Morgunblaðið - 03.02.1976, Side 13

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 3. FEBRUAR 1976
13
úrræðum, sem I réttarfarslögum eru,
lögum við meðferð opinberra mála við
rannsóknina. En einmitt samkv. þeim
ákvæðum var ekki talið heimilt að beita
lokun og ekki þörf á þvi fyrir þýðingu
rannsóknarinnar, eins og sá dómari
sagði, sem með rannsókn málsins fór.
Svo segrr: „En rn. aflétti þessu banni
hinn 20. þ.m." o.s.frv. Ekki viðeigandi
að orði komizt, verð ég að segja þvl
miður hjá aðalfulltrúa saksóknara,
annars ágætum embættismanni að
segja það, að rn. hafi fellt niður bann-
ið. Það er einn aðalkostur á embættis-
mönnum, að þeir séu nákvæmir, bæði
I orðum og hugsunum En eins og ég
hef tekið fram, þá var það ekki
dómsmrn., sem felldi niður bannið,
heldur lögreglustjórinn sjálfur Það
hefði verið viðkunnanlegra að segja
nákvæmlega frá þessu, I skjali, sem
gert er af varasaksóknara rlkisins.
TENGSL FRAMSÓKNAR-
FLOKKSINS OG
„KLÚBBSINS"
Ég ætla nú alveg að láta mér I léttu
rúmi liggja það, sem að er látið liggja I
þessum rógsskrifum, að tengsl
Framsfl., eða þá mfn, við Ktdbbinn séu
fjárhagslegs eðlis. Ég er nú sem betur
fer það bjargálna, að ég þarf ekki að
vera I húsmennsku hjá einum eða
neinum, kemst af, þarf ekki að leita á
annarra náðir, hvorki Sigurbjarnar I
Klúbbnum né annarra auðjöfra. Og ég
vil leyfa mér að fullyrða það, að
Framsfl. hafi ekki fengið neinar greiðsl-
ur frá Klúbbnum. Það er hverjum og
einum frjálst og sjálfsagt að fara og fá
að skoða reikninga Framsfl. og sjá það.
Og það má þessi hv.þm. gera, og hann
má meira að segja hafa bókhaldsfróð-
an mann með sér.
ALVARLEGRI
ÁSÖKUN
Hitt er náttúrlega miklu alvarlegri
aðdróttun, sem hv. þm. fór þó svolltið
hjá sér að minnast á, eins og eðlilegt
er, sem sé sú, að ég hafi komið I veg
fyrir rannsókn eða lagt hömlur I veg
fyrir rannsókn á mannshvarfi og jafnvel
gerzt sekur um það að reyna að
koma I veg fyrir það, að hugsan-
legt morð upplýstist og halda
þannig verndarhendi yfir mönn-
um, sem hefðu fengizt við sllkt.
Þessu atriði eru nú gerð ærið
greinileg skil I grg dómsmrn Þar var
nú I fyrsta lagi ákveðið, að þeim aðal-
rannsóknarmanni i Keflavík, sem fór
með rannsókn þessa máls, var gefið
leyfi, orlof frá öllum öðrum störfum I 5
mánuði, til þess að geta gefið sig að
þessum störfum eingöngu.
Það var skipaður sérstakur umboðs-
dómari, ágætur maður, Ásgeir
Friðjónsson, dómari I fíkniefnamálum,
sem þar með fékk vald til að rannsaka
málið, hvar sem var á landinu og setja
rétt I þvl hvar sem var á landinu.
Bæjarfógetanum I Keflavik var skrifuð
bréf, sem að ég held að engir venjuleg-
ir menn geti skilið öðruvisi en á þá
lund, að þar sé verið að ýta á að gera
rannsóknina, sem gagngerasta og ýtar-
legasta. Það getur kannski verið að
óvenjulegir menn, eins og hv. siðasti
ræðumaður, geti skilið það á eitthvað
aðra lund. En hann hefur þó eitthvað
öðruvísi skynfæri en venjulegir menn
Nú er það rétt, að I grg. dómsmála-
ráðuneytisins, er ekki birt þetta bréf frá
lögmanni þeirra, þar sem að þeir kvört-
uðu yfir þeim miska, sem þeir höfðu
orðið fyrir i sambandi við gróu-
sögur, er um þá hefðu verið
dreift. Þar er drepið á ýms atvik til
sönnunar þessu. Eina ástæðu fyrir
þvi að þetta bréf var ekkl birt,
sem vissulega hefði styrkt greinar-
gerðina, var sú, að það er það langl.
Bréfið er frá Inga Ingimundarsyni
hæstarréttarlögmanni, og ef ég man
rétt er um það getið i greinargerðinni.
Það er jafnframt sagt i grg. að hverj-
um og einum þar á meðal hv. þm.
Sighvati Björgvinssyni, er heimilt að
koma I ráðuneytið og sjá öll skjöl, sem
þar liggja fyrir og þetta mál varða Og
ef til vill hefði verið skynsamlegt fyrir
hann að að fara þangað, áður en hann
flutti þessa ræðu hér áðan. En hann
getur gert þetta síðar, er alltaf velkom-
inn. Hann má dvelja við i marga daga.
Ég veit ekki, hvort það væri út af fyrir
sig neinn skaði, þó að hann verði
einhverjum tima frá öðrum „ónytsam-
legri" störfum.
GRÓUSÖGUR
Þetta er ákaflega ógeðfellt að þurfa
að tala um þetta mál opinberlega og
þurfa að vera að nefna nöfn I þvl
sambandi. Það er svo ógeðslegt, að
maður undrast alveg það lundarfar.
sem getur lagt sig niður við slikt. Hvort
menn eru saklausir eða sekir, þá eiga
margir um sárt að binda I sambandi við
svona mál, og það væri gott fyrir þessa
menn, sem gera slikt að iðju sinni, að
bera út svona gróusögur, að leggja sér
á minnið spakmælið: „aðgát skal höfð I
nærveru sálar." Þær eru margar gróu-
sögurnar I gangi, hafa verið I gangi um
hin ýmsu tilvik, sem hafa átt sér stað.
Það er ekki vist að allir yrðu glaðir, ef
upp i þvi yrði farið að hræra. Það gæti
komið nálægt einhverjum. Og yfirleitt
eru þessar gróusögur ósannar en góm-
sætar að smjatta á fyrir Gróu á Leiti og
hennar lika. Það hafa verið nefnd hér
nöfn, svo að ég verð að gera það lika
Því er haldið fram, að ég hafi komið I
veg fyrir rannsókn I sambandi við
hvarf Geirfinns Einarssonar, koma I
veg fyrir það, að rannsókn ætti sér stað
á Magnúsi Ledpoldssyni og Sigurbirni
Eirlkssyni. Hver er nú sannleikurinn
um rannsókn á þessum mönnum af
hálfu þeirra lögreglumanna, sem með
þetta mál fóru? Magnús Leópoldsson
var einu sinni kallaður fyrir á
lögreglustöðina i Reykjavík til þess
að gefa skýrslu um bifreiSar og þess
háttar. Þetta átti sér stað I janúarlok
1975. Sigurbjörn Eirlksson var
aldrei kallaður fyrir.
VEITT AÐSTOÐ
Athuganir á þessum efnum, sem hér
um ræðir stóðu aðallega I jan. og febr.
Rannsóknarmennirnir frá Keflavik
höfðu húsnæði lánað i Lögreglustöð-
inni i Reykjavik og lögreglumann
Rúnar Sigurðsson sér til aðstoðar Það
húsnæði og aðstoðarmanninn höfðu
þeir a.m.k. fram í maílok frá 10. des.
og húsnæðið e.t.v. eitthvað lengur.
Ekki bendir þetta nú til þess, að yfir-
völd hafi viljað leggja hömlur á þessa
rannsókn eða koma i veg fyrir hana
eða draga úr henni með þvi að greiða á
þennan hátt fyrir henni, að lána hús-
næði i Reykjavík undir hana og fá
rannsóknarmönnunum úr Keflavik til
aðstoðar alveg einn lögreglumann úr
Reykjavlk. Lögreglumaðurinn Rúnar
Sigurðsson, sem var þeim til aðstoðar
þarna fullyrðir, að það hafi aldrei verið
ýjað að þvi við sig, að rannsóknin
mætti ekki lengur greina af Magnúsi
Leópoldssyni og Sigurbirni Eirlkssyni.
Þannig, að rannsóknarmönnunum úr
Keflavik virðist það ekki hafa verið
ofarlega í huga eða þá að þeir hafi
verið þögulir sem gröfin um það. Að
þvi er Haukur Guðmundsson
rannsóknarlögreglumaður sagði Jóni
Eysteinssyni í síma frá Reykjavik, þar
sem hann er til aðstoðar Sakadómi svo
og allar skýrslur, sem að málinu sneru
og voru i hans höndum, minnir í þessu
viðtali við Jón Eysteinsson, að siðasta
athugun sem beinst hafi að þeim
Klúbbmönnum hafi gerst 5. mars. Ég
held nú, að þá sé nú Ijóst af þvl, sem
ég hef litillega rakið hér ( — hef enga
löngun til þess, að vera að velta mér
upp úr þessu máli meira en nauðsyn-
legt er) —, að ég hef ekki reynt að
torvelda rannsókn þess, enda er ég nú
satt að segja hissa á því af nokkrum
hv. alþm dettur það I hug i raun og
veru. En þó veit maður aldrei hvað
leynist i hugum manna. Lengi skal
manninn reyna.
VÍSIR TILGREINIR
HEIMILDARMANN
Haukur Guðmundsson, rannsóknar-
lögreglumaður, kannast nú heldur ekki
við það, að vera heimildarmaður af
þessum rógsskrifum Vlsis. Það væri
ákaflega æskilegt, að sá sem staðið
hefur að þessum Visisskrifum tilgreindi
heimildarmann sinn Ég get kannski
vitað hver það er, en það er hans að
segja til hans Það væri ekkert slæmt
að leiða þann kauða fram I birtuna.
Hver veit nema hann hafi eitthvað á
samvizkunni. Ég hefi þá gert efnislega
nokkuð grein fyrir þessu máli og skal
láta útrætt um þá þætti þess og mér er
mikil raun af þvi I sjálfu sér, að hafa
þurft hér á Alþ., að fara að tala um
slðari þátt málsins. Hitt er svo ákaflega
létt og kemur ekki við mig að tala um
lokun Klúbbsins og niðurfellingu lok-
unar hans. En að fara að hefja á Alþ.
umr um jafnviðkvæmt sakamál og hér
er um að tefla og um þannig mál
yfirleitt. Það er alltaf varhugavert. Við
byggjum á þeirri þýðingarmiklu grund-
vallarreglu, að maður skuli talinn sak-
laus þangað til hann hefur verið sak-
felldur og við ættum að gæta okkar, að
hverfa ekki frá henni.
AÐ SKRIFA
TIL AÐ LIFA
Nú, ég hef nú ekki ætlað mér að
nota þennan dag til þess að skjóta á
þúfutittlinga. Vilmundur Gylfason er i
þessu sambandi ekki nema eitt stórt
núll. Gildi hefur núll þvi ekkert ef það
stendur út af fyrir sig. Gildi þess er
alveg eftir þvi, i hvaða aðstöðu það
stendur til annarra talna. Vilmundur
Gylfason skrifar til að lifa. Hann er
verkfæri — verkfæri i annarra
höndum. Ég ætla ekkert að fara að
eyða orðum að honum frekar I þessu
sambandi. Það eru mennirnir sem á
bak við standa, sem ábyrgðina bera.
Það eru mennirnir sem standa að VIsi,
sem bera ábyrgð á þvi, hvað birt er I
þvi blaði. Þeir geta ekki skotið sér
undan þeirri ábyrgð. Þeir bera ábyrgð
á þeim rógsskrifum, sem þar hafa birst
um mig og aðra, og ég hef leyft mér að
kalla þann virðulega hóp, ef virðulegan
skyldi kalla, „mafíu". Ekki I þeim skiln-
ingi, að hann standi i sambandi við
mafiuflokkinn, sem á rætur á Sikiley,
heldur er þetta samheiti á mönnum og
félagsskap, sem beita þeim aðferðum,
sem þessir menn telja sér sennilega
sóma að, eða leggja a.m k. fyrir sig.
Kannski eru það aurarnir sem
einhverju ráða. Það eru þessi skrif
sumra blaða, sem hafa verið þess
háttar, að þau hafa beinst að þvi, eins
og ég áðan sagði, að grafa undan
lýðræði I þessu landi
DÝRMÆTASTA
STOFNUN
ÞJÓÐARINNAR
Hvernig hafa þessi blöð, eins og
Vísir, skrifað um þessa virðulegu stofn-
un, Alþ. íslendinga, dýrmætustu stofn-
un íslensku þjóðarinnar, nefnt hana
hvers konar ónefnum og óvirt hana á
allan hátt. Eru með þvi seigdrepandi að
grafa undan traustinu á þjóðfulltrúa-
samkomu þjóðarinnar. Samkomu, þar
sem þjóðkjörnir menn sitja, menn sem
hafa orðið að sækja traust sitt til kjós-
enda, traust, sem þessir menn, sem
hjá Visi starfa, mundu aldrei fá, aldrei.
Þeir mega þykjast góðir, að hafa kom-
ist í krafti peninga i stjórn Visis. Jú, jú,
ráðherrar eru náttúrulega „landráða-
menn" upp og ofan, meira og minna.
Huggulegur vitnisburður Ég er ráð-
herra I dag, annar á morgun. Það eiga
margir eftir að verða, en hvaða traust
verður borið til þeirra manna, sem
skipa þessar stöður þegar þannig er
búið að grafa undan því og hvernig
hefur verið talað um framkvæmdar-
valdið yfirieitt Er það'ekki allt á sömu
leið og nú á að byrja á dómstólunum
og dómstólakerfinu. Grafa undan
þeim, grafa undan dómsmrn.j veikja
traust almennings á þessum
stofnunum, sem eru hyrningarsteinar i
Isl. þjóðfélagi, hyrningarsteinar undir
Isl. lýðræði. Þetta er óþrifa- og óþverra-
verk, sem þessir menn standa að. Þeir
mega hafa skömm fyrir og það þýðir
ekkert fyrir þessa menn að ætla að
skjóta sér á bak við Vilmund Gylfason.
Það er bara lltilmannlegt hjá þeim Þeir
bera ábyrgðina og sjálfur ritstjóri Vísis
skrifar á forslðuna ! Visi i dag og setur
mér kostinn, dómsmrh. gefinn kostur á
að draga ummæli sin til baka, já. .
annars. . , náttúrulega það, sem á eftir
fer o.s.frv. Kannast menn við svona
vinnubrögð. Ja, það skyldi aldrei vera
að „Mafian" viðhefði svona vinnu-
brögð nokkuð víða, sendi hótanir I
blöðunum eða hótunarbréf ef á þarf að
halda. Mafia er hún og Mafia skal hún
heita.
HJÁLEIGUBÓNDI
VÍSIS
Ég geri ekki ráð fyrir þvi, að ég eyði
meiri tima i að ræða um þessi mál. Ég
vorkenndi Sighvati Björgvinssyni að
þurfa að ganga hér upp I ræðustólinn.
Ég sá fyrir mér röðina af erlendum og
innlendum hjáleigubændum þegar
þeir hafa staulast i gegnum aldirnar og
bognað meira og meira með hverju
árinu sem hefur Iiðið þangað til þeir
hafa verið komnir i keng af þvi að
hlýða húsbændunum á höfuðbólinu og
ganga I skltverkin fyrir þá Þessi hv.
þm er hjáleigubóndi orðinn, þvi miður
vil ég segja, hjá Dagblaðinu Visi. Þess
vegna varð hann að takast á hendur
þessa skyldu að ganga hingað upp I
ræðupúltið og flytja inn I sali Alþ
rógsskrifin, sem I Vísi hafa staðið Þau
verða minnisvarði yfir honum hér á
Alþ. og i þingtiðindum en ég vil þó
vona hans vegna, að hann losni úr
hjáleigubúskapnum áður en hann
verður orðinn tvöfaldur af þrældóms-
okinu, sem á hann er lagt.
PÓSIKR'OFU
AUGL'ÍSING
FRIMERKII
FERÐAR í B
LEVÍS
GALLABUXUR
SNIÐ 522
Vinsamlegast sendið mér Levi’s gallabuxur í beirri stærð
sem merkt er við.—
MITTIS- MÁL 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 36
Q Q 34
UL UJ QC 36
NAFN:
HEIMILISF:

ævis ÁLevis

laugavegi 89-37
hafnarstræti 17
10353 12861 13303