Morgunblaðið - 05.03.1974, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 5. MARZ 1974
H.HU'IHMO/M v
Kf*
Fórnarvika
kirkjunnar
Eini fasti liðurinn i starfi
Hjálparstofnunar kirkjunnar
hefur fram til þessa verið árleg
Fórnarvika, haldin einhverja
viku föstunnar. Jafnan er þá
vakin almenn athygli á hlut-
verki Hjálparstofnunarinnar,
neyð meðbræðra okkar nær
sem fjær, og þeirri skyldu, er
kristnum mönnum ber til að
deila kjörum með lítilmagnan-
um. Einnig er jafnan lögð
áherzla á einhver ákveðin mál,
fólk hvatt til að láta eitthvað af
hendi rakna, á það bent, hversu
lítið hver einstakur þarf að sér
að leggja til að neyð f jölmargra
annarra í öðrum og verri
kringumstæðum megi létta.
Þess vegna er þetta kallað
Fórnarvika og framkvæmt á
föstunni.
Æskulýðsdagur
þjóðkirkjunnar
Æskulýðsstarf þjóðkirkjunn-
ar gengst ár hvert fyrir sérstök-
um Æskulýðsdegi, fyrsta
sunnudag í marz. Æskulýðsdag-
urinn hefur ætíð einhverja
ákveðna yfirskrift eða einkunn-
arorð, þar sem hugur er leiddur
að ákveðnum sannindum,
ákveðinni staðreynd eða nauð-
syn. A Æskulýðsdegi fara fram
Æskulýðs- og fórnarvika kirkjunnar — I grein
Komum
í veg fyrir
hungurdauða
Hún hefur borið 11 börn í heiminn. Það yngsta er vannært og
hreyfir sig varla lengur. Henni tókst að fá dálítinn mjólkurleka f
fötuna sfna, hefur því svolitla von í bili. Sjálf hefur hún lagt sér
rætur og skrælnuð laufblöð til munns upp á síðkastið og er nú
orðin mjög máttfarin. Ef hjálparstarfið, sem kristniboðarnir f
Konsó annast, fær stuðning frá tslandi öðlast fætur hennar e.t.v.
afl á ný, e.t.v. lifir hún og barn hennar af þessar hörmungar.
æskulýðsmessur um allt land,
lögð er sérstök áherzla á þátt-
töku ungs fólks í safnaðar-
starfi, vakin athygli á gildi
kristinnar trúar, sem undir-
stöðu lífshamingju og fram-
tíðarheill æskunnar, sem landið
erfir.
Æskulýðs-
og Fórnarvika 1974
í ár hafa Æskulýðsstarfið og
Hjálparstofnunin tekið hönd-
um saman, sameinað tvo ofan-
greinda starfsþætti í einn,
„Æskuiýðs- og Fórnarviku",
með einkunnarorðunum: „Guð
þarfnast þinna handa.“ Beðið
er, að æskulýðurinn, þjóðin öll
ljái Gúði hendur sfnar til að
létta neyð lítilmagnans og boða
hina frelsandi trú á Jesúm
Krist. Einkunnarorðin: „Guð
þarfnast þinna handa“, krist-
alla einfaldlega þann sann-
leika, að í verkum sínum á jörð-
inni hefur Guð ekki aðrar hend-
ur en þær, sem hann hefur gef-
ið hverjum einstakling.
Nú er vakin sérstök athygli á
hinu mikla starfi Kristniboðs-
sambands Islands á akrinum í
Eþíópíu meðal Konsómanna og
þeim sérstaka vanda, sem þar
steðjar nú að. Miklir þurrkar
hafa um árabil hrjáð nokkur
héruð Eþíópiu, þ.e.a.s. regnið
hefur brugðizt með þeirri af-
leiðingu, að engin eða lítil upp-
skera hefur gefizt, jörðin hefur
sölnað, menn og skepnur dreg-
izt upp í hungri og örbirgð með
hörmungum örkumlunar og
dauða. Nú eru hafnar yfir
gripsmiklar hjálparaðgerðir á
þessum svæðum. Hjálparstofn-
un kirkjunnar hefur sent þar
til um kr. 800 þús. Nú hafa
krumlur þessa ástands teygt sig
að nokkru til svæða íslenzka
kristniboðsins sunnar I land-
inu. Þar hefur regnið brugðizt á
sumum stöðum sl. 2—3 ár.
Korngeymslur alþýðu manna
eru tómar. Fólkið hefur reynt
að draga fram lífið á laufblöð-
um og rótum. Búsmalanum hef-
ur stórfækkað. Allt er á þrot-
um, sem seljanlegt er fyrir mat,
og nú er gripið til þess óyndis-
úrræðis að selja jarðarskikana
fyrir gjafverð. Kristniboðarnir
eru þegar teknir til við hjálp-
ina. Kristniboðssamband Is-
lands hefur sent upphæð úr litl-
um sjóði sínum. En miklu
meira þarf til, ef duga skal.
Kaupa þarf mat til ætis, auka
þarf við búpeninginn, það
bjargar lífi í bili. Síðan þarf að
kaupa sáðkorn svo til sé, er
regnið kemur, þannig að upp-
skera fáist. Unnt virðist að létta
hungursneyðinni á þessum
svæðum, ef skjótt er brugðizt
við, unnt virðist að koma í veg
fyrir hungurdauða fólksins.
Bjartsýni ríkir, að regnið bregð-
ist ekki í ár. Það ætti því að
örva til dáða, þegar von er til,
að þarna sé ekki um vítahring
að ræða, fólkið geti orðið sjálf-
bjarga eftir skamman tíma, ef
því er hjálpað þar til. Ekki er
nákvæmlega vitað hversu
skamman tíma, ef því er hjálp-
að þar til. Ekki er nákvæmlega
vitað hversu margir eru I
hættu, en áætla má, að bjarga
þurfi a.m.k. tugþúsundum í 5
mánuði, eða þar til uppskera
fæst.
Ohætt er að fullyrða, að
Konsómenn eru hópur Afríku-
manna, sem stendur okkur Is-
lendingum næst. Hér mun
mönnum þykja sem nánir
frændur hafi í raunir ratað og
renna blóðið til skyldunnar.
Það eru fslenzkir kristniboðar,
sem glíma við þennan ógn-
þrungna vanda, látum þá ekki
standa eina, sameinumst í bæn
fyrir starfinu og leggjum þeim
gott lið með framlögum til mat-
arkaupa.
SÍÐAN ég fór að fást við leik-
list, hefur áhugi minn aukizt á
listum og vegna þeirrar reynslu
sem ég hef fengið, þá hef ég
hugsað um hvar og hvernig
leiklístin geti gert gagn og hvar
hún geti verið gleðigjafi.
Geirlaug
Þorvaldsdóttir:
Leiklist í
I Reykjavík eru:
— Leiksviðin i Þjóðleik-
húsinu
— Leiksviðin i Iðnó
— Leiksvið áhugamanna
— Leiklist í skólum
— Leiklist á vinnustöðum
— Leiklist á sjúkrahúsum
— Leiklist á elli- og dvalar-
heimilum
— Eins og naumast þarf að
eyða orðum að fer megin leik-
listarstarfsemin fram í Ieikhús-
unum tveim og svo mun áfram
verða. — Hins vegar vaknar sú
spurning, hvort ekki sé mögu-
leiki á að flytja leiklist út til
fólksins og af þeirri reynslu,
sem ég hef haft af því að flytja
leikþætti ásamt öðrum á sjúkra-
og dvalarheimilum, finnst mér
eindregið að svo muni verða.
— Leiklist í skólum:
Það er min skoðun, að það
geti verið þroskavænlegt strax
á barnaskólastigi að koma börn-
um i kynni við leiklistina.
Hún er liður i þroska barnsins
og á að vekja áhuga. Við þurf-
um alveg eins og það þarf að
kenna því að læra. Kannski ger-
ir listin manninn betri ef rétt
er á haldið.
— Leiklist á vinnustöðum:
Hún á að vekja Iöngun í
meira og að sjálfsögðu verður
hún aldrei annað en forsmekk-
ur. Leiklist á vinnustöðum er
vakningarstarf. Af henni er
ekki til annars ætlast en aðlaða
fólk i leikhúsin. Fólk má ekki
verða viðskila við listina.
— En það má velta því fyrir
sér, hvort leiklist á vinnustöð-
um eigi rétt á sér. Vilja at-
vinnurekendur fá leikþátt inn í
vinnutímann? Líta þeir ekki á
það sem vinnutap? Eða verður
góður vinnukraftur, sem erþað
dýrmætasta, sem fyrirtækið
hefur betra og glaðara vinnuafl
á eftir? Getur leiklist skapað
meiri samhug ávinnustað?
— Það má deila um list á
vinnustöðum. Hún er réttlætan-
leg, ef við fáum vinnustaðina?
Hana þarf að vanda ekki síður
en listflutning í skólum og ann-
ars staðar. Stundum hefur það
jafnvel viðgengizt að I skjóli
listar hefur taumlausum áróðri
í þágu öfgastefna verið beitt.
— Leiklist flutt á sjúkrahús-
um, elli- og dvalarheimilum:
Það er að fara með leikhúsið
til þeirra, sem ekki komast í
leikhúsið til okkar. Hverjir
komast ekki í leikhús? Það eru
sjúkir og aldraðir. Erum við
ekki að fullnægja þörf? Og eig-
um við að svipta þá sjúku þeim
gleðigjafa sem leiklistin er?
AIls ekki. Þvert á móti. Leiklist
getur verið lækning. Hún getur
verið liður í heilbrigðis- og
félagsmálum.
— Nú getur einhver spurt
sem svo: af hverju öll þessi
leiklist utan leikhúsanna. Ann-
ars vegar er hún að vekja löng-
un — hins vegar fullnægja
þörf. En þessi starfsemi kemur
auðvitað aldrei f stað leikhús-
anna. Þar nýtur leiklistin sín til
fulls í sínu rétta umhverfi og
þangað viljum við laða fólkið.
— Ég geri ráð fyrir, að ungir
leikarar taki undir með mér, að
þessi starfsemi geri gagnkvæmt
gagn.
— Reykjavíkurborg hefur
óneitanlega veitt listum stuðn-
ing, meir en önnur sveitarfélög.
Víðs vegar um borgina hefur
verið komið fyrir listaverkum
okkur til augnayndis og í eigu
borgarinnar er allmikið af lista-
verkum öðrum eins og fram
kom nýlega á listsýningu á
Kjarvalsstöðum.
— Þetta lofar góðu — því við
óskum þess, að Reykjavíkur-
borg haldi þessu áfram og auki
sinn stuðning við listirnar í
framtiðinni. Því eins og segir í
frönskum málshætti:
— Það er gagnlegt af því það
er fal legt.
— Og ef það er rétt, að listin
geri manninn betri, þá er list
lffsnauðsyn.
Hvert er hægt að fara með
leiklistina út fyrir leikhúsin á
meðal fólksins?
En hvernig er leiklistarlífinu
í höfuðborginni háttað um þess-
ar mundir og væri hugsanleg
nokkur breyting á því sem er?