Morgunblaðið - 09.03.1975, Síða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. MARZ 1975
N
„ÞAÐ VORU mjög fáir ungl-
ingar undir áhrifufn áfengis við
Þórskaffi í kvöld, miklu færri
en ég hef séð um langt skeið.“
Svo fórust orð ungum lögreglu-
þjóni, sem Slagsiðan ræddi við
aðfararnótt fyrra laugardags,
en næstu stundirnar á undan
hafði Slagsiðan verið á kreiki
fyrir utan Þórskaffi og kynnt
sér ástandið þar. Eins og fram
kom i greininni um áfengis-
neyzlu unglinga, sem Slagsíðan
birti sl. sunnudag, hefur um
alllangt skeið borið talsvert á
ölvun unglinga við tvo
skemmtistaði i Reykjavík,
Tónabæ og Þórskaffi, og einn
viðmælenda Slagsíðunnar, ung-
ur lögregluþjónn, hafði ráðlagt
fólki að fara á stúfana eitthvert
kvöldið um heigi til að kynna
sér ástandið við þessa staði. Og
það var einmitt það, sem Slag-
síðan gerði á föstudagskvöldið
og aðfararnótt laugardags um
siðustu helgi.
En þótt þannig hittist á, að
mun minna bæri á ölvuðum
unglingum við Þórskaffi þetta
kvöld en oftast áður um langt
skeið, reyndist kvöldið ekki
með öllu viðburðasnautt hvað
afskipti lögreglunnar af ungl-
ingum snerti. Fram til klukkan
um hálfþrjú um nóttina voru
alls 10 unglingar, 16 ára eða
yngri, færðir á lögreglustöðina,
sjö eingöngu vegna ölvunar,
einn vegna árásarmáls og tveir
vegna innbrots. Og þó taldist
kvöldið fremur rólegt, að mati
aðalvarðstjórans, sem var á
vakt þetta kvöld.
Er Slagsíðan kom á vettvang
við Þórskaffi laust eftir mið-
nætti á föstudagskvöldið, voru
einungis fáir unglingar við hús-
ið, en fór siðan fjölgandi. Þetta
kvöld hafði ekki verið almenn-
ur dansleikur í Tónabæ, þannig
að búast mátti við fieira fólki
en ella í eða við Þórskaffi, og
einnig var veður gott, þannig að
vænta mátti, að unglingarnir
■ dveldust lengi fram eftir nóttu
á staðnum. Kuldi og rigning eru
unglingunum yfirleitt hvatning
til að halda heim á leið — eða í
parti — en þegar betur viðrar
hanga þeir oft við Þórskaffi
fram undir klukkan þrjú á nótt-
unni.
Ljóst var, að lögreglan vildi
hafa vakandi auga með því, sem
gerðist við húsið, því að ekki
færri en fimm lögreglubifreiðir
sáust fara þar hjá á um 15 mín-
útna tímabili. Þegar klukkan
fór að nálgast eitt, þann tíma,
er dansleiknum í Þórskaffi
lyki, fóru unglingar að koma að
húsinu úr öllum áttum, eins og
þeir ættu von á einhverri
skemmtun. Jafnframt tóku
gestir hússins að tínast út og
upp úr klukkan eitt var Vominn
álitlegur hópur við húsið. Sum-
ir aðkomumanna höfðu haft
með sér áfengi í flösku og
gengu flöskurnar á milli
manna, þó ekki mjög áberandi,
þar sem lögreglumenn voru á
næstu grösum og fylgdust með
fólkinu.
Á sama tima fóru gestir
Röðuls að þyrpast út og reynd-
ist þar vera nokkru eldra fólk
og jafnframt ölvaðra, enda
Röðull vínveitingahús. Hóparn-
Myndirnar tók ljósmyndari
Mbl., Friðþjófur, við
Þórskaffi föstudagskvöld og
aðf ararnótt laugardags um
síðustu helgi.
lungnabólgu en herra; unga
piltinn, nokkuð við skál, í fram-
sæti leigubils í óðaönn að reyna
að fá að aka einhverjum stúlk-
um heim — þó helzt ekki í
Skerjafjörðinn; piltana á gljá-
fægðum vélhjólunum, sem
geystust milli bifreiðanna með
hávaða og látum; og ungu stúlk-
una, sem kunni ekki betur en
svo að aka bifreið sinni af stað i
brekkunni, að hún rann aftur á
bak á aðra bifreið — en þó án
þess að umtalsvert tjón yrði.
Já, mannlífið var fjölbreytt á
þessum stað, og unglingarnir
virtust una sér hið bezta. En
vart getur félagsskapurinn tal-
izt hollur og nægar voru freist-
ingarnar til að falla fyrir.
Þegar Slagsiðumenn komu
niður á lögreglustöð laust eftir
kl. tvö um nóttina, var verið að
færa tvo unglinga, stúlku á að
gizka 13—14 ára og pilt nokkru
eldri, til yfirheyrslu, en þau
drukkna, grátandi vinkonu
hans af gangstéttinni inn í lög-
reglubíl, og urðu að lokum fjór-
ir að berjast við að koma hon-
um inn í lögreglubíl til að flytja
hann á lögreglustöðina. í hinu
tilvikinu lenti ölvaður utan-
bæjarmaður i orðasennu við
lögregluþjón og reyndi að egna
hann til slagsmála og fór svo, að
lögregluþjónninn svipti honum
i götuna og fékk síðan aðstoð
félaga sins við að flytja hann að
lögreglubílnum og siðan á
brott. Utanbæjarmaðurinn var
með ferðatösku með sér, en er
hann hóf deiluna við lögreglu-
þjóninn, tók piltur einn tösk-
una að sér og bar hana á eftir
eiganda sinum i lögreglubílinn.
Þekkti annar Slagsiðumanna
burðarpiltinn og var þar um að
ræða pilt, sem komizt hefur í
kast við lögin vegna árása á
aðra menn, m.a. með hníf að
vopni.
Ljóst var af hegðun unga
fólksins, sem þyrptist að, er
þessar handtökur fóru fram, að
því þótti lítið til lögreglunnar
koma — og ekki virtist mikið
mega út af bera til að allt færi í
háaloft. Kom það m.a. í ljós, er
lögreglan handtók fyrri mann-
inn; þá réðust allmargir ungl-
ingar að lögreglubílnum, börðu
hann allan utan og reyndu að
opna hurðina að aftan til að
hleypa handtekna manninum
út.
En ýmislegt annað bar fyrir
augu Slagsíðumanna en ölvaða
menn og slagsmál: Unglings-
stúlkurnar á peysugopum, sem
virtust líklegri til að ná sér í
höfðu verið staðin að verki við
innbrot i kjörbúðina Sunnukjör
við Skaftahlið (i sama húsi og
Tónabær). Ung lögreglukona
hafði verið á verði í verzluninni
þessa nótt, því að undanfarið
höfðu innbrot þar verið alltíð.
Og nokkru siðar var fimmtán
ára piltur, nokkuð ölvaður,
fluttur ásamt félaga sínum á
þrítugsaldri inn á stöðina; þeir
höfðu átt einhvern hlut að máli
i sambandi við árás á mann á -
Laugaveginum. Pilturinn
fimmtán ára var færður til yfir-
heyrslu, en umhverfðist þá all-
ur og réðst á lögregluþjónana,
svo að þeir urðu að lokum að
handjárna hann. Félagi hans
var færður í fangageymslu lög-
reglunnar, en ætlunin var að
reyna að koma piltinum í næt-
urgistinu á Upptökuheimilinu i
Kópavogi, ef starfsmenn þar
gætu tekið við honum.
Fyrr um kvöldið, er Slagsíðu-
menn heimsóttu lögreglustöð-
ina voru lögregluþjónar að fara
út úr dyrunum með dauða-
drukkinn pilt, 16 ára gamlan.
Hafði verið talið heppilegast að
flytja hánn á slysadeild Borgar-
spitalans, þar sem e.t.v. hefur
verið dælt upp úr honum áfeng-
inu. Siðar um kvöldið flutti
lögreglan einnig unga stúlku,
liklega 13 ára gamla, á slysa-
deildina til að láta dæla upp úr
henni; stúlkan hafði verið ger-
samlega rænulaus, er lögreglan
hirti hana i Miðbænum.
Og ótaldir eru fimm ungling-
ar, allir yngri en 16 ára, sem
lögreglan hafði tekið um kvöld-
ið fyrir ölvun, á ýmsum stöðum
í borginni. Haft var samband
við foreldra allra þessara ungl-
inga og komu foreldrarnir að
sækja þá, einn af öðrum.
Lögreglan hafði reynt að
spyrja unglingana, hvar þeir
hefðu komizt yfir áfengið, sem
þeir neyttu, en svörin voru eng-
in. Unglingarnir vildu með
engu móti koma upp um félaga
sína eða kunningja eða segja
frá öðrum leiðum, sem farnar
höfðu verið við útvegun áfeng-
isins. Og þannig er það víst
oftast í tilvikum sem þessum.
Sem fyrr sagði reyndust
óvenju fáir unglingar vera und-
ir áhrifum áfengis við Þórs-
kaffi þetta kvöld og raunær
voru fáir gestir á dansleiknum í
húsinu. Bendir þetta til þess, að
ir blönduðust þó talsvert saman
og fór vel á með flestum. Þeir
unglingar, sem höfðu haldið sig
við Þórskaffi, voru einkum á
aldrinum 14—18 ára, en hinir,
sem frá Röðli komu, voru um og
yfir tvitugu.
Nokkrir lögreglumenn gengu
um á meðal unga fólksins og
fylgdust með því og þurftu í
tveimur tilvikum að beita
hörðu í viðureign víð ölvaða
menn, sem ekki létu vel að
stjórn. í fyrra tilvikinu veittist
ölvaður maður að lögregluþjón-
um, sem voru að flytja kóf-
UNGLINGA-
VANDAMÁL
s.greín
Rólegt fðstu
dagskvöid
1 o ungllngar
handteknlr!
Greinaflokknum um unglingavandamálin iokið — að sin -k
Hér birtist áttunda og sfðasta
grein Slagsíðunnar — a.m.k.
um sinn — f greinarflokknum
um unglingavandamál. Það
táknar þó ekki, að Slagsfðan
telji sig hafa „afgreitt“ þessi
mál endanlega eða að öllu leyti.
Slfkt verður aldrei hægt. Mark-
mið Slagsfðunnar með birtingu
þessara greina var fyrst og
fremst að vekja athygli á þess-
ari hlið unglingalífsins, hlið,
sem sjaldan hefur snúið upp,
þegar pjölmiðlar hafa fjallað
um unglinga.
Þótt Slagsíðan hafi gert þess-
um greinarflokki hátt undir
höfði, er það engan veginn mat
hennar, að þessi vandamál séu
einkenni flestra unglinga nú.
Hins vegar er það mat Slagsíð-
unnar, eftir að hún hefur kynnt
sér þessi mál, að sú hegðun,
sem flokkazt getur undir „ungl-
ingavandamál", fari vaxandi
fremur en hitt. Má í þvf sam-
bandi vitna til tveggja síðustu
greinanna, sem hafa fjallað um
áfengisneyzlu unglinganna: Á-
fengisneyzlan hefr aukizt veru-
lega meðal unglinganna á und-
anförnum árum og hefur aldrei
verið meiri en nú. Og með því
að áfengisneyzlan tengist beint
eða óbeint ýmsum öðrum þátt-
um unglingavandamálanna, er
ljóst, að unglingavndamál fara
vaxandi fremur en minnkandi.
Raunar eru sumir þeirrar
skoðunar, að unglingavanda-
mál séu ekki til. Þeir, sem hafa
þessa skoðun, skiptast einkum f
ívær fylkingar: Sumir telja, að
í rauninni séu unglingarnir
ekki svo mikið vandamál, held-
ur foreldrarnir, fullorðna fólk-
ið, sem eigi mesta sökina f þess-
um málum; en aðrir telja, að
hegðan unglinganna sé hvorki
betri né verri en hún hafi alltaf
verið og þó að unglingarnir
hafi verið erfiðir hér áður fyrr,
hafi þeir samt vaxið upp til að
verða nýtir þjóðfélagsþegnar
og svo muni einnig verða nú.
Og svo eru enn aðrir þeirrar
skoðunar, að þótt unglinga-
vandamál séu vissulega til, þá
sé það engum til góðs að vera
að skrifa um þau og vekja at-
hygli á þeim. Það geri bara illt
verra. Miklu réttara sé að
leggja áherzlu á það góða f fari
unglinganna.
Afstaða Slagsfðunnar T þessu
máli er augljós: Hún telur birt-
ingu greinaflokks um þessmiál
ingu greinaflokks um þessi
mál koma að gagni, því
að greinarnar hljóti að
vekja menn til umhugsunar
og umræðu um þessi mál
í enn ríkari mæli en hing-
að til og í framhaldi af þeim
hugleiðingum og umræðum
komi jafnvel til einhverra að-
gerða. Og vissulega hafa við-
brögð margra lesenda orðið til
að styrkja þá skoðun Slagsíð-
unnar.
■ I