Morgunblaðið - 20.01.1976, Blaðsíða 10

Morgunblaðið - 20.01.1976, Blaðsíða 10
10 MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 20. JANUAR 1976 Enn um stærð og aíköst fiskiskipaflotans LÚÐVfK Jósepsson hefur bætt við tveimur greinum ! Þjóðviljann um stærð islenska f iskiskípaflotans og afkastagetu hans. Þessar greinar birtust 20.12. 1975 og 4.1. 1976 og eru nokkurskonar framhald greinar frá 6.12. 1975, en þeirri grein hefur starfshópur Rannsóknaráðs rtkisins um þróun sjávarútvegs svarað nokkuð ítar- lega. Greinin frá 4.1. 1976 fjallar að vísu um mörg önnur atriði, bæði skyld og óskyld. Þar sem Lúðvtk er við sama heygarðshorn- ið I báðum umræddum greinum og áður ! grein sinni frá 6.12. 1975 og fjallar um málið á mjög að- finnsluverðan hátt, gerist nauð- synlegt fyrir starfshópinn að láta fara frá sér þessa grein. í stuttu máli sagt. heldur Lúðvlk þv! enn fram, að islenski fiski- skipaflotinn sé ekki of stór nú. og halda beri áfram „endurnýjun" hans. Hann fer enn á mis við aðalatriði málsins, sem er ástand helstu fiskstofna við landið. Lúð- v!k reynir á lúmskan hátt að byggja upp hugsunargang, sem fer út I breiddina og ! hring um kjarna málsins eins og köttur um heitan graut. Meðölin, sem notuð eru, eru sumpart óvönduð og jafn- vel ósvifin. Rangfærslur eða þekkingarskortur 1. Lúðvik segir starfshópinn telja afkastagetu fiskiskipaflotans vera margfalda miðað við þarfir. — Þetta eru þarflausar ýkjur. í skýrslu starfshópsins er áætlað. að afkastagetan sé rúmlega tvö- falt meiri en nauðsyn getur talist. Niðurstaðan er rökstudd. 2. i sömu setningu segir hann. að starfshópurinn skilgreini fiski- skipaflotann ekki á annan hátt en þann að nefna rúmlestatölur og verðmæti á núgildandi verðlagi. — Annaðhvort eru þetta vis- vitandi blekkingar eða staðfesting á þvi. að Lúðvik hafi enn ekki skilið skýrsluna um þróun sjávar- útvegs. Þessu atriði hefur starfshópur- inn svarað ! blaðagrein um miðjan desember siðastliðinn. Auk þess má geta þess, að „verðmæti á núgildandi verðlagi" á flotanum var ekki notað beint til að meta afkastagetu hans. Hærri fjár- festing bak við hverja rúmlest skipa nú miðað við eldri tlma er eitt af mörgum atriðum, sem benda til þess. að gæði skipanna hafi farið vaxandi og gera megi svipaðar kröfur til afkasta fiski- skipanna nú og áður var þrátt fyrir vaxandi kröfur um aðbúnað fyrir sjómenn o.fl. 3. fslendingar áttu aldrei 60 togara „fyrir nokkrum árum" eins og Lúðvik segir. Þeir urðu flestir fyrir aldarfjórðungi (árið 1951) en þá voru þeir 56. Meðal þessara togara voru 1 5 skip. sem smiðuð voru milli 1916—1929 og voru flest um 300 lestir, en þau eru ekki sambærileg við nýtlsku skut- togara eða jafnvel gömlu slðu- togarana. sem enn eru við lýði. Skip þessarar stærðar eru ekki flokkuð sem togarar nú. Með þessari framsetningu er Lúðvlk að gera þvl skóna, að hin miklu skut- togarakaup undanfarið sé aðeins „endurnýjun" en ekki „aukning" á afkastagetu eins og starfshópur inn heldur fram. 4. „Það er lika jafnfráleitt að miða afla bátaflotans nú við afl- ann 1970 hjá þeim 15% bátanna. sem þá veiddu mest og álykta siðan. að tæknilega ætti bátaflot- inn i heild að geta aflað þess magns að meðaltali, ef fiskmergð i sjónum er nægileg o.s.frv.", segir Lúðvik. Hér er að finna eina merki þess, að Lúðvik hafi litið i skýrsl- una um þróun sjávarútvegs eftir blaðagrein starfshópsins um miðj- an desember siðastliðinn. — Þetta er ekkert annað en ósvifni. Með hluta af þvi orðalagi, sem að ofan greinir, var starfshópurinn að velta fyrir sér efri mörkum tækni- legrar afkastagetu fiskiskipa- flotans miðað við ákveðnar for- sendur. Enda hefði niðurstaða starfshópsins um afkastagetu orð- ið miklu hærri en raun varð. ef byggt væri á þessu. — Það er raunar sárgrætilegt að sjá, hve sumir menn eru lauslátir i meðferð sinni á heiðarlega unnum skýrsl- um. Er það nokkur furða, þótt margir íslendingar haldi þvi fram, að skýrslur séu að verða gagns- lausar hérlendis. Óprúttnir stjórn- málamenn taka ekkert mark á þeim nema nota megi þær til að styðja eitthvað, sem þeir sjálfir hafa haldið fram áður. Hvenær skyldi að þvi koma. að það verði pólitiskur vegsauki fyrir stjórn- málamenn að viðurkenna, að þeir hafi haft rangt fyrir sér t.d. veqna skorts á upplýsingum ef ekki ann- að. 5. Starfshópurinn gerði ekki „auðlindaskatt" að sinni tillögu eins og Lúðvik heldur fram. Hins- vegar taldi hópurinn að þessi að- ferð hefði fæsta galla af þeim stjórnunaraðferðum, sem fjallað var um i skýrslunni. Þegar sótt er f takmarkaðar náttúruauðlindir, endar það alltaf með ósköpum nema virk stjórnun komi til. Slik stjórnun, sem hlýtur að hafa að markmiði takmörkun á sókn. verður ætið óvinsæl. Hjá þvi verð- ur ekki komist. Það er aftur á móti ábyrgðarleysi að leitast við að koma i veg fyrir stjórnun fiskveiða með því að gagnrýna bara einstak- ar leiðir, sem verða aldrei galla- lausar, án þess að benda á nýjar og betri i staðinn. Það væri það eina. sem Lúðvik gæti lagt fram um þetta atriði til þess að verða Islenskum sjávarútvegi til góðs. Allt annað er niðurrifandi en ekki uppbyggjandi gagnrýni. — Þeir, sem þekkja til sjávarútvegs, vita, að sjávarútvegur hefur verið skattlagður i gegnum árin umfram aðrar atvinnugreinar með ýmsum dulbúnum hætti. Þetta gat orðið vegna yfirburða sjávarútvegs. Með þvi að halda þvi fram, að starfshópurinn vilji auka skatt- lagningu á sjávarútvegi er Lúðvik aðeins að reyna að gera skýrslu starfshópsins óvinsæla i augum sjómanna og útgerðaraðila án þess að gera minnstu tilraun til að bera saman valkosti og benda á þá bestu. — Að segja, að einhverjir séu reynslulitlir skrifborðsmenn eða saumastofuforstjórar eru að- eins lítilfjörlegar tilraunir til að gefa högg fyrir neðan beltisstað. Hvaða lærdóm hefur Lúðvik sjálf- ur dregið af reynslunni? Hvenær mun hann skynja ástand fiskstofn- anna islensku? Hvað snertir hug- myndina um auðlindaskatt. upp- haf hennar og feril, má benda Lúðvfk á erindi Bjarna Braga Jóns- sonar, sem flutt var á ársþingi Félags islenskra iðnrekenda 1975 og fjölritað siðan. Hugmyndina má rekja til 1961. Hér verður látið staðar numið þótt af meiru sé að taka. Um rekstrarerfiðleika fiskiskipa og breyttar aðstæður Lúðvik vikur mörgum sinnum orðum sinum að atriðum eins og eftirfarandi: „kröfum um gjör- breytta útgerðarhætti " „þessi skip er erfitt að reka eins og nú er komið málum ", „á þau (skipin) fást ekki vanir menn " „afköst þeirra (skipanna) verða litil ", „endurnýjun gamla bátaflotans er orðin knýjandi nauðsyn i mörgum fiskibæjum, ef þeir eiga ekki að dragast aftur úr og missa alla góða sjómenn og allt vant fisk- vinnslufólk ", „grundvallarskilyrði . . ,er að rannsaka gerð og ástand hans (flotans) við núorðnar rekstraraðstæður ", „fiskiskipa- flotinn er enn gamall og litt hæfur til rekstrar við núverandi aðstæð- ur ", Svona má lengi telja. Þessar glefsur eru teknar út úr mjög svipuðu samhengi yfirleitt og köfl- um, sem hafa það að markmiði að sýna fram á, að flotinn sé ekki of stór og halda verði áfram „endur- nýjun". Vitanlega er þetta allt meira eða minna rétt nema niður- staðan, og Lúðvik telur sig væntanlega ná til eyrna sjómanna með svona sönnum orðum. Þar sem hann er fyrst og fremst að gagnrýna skýrslu starfshópsins. má lesa út úr greinum hans. að starfshópurinn sé á öðru máli um allan sannleikann, sem öllum við sjávarsiðuna er Ijós. — Hér snýr Lúðvik staðreyndum alveg við. Megnið af upptöldum vandkvæðum á rætur sínar að rekja beint til lélegs ástands fiskstofna Til þess að mæta rekstrarerfið- leikum vegna minnkandi afla fyrst og fremst á að kaupa meiri og öflugri skip! — Staðreyndin er þvert á móti sú, að minnkuð sókn og aukin stjórnun veiði nú mun, þegar til lengdar lætur (nokkur ár) auka afla en ekki minnka hann. Ef sóknargeta er aukin um of og skipin látin veiða að vild, minnkar það heildarafla en eykur hann ekki. Lúðvik þarf að breyta um formerki á erindum sinum og inni- haldi. Hvernig stendur annars á þvi. að heildarbotnfiskafli á islandsmiðum var töluvert meiri á árunum 1953—1958 en hann er nú þrátt fyrir stórkostlega aukna sókn á seinni árum og fullkomnari skip? Vitanlega eru allir sammála um það. að losna verði við útlendinga af fslands.niðum og rekstrarerfið leikar islenskrar útgerðar minnki þá. Hinsvegar er fiskiskipaflotiitn nú það stór. að hann er nægilegur til að veiða hámarksafla eftir að fiskstofnarnir komast (vonandi) i besta afrakstursástand að nýju. en það tekur mörg ár. Ef flotinn fær aftur á móti nú að veiða óhindrað- ur, komast stofnarnir ekki f það ástand jafnvel þótt útlendingar hverfi af miðunum innan skamms. Lúðvík reynir að telja mönnum trú um, að óþarfi sé að tala um niður- skurð þorskafla islendinga nú miðað við árin 1972—1974 (230—240 þ. tonn) og ráð- leggingar Hafrannsóknastofnunar, og þessvegna sé ekki nauðsynlegt að minnka sókn íslendinga, ef út- lendingar fara af miðunum. Benda má á, að vitanlega verður afli Íslendinga miklu meiri en umrædd ár, ef útlendingar hætta veiði við island og Islendingar halda uppi sömu sókn og áður. Það er ekki bara á einum stað i greinunum, sem Lúðvik ruglar saman afla og sókn. Auk þess var þorskafli þessi ár orðinn mjög lélegur á úthalds- dag skipa miðað við það sem áður var. Þessi ár eru þvi óhæf til viðmiðunar. Allt ber að sama brunni. Fiskiskipaflotinn er of stór. Það felst stórkostleg ábyrgð i þvi að reyna að hindra, að fisk- stofnar fái að rétta við og fs- lendingar fái i náinni framtið há- marksarð af fiskimiðum sinum, bæði með hámarksafla og hófleg- um útgerðarkostnaði. Við skulum bíða i nokkur ár og sjá hvernig til tekst. Sú staðreynd blasir við. að botnfiskafli hefur farið þverrandi á fslandsmiðum þrátt fyrir stórauk inn flota. Vissulega er það ákveðin stefna að stunda fiskveiðar að mestu á skuttogurum. sem hafa tæknilega yfirburði einkum i treg- fiski, en þá verða að fylgja tillögur um það, hvaða öðrum skipum verður að leggja. Stjórnvöld hafa ekki markað neina heildarstefnu varðandi stærð flotans og samsetningu með hliðsjón af heildarmarkmið- um. Aðgerðir þeirra hafa byggst á skyndilausnum, sem færa má rök fyrir að gangi á snið við raunveru- lega hagsmuni útvegsins og þjóðarheildarinnar. Reykjavik, 16.1. 1976. Gylfi Þórðarson Jón Ingvarsson Jakob Jakobsson Jónas Bjarnason Jónas Blöndal. Starfshópur Rannsóknaráðs ríkisins svarar tveimur greinum Lúðvíks Jósepssonar Vel heppnaðir tónleikar á Sauðárkróki Tónlistarfélag Skaga- fjarðar og Tónlistar- skólinn á Sauðárkróki efndu til tónleika í Safna- húsinu hér s.l. sunnudag. Þar komu fram Einar Jóhannesson klarinett- leikari og Philip Jenkins píanóleikari. Við þetta tækifæri var formlega tekinn í notkun vandaður flygill, sem hingað er keyptur fyrir tilstuðlan sjóðs er Þormóður Eyjólfsson söngstóri og kona hans Guðrún Björnsdóttir frá Kornsá stofnuðu á sínum tíma til minningar um foreldra Þormóðs þau Eyjólf Einarsson og Margréti Þormóðsdóttur er lengst bjuggu á Mælifellsá á Efribyggð í Skagafirði. Sjóðnum er ætlað að styrkja tónlistarlíf Skag- firðinga. Áður en tónleikarnir hófust minntist Eyþór Stefánsson tónskáld með nokkrum orðum, þeirra Mælifellsárhjóna og barna þeirra, sérstaklega Þormóðs söngstjóra og Sigurðar Birkis söng- málastjóra Hann færði ættingjum Þormóðs og Guðrúnar þakkir Skag- firðinga, og þó sérstak- lega Eyjólfi Konráði Jónssyni alþingismanni fyrir forgöngu hans í þessu máli, en Eyjólfur bóndi á Mælifellsá var afi hans. Tónlistarmönnunum var framúrskarandi vel tekið og urðu þeir að leika aukalög. Jón Karls- son forseti bæjarstjórnar þakkaði gestunum komuna og flutti þakkir áheyrenda. Með þessum tónleikum er hafinn nýr þáttur í starfi Tónlistarfélagsins og Tónlistarskólans sem miklar vonir eru bundn- ar við. — jón.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.