Morgunblaðið - 10.12.1976, Side 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 10. DESEMBER 1976
Iðnkynning í Borgarnesi Iðnkynning í Borgarnesi Iðnkynning í Borgarnesi Iðnkynning í Borgarnesi Iðnkynning

Vírnet hf., Borgarnesi:
Framleiðir allan bygginga-
saum sem Islendingar nota
en fyrirtækið var fyst og fremst
stofnað með ngalaframleiðslu í
huga. Ekki man ég hvað mikið var
framleitt af nöglum í fyrstu, en
árið 1975 nam nagiaframleiðslan
821 tonni, og i ár verður sú tala
vist eitthvað hærri. Naglarnir eru
ennþá uppistaðan hjá okkur, en
nú framleiðum við einnig móta-
vír, og nam sú framleiðsla um 250
tonnum í fyrra. Þá flytjum við inn
hálfunnin þaksaum og vírlykkjur.
Þetta galvanhúðum við svo, og
aukum þannig á verðmæti þess og
endingarhæfni og að sama skapi
sparar þeð einhvern gjaldeyri að
ekki skuli þurfa að flytja þetta
allt inn sem fullunna vöru.
Girðingastaurar koma svolítið inn
í þetta dæmi einnig, en fyrir utan
þetta allt saman, þá tökum við
alltaf nokkuð af aðsendri vöru til
galvaniseringar. Þar á meðal eru
fittingsvörur og lamir, en í raun-
inni getur þar verið um að ræða
allfjölbreytiga hluti, sagði Páll.
Svo er verðlagsstjóra
fyrir að þakka
Samkvæmt áreiðanlegum
heimildum mun verksmiðjan Vír-
net vera einráð um naglamarkað-
inn hérlendas, enda kannski ekki
stór, og svo ræður það ef til vill
úrslitum að þessi framleiðsluvara
er nokkuð ódýrari hér en en
erlendis, en það kann að hljóma
sérkennilega þegar haft er í huéa
að naglavírinn, hráefnið, er inn-
flutt. Við spurðum Pál hver væri
hans helzta skýring á einræði
fyrirtækissin á markaðinum. —
Ætli maður verði ekki að segja að
svo sé varðlagsstjóra fyrir að
þakka, ef svo mætti að orði kom-
ast. Ég hef ekki spurnir af því að
fluttur sé inn byggingasaumur,
en það kann að vera að eitthvað
hafi verið flutt inn af þaksaum,
en það er þá óverulegt. Það hjálp-
ar okkur náttúrulega að hráefnið
er orðið svo til tollfrjálst og að
markaðurinn er ekki svo býsna
stór. Nú svo kemur það til, að ég
hef góðar heimildir fyrir því, að
saumur okkar sé nokkru ódýrari
en saumur erlendis, og það fer
vitanlega enginn að flytja inn
dýrari byggingarsaum e hægt er
að fá fvrir hér.
— Staldri maður við þennan
punkt, þá get ég sagt, það, að
verðlag á saum er of lágt hér að
mfnum dómi. Sennilega höfum
við verið of linir við að róa i
verðlagsstjóra. Til að nefna dæmi
þá veit ég að f t.d. Belgíu, fyrir 1
og ‘A ári, var f.o.b. verð á saum
nokkuð hærra en það dreifingar-
verð sem okkur var leyft að setja
á okkar framleiðslu. — Ekki
erum við eanráðir hvað mótavír-
inn snertir, en það stafar einfald-
lega af því, að við framleiðum
hann í sömu velum og naglana, og
þá látum við algerlega sitja fyrir,
því ef ekki væri alltaf til nóg af
þeim, þá kæmu truflanir í störf of
margra manna.
Gjaldeyrissparnaður
um 70 m. kr.
Eins og áður segir er Vírnet hf.
eitt af rótgrónari fyrirtækjum í
Borgarnesi. Er það stoð og stytta í
atvinnulífi bæjarins, því það
veitir m.a. 14 iðnverkamönnum
fasta vinnu, en vöxtur þess hefur
svo verað fleirum atrvinnuskap-
andi á einn eða annan veg. Sagði
Páll okkur að veltan I fyrra hefði
verið um 132 milljónir, og um
mánaðamót okt.—nóv. í ár hefði
veltan verið komin í um 145 millj-
ónir.
— Það er náttúrulega erfitt að
segja um það með nokkurri
nákvæmni hver gjaldeyrissparn-
aðurinn er af þessu fyrirtæki, en
ég held að það sé einhvers staðar
á bilanu 60—70 milljónir króna.
Það eru svo margir þættir sem
koma þar við sögu ef allt ætti að
taka til og reikna slfkt út af
nákvæmni, og hvað snertir fram-
leiðsluiðnað þá er slíkt afar erfitt.
Aðspurður sagði Páll okkur að
Framhald á bls. 21
Jón Bjarni Guðmundsson söðlasmiður:
Nýjasta naglavélin. Vírinn á tromlunni til hegri er leiddur inn I
vélina sem slðan klippir hann niður og mðtar naglann. 1 þetta sinn
voru þeir 5 tommu (Ijðsm. ágás)
Þessi mynd er tekin I vélasal Vfrnets. f þessari samstæðu er vfrinn
valsaður niður I hefilegar þykktir.
81 árs iðnverkamaður hjá Vimeti hl
„Verð hér þar til
ég verð rekinn”
EINS og fram kemur f spjallinu
við Pál Guðbjartsson frkvstj.
Vlrnets hf., þá hefur einn
núverandi starfsmanna verið hjá
fyrirtekinu alla tíð. Er þar um að
reða Axel Hallgrlmsson fyrrum
bðnda að Lambastöðum I
Álftaneshreppi á Mýrum. Axel er
orðínn 81 árs, þðtt hann beri þann
aldur þð alls ekki utan á sér, og
enn vinnur hann fullan vinnudag.
— Ég brá búi 1956, sagði Alxel,
og fluttist þá Nngað til Borgar-
ness. Já, ég byrjaði hjá þessu
fyrirtæki I upphafi og hef slðan
verið alveg hjá því og fylgzt með
uppgangi þess. Það hefur verið
gott að vinna hérna og gaman að
sjá fyrirtækið dafna, enda hefur
þvl alltaf verið stjórnað vel og af
góðum mönnum. Þá hafa vinnu-
félagarnir I gegnum árin verið
gott fólk, og hefur maður aldrei
þurft að kvarta undan því á einn
eða annan hátt.
— Jú, jú, þótt ég sé orðinn 81
árs að aldri, þá finn ég ekki nein
alvarleg ellimörk á mér, og ég er
staðráðinn að halda hér áfram
sem lengst. Maður unnir sér vel
hér meðal góðs fólks og hjá góðu
fyrirtæki, og því er bara að halda
þessu áfram meðan heilsa leyfir
eða þar til að ég verð rekinn,
sagði Axel.
— ágás.
Axel Hallgrfmsson
VlRNET hf. er eitt af eldri og
rótgrónari iðnfyrirtækjum sem
haslað hafa sér völl f Borgarnesi.
Eins og svo mörg önnur er það við
aðalgötu bæjarins, Borgarbraut.
Nafnið Vfrnet kannast vfst flestir
við af tómum naglapökkum sem
menn hafa séð á fjúki f kringum
byggingar hvers konar, en
fæstum er kunnug starfssemi
fyrirtækisins, og f þvf skyni að
gefa landslýð örlitla innsýn f
þetta sérstaka fyrirtæki, lögðum
við leið okkar upp f Borgarnes nú
nýverið. Tókum við þar tali Pál
Guðbjartsson framkvæmdastjóra
og fiaðum hann að segja okkur
fyrst hvert starfssvið fyrirtækis-
insværi.
— Reksturinn hófst í byrjun
ársins, 1956, sagði Páll. Fyrst I
stað snerist allt i kringum nagla,
Páll Guðbjartsson, Framkvæmdastjórí '
Söðlasmiðir
hvítir hrafnar
,JA ÞAÐ er nú með söðlasmiði
eins og með hvfta hrafna. að þeir
eru afar sjaldgæfir, nú til dags.
Ekki veit ég um neinn hér um
slóðir með réttindi, og fáir munu
söðlasmiðir f landinu vera, þvf
nýlega var leitað til með kennslu
f iðnskóla og þá var mér sagt að
ekki væru nema 2 f landinu með
réttindi". Þannig fórust orð Jóni
Bjarna Guðmundssyni söðlasmið
f Borgarnesi, þegar við heimsótt-
um hann nýlega.
Jón Bjarni hefur stundað eigin
atvinnurekstur I 40 ár, en vinnu-
stofu slnu setti hann á stofn árið
1936. Er hún I einu vinarlegu
herbergi I fbúðarhúsi hans við
Kjartansgötu. Hefur hann haft
nesi. Ætli það hefi þá ekki verið
um 300 fbúar hér. Söðlasmiðirnir
voru þá tveir hérna, og óhætt er
að segja að meira en nóg hafi
verið að gera í greininni. Þá voru
til a.m.k. tíu reiðtygi á hverjum
bæ, enda hesturinn mikilvægt
samgöngu- og atvinnutæki f þá
daga. í byrjun var mikið um við-
gerðir, en nú er miklu meira um
nýsmíðar aktygja, og eftir missi
fyrri starfsaðstöðu hef ég reyndar
hætt öllum viðgerðum. Nú, í
gamla daga vann maður svo til
eingöngu fyrir nágrannasveitirn-
ar og héraðið hér I kring um Borg-
arnes, en í dag fara hnakkar mín-
ir út um allt land, og einnig hef ég
fengið pantanir erlendis frá.
Hjónin Jón Bjarni og Ingibjörg Guðmundsdóttir. (Ljósm. ágás)
vinnustofu þar síðustu þrjú árin,
en áður hafði hann haft aðsetur
fyrir reksturinn að Borg við Egils-
götu. — Ég var rekinn þaðan fyrir
þremur árum, sagði Jón Bjarni en
ég hafði ekki ætlað mér að flytja í
annað húsnæði með starfsemina,
því mér fannst stutt vera eftir af
starfsaldri minum. Já, ég segi að
ég hafi verið tekinn þótt þeir (yf-
irvaldið) hafi sagt það vera vegna
skipulags.
— Vinnustofan sem hvarf
vegna skipulags, eins og það átti
vist að heita að sögn Jóns Bjarna,
var ekki aðeins fyrri starfsað-
staða hans, heldur hafði Jón num-
ið iðn sína i þeirri sömu vinnu-
stofu, — Ég kom hingað á 15. ári
og byrjaði að læra söðlasmíði hjá
Magnúsi Þorbjarnarsyni, sem
sennilega var fyrsti söðlasmiður
sem setti sig niður hér i Borgar-
Hnakkar með Borgarnes-
lagi
— Núna smiða ég eingöngu
hnakka, og þá bara spaðahnakka.
Ég steinhætti fyrir löngu að
smiða annað en spaðahnakka.
Spaðahnakkana tel ég vera miklu
betri fyrir hestinn, sérstaklega
eru þeir mun betri ef eitthvað
reynir á. I seinni tíð hafa hnakkar
mínir farið út um land, og einnig
til útlanda. Það er mest I gegnum
Gunnar Bjarnason sem það geng-
ur, en hann hefur verið mikið
tengdur hrossaútflutningi. Ut-
lendingunum virðast hnakkar
minir góðir, já og spurnir koma
frá þeim um Borgarneshnakka.
Svo tala menn í Reykjavik um
hnakka með Borgarneslagi, svo
eitthvað virðist handbragðið sér-
Framhald á bls. 19