Morgunblaðið - 20.08.1974, Blaðsíða 30

Þakkarvert jafntefli
eftir 2 — 0 óskabyrjun
EFTIR sannkallaða óskabyrjun í landsleiknum í knatt-
spyrnu við Finna á Laugardalsvellinum í gærkvöldi fór
svo, að íslendingar máttu þakka fyrir að ná jafntefli 2:2 í
leiknum. Er þetta jafnframt í fyrsta sinn sem jafntefli
verður i landsleik þjóðanna. Áður höfðu Islendingar
einu sinni unnið sigur, en Finnar þrívegis.
Sú óskabyrjun, sem vitnað er
til. var þannig, að eftir aðeins 10
niinútna leik var staðan orðin 2:0
fyrir íslendinga. Annað þeirra
marka var sannkallað heppnis-
mark, sem kom á 5. mínútu, en
hið síðara var skorað úr víta-
spyrnu. Þessar fyrstu 10 mínútur
voru einnig bezt leiknar af hálfu
íslendinganna, sem léku þá af
miklum krafti og hraða — voru
fljótari á knöttinn og reyndu að
skipuleggja aðgerðir sínar. En
eftir mörkin tvö var sem dauða-
grimu væri brugðið yfir ásjón
liðsins og á köflum var leikur þess
svo slakur, að jafnvel er ekki
sæmandi fyrir íslenzka landsliðið.
Næðu okkar menn knettinum var
það til þess eins að senda hann til
mótherja. Happ var, að finnska
liðið var ekki sterkara en raun
bar vitni. Það virðist í sama gæða-
flokki og íslenzka liðið og má
merkilegt heita, að þvi skuli hafa
tekizt að sigra norska landsliðið á
Utivelli fyrir skömmu. Lélegir
hljóta Norðmenn að vera.
Eftir hinn fjöruga og kraft-
mikla leik Reykjavíkurúrvalsins
gegn Kaupmannahafnarúrvalinu
á dögunum leyfðu menn sér að
binda vonir við íslenzka landslið-
ið að þessu sinni og þá ekki síður
til þess að vera með vasabókina á
lofti. Á 5. mínútu var dæmd auka-
spyrna á Finnana skammt frá
vítateigshorni vinstra megin.
Magnús Þorvaldsson tók spyrn-
una og sendi vel fyrir markið, þar
sem Guðgeir var fyrir og skallaði
að því. Upphófst mikil barátta á
marklínunni og í henni hafði
Teitur bezt og potaði knettinum í
netið við mikinn fögnuð áhorf-
enda. Þetta var fremur ódýrt
mark, sem skrifast verður að
verulegu leyti á vörn finnska liðs-
ins og markvörðinn, en eigi að
síður glæddi þetta vonir manna
um sigur íslenzka liðsins í leikn-
um.
Og sú von jókst enn á 10.
mínútu. Þá átti Guðgeir glæsilega
og hárnákvæma sendingu langt
fram á Teit Þórðarson, sem tókst
að snúa varnarmann af sér og
nálgaðist markið. Varnarmaður-
inn gerði þá það eitt, sem hann
gat: Hann brá Teiti og ekki var
um annað að ræða en vítaspyrnu.
Hana tók Marteinn Geirsson og
skoraði með fallegu skoti, 2:0 fyr-
ir Island.
Og fleiri tækifæri
Mikill hraði hélzt áfram í leikn-
um um stund. Virtust leikmenn
beggja liðanna vera nokkuð
1 eitur Þórðarson barðist af dugnaði og skapaði stundum hættu við
finnska markið.
vegna þess, að það er ómótmælan-
legt, að íslenzk knattspyrna er
með skárra móti í sumar. íslenzka
landsliðið hefur fengið skamman
tíma til samæfinga, svo skamman,
að varla er hægt að vænta mikils
árangurs hjá því, en þó svo Iang-
an, að unnt hefur verið að skipu-
leggja varnarleik, sem var höfuð-
einkenni íslenzka liðsins í þessum
Ieik. Það var raunar ekki auðvelt
að sjá, hver lipsuppstillingin var,
þegar út í leikinn var komið, en
víst var, að væru Islendingar með
knöttinn voru sannarlega ekki all-
ir í sókn. Miklu algengara var að
sjá einn eða tvo menn berjast
gegn helmingi fleiri Finnum og
þá oftast án mikils árangurs.
2:0 í byrjun
Sem fyrr greinir gáfu fyrstu
mínútur leiksins helzt tækifæri
taugaóstyrkir, einkum þeir
finnsku, enda ef til vill von eftir
það, sem á undan var gengið.
Islendingarnir héldu áfram að
vera betri aðilinn og átti Karl
Hermannsson t.d. mjög fallegt
skot að finnska markinu á 16.
mínútu, en knötturinn fór þá í
stöng og út og á 25. mínútu átti
Téitur skot, sem smaug framhjá
finnska markinu.
En þar með var líka sagan sögð.
Finnska liðið náði betri og betri
tökum á leiknum og tækifærum
íslenzka liðsins fór fækkandi.
Ekki var þó um að ræða, að
finnska liðið kæmist í áberandi
góð færi, enda vörn íslenzka liðs-
ins hin þéttasta, mikið var spark-
að og minna spilað á vallarhelm-
ingi íslenzka liðsins það sem eftir
lifði fyrri hálfleiks.
Fyrra mark finnska liðsins. Islenzka vörnin var illa á verði, eftir glannalegt úthlaup Þorsteins og í netið
sigldi knötturinn.
Gjafamark
Á 45. mínútu fyrri hálfleiksins
kom mark — sannkallað gjafa-
mark af hálfu Islendinganna.
Finnar höfðu sótt fram vinstri
kantinn og lauk sókninni með
skoti frá Matti Paatelainen. Þor-
steinn Ólafsson var víðsfjarri, er
skotið bar að marki og tilraunir
Marteins til þess að spyrna frá á
marklinunni báru ekki árangur.
2:1 fyrir Island í hálfleik.
Þóf í seinni hálfleik
Þóf er eina orðið, sem unnt er
að nota yfir knattspyrnu, sem lið-
in sýndu í seinni hálfleik.
Knötturinn var lengst af á vallar-
miðjunni, þar sem hann gekk á
milli mótherjanna með stórkarla-
legum sendingum. Skot á mark
voru sárafá og skipulagðar að-
gerðir til þess að komast í færi
sömuleiðis. Það virtist mest til-
viljun, hvað gerðist á vellinum:
Einnig er Finnar skoruðu jöfnun-
armark sitt.
Það bar að á þann hátt, að Aki
Heiskanen átti skot af löngu færi
að íslenzka markinu. Þorsteinn
kastaði sér, náði knettinum, en
hélt honum ekki. íslenzku varnar-
mennirnir voru illa á verði og
nánast horfðu á Juha Pekka
Laine, er hann náð að smeygja sér
fram, krækja knettinum frá Þor-
steini og renna honum í netið.
Töldu sumir, að hann hefði þá
brotið af sér, en dómarinn gerði
enga athugasemd.
Loks á lokamínútum leiksins
lifnaði svolítið yfir íslenzka liðinu
og átti Teitur Þórðarson þá mjög
gott marktækifæri, en mistókst
spyrnan og knötturinn fór útaf.
Sömuleiðis áttu Finnar þá gott
tækifæri, en skotið fór himinhátt
yfir markið.
Liðin
Sem fyrr segir virðast islenzka
liðið og það finnska mjög ámóta
að getu. Bæði geta ugglaust leikið
bærilega knattspyrnu — stöku
sprettir í þessum leik sýndu það,
en meðalmennskan ræður þó ríkj-
um. Leikskipulag finnska liðsins
var hins vegar áberandi betra en
þess íslenzka og það lék upp á það
að skora mörk, en stillti sér ekki
upp í varnarvegg. Geta ber þess
þó, að leikaðferð islenzka liðsins
gaf þvi finnska bein tækifæri til
þess að vera meira með knöttinn
og sækja.
Einhvern veginn fannst manni
illa Sipilað úr íslenzka liðinu í
þessum leik. Það hafði alla burði
til þess að gera betur, miklu bet-
ur. Það lagði of mikið upp úr
vörninni og þar af leiðandi var
nær enginn kraftur í sóknarleikn-
um. Við það bættist svo, að annar
framherjinn, Matthias Hallgríms-
son, átti sýnilega í miklum erfið-
leikum með að fóta sig á hálum
vellinum eins og reyndar fleiri
íslenzku leikmannanna.
Bezti maður íslenzka liðsins í
þessum leik var Guðgeir Leifsson,
sem tók nokkrum sinnum góðar
„rispur“ og skapaði hættu við
finnska markið. Guðgeir var þó
oft of seinn að koma knettinum
frá sér. Þá átti Ásgeir Elíasson
mjög góðan leik og skildu víst
fæstir I þeirri ráðstöfun enska
landsliðsþjálfarans að taka hann
út af í seinni hálfleik. Bakverð-
irnir Magnús og Eiríkur komust
allvel frá leiknum, einkum þó Ei-
ríkur og í framlínunni átti Teitur
ágæta spretti, einkum í fyrri hálf-
leik. Hins vegar ollu sumir leik-
menn íslenzka liðsins vonbrigðum
einkum þó Jóhannes Eðvaldsson
og Þorsteinn Ólafsson, þetta var
greinilega ekki þeirra dagur.
í stuttu máli
LaugardalsvöIIur 19. ágúst.
Landsleikur: Island — Finn-
land 2—2 (2—1).
Lið Islands: Þorsteinn
Ólafsson, Eiríkur Þorsteinsson,
Magnús Þorvaldsson, Marteinn
Geirsson, Jóhannes Eðvaldsson,
Guðgeir Leifsson, Grétar Magnús-
son, Karl Hermannsson, Ásgeir
Elíasson, Matthías Hallgrimsson,
Teitur Þórðarson, Öskar Tómas-
son (varam.) Gísli Torfason
(varam.), Atli Þór Héðinsson
(varam.).
Lið Finnlands: Pertti Alaja,
Eero Virkunen, Raimo Saviomaa,
Erkki Vihtilæ, Esko Ranta, Juoko
Suomalainen, Antero Nikkanen,
Aki Heiskanen, Matti
Paatelainen, Juha Pekka Laine,
Tommy Lindholm, Tivola og Tino
Rahja (varamaður).
Mörk tslands: Teitur Þórðarson
á 5. mín. og Marteinn Geirsson
(v.) á 10. min.
Mörk Finnlands: Matti
Paatelainen á 45. mín. og Aki
Heiskanen á 59. mín.
Beztu menn tslands: Guðgeir
Leifsson, Asgeir Elíasson, Eirikur
Þorsteinsson.
Beztu menn Finnlands. Eero
Framhald á bls. 31
Island átti aukaspyrnu, er
Finnar skoruðu jöfnunarmarkið
Er Finnar skoruðu stðara
mark sitt í leiknum í gærkvöldi
og hinn skozki dðmari leiksins
dæmdi það löglegt létu áhorf-
endur óspart f sér heyra og
mótmæltu ákaft dómi hans.
Héldu áhorfendur fram, að
brotið hefði verið á Þorsteini
markverði, réttur dómur hefði
verið aukaspyrna á Finnana, en
ekki mark, sem færði þeim
jafntefli f landsleiknum við ts-
lendinga.
Eftir leikinn hitti blaðamað-
ur Morgunblaðsins Þorstein
markvörð á máli og spurði,
hvort markið hefði verið lög-
lega skorað að hans áliti. —
Engan veginn, sagði Þorsteinn,
ég var með báðar hendur á
kncttinum, Finninn sparkaði
aldrei f knöttinn, heldur f
hendurnar á mér. Þetta byrjaði
með þvf, að ég náði að slá fast
skot Finnanna f markstöngina
og þaðan hrökk knötturinn út f
markteiginn. Tveir Finnar og
ég sóttum að knettinum, en
fslenzku varnarmennirnir
hreyfðu sig hins vegar ekki. Eg
náði fyrstur til knattarins og
hann hefði ekki farið aftur
fyrir mig á löglegan hátt.
Lfnuvörðurinn Rafn Hjalta-
lfn var f góðri aðstöðu til að sjá,
hvað gerðist þarna f markteign-
um og f stað þess að hlaupa að
miðlfnunni eins og lfnuverði
ber að gera telji hann mark
löglega skorað stóð Rafn kyrr á
sama stað. Vildi greinilega
ekki viðurkenna, að markið
hefði verið löglega skorað.
Dómarinn tók þó ekki tillit til
skoðunar Rafns á þessu marki.
Því fór sem fór, Finnarnir náðu
jafntefli f leiknum, nokkuð
sem þeir áttu að vfsu skilið, en
skemmtilegra hefði verið ef
þeir hefðu getað skorað jöfnun-
armark sitt á lögfegan hátt.