Morgunblaðið - 23.03.1974, Blaðsíða 19

Morgunblaðið - 23.03.1974, Blaðsíða 19
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. MARZ 1974 19 Rabbað við Veturliða á sýningu hans í Kjarvals- stöðum Veturliði með Ingunni dóttur sinni. „Þessi sýning er fgrir dótt- urmína og ungu kgnslóðina 99 „Þcssi mynd er máluð undir Djúpalónssandi í Dritvík þegar húm kvöldsins var að leggjast að,“ sagði Veturliði og benti á myndina við borðið, sem við sát- um við f vestursal Kjarvalsstaða. tsienzk stemmning úr myndum Veturliða sveif yfir, en flestar þeirra liðlega 70 mynda, sem eru á sýningunni eru gerðar með pasteilitum. Sýning Veturliða verður opin til sunnudagskvöids. Hann hafði selt nærri 40 myndir á fyrstu tveimur dögunum og þær | voru lfka á verði fyrir fólk. Flestar myndanna voru af svip- aðri stærð, u.þ.b. 70x70 og ég spurði Veturliða hvað þær kost- uðu. Þær kosta 35 þús. kr. flestar pastelmyndirnar svaraði hann og ég lét í ljós þá skoðun mína, að það væri gott verð. Ingunn, 9 ára dóttir Veturliða, sagði þá, að ‘"ér þætti það alveg nógu dýrt, það væri bara þrjú hjólverð. Ingunn Susie er 9 ára gömul. „Verð 10 í júlí,“ sagði hún og geislaði af lífsgleði. „Passaðu þig nú áð segja alveg rétt frá, pabbi, og eitthvað fallegt og gott,“ sagði hún. Eg spurði Veturliða hvenær hann hefði málað þessar myndir, því það er varla ár síðan hann var með liðlega 100 mynda sýningu í Norræna húsinu. „Þær eru flestar frá siðasta ári, en unnar eftir gömlum skissum. Þó eru þær allt frá 1952. Þetta er þó engin yfirlitssýning og ég þurfti ekki að fá neina mynd lán- aða Þessi sýning er fyrst og fremst fyrir dóttur mína.Þótt eng- inn hefði komið til að sjá hana Ingunn fékk að velja sér eina mynd á sýningunni og hún valdi þessa gömlu mynd frá Súgandafirði. Skip í Nausti. nema hún, þá hefði ég verið ánægður, nú og svo er hún einnig fyrir ungu kynslóðina og auðvitað úthlutunarnefnd til þess að þeir sjái í hvað allir peningarnir fara.“ Veturliði var svolítið siðbúinn að hengja upp, en þetta small nú allt saman og meira að segja byrj- aði hann að selja áður en sýningin var opnuð. Vestur-Þjóðverji kom í salinn þegar verið var að hengja upp og féll algjörlega fyrir einni myndinni. Hann spurði Veturliða hvort hann gæti keypt hana á stundinni og farið með hana. Vet- urliði sagði, að það væri sjálfsagt, því hann ætti nóg af myndum í aðra sýningu niðri í kjallara húss- ins. Þjóðverjinn dró þá upp bunka af erlendum peningseðl- um og rétti Veturliða. Veturliði spurði svona af rælni hvort þessir stóru peningar væru í gildi. Þjóð- verjinn kvað svo vera og þar með gekk hann á braut með mynd Veturliða út í heim, en listamað- urinn hengdi nýja mynd upp á önglana. „Ég var i hálfgerðum vandræð- um með boðskortin," sagði Vetur- liði, .æiaður hefur ekki bæði tíma til þess að búa til mannkynssög- una og skrifa hana.“ „Segðu nú eitthvað fallegt, pabbi,“ skaut Ingunn inn í. „Ég segi það, Ingunn mín, að þú ert mesta listaverkið, sem ég hef gert og þú ert ekki til sölu.“ Ingunn sagði okkur nú háalvar- Jeg að hún væri nýtrúlofuð og vissi meira að segja hvað kærast- inn héti. Ilún sagði, að þau hefðu ákveðið að gifta sig þegar hún væri orðin 22 ára gömul og kaðst meir að segja vera búin að ákveða hvernig brúðarkjólinn ætti að vera. „Hann kom á sýninguna hérna í gær, kærastinn minn,“ sagði hún við mig, ,,og pabbi leit ekki einu sinni á hann. Heldurðu að það sé? En hann vissi nú kannski ekki hver hann var?“ Ég mundaði nú myndavélina og Ingunn spurði hvort það ætti að fara að mynda þau. Eg játti því. Hún lagaðí hárið sitt og leit síðan á pabba sinn og sagði: „Ætlarðu að láta mynda þig í þessari peysu. Ekki rnyndi ég gera það. Þú átt að fá þér fína skyrtu og flauelisföt, hatt, staf og yfirskegg. Einhvern tíma skaltu gera það.“ „Viltu að ég sé eins og kvik- myndaleikari," sagði Veturliði og brosti við frjálslegri dóttur sinni. Hún gaut augunum til hans bros andi og svaraði honum brosandi með spurningu: „Ertu það ekki, pabbi, ertu ekki leikari?“ Við stöldruðum við gamla mynd eftir Veturliða og listamaðurinn tók til máls: „Mér finnst að menn ættu að gera meira af þvi að sýna myndir frá ýmsurn tímabilum á hverri sýningu. Það er forvitni- legt að skoða þróunina. Annars hefði ég viljað sýna nokkrar myndir eftir hana Ingunni, hún á myndir í heila sýningu, en það verður að bíða betri tima, það vantar stærra hús og íburðar- meira loft.“ Við innganginn i salinn hangir mynd, sem sýnir í stórum dráttum grjótvegginn, sem Veturliði gerði s.l. sumar í samkomusal Árbæjar- skólans. Sú veggmynd er nærri 30 fm og Veturliði býður fólki einnig að skoða þá mynd, sem gerð er úr íslenzku grjóti frá fjölmörgum stöðum á landinu. „Það er fyrst núna þessa dag- ana, sem hægt er að sýna þá mynd,“ sagði Veturliði, „þvi ljós- in við myndina eru nýlega full- gerð. Það er svo mikið við að vera í salnum alltaf, að það er sjaldnast hlé á. Þar eru samkomur skólans og hverfisins guðsþjónustur, hljómleikar og fleira. Fólk verður bara að fara til messu til þess að sjá myndina." „Er ekki annar veggur i bí- gerð?“ „Nú fyrst tel ég mig hafa reynslu til að taka að mér annan vegg. Mig langar að skreyta opin- bera byggingu og geymi til þess kynstur af steinum. Ég vil gleðja lítil börn með því að sýna þeim fallega steina. Ef maður hefði góða vinnuað- stöðu og góðan starfsstyrk, væri ekkert meira ævintýri en fást við slikt verkefni.“ „Getur þú lesið þessa ægilegu skrift þina,“ spurði Ingunn mig og horfði öttaslegin á blaðið, sem ég punktaði niður á. Eg játti því. „Stundum skrifa ég líka svona illa,“ sagði Ingunn, „þegar ég er að striða kennaranum mínum.“ „Það er gaman þegar skriftin getur verið eins og fallegt skauta- svell á góðviðrisdegi," sagði Vet- urliði og sveiflaði hendinni. „Það er blússandi stemmning i þessum myndum,“ sagði ég. „Ég fer nú bráðum að trúa þessu,“ sagði Veturliði, „ég hef að minnsta kosti ekki lesið neinar skammir ennþá. Annars skipta þeir mig litlu sem þola ekki myndirnar mínar, heldur hinir, sem gleðjast yfir þeim. Fólk er þá ekki betur gefið en svo að það hefur keypt af mér 40 myndir og margir hafa boðað komu sína." „Hvað vilt þú segja um sýning- una, Ingunn," spurði ég. „Ég er bara ánægð með sýning- una hans pabba míns.“ „Eins og. ég sagði þér,“ hélt Veturliði áfram, „þá eru flestar myndanna gerðar eftir gömlum skissum. Maður sér skissurnar á annan hátt þegar maður fer að geyma þær og gleyma smærri atr- iðunum. Þá verður stemmningin eftir og aukaatriðin fljóta út með yfirfallinu, fá skólafri. Maður ger- ir þannig nýtt úr þessu gamla.“ „Er það svona eins og að prjóna utan um gamalt herðatré þegar það er orðið gamalt og slitið. Þá er hægt að bæta úr því með prjónles- inu,“ sagði Ingunn, en vissi ekki Framhald á bls. 27. Bátar, himinn og haf. Frá Bolungarvík

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.