Morgunblaðið - 09.03.1975, Qupperneq 45

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. MARZ 1975
45
6
Ég sá að ofurstinn greip andann
á lofti. Svo varð djúp þögn. Mér
fannst eilífðartími líða unz hann
reis upp og tautaði:
— Hvar... hvar er hann? Get ég
fengið að sjá hann?
í sömu andrá og hann bar fram
þessa ósk kom læknirinn móður
og másandi og afsakaði sig ákaft
fyrir hversu seinn hann væri.
Og án þess að ætla mér það
beinlínis fylgdist ég með karl-
mönnunum niður að ánni. Enda
þótt þarna væru bæði læknir og
lögreglumenn var þetta áhrifa-
mikið eins og um likfylgd væri að
ræða. Við horfðum þögul á Holt
ofursta, þegar hann gekk nær
hreyfingarlausu verunni á gras-
balanum.
Andartaki siðar heyrðum vió i
henni að baki okkar. Hún kom
þjótandi yfir grasflötina, ung og
föl og mjó... ljóst hárið flaksaðist
um herðar hennar og tárin
streymdu niður kinnarnar. Hún
ýtti lækninum til hliðar og með
óhugnanlegu veini kastaði hún
sér yfir kalt og stirðnað lik
Tomasar Holt.
Hún greip meó báðum höndum
um hnífskaftið og reyndi af öllum
kröftum að losa hnifinn. En hnif-
urinn sat blýfastur í hjarta
Tommys. Hún stundi hástöfum
og hné niður við hlið hans.
Þriðji kafli
Ekkert okkar dró i efa að sorg
ungu stúlkunnar væri sönn, en
samt var þessi atburður svo
óraunverulegur og fráleitur að
það hvarflaði að mér að ég hefði
séð eitthvað þessu líkt áður... i
leikhúsunum. Ég lifði mig jafnan
inn í slíkar senur, en að þessu
sinni hreifst ég ekki fullkomlega
með. Ég var að velta því fyrir mér
hvort ég ætti að vera huggarinn i
leikritinu og hjálpa ungu stúlk-
unni. En Holt ofursti var fyrri til,
hann greip ruddalega i handiegg
stúkunnar og dró hana upp.
— Hypjaðu þig burt og það
strax! öskraði hann, og um hrið
hélt ég að hann ætlaði að berja
hana. En svo stillti hann sig og ég
sá á augnaráði hans að hann leit-
aði að ráði til að losa okkur við
hana á átakaminni hátt. Kannski
hefur hann lesið eitthvað í augum
mínum, eða kannski hefur hinum
réttara sagt orðið ljóst að önnur
kona var viðstödd. Að minnsta
kosti var það til mín sem hann
sneri sér og sagði:
— Viljið þér ekki gera mér
greiða, frú Bure. Viljið þér fylgja
þessari móðursjúku dóttur minni
heim. Við búum hinum megin við
veginn.
Ég var sannarlega reiðubúin að
hlifa dauóhræddri stúlkunni við
frekari óþægindum. Ég tók var-
lega undir hönd hennar og leiddi
hana burt frá likinu. Og allt i einu
gerði ég mér ljóst að hann hafði
sagt:
— Dóttir min.
Og þá var hún sem sagt systir
Tommy Holts og alls ekki hetjan í
ástarharmleik! Ég veit ekki, hvort
þessi vitneskja fór beinlínis i
taugarnar á mér, alténd þótti mér
afleitt að ég hafði enn einu sinni
látið imyndunaraflið hlaupa með
mig í gönur. En eitt var að
minnsta kosti öruggt og víst. Nú
sá ég málið einhvern veginn i allt
öðru ljósi en áður og mér fannst
sá atburður, sem ég hafði orðið
vitni aö, fáeinum minútum áður,
bæði tilgerðarlegur og beinlínis
ósmekklegur.
Ég ýtti henni aðeins frá mér,
svo að ég gæti virt hana betur
fyrir mér. Hún var ósköp mjó og
lítil, meira að segja minni en ég.
Ljóst hárið náði niður á bak og
hvítur stuttur kjóllinn sem hún
var í, gerði sitt til að undirstrika
hversu föl og barnaleg og litlaus
hún var. Ég hélt í fyrstu aó hún
væri bara varla meira en sextán,
sautján ára gömul.... Hún grét
enn ákaft og þurrkaði sér með
handarbakinu og ég tók þá eftir
að hendur hennar þótt smáar
væru, voru hrjúfar eins og eftir
erfiðisvinnu.
Ég sagði:
— Góða barn, svona, svona —
eða
— Það er ekkert betra.að gráta
svona mikið. Svo bætti ég við af
þvi að mig langaði til að vera ögn
persónulegri:
— Yður hefur þótt ósköp vænt
um bróður yðar?
Eina svarið sem frá henni kom
var ný gráthviða og ég flýtti mér
því að lóðsa hana út um hliðið og
inn um hátt og kuldalegt járnhlið
hinum megin við veginn. Þegar
við vorum komnar inn í garðinn,
reif hún sig allt i einu lausa og
hljóp gólandi upp stíginn að
húsinu.
Um stund vissi ég ekki hvað ég
átti af mér að gera og fannst mér i
hæsta máta vera ofaukið, en ég
vissi ekki hvort óhætt var að
skiljast við hana á þennan hátt, og
hvort einhver var í húsinu til að
taka á móti henni og annast hana.
Ég leit hikandi í kringum mig í
þessum stóra og drungalega garði.
Svo gekk ég hægt og seinlega
lengra og ég gat ekki varizt þeirri
hugsun að allt hér væri í sam-
ræmi við framkomu ofurstans
sjálfs — kalt, fráhrindandi og
hörkulegt.
Dyrnar voru læstar og mér
fannst ég vera óviðkomandi
manneskja sem væri aó þrengja
mér inn á stað þar sem ekki var
óskað nærveru minnar. Ég hafði
ákveðið eftir nokkra umhugsun
að láta þetta syrgjandi stúlkubarn
lönd og leið, þegar gluggi var
opnaður og mild og vingjarnleg
rödd hrópaði niður til mín:
— Þér verðið endilega að koma
upp!
Rökkrið undir linditrjánum var
svo mikið að það var með herkj-
um að ég greindi konuna, sem
talað hafði til mín. Eg ályktaði
sem svo að það væri ofurstafrúin.
Róleg rödd hennar leiddi huga
minn að þvi að hún hefði að lik-
indum ekki frétt um hinn sorg-
lega atburð og það var bæði meó
meðaumkun og ónotatilfinningu
að ég bjó mig undir að verða sú
sem flytti henni fréttina. Ég gekk
eftir dimmum gangi og upp enn
drungalegri stiga og eftir nokkurt
VELVAKAÞJOI
Velvakandi svarar f síma 10-100
kl. 1 0.30 — 1 1 30, frá mánudegi
til föstudags
0 Handhæg aðferð
Sig. E. Haraldsson skrifar:
„í Þjóðviljanum i dag eru því
gerð ítarleg skil, að Sjálfstæðis-
menn þeir, sem á Alþingi sitja,
hafi ekki verið á eitt sáttir við
afgreiðslu þingmála. M.a. er heil
siða í blaðinu helguð þessum
ágreningi, þ.á m. leiðari blaðsins.
Ja, ljótt er að heyra.
Nú hefur það flogið fyrir, að sá
sem ræðir þennan áminnsta
ágreining i ritstjórnargreininni,
hafi frá einhverju að segja úr
eigin flokki, sem nefna mætti
svipuðum nöfnum. Hann hafi
haft skoðun á ákveðnu máli, sem
flokksbræðrum hans var ekki að
skapi. Nú ganga þær sögur manna
á meðal, að viðhorf þessa manns
séu allt önnur en fyrr til hins
sama máls. Er e.t.v. óleyfilegt að
hafa skoðun i Alþýðubandalag-
inu? Eða var þeim, sem rit-
stjórnargreinina reit, hótað brott-
rekstri úr flokknum, eins og hann
skaut inn í áminntar umræður á
Alþingi, að gert skyldi við þá
menn sem komu þar opinberlega
fram með skoðanir sinar?
En gott er, góðir Þjóðvilja-
menn, að geta snúið ásjónu sinni I
austur, þar sem allt er ein alls-
herjar eining, flokkurinn þar fær
u.þ.b. 99.99% atkvæðanna o.s.frv.
Kannski fer einhver hjáróma
rödd að muldra eitthvað um
Dubcek, Solshenitsyn og aðra
álíka sérvitringa, sem Ieyfðu sér
að hafa skoðun opinberlega. En
hverju máli skiptir það? Aðferð
þess, sem leiðarann skrifaði og
gerði brottrekstrartillöguna i
þinginu, gaf góða raun, annar var
rekinn úr flokknum og hinn var
hreinlega rekinn úr landi.
6. marz ’75,
Sig E. Haraldsson“.
0 Kjör þingmanna
Hallgrímur Jónsson á Isa-
firði skrifar:
„Mikið eru nú blessaðir al-
þingismennirnir okkar búnir að
gera hreint fyrir sínum dyrum,
svona til að sýna fram á að þetta
er bara litilræði, sem þeir hafa
skammtað sér af þjóðarkökunni
svonefndu, — bara 20% hækkun
á s.l. hausti á nokkrum hluta tekn-
anna.
En heldur fór þessi upptalning
illa með mig. Einn vina minna
hélt þvi fram að hann hefði heyrt,
að alþingismenn hefðu eitthvað
bætt sin kjör á sama tíma og kjör
alls almennings i landinu fóru
hriðversnandi. Þessu reyndi ég að
mótmæla á þeim forsendum ein-
um, að slíkt væri óhugsandi á
sama tíma og þeir voru að binda
allt kaupgjald í landinu, nema
þessar svonefndu láglaunabætur.
Ég bauðst þvi til að veðja um að
þetta væri rangt. En því miður
hefur vinur minn unnið, en heið-
ur sé frú Sigurlaugu Bjarnadótt-
ur fyrir hennar framlag i umræð-
unum um þessi mál. En heiður
hennar hefði orðið meiri hefði
hún getað komið i veg fyrir þessa
hneisu, því að eftir því sem ég
kemst næst hefur heiður þessara
fulltrúa þjóðarinnar fallið um allt
að 20% í augum almennings í
landinu.
Margur á nú i vök að verjast
með að láta sinar lágu tekjur duga
fyrir brúnustu lífsnauðsynjum.
Hallgrímur Jónsson".
% Skattframtöl hjóna
Rannveig Árnadóttir hafði
samband við okkur og vildi fá úr
því skorið, hvort nóg væri að að-
eins annað hjóna undirritaði
skattskýrslu.
Þessu svarar Bergur Guðnason,
lögfræðingur skattstjórans i
Reykjavík:
„Tekjur hjóna, sem samvistum
eru, skulu samantaldar til skatt-
gjalds enda þótt séreign sé eða sér
atvinna. Ábyrgjast þau bæði
skattgreiðslu og undirrita skatt-
framtalið.”
í þessari 3. gr. skattalaga kemur
fram, að bæði hjóna skuli undir-
rita skattframtalið. Þetta þýðir i
raun og veru að skattstjóri gæti
talið framtalið ófullnægjandi,
væri það ekki undirritað af báð-
um.
Hins vegar hefur ekki verið
gengið strangt eftir þvi, að þess-
um ákvæðum væri framfylgt,
a.m.k. ekki hér í Reykjavik, held-
ur hafa framtöl talizt fullgiid þótt
aðeins annað hjóna undirritaði
skattframtalið.
Ég tel sennilega ástæðu til þess
að ekki hefur verið gengió eftir
þessu, að sameiginleg ábyrgð
hjóna á skattgreiðslu sé tvímæla-
laus, hvort sem bæði undirrita
framtalið eða ekki.“
Af svarinu má Ijóst vera, að full
ástæða er fyrir fólk að vara sig á
þessu. Þarna kemur skýrt fram,
að annað hjóna (það, sem ekki
undirritar skattskýrsluna) er
ábyrgt gert fyrir skattgreiðslum
og því að rétt sé og heiðarlega
framtalið. Setjum sem svo, að það
hjóna, sem gengur frá skatt-
skýrslu og undirritar hana, sé
óreiðugemsi, sem t.d. ætlar sér að
reyna að svindla á kerfinu og tel-
ur rangt fram. Skv. svari Bergs er
hinn aðillinn samábyrgur fyrir
þessu athæfi enda þótt hann hafi
aldrei litið skattframtalið augum
og hafi þar af leiðandi ekki hug-
mynd um hvað það er, sem hann
ber ábyrgð á.
Það þarf ekkert kvennaár til að
þetta mál verði tekið til athugun-
ar, — hér er um að ræða sjálfsagt
hagsmunamál hvers einstaklings.
Hins vegar ættu skattayfirvöld
að taka til yfirvegunar hvort ekki
sé rétt að ganga ríkt eftir þvi að
bæði hjónin undirriti sameigin-
lega skattskýrslu sina undantekn-
ingarlaust.
S3P SIG6A VfóGA g IVEftAH
— Slagsíðan
Framhald af bls. 17
Upptöku sjálfrar plötunnar
er nú lokið og hljóðblöndun vel
á veg komin. A morgun verður
farið til New York með tvö lög i
pressun, sem eiga að fara á
tveggja laga nlötu. sem væntan-
lega kemur út á Islandi upp úr
miðjum næsta mánuði (þ.e.
marz). Það eru lögin „Silly
Piccadilly” eftir Björgvin og
„Lady Rose“ frá Mungo Jerry.
Stóra platan kemur svo út með
vorinu, ef efnahagsástandið á
Islandi setur okkur ekki í ein-
hver meiriháttar vandræði.
Fréttir um 20% gengisfellingu
komu okkur illilega á óvart og
við ihugum nú að sækja um
hæli hér i USA sem efnahags-
legir flóttamenn!
Jæja, hér látum við staðar
numið i bili. Við reiknum með
að koma heim 11. marz og verð-
um í Tónabæ þann 15. Við höf-
um þaó allir gott og biðjum
fyrir kveðjur til allra —
kannski ekki sizt miklar
hamingjuóskir til Gunnars
Þórðarsonar fyrir að njóta lista-
mannalauna. Það var gaman að
heyra, að við værum hér að
starfa að viðurkenndri list-
grein.
Kær kveðja, PELICAN."
Þetta var kafli úr bréfinu frá
Pelican til Slagsfðunnar. Bréf-
ið var skrifað f Bandarfkjunum
þann 23. febrúar, þannig að
sitthvað kann að hafa drifið á
daga hljómsveitarinnar sfðan.
En fregnir af þvf verða að bfða
heimkomu hljómsveitarinnar
— sem ætti að verða á morgun,
ef áætlanir standast. —sh.
BOSCH
BOSCH
VARAHLUTAVERSLUN
BRÆÐURNIR ORMSSON %
LÁGMÚLA 9 SÍMI 38820
SMUR- OG
ELDSNEYTIS-
OLÍUSÍUR
I trilluna
Mjög hentugur I trilli/ia. vatns-
þéttur, 8 skalar niður á 360 m
dýpi, botnlína, til að greina fisk
frá botni, kasetta fyrir 6" þurr-
pappír, sem má tvlnota.
SIMRAD
Bræðraborgarstíg 1.
S. 14135 — 14340.
Fyrir BOSCH kerfi i bifreiðum og
bátum.