Morgunblaðið - 09.03.1975, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. MARZ 1975
17
T
fjárráð unglinganna séu nú
naumari en áður og sé þannig
þegar farið að gæta „kreppu“
hjá þeim. Flestir þeirra ungi-
inga, sem Slagsiðan sá á ferli
þetta kvöld, hafa væntanlega
verið skólanemendur og litt
fjáðir, nema foreldrar þeirra
gæfu þeim peninga. En ef for-
eldrar draga úr vasapeningum
til barna sinna, minnka augljós-
lega möguleikar unglinganna á
að fjármagna áfengiskaup.
Vart munu margir harma þá
þróun, enda þótt efnahagslegur
samdráttur meðal landsmanna
sé ekkert gleðiefni.
En spyrja má: Hvernig hefði
ástandið verið þetta kvöld, ef
ölvun unglinga við Þórskaffi
hefði verið eins og oftast áður
um langt skeið? Vafalaust hefði
verið mun meira um handtökur
unglinga vegna ölvunar, en þó
þykir sjálfsagt flestum nóg um
f jöldann, eins og hann var þetta
umrædda föstudagskvöld.
— sh.

Þær greinar, sem birtar hafa
verið f greinaflokknum um
unglingavandamál, hafa fjallað
um ýmis viðfangsefni: Um
þjófnaði og önnur svípuð af-
brot unglinga, um ffkniefna-
neyzlu unglinga, um upptöku-
heimilið í Kópavogi, um af-
skipti Félagsmálastofnunar
Reykjavfkurborgar af „erfið-
um“ unglingum, um barneignir
unglingsstúlkna og um áfengis-
neyzlu unglinga. Vissulega
hefði mátt halda áfram lengi og
taka fyrir önnur viðfangsefni
og þá ekki sízt eitt, sem þó
hefur vissulega fléttazt inn f
allar fyrrnefndar greinar á
einn eða annan hátt: Orsakirn-
ar fyrir þessari hegðun ungl-
inganna, hvers vegna þeir
brjóti á þennan hátt gegn vilja
þjóðfélagsins.
En ekki væri úr vegi að leita
nú til lesenda um svör við þess-
um lokaspurningum. Vafaiaust
hafa menn ýmsar skoðanir á
þessu og Slagsfðan vill gjarnan
fá að kynnast þessum skoðun-
um. Ekki sfzt væri fengur að fá
að kynnast viðhorfum ungling-
anna sjálfra og skoðunum.
Lokaorðin verða þvf þessi —
að sinni: Upp með pennann,
blekið og blaðið og byrjið að
skrifa! ...
i

IJToþStaff:
PRESENTS

HOT NIGHTS -
8URN/NG ROCK
March 3 1975
Thursday February 27 through Monda

að stjörnnm!”
Ævintjri Pelican íyrir .westan’:
„Éggeriykknr
ir okkar hönd fóru til stórborg-
arinnar New York. Þar var
komið við á ýmsum afskaplega
glæsilegum skrifstofum og tal-
að við marga sveitta ýstrubelgi
með stóra gullhringa á litla
fingri. Nýju lögin voru spiluð
fyrir þá og eins „gamia“ platan
„Uppteknir". Allir lýstu þeir
Slagsíðunni barst á dögunum
bréf frá hljómsveitinni Pelican
og Ömari Valdimarssyni, og var
þar sagt frá Bandaríkjadvöl
hljómsveitarinnar, hljómplötu-
upptökum og ýmsu fleira, sem
á daga þeirra félaga hefur drif-
ið undanfarnar vikur. Talsvert
hafði verið rætt og ritað um
þetta ferðalag hljómsveitarinn-
ar, áður en hún hélt utan, en
þrátt fyrir mikinn undirbúning
fór öll ferðaáætlunin úr skorð-
um nánast strax eftir komuna
til Bandaríkjanna. Of langt mál
yrði að skýra frá orsökum þess-
arar röskunar eða eftirmáia, en
þess skal aðeins getið, að maður
sá, sem hafði tekið að sér að
skipuleggja hljómleikaferð
Pelican í Massachusett's-riki og
New York, reyndist hafa lent
upp á kant við forráðamenn
Shaggy Dog-upptökustúdiósins,
þar sem Pelican-plöturnar voru
hljóðritaðar, og því varð ekkert
úr þeirri hljómleikaferðinni.
En með þvi að setja hnefana i
borðið fengu Pelican því fram-
gengt, að ný hljómleikaferð var
skipulögð og átti henni að ljúka
með hljómleikum i háskóla-
bænum North Adams i gær-
kvöldi, laugardagskvöld. Að
sögn Pelican hafa viðtökurnar,
sem hljömsveitin hefur fengið
hjá bandarískum áheyrendum,
verið mjög góðar.
En gefum nú Pelican og Om-
ari orðið, eins og þeir segja frá í
bréfinu:
„Þrátt fyrir að áætlunin hafi
breytzt frá þvi, sem upphaflega
var gert ráó fyrir, þá hefur það
siður en svo komið sér illa fyrir
okkur. Við höfum haft þess
meiri tima til upptökunnar og
höfum lagt okkur alla fram.
Það er heldur ekkert leyndar-
mál, að við erum ánægðir með
það, sem búið er.
En þetta er ekki allt. Hér
gerast hlutirnir hratt og óvænt.
Dag einn kom hingað maður,
Freddie Scott að nafni. Hann er
fyrrum stjarna hér i landi,
raunar meiriháttar stjarna,
söng m.a. „Hey Girl“ eftir Car-
ole King einhvern tima upp úr
1960 og er talsvert inni í hljóm-
plötuiðnaðinum hérlendis.
Freddie er snjall tónlistarmað-
ur og frábær söngvari. Hvað
með það, hann kom hingað einn
daginn, þegar verið var að
vinna við upptöku, og hreinlega
umturnaóist af hrifningu.
Shaggy Dog hefur allt frá upp-
hafi virzt mikið i mun, að við
gerðum einhvers konar hljóm-
plötu- eða útgáfusamninga hér-
lendis á meðan við værum hér,
og eftir öllum sólarmerkjum að
dæma fannst þeim ekkert
skemma fyrir, að þeir ættu
sjálfir einhvern hlut að máli.
Freddie Scott átti siðan að
gera okkur aó stjörnum, það
sagði hann sjálfur. „Það er ekk-
ert einfaldara," sagði Freddie.
„Ég er ekki að tala um bara
venjulegar stjörnur, heldur
súperstjörnur."
Þá brostum við breitt og gerö-
um okkur grein fyrir því, áð
það er engin þjóðsaga, að menn
keyra hér um i stórum bilum,
klæðast skrautlegum fötum og
segja: „Baby! I’m gonna make
you a star! I mean real SUPER-
STAR!“
Eftir að við mörlandar höfð-
um skemmt okkur dágóða
stund yfir barnaskap útlend-
inganna, ákváðum vió að fylgj-
ast aðeins með stjörnusköpun
Omar, Geiri og Björgvin hlusta
(f 100. sinn) á unnið^verk.
yfir ánægju sinni með efnið og
hljómsveitina og báðu okkur
blessaða að lita inn aftur þegar
upptökunni væri endanlega
lokið.
Kannski er sérstök ástæða til
að greina nánar frá einum stór-
laxinum en öórum. Það er Vitt-
orio Benedetto, varaforseti
stórfyrirtækisins CAM-USA
Inc., sem getur helzt státað af
þvi að vera útgáfufyrirtæki
Grand Funk Railroad, Rasp-
berries og fleiri bandariskra
hljómsveita, auk þess sem
CAM-USA er með umfangsmik-
il viðskipti i öllum öðrum
heimsálfum. Benedetto sagðist
vera þeirrar skoóunar, að
„Uppteknir“ væri ekki rétta
platan fyrir Bandaríkjamarkað,
en hann sagðist ekkert sjá því
til fyrirstöðu, að hægt væri að
selja plötuna — og þá ekki síð-
ur þá nýju — í Japan, Suður-
Ameriku og Evrópu. „Utvegið
mér eins og 20 plötur,“ sagði
Vittorio, „og þá veróur þetta
enginn vandi.“
Eftir að báóir aðilar, þ.e.
Pelican og CAM-USA, höfóu
lýst yfir þeim skilningi sinum á
samtalinu, að um engar skuld-
bindingar væri að ræða, enn
sem komið væri, var ákveðið að
hann skyldi fá plöturnar við
fyrstu hentugleika og þá yrði
betur talazt við. Ef úr þessu
verður,, þá er hér um að ræða
sölu á 20—30 þúsund eintökum
að minnsta kosti. Ef ekkert
verður úr neinu, þá nær það
ekki lengra. Við höfum nógan
tíma og höfum fyrst og fremst
áhuga á að koma nýju Pelican-
plötunni á íslenzkan markað.
Freddie Scott hlýtur að geta
fundið sér aðrar súperstjörnur.
Framhald á bls.45
Fredda. Nokkrum dögum síðar
voru tekin nokkur hraðsoðin
lög og þeir Freddie Scott, Curt
Knoppel, framkvæmdastjóri
Shaggy Dog, og Ömar Vald. fyr-
Geiri og Jonni ásamt BiIIy
Barkin, sem gerði nokkra nýja
texta fyrir Pelican.
Ömar f stúdfðinu á tnilli laga.
Auglýsing frá „The Club“ í Boston um að Pelican muni leika þar
„brennandi rokk“ næstu fimm kvöldin.
1 stjórnklefa upptökustúdfós-
ins. Jonni, ásamt stjórnanda
upptökunnar, Ralph Mazza, og
aðstoðarmanni hans.