lýsingum. Hann var
lífsglaður maður og þó var hann
hikandi við að taka á sig ábyrgð,
og hann forðaðist að valda
hneykslun, enda þótt hann gæti
ekki alltaf haft hemil á sér.. .
Einn góðan veðurdag, þegar vel lá
á honum, kyssir hann Beetje.. .og
svo varð hún ástkona hans...
fyrst og fremst af því að hún vildi
það! Ég hef yfirheyrt vinnustúlk-
una... Hann hafði líka kysst
hana. . . svona í leiðinni. En hann
fór ekki lengra... því að hún var
ekki á þeim buxunum, að neitt
samband yrði þeirra á millí.
— Með öðrum orðum, hann
hafði lyst á öllum konum. .. Hann
er stundum óvarkár, stelur
kossi. . . en fyrst og fremst vakir
hann yfir sínu eigin öryggi. ..
—Hann hefur verið í siglingum
um öll heimsins höf.. . og þekkir
af eigin raun, hversu lítil og sak-
laus ástarævintýri geta verið
skemmtileg. En hann er em-
bættismaður í þjónustu Hennar
hátignar og hann vill fyrst og
fremst halda stöðu sinni, heimili
sínu og eiginkonu sinni.. .
— Hann var margskiptur
persónuleiki. . hjá honum skipt
ust á skynsemi og fljótfærni...
— Beetje, sem er aðeins átján
ára, skildi hann ekki og hélt, að
hann væri fús að fara burt með
sér...
— Any bjó hjá þeim hjónum...
Hvaða máli skipti það, þótt hún
væri ekki falleg? Hún var kona...
Hún var leyndardómur.. . Einn
góðan veðurdag...
Þögnin í herberginu var
ógnverkjandi.
— Ég staðhæfi ekki, að hann
hafi verið elskhugi .hennar, en
hann var einnig ógætinn í fram-
komu við hana.. Hún treysi hon
um. .. Hún varð gagntekinn af ást
til hans... ást, sem var ekki jafn
blind og kærleikur frú Popinga til
manns síns...
— Svona bjuggu þau saman
þrjú.. . Frú Popinga var ánægð og
viss um, að allt væri I sóma og
prýði. .. Any hlédræg og ástþurfi
úr hófi fram, en einnig skarp-
skyggnari. . .
— Hún komst að þvi, að hann
hafði samskipti við Beetje. . . hún
fann, að unga stúlkan var ógnun
við hana. .. Kannski hefur hún
leitað og fundið bréfin.. .
— Any gat hugsað sér að deila
honum með systur sinni.. en hún
getur ekki sætt sig við, að þessi
unga, gjörvilega stúlka setji strik
í reikninginn. .. svo að hún ákvað
að drepa hann.. .
Og Maigret lauk máli sínu með
því að segja:
— Þar hafið þið allan sannleik-
ann! Ást, sem breytist í óslökkv-
andi hatur. Ást og hatur! Flókin
og mjög sterk tilfinning, sem
hlaut að hafa einhverjar afleið-
ingar.. . Hún ákvað að myrða
hann. .. myrða hann með köldu
blóði.. . en án þess að nokkur gæti
lagt sökina á herðar henni!
—vOg einmitt þarna um kvöldið
hafði prófessorinn talað um óupp-
lýst glæpamál og visíndalega
framda glæpi. . . Hún er stolt af
greind sinni.. . Hún taldi sig hafa
framið hinn fullkomna glæp...
glæp, sem áreiðanlega yrði komið
á einhvern flæking, en að
minnsta kosti aldrei á hana
sjálfa.. .
— Kaskeitið.. . Vindlastubbur-
inn.. . Og sú algera fjarvistar-
sönnun, sem hún taldí sig hafa:
þar á ég v.ið, að hún komst ekki úr
herbergi sínu nema fara annað-
hvort um herbergi systur sinnar
eða prófessorsins.. .
— Meðan á fyrirlestrinum stóð
sá hún hendur, sem mættust...
Á heimleiðinni gekk Popinga
við hlið Beetje.. . þau dönsuðu og
.. .sfðan fylgdi hann henni
heim.. .
— Nú reið aðeins á að fá frú
Popinga til að standa kyrra við
gluggann til að vekja grunsemdir
hjá henni. . .
— Og á meðan varð að álykta,
að hún væri inni í herbergi sínu.
En þá stund notaði hún einmitttil
að læðast inn í baðhberbergið...
Hún hleypti af. .. Lokið á baðkar-
inu var yfir og niðri í því var
kaskeitið. Hún þreif kaskeitið
upp og smeygði sér undir lúg-
una...
— Þegar skothvellurinn kvað
við, kom Duclos inn I bað-
herbergið og sá byssuna í glugg-
anum, hann þreif hana, fór út og
hitti þá fyrir frú Popinga og sam-
an gengu þau niður stigann...
— Any var tilbúin, hún hafði
haft vit á því að fækka fötum og
hún elti þau niður... hverjum gat
dottið í hug, að hún væri ekki að
koma úr herbergi sinu, að hún
væri ekki skelfingu lostin. . . hún,
sem var svo tepruleg, að það var
andstætt eðli hennar að sýna sig
fáklædda.
— Hjá henni var hvorki að
finna meðaumkun né hræðslu.
Þetta ástarhatur, ef ég má kalla
það svo, drepur allar aðrar til-
finningar! Fyrir henni vakti það
eitt að sigra. . .
— Oosting hafði séð, að kaskeit-
inu hafði verið stolið, en hann
þagði. . . bæði vegna þess hlýhugs,
sem hann bar til þess látna, og
einnag vegna þess, að honum var
umhugað um, að fjölskyldan yrði
ekki flækt i málið. Hann skipaði
Barens að fara til lögreglunnar,
þar sem skuldinni væri skellt á
óþekktan sjómann. ..
— Liewens hafði séð dóttur
sína koma heim eftir að Popinga
hafði fylgt henni heim og daginn
eftir las hann bréfin, svo að hann
hélt, að Beetje þefði framið ódæð-
ið og lokaði hana inni, en var
jafnframt staðráðinn í að fá að
vita hið sanna i málinu.. .
— Þegar hann óttaðist, að ég
ætlaði að handtaka hana, fyrr í
dag, reyndi hann að fremja sjálfs-
morð.. .
— Og ekki má gleyma Barens.
Barens, sem grunaði alla, barðist
á móti öllu, sem honum fannst
óskiljanlegt, og á endanum fannst
honum, að hann lægi sjálfur
undir grun. . .
— Barens hafði séð frú Popinga
standa við gluggann.. . skyldi hún
þá ekki hafa hleypt af, þegar hún
varð þess vísari, að maður hennar
hafði dregið hana á tálar?
— Allir höfðu komið vel fram
við hann. Og í frú Popinga hafði
hann fundið aðra móður.. .
— Hann ætlaði að fórna sér...
Hann vildi bjarga henni... Eng-
inn hafði tekið hann með í reikn-
inginn, þegar hlutverkum var út-
hlutað... Svo að hann fór upp og
náði í byssuna.. . læddist inn í
baðherbergið.. . Hann ætlaði að
skjóta þann, sem vissi sannleik-
ann, ogsfðan hefur hann ugglaust
ætlað að fremja sjálfsmorð.
>— Veslings drengurinn, fullur
af hetjumóði. .. svona göfugur og
fórnfús er maður aðeins á þessum
aldri.
— Þetta er allt og sumt!
Hvenær fer næsta lest til Frakk-
lands?
Enginn mælti orð af vörum. All-
ir stóðu sem stirðnaðir af furðu,
af sorg, af skelfinau.
Að lokum sagði Jean Duclos:
— Þér hafið svei mér verið snar
í snúningum.
Frú Popinga gekk út úr
herberginu undarlega stíf í fasi
og skömmu síðar fannst hún liggj-
andi á rúmi sínu með alvarlegt
hjartakast.
Any hafði ekki bært á sér.
Pijpekamp reyndi að fá hana til
aðtala:
— Hafið þér eitthvað að segja?
— Ég skal tala, þegar ég kem
fyrir dómstólana.
j Talstöðvar
j trufla útvarp
J MORGUNBLAÐINU hefur borizl
• eftirfarandi fréttatilk.vnning frá
| Bæjarstjórn Ilúsavíkur:
I
I
Bæjarstjórn Húsavikur átelur
harðlega ríkjandi ástand í út-
varpssendingum frá endurvarps-
stöðinni á Húsavik.
Um langan tima hafa fjarskipti
Húsavíkurradiós við talstöðvar-
bila komið inn á dagskrá rikisút-
varpsins og yfirgnæft útvarps-
efnið. Þetta ástand hefir orðið
þess valdandi, að flestir útvarps-
notendur stilla tæki sín á endur-
varpsstöðina i Skjaldarvik, enda
þótt útsending þaðan sé of kraft-
Hún var nábleik og undir aug- I lítil fyrir veikari viðtæki
um hennar voru dökkir baugar.
Oosting var sá eini, sem virtist
eins og hann átti að sér að vera,,
en hann leit þó ásakandi á
Maigret.
Og lyktir málsins urðu þær, að
þegar Maigret tók lestina heim
morguninn eftir, klukkan fimm
minútur yfir fimm, fór hann ein-
samall til stöðvarinnar. Enginn
hafði fylgt honum. Enginn hafði
látið í ljós þakklæti. Meira að
segja hafði Duclos sagt, að hann
gæti ekki farið fyrr en meðnæstu
lest.
Það var tekið að birta af degi,
þegar lestin fór yfir brúna á
skurðinum. Bátarnir lágu við fest-
ar og seglin héngu niður. Brúar-
vörður stóð tilbúinn að setja
brúna upp, jafnskjótt og lestin
væri komin yfir.
Tveimur árum síðar hitti
Maigret Beetje I París. Hún hafði
gifzt umboðssala í hollenzku raf-
tækjafyrirtæki og hún hafði fitn-
að.
Hún roðnaði, þegar hún sá
Maigret.
Hún sagðist eiga tvö börn, en
það var á henni að skilja, að mað-
ur hennar gerði hana ekki ýkja
hamingjusama.
— En Any? spurði hann
— Vitið þér það ekki?... Það
var í öllum hollenzkum blöðum.. .
Hún framdi sjálfsmorð daginn,
sem málið skyldi koma fyrir dóm-
stóla... fáeinum mínútum áður
en átti að leiða hana í salinn.
Svo bætti hún við:
— Þér ættuð nú að koma og
heimsækja okkur.. . Við búum á
Avenue Victor Hugo númer 28..
Almannavarnir komu á sl.
sumri upp útbúnaði til að útvarpa
tilkynningum til bæjarbúa beint í
gegnum endurvarpsstöð ríkisút-
varpsins á Húsavík. Meðan flestir
hlusta á endurvarpsstöðina í
Skjaldarvik kemur þessi mikil-
vægi og dýri útbúnaður að litlu
| gagni í neyðartilfellum.
IÞví má að lokum bæta við, að
núverandi móttökuskilyrði fyrir
| sjónvarpsefni eru mjög léleg á
| Húsavík. Virðist lítil von um úr-
J bætur meðan ekki tekst að hefja
I útsendingu frá endurvarpsstöð-
|inni á Húsavíkurfjalli, sem reist
var sl. sumar.
— Hringsjá
Framhald af bls. 24
var það gert. Fljótlega rákust
kóngsmenn á konu eina, fagra og
I skrautbúna mjög, sat hún á eyði-
| stað og greiddi hár sitt með gull-
kambi, kvaðst hún vera ekkja
konungs úr næsta ríki, er veginn
hafði verið. Þetta svikakvenndi
var systir Rauðs ráðgjafa.
Kvæntist konungur henni, og
réðu þau systkinin öllu i ríkinu.
Komu nú æ fleiri þursar til sög-
unnar og fengu feit embætti, þar
á meðal þursameyjar tvær, er þeir
bræður tóku sér til aðstoðar.
Kóngur hafði átt tvö börn með
fyrri konu sinni. Hurfu þau
skömmu eftir að kóngur kvæntist
I systur ráðgjafa. Bræður kóngs, er
| önnuðust landvarnir, voru gerðir
útlægir, að ráði Rauðs ráðgjafa.
Öðru landvarnarliðinu voru og
| sköpuð sömu örlög. Hirðmenn
| köngs og lífverðir voru beittir
og gerið það fyrr en síðar, því að í | töfrabrögðum. svo Þeir vissu ekk.
„it„ vift tii Svi« á ! s'tt rjukandi rað, hlyddu flogðun-
I um í einu og öllu. Horfði nú svo,
I
næstu viku förum við til Sviss á
skíði. ..
Þennan dag var ekki, sá undir-
maður Maigrets, sem ekki var
húðskammaður.
SÖGULOK.
I
VELVAKAIMDI
0 íslenzk medalía?
Danskur maður, sem hér er á
ferð, kom að máli við Velvakanda.
Hafði hann meðferðis medalíu
þá, sem hér sést á meðfylgjandi
mynd, og hafði hann keypt hana i
myntverzlun í Kaupmannahöfn á
sínum tíma.
Þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir
til að komast að því, hvar þessi
medalía er upprunnin, hefur hon-
um ekki takizt að afla sér upp-
lýsingar um það.
Hann sagði, að flestir, sem hann
hefði sýnt gripinn teldu, að hann
væri íslenzkur, t.d. hefði það ver-
ið fullyrt hjá Nationalmuseum í
Höfn.
Hérlendis hefur hann leitað sér
upplýsinga hjá ýmsum aðilum, en
árangurslaust.
Medalían er úr silfri með fálka-
mynd á bláum skildi. Hún er á
stærð við fimmkrónupening, en
ílöng, eins og sjá má.
Ef lesendur kanriast við að hafa
séð slíka medalíu áður eða þekkja
deili á henni, ættu þeir að hafa
samband við Velvakanda, og yrði
eigandinn þeim þakklátur fyrir.
0 Hvar stöndum
við í orkumálum?
Ingjaldur Tómasson skrifar:
„Hvar værum vér staddir nú ef
úrtöluöflunum hefði tekizt að
stöðva hina stórmyndarlegu Búr-
fellsvirkjun með öllu sínu is-
hræðsluþvaðri og öðru álíka gáfu-
legu?
Búrfellsvirkjun er óvefengjan-
lega eitthvert glæsilegasta tákn
um framtak, dugnað og víðsýni
fyrrverandi stjórnar í orkumál-
um.
Ég sé ekki betur en að nú-
verandi stjórn hafi sofið nokkuð
fast á verðinum, hvað orkumál
áhrærir.
Sumarið 1972 fór ég ásamt
fleiri til að skoða Sigölduvirkjun.
Einn ágætur verkfræðingur sýndi
okkur staðinn og útskýrði
virkjunina mjög vel. Hann sagði
okkur, að allt væri að verða til-
búið svo hægt væri að byrja á
sjálfu verkinu eins fljótt og tið
leyfði eftir áramót 1972-73.
Nú rétt fyrir jól er fyrst til-
kynnt í fjölmiðlum, að lán sé
fengið, eða ári síðar en eðlilegt
getur talizt.
% Skammsýni og
öngþveiti ráða
ferðinni í raf-
orkumálum síðan
núverandi stjórn
komst á laggirnar
Það er sannarlega ömurlegt að
heyra sífellt um neyðarástand i
raforkumálum viðsvegar að af
landinu. Hætt er við, að ástandið
batni ekki, þegarvertíð byrjar, og
allar fiskvinnslustöðvar eiga að
fara í gang.
Ég sé ekki betur en að ferill
rikisstjórnarinnar sé ömurlegur.
Hún hætti við Svartárvirkjun.
Hún þorir ekki að afskrifa Sig-
ölduvirkjun, en i stað þess dregur
hún hana á langinn eins og mögu-
legt er. Heyrzt hefur lika, að
seinkað hafi ýmissi fyrirgreiðslu
vegna Lagarfossvirkjunar.
Nú þegar allt er að komast i
hönk vegna raforkuleysis, er farið
hamförum utanlands og innan til
að safna saman olíurafstöðvum,
sem brenna rándýrri oliu, sem
mun hækka rafmagnsverð mjög
mikið.
Það, sem þarf að gera sem fyrst,
er að flýta vatnsvirkjunum eins
og mögulegt er og undirbúa
byggingu nýrra. Það þarf að
beizía jarðgufuna sem viðast og
hafa hana til vara, þegar ísmynd-
un truflar vatnsvirkjanir eða stór-
bilanir verða eins og dæmin
sanna.
Hvenær verður virkjuð hin
gífurlega hitaorka í Krísuvík?
Eru árnar víðsvegar um land ekki
búnar að renna nögu lengi og
orkan úr hitasvæöunum búin að
streyma nóg út í loftið engum til
gagns?
0 Beizlun nýrra
orkugjafa á
næsta leiti?
Brezkur visindamaður, David
Williams að nafni, spáir þvi, að
ísland geti orðið ríkara en Kuvait
með orkusölu til annarra landa
með þvi að framleiða vetni, því að
það verði notað mikið í fram-
tíðinni.
Það var stórmennið Hannes
Hafstein, sem sá í anda það, sem
nú er sem óðast að koma fram.
(Sé ég i anda knörr og vagna
knúða/krafti, sem vannst úr fossa
þinna skrúða).
Ef til vill verður oliubann Arab-
anna til þess að flýta fyrir beizlun
fjölmargra orkugjafa, sem þjóð-
irnar eiga og ráða yfir, en hafa
ekki haft menningu til að nýta.
Arabarnir ættu innan tíðar að
sitja einir uppi með sinar olíu-
lindir. Ingjaldur Tómasson.“
að skammt væri að bíða algerðar
valdátöku þursanna, eftir að
I hneppa kónginn í fjötra, og koma
| kóngsbörnunum fyrir kattarnef,
Ien þau voru geymd i fúlli
dýflissu."
Spásögnin i ævintýrinu er að
■ nokkru komin fram hér á voru
J landi. Við vonum, að hollvættum
I þjóðarinnar takist að afstýra
| framhaldinu. Spásögnin þarf ekki
■ skýringu, þó má taka fram, að
J kóngsríkið i ævintýrinu táknar
I frjálst þjóðfélag, og sem er í
| hættu. Hina þættina er svo auð-
■ velt að ráða.
Höfundar ævintýranna þráðu,
I að hið góða sigraði í heiminum,
| þess vegna létu þeir ævintýrin fá
■ góðan endi. Svo er einnig í fyrr
■ sagðri sögu. En ævintýrið má
I finna í Þjóðsögum J.Á.
Biðjum þess: að ævintýri okkar
■ íslendinga ljúki þann veg, að til
* farsældar verði fyrir aldna
I óborna.
I 26.11.1973
Stgr. Davíðsson.
I -------------—
og
I 76 nemendur
I í tónlistarskóla
I V-Hiínavatnssýslu
Tónlistarskóli V-Húnavatns-
| sýslu hóf starfsemi sína í lok
■ október og eru 76 nemendur við
J skólann. Kennt er á Hvamms-
I tanga, i Reykjaskóla, á Lauga-
| bakka og Þorfinnsstöðum i V-
■ Hópi.
Kennt er á píanó, orgel, gítar,
I trompet og blokkflautu. Skóla-
| stjóri er Einar Logi Einarsson en
■ i stjórn skólans eru Egill Gunn-
J laugsson, Ingibjörg Pálsdóttir og
I Sigríður Kolbeins.