Morgunblaðið - 11.04.1975, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 11. APRIL 1975
Piltur og stúlka
Eftir Jón
Thoroddsen
skemmtin, og þó aö hún hefði ekki notið neinnar
framúrskarandi uppfræöingar í uppvexti sínum, þá
var hún þó allvel að sér og kunni vel að haga orðum
sínum, hver sem í hlut átti. Vel var maddama Á. til
hennar, en líkaði þó ekki í öllu við hana. Brátt tókst
góð vinátta með þeim Guðrúnu og Sigríði; var það
bæði, að Sigríður átti ekki völ að sinni á öðrum
vinkonum, enda var Guðrún hvern daginn öðrum
betri við hana og vildi ekki sitja eöa standa öðruvísi
en Sigríði mætti bezt líka, og ekki mátti Guðrún neitt
fara svo, að Sigríður væri ekki með. Maddömu Á.
líkaði það vel, aó kært var meö þeim Guðrúnu og
Sigríði, en segir þó einhvern tíma einslega við
Sigríói:
Ef þú vilt mínum ráðum fylgja, Sigríður mín, þá
ræð ég þér til þess, að þú festir aldregi svo fasta'
vináttu við nokkurn mann, að þú treystir ekki betur
skynsemi þinniogaðgætnienþeirraráðum.einkum á
ókenndum stað, og skal lengi manninn reyna; og segi
ég þetta ekki í því skyni að spilla þér við nokkurn,
heldur til þess, að þú hafir jafnan varúð þína vak-
andi.
Sigríður þakkar henni fyrir einlægni sína og
kvaóst hennar ráóum fylgja vilja. Hélzt nú vinfengi
þeirra Guðrúnar engu að síóur.
Á, þekkið þér hana ekki? Hún er þó búin aó vera
hérna í Víkinni meir en tvo mánuði; hún heitir
jómfrú Sigríður Bjarnadóttir og kom í vor að austan
til hennar maddömu Á.
Ég hef heyrt þess getió, að þangaó væri komin
einhver falleg stúlka, en ég hef aldrei haft þá
ánægju að sjá hana íyrri; maður er svo sokkinn
HOGNI HREKKVISI
Þá var það ekki síður, að kaupstaðarlýðnum yrði
starsýnt á hana.
niður í þetta búóarvastur, aö maður fær ekki einu
sinni tíma til aö kynna sér, hverju fjölgað hefur
hérna í Víkinni, síðan ég fór í fyrra.
En nú er að gjöra vel við gesti sína og tilvonandi
skiptavini.
Það er ekki orðamál, sagði kaupmaður, og allt er
nú til, vona ég, og gjörið þið svo vel að koma inn fyrir
og sjá það, sem ég hef; Kristján, sæktu okkur eina
flösku af víni, ég verð að drekka velkomandaminni
gestanna og tilvonandi skiptavina; gjörið þið svo vel
aó koma inn fyrir.
Þær stöllur gengu inn fyrir boröið; skenkti kaup-
maóur þeim fyrst sitt staup af víni hvorri; en eftir
þaó fóru þær aó blaóa f klútunum, og var kaupmaður
ofur stimamjúkur vió þær; var þaó auðséð, aó hon-
um fannst mikið um Sigríði, en var þó allt fátalaðri
viö hana en Guórúnu; og er þær höfðu skoðaó
klútana um hríð, segir Guórún:
Ekki þykir mér klútarnir hjá yður núna eins
fallegir eins og þeir, sem þér höfðuð í fyrra; léreftin
og klæóin hjá yður eru afbragð, kjólaefnin eru
yndislegri en ég nokkurn tíma hef séð áður, en sjölin
sé ég hvergi. Hafið þér gleymt þeim herra Möller?
Kaupmaður sagði, að hann væri ekki búinn að taka
allt upp hjá sér enn og lægju fallegustu herðaklút-
arnir í kistu upp á búðarlofti, og skipaði búðarmanni
sínum að fylgja þeim stöllum þangað upp, ef þær
vildu. Sigríður kvaðst halda, að þær mundu ekki
hafa tíma til þess aó því skipti, er þær nú yrðu að
fara að halda heim aftur, en Guórún sagðist þó vilja
sjá eitthvað af þeim, og fór hún með búðarmanni; en
Sigríður varó þar eftir nióri í búðinni, og mældi
kaupmaóur henni léreft, er hún var búin að biðja
um. En er því var lokið, var Guðrún enn ekki aftur
komin úr loftinu, og beið Sigríður hennar þar í
búðinni, og ræddi kaupmaður vió hana og spurói
hana um hitt og þetta, sem honum datt í hug, og var
hinn blíðasti í öllu viðmóti. Loksins tók Sigríði að
lengjast biðin og fór aö sýna á sér feróasnið, er hún
ekki gat komið sér að biðja kaupmann að kalla á
hana; en í því kom Guórún og Kristján aftur, og varð
Sigríður þess vör, aó hann talaði nokkuð hljóðlega
flte&imorgunliaffinii
Stork-
saga
frá
K-höfn
ÞAÐ er víðar en hér í
Reykjavík, sem storkur
er fréttaefni fjölmiðla.
Kaupmannahafnarblöð
skýra frá storki einum,
sem kom af stað miklum
björgunaraðgerðum í
einni af útborg Kaup-
mannahafnr laugardag-
inn fyrir páska. Um
páskana var ekki vor í
lofti þar um slóðir, held-
ur páskahret með snjó-
komu. Þá veittu menn
því athygli í útbænum
Lyngby að storkur einn
sat þar á reykháfi í
hríðarmuggunni. Hið
nafntogaða björgunar-
félag Falks var kallað á
vettvang því fólk hafði
áhyggjur af storkinum
uppi á þakinu í kulda og
snjókomu. Falks-menn
reistu stiga upp við hús-
ið og hugðust handsama
fuglinn, en rétt í þann
mund og björgunarmað-
urinn gægðist upp fyrir
þakbrúnina, flaug stork-
urinn burtu og settist á
reykháf á öðru húsi. Var
þá sóttur stigabíll. Þá
endurtók það sig, aó er
björgunarmennirnir í
körfu stigabílsins ætl-
uðu að nálgast fuglinn
renndi hann sér til flugs.
Var nú komið langt fram
á nótt er björgunarað-
gerðum var hætt, en
leikurinn barst til skóg-
ar. Meóan á eltingaleikn-
um stóð við storkinn, var
fylgst með honum um
allt land því útvarps-
hlustendur fengu beina
útsendingu af vettvangi.
Þeir hringdu frá fæð-
ingardeildinni — nýja
álman var látin heita eft-
ir okkur við vigsluna í
dag.