Morgunblaðið - 09.03.1975, Page 34

34
Hinnrik Ib Petersen
frá Akureyri. Minning
Hinnrik Ib Pedersen fæddist á
Akureyri tíunda dag júlímánaðar
árið 1930. Foreldrar hans voru
Henry Pedersen, starfsmaður hjá
Sameinaða Gufuskipafélaginu í
Kaupmannahöfn, og Mary
Pedersen. Voru þau bæði
danskrar ættar. Létust þau bæði,
meðan Ib var drengur, í Kaup-
mannahöfn. Hafði hann lítið sem
ekkert af þeim að segja.
Ib, en svo var hann ávallt
kallaður eignaðist athvarf og
móðurhlýju hjá sæmdarkonunni
Guðnýju Guðjónsdóttur frá
Hörgshóli í Vesturllópi Húna-
þingi. Bjó hún þá í húsi sfnu
Aðalstræti 66, smiðjunni á Akur-
eyri. Guðný var þá einstæð móðir
með fimm börn.
Ætlunin var að Ib yrði hjá
Guðnýju fimm vikur, Atvikin
urðu þau að hjá henni ólst hann
upp til fullorðins ára.
Sýnir þetta dæmi hug og hjarta-
lag Guðnýjar, að bæta við sig
sjötta barninu, kornbarni aðeins
nokkurra vikna gömlu. En það
varð mikil blessun fyrir þau bæði,
eins og síóar verður vikið að.
Nokkru síðar tók Guðný að sér tvo
dóttursyni sína, kornunga, og
kom þeim til manns.
Var ávallt mjög gott milli Ib og
þeirra, sem og hinna barnanna.
Snemma komu fram hjá Ib góð
lyndiseinkunn og eiginleikar.
Varð hann augasteinn og yndi
allra i fjölskyldunni. Ib var
næmur og gekk vel í skóla. Hann
var trúr og öruggur og mátti veita
honum forsjá í fylgd með yngri
uppeldisbræðrum sínum, svo
öruggt var.
6 sumur var hann vika-
drengur á sama bæ i sveit, Vala-
gerði í Skagaíirði.
Ib vann öll algeng störf. Kom
hann sér vel á vinnustaó, sökum
lagvirkni stundvisi og trú-
mennsku. Síðustu árin starfaði
hann við fyrirtæki J.B. Péturs-
sonar við Ægisgötu hér f borg og
var hugljúfi yfirmanna og vinnu-
félaga.
Ib giftist Guðlaugu Jónsdóttur
ættaðri af Austurlandi. Stofn-
settu þau heimili sitt hér í borg og
bjuggu lengi á Nýlendugötu 6.
Eignuðust þau hjón einn dreng,
sem nú er um fermingu. Heitir
hann Jón og dvelur í foreldra
húsum. Hjónaband þeirra var
gott og farsælt og þegar á reyndi,
sýndi Guðlaug hvaða mann hún
hefir að geyma, með órofna sam-
stöðu með manni sinum f veikind-
um.hans.
Ib var ungur að árum, er hann
fékk hina svonefndu Akureyrar-
veiki. Var það snertur af lömun í
baki. Ib varð aldrei sami maður
eftir á. Bar hann sinn kross í
hljóði og hlífði sér aldrei. Oft var
hann lasinn og slappur við störf
sín.
Nú i vetur var Ib frá störfum og
undir læknishendi. Seig alltaf
heldur niður á við. Siðasta dag
febrúarmánaðar voru dagar hans
taldir allir. Góður drengur
genginn, langt um aldur fram.
Frá blautu barnsbeini fræddi
fósturmóðir hans hann um
frelsarann Jesúm Krist. Ib trúói á
Jesúm og átti innilegt bænasam-
félag við hann. Ritningin segir:
„Hver sem ákallar Nafnið Drott-
ins mun hólpinn verða.“
Nú við leiðarlok er góður
drengur kvaddur. Guðný
Guðjónsdóttir og allt hennar fólk
þakkar Ib fyrir samfylgdina og
góðar minningar. Eiginkonu og
syni eru sendar innilegustu sam-
úðarkveðjur, með bæn um styrk
og blessun Drottins.
Einar J. Gíslason.
Mánudaginn 10. þ.m. verður til
moldar borinn Hinrik Petersen,
einn þeirra mörgu, sem hverfa
frá okkur á þeim aldri, sem er af
t
Konan min
MARGRÉT JÓNSDÓTTIR BJÖRNSON
andaðist 7. marz 1975.
Fyrir hönd fjölskyldunnar
Gunnlaugur G. Björnson
t
Bálför eiginkonu minnar
ELÍNBORGAR HALLGRÍNISDÓTTUR
sem andaðist 1 9. febrúar, hefur farið fram í kyrrþey samkvæmt ósk
hennar
Ég þakka hjartanlega mér auðsýnda samúð, svo og alla virðingu við
minningu hennar
Eiríkur Þ. Sigurðsson, Sólvangi Hafnarfirði.
t
Útför
KRISTJÁNS EYJÓLFSSONAR,
frá Brúsastöðum, Hafnarfirði,
fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju þriðjudaginn 1 1 marz kl. 2 e h.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sæunn Jónsdóttir.
+ Faðir okkar, stjúpfaðir tengdafaðir afi og langaf i.
JENS GUÐNI JÓNSSON,
fyrrum skipstjóri
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 1 1. marz kl. 3.
Blóm vinsamlega afþökkuð, en þeim, sem vildu minnast hans, er bent
á Slysavarnafélag Islands.
Alda Jensdóttir Pétur Andrésson
Kristín J. Ármann Knútur Ármann
Sigriður H. Proppé Ástráður Proppé
Hulda Hansdóttir Friðjón Guðlaugsson
börn og barnabörn
Minning:
mörgum talinn bezti tími
ævinnar. Fullorðinsárin eru búin
að móta lifsviðhorf manna, þeir
hafa eignazt heimili, sem er þeim
kært og fjölskyldu, sem mótuð er
af sameiginlegum vonum og fram-
tíðaráformum.
Leiðir okkar Hinriks lágu ekki
saman fyrr en við vorum báðir
uppkomnir menn, höfðum alizt
upp sinn i hvorum lands-
fjórðungi. A heimili mitt kom
hann fyrst með heitkonu sinni,
Guðlaugu Jónsdóttur, sem var
einn af okkar beztu heimilisvin-
um, þau gengu í hjónaband 6.
ágúst 1958 og eignuðust einn son.
Eitt af þvi fyrsta sem ég tók eftir í
fari Hinriks, var það hve auðvelt
hann átti með að laða að sér börn.
Það var hátíð hjá börnum mínum
þegar Hinrik kom í heimsókn, því
hann var óþreytandi að leika sér
við þau og skemmta þeim á þann
hátt, sem þeir einir geta, sem
varðveita barnið i sjálfum sér, þó
lífið sé ekki alltaf dans á rósum.
Hinrik fékk lömunarveiki ungur
að árum og gekk aldrei heill til
skógar eftir það en það aftraði
honum ekki frá því aðgera vinum
sínum greiða, ef hann var þess
megnugur og þá gjarnan óbeðinn,
ef hann vissi einhvers þörf. Eitt
af einkennum góðrar vináttu er
að geta verið saman án þess að
þurfa að halda uppi samræðum af
innantómri kurteisi, við áttum
margar góðar stundir án orða,
þegar ég sat við orgelið, eða við
vorum við veiðar á björtum
sumarkvöldum.
Þessar línur áttu aldrei að
verða ævisaga, heldur aðeins
þakkir frá mér og fjölskyldu
minni fyrir samveruna þennan
alltof stutta tima, sem við áttum
samleið. Einnig viljum við votta
aðstandendum hans innilegustu
samúð, sérstaklega ykkur Jón og
Guðlaug, þið hafið misst mest, en
þið eigið líka mest eftir.
Minningarnar verða aldrei
metnar á vogarskálum, en þær
eru þrátt fyrir allt það dýrmæt-
asta sem hægt er að eignast.
Jón Sigurðsson.
t
Þökkum auðsýnda samúð og
vináttu við andlát og útför konu
minnar, móður, tengdamóður og
ömmu,
INGIBJARGAR
JAKOBSDÓTTUR,
Óðinsgötu 20A.
Jónas Jónasson,
Þorbjörg Blöndal Himes,
tengdabörn og barnabörn.
Skarphéðinn Gísla-
son, Vagnsstöðum
Hér langar mig með nokkrum
fátæklegum orðum að minnast
míns kæra föðurbróður, sem
hvarf frá okkur svo skyndilega
18. desember síðastliðinn. Að-
dragandi hinna snöggu umskipta
voru aðeins nokkrir dagar, en
banameinið var heilablæðing.
Hann fékk að taka siðustu and-
vörpin á því heimili, sem hann
hafði átt alla ævi.
A Vagnsstöðum fæddist Sig-
björn Jörgen Skarphéðinn 18.
janúar 1895, vantaði hann því
aðeins mánuð, til að ná áttatiu ára
aldri.
Var hann fimmta barn hjón-
anna Halldóru Skarphéðinsdóttur
og Gisla Sigurðssonar, sem
bjuggu á Vagnsstöðum allan sinn
búskap.
Faðir Halldóru var Skarphéð-
inn bóndi á Fagurhólsmýri og
Borgarhöfn, Pálsson bónda i
Arnardrangi Jónssonar prests á
Kálfafelli Fljótahverfi, Jónasson-
ar bónda á Höfðabrekku Runólfs-
sonar. Móðir Skarphéðins Páls-
sonar var Guðlaug Jónsdóttir
bónda í Holti á Síðu Pálssonar.
Móðir Guðlaugar var Ragnhildur
Jónsdóttir bónda í Svínafelli Ás-
mundssonar. Móðir Páls i Arnar-
drangi var Guðný Jónsdóttir
prests á Prestbakka Steingríms-
sonar. Móðir Halldóru á Vagns-
stöðum var Þórunn Gísladóttir
bónda á Fagurhólsmýri Gíslason-
ar bónda í Hörgsdal og víðar Jóns-
sonar, en móðir Gisla á Fagurhóls-
mýri var Sigríður Lýðsdóttir
sýslumanns í Vik Guðmundsson-
ar. Móðir Sigríðar var Margrét
Eyjólfsdóttir frá Eyvindarmúla.
Móðir Þórunnar var Jórunn Þor-
varóardóttir bónda á Hofsnesi
Pálssonar bónda á Hofi Eiríksson-
ar. Gísli á Vagnsstöðum var sonur
Sigurðar bónda í Borgarhöfn
Jónsson bónda í Heinabergi Hálf-
dánarsonar. Móðir Sigurðar var
Sigríður Jónsdóttir bónda I
Borgarhöfn Gislasonar bónda
sama staðar Arasonar bónda í
Hestgerði Gislasonar. Móðir Gisla
á Vagnsstöðum var Rannveig
Jónsdóttir bónda i Borgarhöfn
Þorsteinssonar, en móðir Jóns var
Rannveig Jónsdóttir á Felli. Móð-
ir Rannveigar í Borgarhöfn var
Katrín Jónsdóttir bónda í Borgar-
höfn Þorleifssonar bónda á Hól i
Landeyjum Sigurðssonar sýslu-
manns á Smyrlabjörgum Stefáns-
sonar.
Það koma margar ljúfar minn-
ingar fram í hugann við burtför
Skarphéðins, þegar litið er til
baka og alls þess minnst, sem
hann var okkur, sem bár-
um gæfu til að alast upp með
honum og njóta fræðslu hans,
leiðsagnar og þess mikla ástrikis,
sem við urðum aðnjótandi. Síðar
þegar við eignuðumst börn, lét
hann þeim einnig í té, ást og um-
hyggju I ríkum mæli. Þegar
Skarphéðinn var að alast upp, var
skólaganga barna stutt og stopul.
Naut hann ekki kennslu fremur
öðrum börnum á hans aldri, er
mér þó óhætt að segja að hann
varð mjög vel að sér I mörgum
greinum, með lestri fjölda bóka
sem hann aflaði sér um hin
ólikustu efni.
Sérstakan áhuga hans vöktu
ávallt skrif um það er til framfara
horfði. Skarphéðinn var ágætur
smiður, bæði á tré og járn, og
handlaginn með afbrigðum.
+
Við þökkum innilega samúð og vinarhug við andlát og útför eigin-
manns mins, föður okkar, tengdaföður og afa
ÞORSTEINS ÞORSTEINSSONAR,
Hofsvallagötu 16. ,
Ásdis Eyjólfsdóttir,
Viglundur Þorsteinsson. Sigurveig Jónsdóttir,
Ásta B. Þorsteinsdóttir, Ástráður B. Hreiðarsson,
Hafdis B. Þorsteinsdóttir, og barnabörn.
Sveitungarnir leituðu oft að-
stoðar hans við smíðar og ýmis-
konar viðgerðir. Hann krafðist
sjaldan eða aldrei launa, en þar
með er ekki sagt að hann hafi
ekki tekið við greiðslu, þegar svo
bar undir. Mér fannst hann ætíð
meta það mest, ef hann gat orðið
einhverjum að liði með sinum
högu höndum. Suðursveitungar
mátu Skarphéðinn mikils og til
marks um það, er t.d. það, að
þegar hann átti sextugs afmæli
1955, gáfu þeir honum sameigin-
lega gjafir og nokkrir heimsóttu
hann. En á þeim árum, voru slík-
ar heimsóknir og gjafir í tilefni
afmæla, nærri einsdæmi hér um
slóðir. Þessar gjafir og vináttu
mat hann mjög mikils.
Skarphéðinn var einn af þeim,
sem gengu í U.M.F. Visi, þegar
þaó var stofnað 1912. Hefur mér
verið sagt, aó hann hafi verið
áhugasamur um málefni félags-
ins, á fyrstu árum þess. Varð
hann heiðursfélagi Vísis 1962,
ásamt fleiri stefnendum þess.
Eins og í upphafi getur, átti
Skarphéðinn heimili á Vagnsstöð-
um alla ævi. Veg heimilisins vildi
hann sem mestan og þar var vett-
vangur hans að brjóta upp á ýms-
um litt þekktum nýjungum, hér
um slóðir í fyrri daga, t.d. lagði
hann þar fyrstu vatnsleiðsluna
hér í sveit, setti upp litla vatns-
aflsrafstöð, lagði á sinn kostnað
sima frá Kálfafellsstað að Vagns-
stöðum, útvarpstæki kom þar áð-
ur en Ríkisútvarpið tók til
starfa. Miðstöðvareldavél, þá
fyrstu hér í sveit, setti hann þar
upp 1930. Fleira mætti telja. Hug-
ur Skarphéðins stóð ekki til
búskapar, skepnuhirðingu vann
hann t.d. aldrei við á heimilinu
en aldrei varð það ágreinings-
atriði þeirra bræðranna, fremur
en nokkuð annað. Gunnar skildi
bróður sinn vel og vissi að áhuga-
mál hans voru fremur á öðrum
sviðum.
Um Skarphéðin mætti skrifa
langt mál, en hér skal staðar num-
ið og þakkað með hrærðum huga
fyrir öll árin, sem guð lofaði okk-
ur að vera samvistum við hann.
Þeir sem hafa átt mikið, hljóta
einnig alltaf mikið að missa.
Far þú i friði, friður guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Halldóra Gunnarsdóttir.
Ég gekk upp í gömlu rafstöðina
mína einn daginn i janúar þegar
hlé var á illveðrahamnum, það
var gott veður þennan dag og sá
til sólar. Ekki var nú vegurinn
góður, umbrota ófærð á köflum,
en að stöðvarhúsinu skildi ég
komast þó gamall væri, þangaó
hafði ég átt svo mörg spor til að
hagræða vatninu fyrir ljósin og
aldrei látið vont veður, slæman
veg eða náttmyrkur hamla för
minni; hvi ekki sýna að enn var
einhver töggur i gamla skarinu
fyrst að týrði á þvi. Ég settist á
auðan og þurran blett á stöðvar-
húsveggnum og fór að hugsa.
Heldur var kuldaleg koman hér,
hálft þilið fyrir risinu fokið burt,
og ósköp töturlegt í kring um hús-
ið og það hálf fullt af snjó. Muna
mátti það sinn fífil Fegri meðan
ljós streymdu frá því í Halabæ-
inn.
Fyrir 46 árum var þetta hús
byggt, vélar settar í það, vatn leitt
til þeirra 120 metra vegalengd, og
hjólið tók að snúast. Það voru
miklir dýrðardagar á Hala síðustu
sumardagarnir 1928. Fyrsta vetr-
ardag þess árs komu ljós og mikil
hjálp til suðu í Halabænum frá
hinni nýju rafstöð. Nú var öll
tilhlökkun búin, en ánægja og að-
dáun komin þess í stað.
Rafstöðina setti upp hinn kunni
hagleiksmaður Skarphéðinn
Gíslason á Vagnsstöðum. Gerði
hann allt til að gera mér rafstöð-
ina sem ódýrasta, meðal annars
með því að smfða vatnshjólið án
endurgjalds. Nú er Skarphéðinn
dáinn. Hann andaðist átjánda