Morgunblaðið - 06.07.1977, Side 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 6. JULÍ 1977
VttP
MORödKf
KAff/nu
C>)V
—
1
(!)
4\v:-

l*
Ofsa slressdaRur þetla: Braut kaffibrúsann, lýndi tékkaheftinu
og fann hvergi tannburstann í morgun.
Ilún: Er það ekki áreiðanlegt,
að sauðkindin sé heimskasta
skepna jarðarinnar?
Hann: Jú, lambið mitt.
Ilefurðu nokkurn tímann
staðið manninn þinn að því að
kyssa ógifta stúlku?
— Já.
— Og hvað gerðirðu þá?
— Eg giftist honum.
Nágranninn kemur hlaupandi
inn:
„Heyrið þér frú," hrópaði
hann. „Vinnukonan yðar datt
niður stigann með mjólkur-
könnu og skar sig illilega."
— Var hún á leið upp eða niður
stigann?"
„Niður."
„Guði sé lof, þá hefur mjólkur-
flaskan verið tóm."
flutt austur fyrir Fjall og svar-
ar aðeins umkvörtunum I pósti.
„Hvers vegna rákuð þer mann-
inn út áðan?“
„Vegna þess að hann var full-
ur.“
„Á hverju sáuð þér það?“
„Jú, hann notaði blaðið sem
servíettu og las á dúknum."
„Menntaðir læknar
eða sjálfmenntaðir

BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
EITT af undirstöðuatriðum sagn-
tækni er að segja ekki of oft frá
sama hlutnum. Og spilarar verða
að gera sér ljóst hvenær þeir hafa
sagt frá spilum sínum. Mörg
spilin tapast á hverjum degi án
þess, að andstæðingarnir hafi get-
að unnið sitt spil. Oft gerist þetta
þegar spilari með fallegan langlit
vill ekki segja pass.
Sá vægir, sem vitið hefur,
hugsaði vestur í spilinu hér að
neðan.
Norður gaf, allir utan.
Norður
S. 983
H.G75
T. G7
L.D 10984
C05PER. 74S2.
Vestur
S. ÁKDG107642
II. 9
T. 108
L. K
Áustur
S. —
H. KD8643
T. 954
L.G732
Pabbi minn kallar mig alltaf „Strút“, því hann
langaði að eignast strútóttan hund, þegar ég
fæddist!
% „Menntaðir
læknar eða
sjálfmenntaðir“
M. Skaftfells skrifar á
þessa leið: „Þetta er fyrirsögn
greinar, sem Kristín Gísladóttir,
Hornafirði, hefur sent Velvak-
anda, og skýrir hún þar frá
freynslu sinni er barn hennar
brenndist. Hinir „menntuðu"
læknar gátu ekki grætt sárið. Eft-
ir mánuð „var sárið miklu
verra. ... en í upphafi", segir
hún. Hún hafði haft spurnir af
Astu Erlingsdóttur, grasalækni,
og brá á það ráð að leita hennar I
stað þess að leggja barnið i
sjúkrahús“.
Síðan rekur M. Skaftfells
hvernig sárið greri fljótt og vel
eftir að fengin höfðu verið smyrsl
frá Astu, en segir :
„Eg skal geta annars dæmis,
sem kona skýrði mér frá fyrir
mörgum árum. Hún varð fyrir því
slysi að hella sjóðandi vatni yfir
annan fótinn fyrir neðan hné.
Hún fór ekki úr sokknum eins og
margur hefði gert, heldur tók lýsi
og rauð því rikulega á fótinn,
tvisvar til þrisvar sinnum, með
nokkru millibili. En þegar hún
fór úr sokknum um kvöldið voru
engin merki bruna.
„ Geta vil ég annars, sem ég að
gefnu tilefni benti á í blaðagrein
fyrir nokkrum árum. E-vitamin er
talið eitthvert ágætasta græði-
efni, sem vitað er um, m.a. við
bruna. A bæði að bera það á sárið
og taka það inn. Kunnugt er mér
um tvo menn, sem gengu undir
miklar skurðaðgerðir. Læknar
undruðust hve fljótt og vel þeir
greru sára sinna. Báðir höfðu
neytt E-vitamins mánuðum sam-
an. Iþróttamenn neyta E-vitamins
til að auka sér þol. Kunnur hjarta-
sérfræðingur hefur notað það i
um það bil 30 ár, sem aðallyf gegn
hjarta- og æðasjúkdómum. Það
vinnur gegn blóðfitu og blóð-
tappa, og eyðir oft blóðtappa.
Hunang er talið gott gegn
bruna, auk þess sem það er taljð
skjótvirkur orkugjafi, sem hefur
góð áhrif á starfsemi hjarta og
tauga.
% Menntaðir
læknarog
sjálfmenntaðir
Þá vikur Marteinn að
menntuðum læknum og sjálf-
menntuðum og lýsir í þvi sam-
bandi þeirri skoðum sinni, að
hvort sem lækningar séu lærðar
af kunnáttumanni eða af bókum,
sé þar um langt nám að ræða, og
leitandi menn sér alla ævi að
læra.
Suður
S. 5
II. A102
T. ÁKD632
L. Á65
Norður Austur Suður Vestur
pass 2 hjörtu 2 grönd 4 spaðar
pass pass 5tíglar pass!
pass pass
Vestur vissi, að hann mundi
tapa 5 spöðum jafnvel þó austur
ætti hjartaásinn. Og heldur tók
hann þann kostinn, að 5 tíglar
töpuðust. Það heppnaðist og
þakka mátti góðri vörn.
Vestur tók einn slag á spaða en
spilaði honum ekki aftur. Enda
hefði það þýtt mikilvægt tempó-
tap. Hann skipti síðan i hjarta.
Suður varð að drepa drottning-
una, tók þrisvar tromp og lauf-
kóngurinn kom í ásinn en það
hjálpaði spilaranum ekki. Nú var
útilokað að vinna spilið.
En hvað gerist ef vestur spilar
aftur spaða? Suður trompar,
tekur trompin og hirðir lauf-
kónginn blankan. Síðan spilar
hann laufi og lætur tíuna frá
blindum. Drepi austur er lauflit-
urinn góður. En ef hann gefur
spilar suður hjarta frá blindum
og spilið er unnið.
ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER
53
Hann settist svefndrukkinn
upp I rúminu.
— Hvað vilt þú? spurði
hann.
Hún var klædd næfurþunn-
um náttkjól og Hkami hennar
var rétt við hann.
— Ég vil koma með ykkur,
sagði hún lágt.
— Það er ekki ég sem ákveð
það.
— Þú getur sannfært Victor
um að það sé betra.
— Nei, það er mér ógerning-
ur.
— Þú gazt að minnsta kosti
fengið hann tíi að bfða til morg-
uns.
— Lástu á hleri?
— Já, sagði hún rólega.
— Hemmer fellst aldrei á
það. Hann vili ekki að þú lendir
I eínhverju sem þér gæti stafað
hætta af.
— Þú vilt ekki hafa mig með.
Peter var glaðvakandi núna.
Hann sagði hæðnislega.
— Farðu til Ilemmers,
kannski hann láti sannfærast
um að það sé bezt þú verðir
með. Kannski þú getir sann-
fært hann með þessum nátt-
kjól.
— Ekki vissi ég þú ættir til
að vera svona kvikindislegur.
Peter skammaðíst sín, en gat
ekki fengið af sér að biðja for-
láts.
— Ég verð að sofa núna,
sagði hann.
— Ætlarðu að kasta mér út.
— Nei.
— Það er dálftið sem mig
langar að segja þér.
— Já? Ilvað er það?
— Ég skrökvaði að þér um
bréfin.
Peter reis aftur upp í rúm-
inu.
— Ég var ekki að leita að
bréfunum frá pabba. Það var
hrein tilviljun ég rakst á þau.
Victor hafði ekkert minnzt á
þau.
— Að hverju varstu þá að
leita?
— Bréfi frá Frede.
— Til föður hans?
— Nei. Til mfn.
— Hvað ertu eiginlega að
fara sagði hann undrandi.
— Þegar ég hitti Frede I sfð-
asta skiptið vildi hann ekkert
við mig tala. Ég hef sagt það
sem ég hef að segja f bréfinu,“
sagði hann. En ég hef ekki
fengið neitt bréf.
— Hafði hann sent það hing-
að?
— Já.
— Fannstu eitthvað?
— Já. Bréfið var f skúffu f
skattholinu.
— Itafði það verið opnað.
— Já, mér sýndist það, sagði
hún annarlegri röddu.
— Hvað gerðir þú?
— Lét það vera. Ég vildi ekki
að sæist að ég hefði rótað
fskattholinu.
— Spyrðu hann bara um það,
hann hefur sjálfsagt bara
gleymt að segja þér frá þvf.
— Ég er hrædd við að spyrja,
þvf að ég óttast að hann svari
mér neitandi. Ég get ekki af-
borið þá tilhugsun að Victor
haldi bréfi sem er stflað til
Framhaldssaga eftir Bernt
Vestre
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi.
mfn. Þá myndi ég Ifka vita það
fyrir vfst...
— Ilvað myndirðu vita?
— Dálftið sem ég hef haft á
tilfinningunni um hrfð, sagði
hún hikandi.
— Áttu við að tilfinningar
Hemmers f þinn garð hafi
breytzt frá þvf sem þær voru.
— Já.
Peter sá aftur fyrir sér barns-
legan vangasvipinn sem bar við
hvftan gluggakarminn og hann
fann að mjöðm hennar rakst að
öðru hnénu á honum. Hann
fann hitabylgju fara um sig all-
an.
— Ef Hemmer ætlaði sér að
fela bréfið hefði ég haldið hann
myndi brenna það, sagði Peter.
— Mér hefur hugkvæmzt
það. En kannski óttast hann ég
spyrji eftir þvf.
— Ég veit ekki almennilega
hvað þú vilt.
— Nei, það getur verið að ég
sé orðin hálfringluð. Ég hef
orðið svo margs vör sfðustu
dagana. Hann er öðruvfsi f við-
móti við mig en áður. Þess
vegna fór ég um morguninn. Ég