Morgunblaðið - 23.03.1974, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. MARZ 1974
31
Sl <uggamync if IPI Pl FRAMHALDSSAGA EFTIR |X>II OlV^I MARIULANG, PÝÐANDI: JÓHANNA KRISTJÓNSDÓTTIR.
4
hvað. . . Kannski ættirðu að
hringja. Símtólið er rétt við nefið
á þér.. .
Já. .. öldungis rétt. Hringdu til
Christers.. .
En ég var svo sljó, að ég mundi
ekki símanúmerið hans.enda þótt
hann væri bezti vinur okkar. Ég
blaðaði titrandi fingrum f sima-
skránni. Nei, ekki í fyrsta hlutan-
um. í öðru heft-
inu. . . W.. . Wi. . . Wiijk! Þarna
var það, „Wijk, Christer lögreglu-
foringi, Atterbomsvagen 30, sími
521292.
Ég beið í ofvæni eftir að hann
svaraði. Ef hann væri nú ekki
heima.. . Klukkan var nokkrar
mínútur gengin í tvö eftir mið-
nætti. . .og ef allt væri með felldu
ætti hann að liggja steinsofandi í
rúmi sínu, en ég vissi, að hann fór
oft %int á fætur ef hann hafði
i’-.mið um nóttina. Þvi fór ég að
leita að skrifstofunúmerinu hans.
En þá loksins heyrði ég svefn-
drukkna en gamalkunna rödd
hans.
— Halló, Wiijk, hér!
— Ö, Christer, elsku góði
Christer! Ég var svo hrædd um að
þú værir ekki heima. . . þú vart
svo lengi að svara og...
Ég var óðamála og vissi að ég
var að segja allt annað en það sem
ég hafði ætlað mér... og ég heyrði
á Christer, að hann glaðvaknaði,
þegar hann heyrði tóninn í mér.
Hann sagði:
— PUCK! Ert þú komin heim?
Góða mfn, hvað er eiginlega um
að vera.
Af einhverjum óskiljanlegum
ástæðum, langaði mig til að hlæja
tryllingslega, en ég stillti mig og
sagði eymdarlega
— HvarerEinar?
— Eg hef ekki séð Einar í
hálfan mánuð........Hann sagði
þú kæmir ekki fyrr en um miðjan
nóvember.. . en nú er sá
fimmti. . .Hvenær komstu?
— Fyrir klukkutíma.
— Og kom Einar ekki út á völl
að taka á móti þér? Það þykir mér
einkennilegt í hæstamáta. ..
Ég fékk einkennilegan kökk í
hálsinn og ætlaði ekki að geta
stunið upp orðum.
— Hvar ertu? Heima?
Ég kinkaði kolli við símtólið án
þess að geta nokkuð sagt.
— Ertu ein. Rödd Christers var
ekki syfjuleg lengur. — Puck,
svaraðu mér? Ég var að spyrja,
hvort þú værir ein?
— Nei, sagði ég og fór að
hágráta. — Nei, ég er áreiðanlega I
ekki ein. . Þvi að í bað-
karinu. . .er.. .þar er einhver.. .
Svo yfirbugaði gráturinn mig,
að ég réð ekki neitt við neitt. Ég
gat ekki talað, ekki hugsað, ég
bara grét og grét eins og ég væri
að springa, þarna ofan i símtólið
og ég heyrði Christer segja:
— Eg verð kominn eftir i hæsta
lagi kortér. En þú verður að koma
og opna fyrir mér.. .Geturðu gert
það?
Hann fékk ekkert svar, en hann
fór engu að síður úr símanum og
éghafði á tilfinningunni, að hann
flýtti sér að klæða sig með
eldingarhraða. Rétt eins og hann
væri að flýta sér út til að
rannsaka morð. Morð. . .kannski
var þetta líka morð.
Loks gat ég hætt að gráta. Ég
varð að ná mér í vasaklút. Og þá
kom ég auga á bréfið.
Það lá efst í búnka á skrifborð-
inu, Einars megin. Það var hrað-
bréfið og stimplað í Kairó 1.
nóvember. Það var ekki vafi á þvi,
að þetta var síðasta bréfið, sem ég
hafði skrifað manninum mínum,
en þar hafði ég sagt honum, að ég
kæmi fyrr heim en ætlað hefði
verið. Það var svo sem ekkert
athugavert við að bréfið væri
þarna, ef ekki hefði eittkomið til.
Það hafði ekki verið opnað. . .
t sómu mund heyrði ég bíl
flauta fyrir utan, svo að mér gafst
ekki tími til frekari heilabrota að
sinni. Eg var svo fegin þvi að
þurfa ekki að hugsa meira. Nú
var Christer að koma og hann
hlyti að taka að sér að leysa þessa
gátu. Ég brast aftur i grát, þegar
ég kom auga á hann við dyrnar,
en í þetta skipti var það af fegin-
leika.
— Puck, gráttu nú ekki, vina
mín! Svona, leyfðu mér að sjá
þig. . .og vertu velkomin heim.
Hann dró upp vasaklút og
þerraði grátbólgin augu mín og
kyssti mig bliðlega ákinnina.
■— Þú ert svo föl, að mér stend-
ur hreint ekki á sama, sagði hann
þegar við komum upp i ibúðina.
Hann horfði áhyggjufullur og
rannsakandi á mig.
— Hvað hefur gert þig svona
hrædda? Eitthvað f baðherberg-
inu?
Hann var drykklanga stund i
burtu. Þegar hann kom aftur
sagði hann seinmæltur:
— Hefurðu nokkra minnstu
hugmynd um, hvað gæti hafa
gerzt?
Hann las neitandi svar i 9ugum
mínum.
— Veiztu hver hún er, og
hefurðu nokkra hugmynd um, af
hverju hún gæti verið hér?
— Nei, ég hef aldrei séð hana
áður.
Svarið kom hiklaust, en um leið
var eins og eitthvað inni í mér
andmælti. Var ég nú alveg viss
um það? Að ég hefði aldrei séð
þennan stóra munn og ljósa
hárið? Ég reyndi að ímynda mér
hana eins og hún hafði verið áður
en hún lenti niður i grænu bað-
vatninu. . .áður en dauðinn hafði
gert hana. ..
— Nei!
Ég hlaut að hafa hrópað upp
yfir mig, því að Christer, sem
ætlaði að fara að taka upp símtól-
ið, nam staðar og leit spyrjandi á
mig. Ég hnipraði mig saman f
stólnum og bætti við, eiginlega
við sjálfa mig:
— Nei, ég vil ekki hugsa um
hana — ekki á nokkurn handa
máta.
Christer strauk fingrum gegn-
um dökkt hárið og var hugsi á
svip. Síðan ákvað hann bersýni-
lega að gera það, sem hann hafði
ætlað sér, því að hann tók upp
simann og hringdi.
Eftir að hann hafði skýrt laus-
lega frá málavöxtum, kom hann
og settist við hliðina á mér.
— Viltu tala um þetta?. . .Ef þú
treystir þér til að hlusta skal ég
segja þér, hvers ég varð vísari við
lauslega athugun.
Ekkert að sjá, sem gefur til
VELVAKANDI
Velvakandi svarar i síma 10-100
kl 1 0 30 — 1 1.30, frá mánudegi
til föstudags
0 Herranótt
Kunningi Velvakanda hafði
samband við hann, og hafði hann
farið á Herranótt Menntaskólans í
Reykjavík ásamt fjölskyldu sinni.
Nú vill hann koma þökkum á
framfæri til aðstandenda Herra-
nætur fyrir ánægjulegt kvöld. Auð
séð hefði verið, að unnið hafi ver-
ið að leiksýningunni af miklum
áhuga og kostgæfni, og væri
áreiðanlegt, að það leiklistarstarf,
sem unnið væri i skólanum væri
ekki unnið fyrir gýg. Hann sagð-
ist sjálfur hafa fylgzt náið með
Herranótt á menntaskólaárum
sínum og vist væri það, að þessi
starfsemi hefði haldið áfram að
dafna alla tíð síðan. Hann vildi
óska nemendum til hamingju með
framtakið og þakka þeim fyrir
skemmtunina.
0 Enn af Magnúsi
orkulausa
Löngum höfum við haft gaman
af vísum og vísnagerð. Upp á síð-
kastið hefur Magnús Kjartansson
orkuskortsmálaráðherra verið
eitt vinsæiasta yrkisefni hagyrð-
inga, og 14. marz sl. birtir Islend-
ingur þessar vísur eftir hirðskáld
sitt, Pela:
„Vinstri stjórn með völdin fer,
vönust fálmi og rausi,
mestan heldur mann af sér
Magnús orkulausi.
Mjög það býður mér i grun
að mættinum bráðum linni,
eru þó „í athugun“
ýmis mál að sinni.
Víst er ljóst, að verðbólgan
vex til beggja handa,
á þar „forgang algeran"
eins og sakir standa."
0 Vélsleðaferðin
Þá eru hér tvö bréf um skylt
mál, en hafa þó tvennan boðskap
að flytja. Fyrra brefið er frá Kon-
ráð G. Eggertssyni á ísafirði og er
það á þessa leið:
„Kæri Velvakandi.
Þegar ég las greinina um Akur-
eyringana fimm 13. marz sl. velti
ég því fyrir mér, hvort við ættum
mikið af mönnum, sem hafa
ánægju af slíkri skemmtan.
Manni blöskrar, að nokkur maður
með tilfinningar skuli tala um
vaskleika í þessu sambandi, en ég
vona, að íslenzka þjóðin eigi ekki
mikið af svona ,,hetjum“.
Ég las einhvern tíma í vetur í
blaði, að vélsleðamenning Akur-
eyringa horfði til vandræða, og
nú virðast afleiðingar þessara
vandræða ætla að teygja sig upp á
reginfjöll. Ég hef heyrt og lesið,
að bannað sé að elta uppi fugla á
hraðbátum, og er það vel. Slíkt
þyrfti að koma til á fleiri sviðum.
Mér finnst, að virðingu manna
fyrir sjálfum sér og gerðum sín-
um sé alltaf að hraka og veitti
ekki af því að þessu færi að linna.
Konráð G. Eggertsson.
# Er útrýming
refa nauðsynleg?
Helgi Ölafsson, Sunnuvegi 7,
Reykjavík, skrifar:
„Velvakandi góður.
Ég er hjartanlega sammála
Viktoríu Guðmundsdóttur og
fleiri, sem skrifað hafa í dálka
þína um „hetjudáðir" vélsleða-
kappa á Norðurlandi, en get illa
sætt mig við það ofurkapp, sem
Viktoría og flestir aðrir leggja á
þaó að útrýma þurfi þessu eintaki
íslenzkrar náttúru.
Væntanlega má skrifa þessa út-
rýmingarherferð á reikning
bænda, en varla fer jörðin á
hvolf, þótt eitt og eitt lamb hverfi
ofan í rebba á vorin, og varla lifir
hann nema að litlu leyti á afurð-
um bænda.
En, sem sagt: Nú væri gaman að
vita, hvort útrýmingarsefjunin
nær til alls þorra þjóðarinnar eða
hvort einhverjir eru sammála
undirtituðum.
Hvað segja náttúrufræðingar,
til dæmis?
Helgi Ölafsson."
# Græna byltingin
Asta Andrésdóttir skrifar:
„Vorið er á næstu grösum. Ilm-
ur er í lofti og í urtagarði borgar-
stjórnar blómstra grænu svæðin.
Gamla, svarta malbikunarbylting-
in er farsællega afstaðin og timi
in er farsællega afstaðin og timi
— að þessu sinni græna byltingu.
Eins og annars staðar, þar sem
byltingar tíðkast, miðar nýja bylt-
ingin að þvi að hylja spor hinna
eldri.
Við, óbreyttir borgarar höfuð-
staðarins, horfum á aðferð bylt-
ingarmanna í djúpri lotningu og
biðjum þess heitt og innilega, að
hún verði útfærð sem víðast, —
þessi snilldaraðferð, sem beitt Vr
við ibúðarhúsagötuna Kleppsveg
— að breiða lífrænan ilmandi
áburð, loðnusaft og loðnulíkami
— listilega jafnt og fallega yfir
malbikið á götunni i þeirri von, að
með hækkandi sól og hlýnandi
veðri megi upp risa nýjar gróður-
vinjar, þar sem áður var aðeins
svart og lífvana malbik.
Reykjavík, 19. marz 1974,
Asta Andrésdóttir,
Kleppsvegi 42,
Reykjavík.“
I 87 grein lögreglusamþykktar
Reykjavíkur segir svo:
„Þeir, sem flytja vörur, eldivið,
mold, möl, sand, hey eða annað
um götur bæjarins skulu gæta
þess vandlega, að flutningatækin i
séu þannig gerð, eftir nánari
ákvöðrun lögreglustjóra, að ekki
valdi óþrifnaði. Ef eitthvað slæð-
ist eð hrynur niður á almannafæri
við flutningin, fermingu eða af-
fermingu, skal sá, er flytur eða
fltuningnum ræður, skyldur til að
hreinsa það upp þegar í stað.“
88. greinin hljóðar þannig:
„ Aburð og annað slíkt, sem óþef
leggur af, má aðeins flytja um
götur bæjarins i lokuðum vögn-
um, vel þéttum. Má eigi fylla þá
svo, að úr þeim hrynju meðan á
flutningnum stendur."
Fiskflutningar þeir, sem Ásta
lýsir hér að ofan, fara því ekki
fram samkvæmt þeim reglum,
sem settar eru I lögreglusam-
þykktinni, og ættu þeir, sem
verða varir við slíkt, að senda
lögguna á sóðana hið snarasta.
Ferming
á morgun
Ferming í Frfkirkjunni Hafnar-
firði, 24. marz 1974, kl. 2. Prestur:
Sr. Guðmundur Óskar Ólafsson
Stúlkur:
Hrund Eðvarðsdóttir,
Fögrukinn 23
Gerður Eðvarðsdóttir,
Fögrukinn 23
Valgerður Jónsdóttir,
Klettahrauni 17
Ingileif Reynisdóttir,
Hellisgötu 12 B
Jóhanna Ríkey Sigurðardóttir,
Þrúðvangi7
Hrönn Harðardóttir,
Álfaskeiði 74
Hildur Harðardóttir,
Álfaskeiði 74
Jóna Agústa Helgadóttir,
Laufvangi 13
Helga Björg Þorsteinsdóttir,
Öldugötu 48
Sigríður Lilja Sigmundsdóttir
Sléttahrauni 15
Rannveig Bertelsen
Hringbraut 70
Kristin Hauksdóttir
Ásbúðartröð 3
Drengir:
Bárður Gislason
Háabarði 2
Magnús Óli Ölafsson
Norðurvangi 38
Dagbjartur Bjarnason
Miðvangi113
Magnús Árni Sigfússon
Melabraut 5
Kristján Karlsson
Álfaskeiði 93
Grétar Ingólfsson
Hellu,Garðahreppi
Einar Marinó Jóhannsson
Álfaskeiði 87
* t.
iHovgiimlilitMti
margfaldar
markað vðar
VÖRUBÍLAR
VINNUVELAR
SÍMAfi 81518 - 85162
SIGTÚNI 7 - REYKJAViK
SIG. S. GUNNARSSON