Morgunblaðið - 28.09.1977, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 28. SEPTEMBER 1977
VlEÍ> <C>>'
kaff/no
\
(!) "o
i

s—>.
i >
',P
Grani göslari
Hann lærði suður á Italíu.
Komdu niður, sprengingunum er lokið í bili.
Mamma bað mig að nefna það
við þig, að á morgun eru liðin
10 ár frá þvl þú réðst hana til
þfn.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Reyndir keppnisspilarar tefla
oft á tæpasta vað. Og oft má líkja
spilaaðferðum þeirra og vali á
lokasamningum við línudans.
Þess vegna er heppni nauðsynleg
til að ná góðum árangri í stórmóti
— eða jafnvel hvaða móti sem er.
Annars er það svo, að heppni, eða
hamingjudisin, fylgir venjulega
þeim sem sterkari eru þegar til
lengdar lætur.
Spilið í dag er frá Evrópumeist-
aramótinu i sumar. Eitt af mörg-
um góðum spilum sigurvegar-
anna.
Austur gaf, allir á hættu.
Norður
S. A10432
H. 53
T. K5
L. 8753
Vestur Austur
Það er þessi maður sem kemur alltaf með fína
konfektið!
Notum reglur AA-samtaka
til að forðast umferðarslys
„I hönd fer nú dimmasti tími
ársins — og um leið nótt hinna
löngu hnífa í umferðinni.
Það fer ekki fram hjá neinum,
sem ekið hefur mikið erlendis, að
akstursvenjur islendinga ein-
kennast mest af frekju, frunta-
skap, óbilgirni, aulahætti og van-
kunnáttu i meðferð bíla. Hvað
þessu veldur er ekki fljótlegt að
svara. Manni dettur helst í hug,
að bæði yfirvöld umferðarmála og
ökukennarar séu stöðnuð og
steinrunnin og leggi höfuð-
áherzluna á þá hluti, sem eru
þýðingarminni í umferðinni, svo
sem umferðarrétt, smámunasemi
í ökuhraða og áfengislykt, í
samanburði við það sem máli
skiptir: að keyra ekki á og verjast
því að aðrir keyri á þig.
Það ber brýna nauðsyn til þess
að endurhæfa þjóðina í akstri.
Erlendis getur maður ekið þúsun-
dir kílómetra án þess að sjá
árekstur. En þegar heim kemur
kemst maður sjaldnast frá Kefla-
víkurhliðinu að Grindavíkuraf-
leggjaranum án þess að sjá einn
ef ekki fieíri.
Erlendis reyna ökumenn
undantekningalítið að greiða
fyrir umferðinni, hliðra til og
hjálpa náunganum til að komast
leiðar sinnar. Hér er eins og þeir
reyni að hrella hann, hræða hann
eða hreinlega reyni að láta helvit-
ið hafa það — búms. Hver hefur
ekki td. reynt að skipta um akrein
með sannan íslending á eftir sér á
hinni akreininni?
Ég held að umferðaryfirvöld
ættu að standa fyrir herferð, sem
höfðaði til sálarlífs ökumanna
fremur en að auka launfyrirsátir
lögreglu, þó þær séu nauðsyn-
legar lika. Hvernig væri td. að
prenta miða til límingar í fram-
rúður bíla, sem segðu eitthvað i
AA stíl, svo sem: i dag ætla ég að
reyna að lenda ekki í slysi.
Sýnum umferðarþætti i sjón-
varpinu. Sýnum hvernig
umferðarslysin líta út. Sýnum
hvernig afleiðingar þeirra líta út.
Kannski gætum við bjargað ein-
hverjum af þeim, sem annars
munu mæta óhöppunum á kom-
andi mánuðum.
Allavega þyrfti að gera eitt-
hvað. Og þetta eitthvað getur að-
eins byrjað í höfðunum á öku-
mönnunum sjálfum.
Halldór Jónsson
verkfræðingur“.
0 Nýtum
kartöflurnar
betur
„Árlega verðum við íslen-
dingar að flytja inn til landsins
töluvert af kartöflum erlendis frá
og til þeirra kaupa verðum við
auðvitað að verja dýrmætum
gjaldeyri. Það hefur verið áhugi
fyrir og vilji að auka kartöflurækt
innanlands að því marki að hún
geti fullnægt innanlandsþörfinni
svo fremi sem geymsluþol kart-
aflnanna leyfir. Árangur af
þessum áróðri hefur þó ekki orðið
eins mikill og margur hefði viljað.
Þó er sennilegt að á næstu árum
aukist kartöflurækt heldur, svo
fremi sem kartöflubændur verða
ekki fyrir stóráföllum vegna veðr-
áttunnar.
En það var ekki ætlun min að
bæta fleiri orðum i þann belg,
sem þegar hefur nær verið fylltur
með áskorunum um aukna
kartöflurækt heldur hitt, að beina
orðum mínum til neytenda. Fyrir
skemmstu sat ég að snæðingi í
veitingahúsi og sennilega hafa
S. 7 S. D9865
H. 82 H. AKD64
T. DG108764 T. A3
L. ÁD10 L. G
Suður
S. KG
H. G1097
T. 92
L. K9642
Sviar voru heldur betur heppn-
ir í spili þessu. 1 örðu herberginu
voru spiluð þrjú hjörtu í austur.
Hann náði einhvernveginn ellefu
slögum svo vörn Svíanna hefur
verið heldur slök.
En á hinu borðinu Svíinn í aust-
ur á einum spaða. Vestur sagði
tvo tigla og austur stökk í þrjú
hjörtu. Og lokasögnin varð þrjú
grönd spiluð í vestur.
Spilið lá vel eins og sjá má. Þó
hefði það sennilega tapast með
spaða út. En norður var óhepp-
inn. Hann valdi að spila út lágu
laufi, gosi, kóngur og ás. Vestur
svinaði tíguldrottningu og tók á
tígulás. Síðan tók hann á þrjá
hæstu í hjarta og suður fékk því-
næst á gosann. Hann var í von-
lausri aðstöðu. En gerði vel þegar
hann spilaði spaðanum. Tók á
kónginn og blindur fékk næsta
slag á spaðadrottningu. Norður
fékk síðan á spaðaás og tíu. Eftir
óheppilega byrjun fékk vörnin
þvi fjóra slagi en Svíþjóð fékk
gameið.
Æ Æ mm Æ Framhaldssaga eftir
RETTU MER HOND ÞINA =
54
og þeir riðu á milli kofanna.
Þeir stöðvuðu hestana á miðju
halðinu.
Töframaðurinn sat á hækjum
sér yfir sjúklingi. Hann hrökk
við og leit skelfdur upp. Þegar
hann lyfti höfðinu, kom f Ijós
hálsband úr litlum flöskum og
svínsblöðrum. 1 þeim hafði
hann lyf sín. Nokkrir aðrir
sjúklingar sátu undir öðru tré
lengra f burtu og biðu.
Ung blökkukona lá endilöng
á jörðinni fyrir framan sær-
ingamanninn. Svertingi sat á
fótum hennar, og tveir aðrir
héldu f handleggi hennar, en sá
fjórði reyndi að opna á henni
munninn með valdi og notaði
til þess prjón. Geit stóð bundin
yfi henni — með magann heint
fyrir ofan munn hennar. Hún
jarmaði ámátlega og rcyndi að
losna. Geitin hafðí verið rist á
kviðinn og úr sárinu streymdi
blóð og smáagnir af innýflum
yfir andlit og opinn munn kon-
unnar.
Þrír ungir menn stóðu hlið
við hlið rétt hjá. Þeir klæddust
lendaskinni einu saman eins og
töfralæknirinn og höfðu svfns-
blöðruband um hálsinn. Þeir
dönsuðu eins konar töfradans f
takt við einfaldan /úlusöng.
Töfralæknirinn dró hnffinn
út úr kviði geitarinnar og
reyndi að fela hann fyrir aftan
hak, þegar hann sá Forss koma
ríðandi.
— Hvað eruð þið að gera,
hrópaði örn.
— Ekkert, umfundisi, svar-
aði seiðmaðurinn f fáti.
— Við ætlum bara að lækna
þessa konu. Hún er veik í mag-
anum, og við ætlum að gefa
henni kraft geitarinnar.
— Þetta er landareign
kristniboðsins, og hé er það ég
sem ræð. Slcppið konunni á
augabragði, og hafið ykkur á
brott! Þú veizt vel, að við leyf-
um ekkert slfkt hér. Og dreptu
geitina þegar í stað, svo að
þessi misþyrming taki enda.
Svipur Arnar var harður eins
og steinn. Seiðmaðurinn virtist
kunna vel við skipunartóninn,
og hann hlýddi umyrðalaust.
Svertingjarnir fjórir slepptu
konunni.
Hún velti sér á hliðina og
snörlaði. Mikið af dökku blóði
kom út úr munni hennar. ,
Örn sat enn á hestinum.
Hann vildi sitja þar eíns lengi
og tök voru á. Hann óttaðist, að
hann missti vald sitt að ein-
hverju leyti, ef hann færi af
baki.
Hann tók f beizlið og lét hest-
inn snúa sér að ungu mönn-
unum, sem voru að dansa.
— Nfunani lapha? Phumani
kuleplazi! Hvað eruð þið að
gera hér? Hypjið ykkur í burtu
af búgarðinum!
Þremenningarnir hættu að
syngja. Hreyfingar þeirra urðu
hægari. Augnaráðið beindist að
töfralækninum. Þeir biðu þess,
hver skipun hans yrði.
Jafnskjótt og söngurinn
hljóðnaði, heyrðist annað hljóð
frá kofanum, sem var lengst í
burtu. Kveinstafir, sem engan
enda tóku, hcldur hófust og
hnígu.
— Þetta er sjálfsagt sængur-
konan. Komdu, við skulum fara
og sjá, hvað við getum gert,
mælti Örn.
Hann stökk af baki og gekk
að kofanum og Erik á hæla
honum. Hann var feginn, að
Erik var með honum, svo að
hann þyrfti ekki að vera einn f
þessu fjandsamlega andrúms-
lofti. Erik fylgdi á eftir honum,
án þess að segja orð. Hann var
skjálfandi á beinunum og hug-
deigur.
Dyrnar á strákofanum voru
varla metri á hæð. A kofanum
var hvorki gluggi né reykháfur.
Eldur logaði á moldargólfinu,
og reykurinn inni var þéttur.
Ólýsanlegur ódaunn frá rusl-
inu á gólfinu þrengdi sér gegn-
um reyklyktina.
Örn skreið á fjórum fótumm
inn um dyragættina. Hann fór
eins hratt og hann gat. Erik
kom á hæla honutn.
Þungaða konan var nakin.
Hún lá endilöng á sauðagærunt
á gólfinu. Hún hreyfði höfuðið
sitt á hvað og kveínkað sér með
stígandí og hnígandi tónfalli og