Morgunblaðið - 25.09.1974, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 25. SEPTEMBER 1974
29
Evelyn
Anthony:
LAUNMORÐINGINN
Jöhanna
Kristjönsdöttir
þýddi
5
Svo hristi hann af sér aðrar
hugsanir, sem hann fann, að
ætluðu að leita á hann og sagði:
— Hvernig væri að f á sér drykk
fyrir matinn?
— Prýðishugmynd.
Sem þau gengu í áttina að barn-
um varð King þess var, að karl-
mennirnir horfðu á hana, byrjuðu
á fótunum, og áfram upp á við.
Þeir voru að hugsa sömu hugsanir
og hann. Hvernig það væri að...
Það var reglulega dapurlegt að
hann yrði að láta sér nægja hugs-
unina eina.
Keller bjó í einu herbergi,
skammt frá höfninni, þar sem öll-
um varningi var skipað upp, sem
til Líbanon kom, og öðrum vörum
skipað út. Hann þurfti að ganga
upp hriktandi stiga, sem lá utan á
húsinu og skítadauninum sló
fyrir vit hans. Hann hafði keypt
mat, flösku af víni og öskju af
sælgæti fyrir peningana, sem
Fuad hafði látið hann fá.
Sælgætið var svo sætt, að Keller
lagði sér það aldrei til munns. En
stúlkunni hans þótti það mesta
gómsæti, hún var haldin þeirri
miklu sætindaáráttu, sem honum
fannst einkenna Araba. Og hann
hallaði sér makindalega í fletið og
horfði á hana raða i sig sykur-
klístringnum. Hann hafði gengið
fram á hana kvöld eitt þarna í
grenndinni. Hún hafði hnigið nið-
ur af hungri. Og sú löngun hafði
skyndilega komið yfir hann að
gera eitthvað henni til hjálpar.
Kannski vegna þess, að hann vissi
hvað sultur var. Hann hafði borið
hana heim og gefið henni mat.
Þetta var ósköp ámóta og finna
flækingskött og gefa honum
mjólkurlögg.
Stúlkan var svo horuð og illa
útlítandi að það var erfitt að geta
sér til um aldur hennar og svo
það, hvernig hún gæti litið út ef
um hana væri hugsað. Keller gaf
henni mat og fáeinar krónur til að
kaupa meira og skipaði henni síð-
an að fara. Morguninn eftir sat
hún á þrepunum við dyrnar.
Hún hét Souha og hún neitaði
algerlega að yfirgefa hann. Keller
reyndi með öllum ráðum. Hann
kreppti hnefana framan í hana og
lézt vera leiður, en hún skýldi
aðe'ins andliti sínu og hopaði
hvergi. Hún talaði þó nokkuð í
frönsku, þótt arabiska væri
móðurmál hennar. Sömuleiðis
hrafl í hebresku. Hún hafði
komið með flóttamönnunum frá
Palestínu. Hún átti engan að og
enginn átti hana. Foreldrar
hennar voru dánir og faðir
hennar, sem hafði verið franskur,
var grafinn I Jerúsalem. Um
móður sína vissi hún ekki.
Hún grátbað hann um að fá að
vera hjá honum og gera hús-
verkin. Að vera kona hans, þjónn
hans, hvað sem var — bara ef
hann vildi leyfa henni að vera.
Keller gerði sér ljóst, að ætlaði
hann að gera sér vonir um að
losna við hana, yrði hann að
henda henni út á götuna með
valdi. Hann hafði horft í augu
hennar, barmafull af tárum.
Hann hafði virt fyrir sér fararæfl-
ana, sem hún var í, og fölt og
tekið andlit hennar. Og hann
vissi, að hann gat ekki fengið það
af sér. Hann vissi hvað það var að
eiga hvergi athvarf, að svelta, að
leita sér að skýli fyrir hverja nótt.
Hann bölsóttaðist hátt og i hljóði.
Og lét undan. Þetta var upphafið
að sambandi þeirra, sem var ekki
sérkennilegt á annan hátt en
þann, að hann barði hana aldrei
og sendi hana aldrei út til að selja
sig, þegar hann vantaði peninga.
Og hún endurgalt honum með
svo mikilli ást og tryggð að slíkt
geta aðeins hundar og konur sýnt.
Hún hélt herberginu tandur-
hreinu, hún þvóði fötin hans og
gerði við þau, hún eldaði matinn
hans, og í fyrstu néitaði hún að
borða með honum og hélt þeim sið
Múhameðstrúarkvenna að borða
það, sem hann leyfði. Hún hafði
boðið honum líkama sinn, niður-
lút hafði hún staðið frammi fyrir
honum og sagt honum, að hann
þyrfti ekki að vera hræddur um
að smitast, vegna þess hún hefði
aldrei verið með karlmanni.
Keller tók þær upplýsingar með
varúð. Og hann notfærði sér ekki
boð hennar. Hún var of ung og
viðkvæm fyrir hans smekk. Hann
hafði búið með næturklúbba-
stelpu I nokkrar vikur, hún var
frá Englandi. Hún var sóði og í
alla staði óáreiðanleg. Hún hafði
hins vegar veriðafbragðs góð f
rúminu, þó án þess að hann fengi.
nokkra ást á henni og þar kom að
hún yfirgaf hann vegna Líbana,
sem hún hafði kynnzt í nætur-
klúbbinum. Hann hafði alltaf
getað fengið sér stelpur, þegar
hann var á þeim buxunum, gróf-
ar, ruddafengnar og útlifaðar.
Það átti bezt við hann. Líkur sæk-
ir líkan heim hugsaði hann stund-
um kaldhæðnisléga með sér. ■
Hann hafði sagt Souha að búa
um sig í horninu óg láta hann í
friði. Og svo komaðþvi eitt kvöld-
ið, þegar hann hafði sárlega þurft
á einhverjum að halda. Þarna var
hún og horfði á hann stórum fal-
legum augum sfnum og hann
veitti því skyndilega athygli, sem
hafði farið fram hjá honum til
þessa, að hún var mjög fögur.
Hún hafði sítt dökkt hár, ekki
svart og hörund hennar var fölt
eins og á Evrópukonum.
Hann hafði rétt fram höndina
og hún hafði komið til hans skjálf-.
andi á beinunum. Og í fyrsta
skipti á ævinni hafði Keller sýnt
konu Wfðu. Vegna þess, að það
hafði verið satt, sem hún sagði
honum. Hann var sá fyrsti. Þegar
þau höfðu notizt og hann vildi
fara að sofa, tók hún hönd hans og
þrýsti kossi á hana.
— Eg elska þig, sagði hún. —
Nú er ég þín — alltaf.
Um morguninn vaknaði hann
við að hún var að horfa á hann
full aðdáunar.
Nú benti hann henni á koma til
sín og kyssti hana á hálsinn.
— Ef þú borðar meira af þess-
um óþverra, verður þú veik, sagði
hann.
— Þetta er ekki óþverri, sagði
hún. — Þetta er svo gott. Eg vildi
bara að þú smakkaðir á því.
— Nei, ekki ég. Þetta er handa
þér, litla, gráðuga Souha. Það er
ekki skrftið þótt þú fitnir.
Hún lagði frá sér öskjuna og
leit áhyggjufull á hann.
— Finnst þér ég of feit! Ertu að
verða óánægður með mig?
— Nei, það er langt i frá, sagði
Keller. Hann hafði gaman af að
stríða henni, en þorði ekki að
halda því til streitu. Hún tók orð
hans öH svo alvarlega og fór að
gráta, ef hún hélt að hann væri
reiður eða sár. — Svona leggstu
hérna við hliðina á mér. Ég þarf
að tala við þig. Hvernig litist þér á
að fara burt héðan? Nei, nei, ekki
án mín! Við færum saman! Við
fáum kannski peninga og getum
farið héðan.
Rjúpunni
fjölgar ört
Stofninn í
hámarki 1976
„ÞÆR kenningar, sem við höfum
sett fram f sambandi við sveiflur f
rjúpnastofninum, virðast alveg
standast og nú er stofninn að
nálgast hámarkið," sagði Ævar
Petersen hjá Náttúrufræðistofn-
uninni, þegar við ræddum við
hann f gær.
Ævar sagði, að samkvæmt
kenningunni ætti stofninn að ná
hámarksstærð 1976, því að sfðast
var hann í hámarki 1966. Ekki
væri hægt að segja, hve margar
rjúpur væru í landinu, þegar
stofninn væri stærstur, en rann-
sóknirnar í Hrísey gæfu breyting-
una á stofnstærðinni vel til
kynna. I sumar hefðu komið 120
karrar f eyjuna, en af þeim hefðu
nokkur stykki drepist af ýmsum
ástæðum. Fjöldi kvenfugla hefði
verið álíka mikill, og því mætti
reikna með, að fjöldi hreiðra
hefði verið á bilinu 100—120. Að
meðaltali hefðu komið 8 ungar úr
hverju hreiðri, þannig að í haust
hefðu verið um 1000 rjúpur í eyj-
unni.
Þá sagði Ævar, að á næstu
tveimur árum ætti fjölgunin eftir
að verða enn meiri, því að 1966
hefðu verið um 300 karrar i
eyjunni. Þegar stofninn hefði
verið í lágmarki, hefðu aðeins
30—40 ‘karrar verið þar. Eftir
þessum rannsóknum að dæma
virðist því fjölgunin vera tíföld
frá því að stofninn er í lágmarki
og þar til hann er kominn í há-
mark.
Rjúpu hefur víða orðið vart að
undanförnu, og hefur hún t.d.
sést oft á ferli í Breiðholti.
I VELVAKAINJDI
Velvakandi svarar í síma 10-100
kl. 1 0.30 — 11.30, frá mánudegi
til föstudags.
0 Lokun Lauga-
vegar fyrir
bílum
Ýmsir bíleigendur hafa
haft samband við Velvakanda,
síðan sú frétt gekk á þrykk út, að
meiningin væri að loka Laugaveg-
inum fyrir bflaumferð. Eru sumir
hinir hvössustu og telja vafasamt,
að umferðarsérfræðingar geti
leyst það vandamál, sem við blas-
ir, þegar engir bílar fá að stað-
næmast við Laugaveg utan
strætisvagnar á fleygiferð. Vel-
vakandi vekur athygli á, að til-
lögur umferðarnefndar voru birt-
ar í blaðinu I gær og þess ber
einnig að gæta, að i fyrstu lotu á
aðeins að gera tilraun með þessa
lokun i hálft ár. Skapist af henni
meira öngþveiti en við verður ráð-
ið má ætla, að málið verði tekið til
endurskoðunar.
0 Víndrykkjan
og reykingarnar
í sjónvarpi
M.M. skrifar:
Menn hafa verið að gera grín að
ungtemplurunum fyrir að gagn-
rýna víndrykkju og sígarettureyk-
ingar í sjónvarpsþáttum. Ég hafði
satt að segja ekki hugsað út í
þetta, fyrr en ég sá samþykktina
frá þeim. En síðan stend ég sjálf-
an mig að því að taka eftir þessu
svo gaumgæfilega að við liggur ég
missi af efnisþræðinum stundum.
Eins og til dæmis síðasti þáttur-
inn af „Bræðrunum“ — sem mér
hefur fundizt nokkuð gott efni.
Þar er sullað í víni endalaust og
ég get ekki annað en tekið undir
með kennslukonunni Pamelu i
síðasta þætti, sem fór að hneyksl-
ast á þessu og kallaði víngutlið
„óróavana".
Ég er ekki neitt fanatískur
bindindismaður, en þetta er dálit-
ið þreytandi, svo að ekki sé meira
sagt og annaðhvort eru leikstjórar
og höfundar í meira en litlum
vandræðum með að berja saman
hvern þátt eða kannski templár-
arnir hafi eitthvað til síns máls og
ákveðinn áróður felist í sullinu.
Ég býst ekki við, að neitt sér-
stakt sé hægt að gera i málinu, en
vegna þess, að ungtemplararnir
hafa orðið fyrir talsverðu aðkasti
vildi ég leggja orð í belg og benda
á, að þeir hafa nokkuð fyrir sér
með ábendingum sínum.
M.M.“
0 Landbúnaðarvöru-
verðið hið sama og
fyrir veizluna?
Húsmóðir ein hringdi til
Velvakanda og sagði, að mjög
væri býsnazt yfir hækkunum á
landbúnaðarvörum og vist kæmi
hækkunin illa við budduna á stór-
um heimilum, Hún sagði þó, að
sér þætti sem úlfaldi væri gerður
úr, þvi að síðustu niðurgreiðslur
fráfarandi ríkisstjórnar, sem voru
ákveðnar mjög skyndilega í vor,
hefðu aðeins verið kosningavíxill
og landbúnaðarvörurnar væru
því I sizt hærra verði heldur en
þær voru komnar i áður en vinstri
stjórnin efndi til sinnar siðustu
veizlu.
0 Kötturinn Puntur
á flækingi
Ungur drengur I Vestur-
bænum kom hnípinn að máli við
Velvakanda og sagði þá rauna-
sögu, að kötturinn Runtur hefði
horfið frá fósturheimili sínu fyrir
nokkrum dögum. Annaðhvort
væri hann nú að-^villast um
vesturbæinn eða einhverjar góð-
hjartaðar sálir hefðu tekið hann
af götu sinni. Puntúr er ungur
fress, svartur að lit með hvíta
bringu og hvítar hosur. Hann
hefur rautt band um hálsinn, en
ekki með nafni. Hafi nú einhverj-
ir orðið Punts varir lafígar dreng-
hnokkann til að biðja þá að láta
Velvakanda vita og mun hann
koma boðunum áleiðis.
0 Um lokun Kefla-
víkursjónvarps
Kári ritar fáeinar línur um
alþekkt ágreiningsmál: „En hve
líðan hjá sumu fólki hlýtur að
vera bágborin um þessar mundir.
Keflavikursjónvarpinu hefur ver-
ið lokað og manni skilst, að ör-
þreyttar húsmæður og aðrir
áhugasamir menningarunnendur
séu nú með öllu afþreyingarlaus-
ir. Sjálfur hef ég aldrei orðið
þeirrar gæfu aðnjótandi að horfa
á sjónvarp varnarliðsins, hins
vegar hef ég lesið hina sérstæðu
dagskrá þess, sem lengi birtist I
nokkrum íslenzkum blöðum. Af
henni varð þó ekki ráðið, að efnið
væri svo stórkostlegt, að mikil
eftirsjá væri að því að missa það.
Ég er ekki fylgjandi neinni ein-
angrunarstefnu og finnst eðlilegt
að við fylgjumst með þróuninni,
m.a. þegar við komumst svo langt
að geta séð efni frá erlendum
sjónvarpsstöðvum og gervihnetti.
Það, sem mér finnst ömurlegast,
er sú sálarfátækt,_sem fram kem-
ur hjá æstustu áhangendum þess-
arar sjónvarpsstöðvar og leyfi
mér að benda þeim á, að enda þótt
þeir fúlsi við islenzka sjónvarp-
inu og dagskrá þess, þá er hægt að
verja kvöldtíma í hitt og annað en
að hörfá á sjónvarp. Félagsstarfs-
semi blómstrar á veturna og
hvers kyns námskeið og klúbba-
starfsemi fer þá í fullan gang. Svo
eru líka gefnar út bækur á ís-
landi, sumar góðar. Gætu hinir
sorgmæddu ékki reynt að dreifa
harmi sínum með því að leita á
náðir einhverra slíkra áhuga-
mála? Kári.“
S3? SIGGA V/GGA í ‘fiLVEfcAN
WÝÍA VZ V!MVJ'ícoWJU«
RW £KKl Wv\lS)mU\í
veKt/i w vmo-
'-Mlfi fl'! V.KK/
uwzwmi
VEATA Í.R WNWOSÍWOR
TM EWl MWl\)ARWÆl\ l
r\í
VEÍTA VS 1//NWU
I%f490R £KK/
líViViZ9ARWÆZ\»
Á.Á. kvöldi
frestað
um viku
KYNNINGARKVÖLDI því, er
Ámundi Amundason hugðist
halda f Veitingahúsinu Borgar-
túni 32 og minnst var á f
grein á Slagsfðunni sl. sunnudag,
hefur verið frestað um viku.
Ákveðið var að fresta kvöldinu
vegna seinkunar á útkomu breið-
skffu með hljómsveitinni Roof
Tops, en kynning á þeirri plötu
var einn liðurinn f dagskrá
kynningarkvöldsins.
Lesendur Slagsfðunnar eru hér
með beðnir um að taka þessa leið-
réttingu til athugunar.
BLTRVCCinC
bœtir nánast allt!
Brjótir þú skídin þin í
Alpafjöllum, eöa Ártúnsbrekku
þá borgar ALTRYGGINGIN tjóniö'
Veljíó ALTRYGCINGU
fyrír hetmílió og
fjÖtshytduna!
ÁBYRGÐP
1 rygpingarféla': fyrir biiuiindismenn
Skúla>;ötu M - Reykjavík Sfml 2f>|Z2