Morgunblaðið - 15.01.1978, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 15. JANtJAR 1978
Á NÆSTUNNl
ST.IOHM BIO: I VHS I \ Asi \H i:\ IM VHH)
(>
1-ronsk m.Mid. )>> á hiindrili idlir mmanti•'11<■ Vimiii.
Ixdrrar si-m skril adília kiirnar iim Kmmaniii'llr. I.i iksijóri:
.\oll> Kaplan. adai IiIiiH crk: sam> I- ri->. \ nn/ai hai ias.
l»('Kar ad IIVI’II) licl'ur riinind sill skenl í M inriiiihíii. miiii
|icssi Iraiiska m>nd lc> sa liana al hólmi. Vl.' iidm l.iallár inn
l> rslii áslir hiiiilar da'iiialausii Kiiimaiincllc cii cr |)n ckki i
samhcnai > id íiinuts^cmmu" imndirirar scm sVmlar hala \crid i
k\ ikim nd.ihúsmii
IIAFNAKKIO: SIKKl S — Kin
al lín hcslu im ndiim ársins.
ItKI.NBOIilW: JAKN-
KKOSSKVN — Kin aí líu hcslu
m> ndnm ársins.
TONAKlO: (. A KKslI KKIDK-
JD — cin al' líu bcstii myndum
ársins.
Robert Shaw sem ísraelskur levniþjónustumadur í
mvndinni Svartur sunnudagur.
Atriði úr hinni nýju kanadísku mynd sem innan
skamms verður frumsvnd í Nýja Bíó, Keflavík, DEATH
WEEKEND.
LANGUR,
SVARTUR
SUNNUDAGUR
HASKOLABIÓ: SVART-
UR SUNNUDAGUR
(„Black Sunday")
Líkt og metsölubókín
sem myndin er byggð á, þá
er Svartur sunnudagur í
ætt við stórbrotinn leyni-
lögreglureyfara. Frá upp-
hafi vita bandarisk og ísra-
elsk stjórnvöld að von er á
stórfelldum hryðjuverkum
í Bandaríkjunum, af hálfu
skæruliðasamtakanna
Svarti September. Foringi
i israelsku Ieyniþjónust-
unni (Robert Shaw), er
ætíð aðeins örfáum leikj-
um á eftir hryðjuverka-
mönnunum (Marthe Kell-
er, Bekim Feymhiu o.fl.).
Þau ætla að hrinda ódæði
sínu i framkvæmd með
hjálp bandarískrar stríðs-
hetju úr Viet-Nam stríð-
inu. Eftir langvarandi
pyntingar og fangavist hjá
Viet-Cong og óblíðar og
ömurlegar móttökur heima
fyrir, hefur hann bilað á
taugum og ætlar nú að nota
síðasta tækifærið til að
sýna að hann sé einhvers
megnugur...
Svarti september er ein
af þeim myndum sem hafa.
of langan aðdraganda að
hámarkinu, en ætíð verða
að gefa það í skyn og búa
menn undir það. Fitjað er
upp á margvíslegum að-
ferðum til að halda vak-
andi athygli áhorfenda uns
komið er að síðasta hálf-
tímanum, en allt kemur
fyrir ekki; myndin er ærið
langdregin.
Frankenheimer, sem bú-
ið var að afskrifa, þegar
Fox gaf honum tækifæri til
að leikstýra myndinni The
French Connection part II,
sem hlaut svo mjög góða
dóma, fer of hægt i sakirn-
ar og þjaþpar sigandi at-
burðarásinni ekki nægi-
lega vel saman. En i siðasta
hluta myndarinnar er
þessi athyglisverði leik-
stjóri svo sannariega í ess-
inu sínu, og heldur þá
áhorfendum spenntum.
Þessi hálftími er vel þess
virði að bíða eftir honum.
Ofbeldisaðgerðir hryðju-
verkamannanna eru einatt
undirstrikaðar með því
miskunnarlausa ofbeldi
sem einkennir bandaríska
fótboltann (American
Football), sem hér er, líkt
og oftast, óskilgreindur í
ísl. textanum frá þeim fót-
bolta sem við eigum að
venjast. En lokaatriði
myndarinnar gerast ein-
mitt á troðfullum leikvangi
í úrslitaleik í þessari æsi-
legu íþróttagrein. (Völlur-
inn er einn þekktasti
„Football“-völIurinn vest-
an hafs, „The Orange
Bowl“ í Miami.).
Shaw er orðinn rótgró-
inn í hlutverki hins verald-
arvana harðjaxls og slepp-
ur því vel frá sínu. Sama er
að segja um Marthe Keller
(þrátt fyrir að arabi sem
talar ensku með áberandi
þýskum hreim sé óneitan-
lega hálf-afkárlegt fyrir-
brigði). Bruce Dern fer á
kostum, eins og svo oft áð-
ur, og speglar eftirminni-
lega örvæntingu geðsjúkl-
ingsins.
En ef Frankenheimer
ætlar sér að endurheimta
virðingu sína sem leik-
stjóra þá ætti hann að
hraða talsvert tempóinu í
næsta þriller sem hann
stendur að.
TALSVERT
FYRIR ALLA
NVJABIÓ:
SILFURÞOTAN
(„Silver Streak").
Silfurþotan er gott dæmi
um velheppnaða afþrey-
ingarmynd. Hér fá áhorf-
endur sitt lítið af hverju,
þvf myndin er f bland
sakamálamynd, rómantísk
stórslysamvnd, en fyrst og
fremst hnökralftil gaman-
mynd. Efnið minnir nokk-
uð á hinn fræga þriller
Hitchcocks, THE LADY
VANISHES, sem á að taka
á nýjan leik á þessu ári,
væntanlega með George
Segal og Ann-Margret í að-
alhlutverkum. Hér er gam-
anið látið sitja í fyrirrúmi,
enda ómaði kvikmyndas§l-
urinn af og til af óblönduð-
um hlátri.
Skemmtilegastur af öll-
um er hinn þeldökki gam-
anleikari Richard Pryor,
sem um þessar mundir
skýst eins og eldflaug uppá
hinn bandaríska leik-
stjörnuhimin. Gene Wilder
stendur sig eins með ágæt-
um, það tekur bara smá
tima að venjast því að sjá
þennan orðlagða farsaleik-
ara í hálf-dramatísku hlut-
verki. Til gamans má
skjóta því inn í, að gagn-
rýnandi TIME magazine
lét nýlega svo ummælt um
nýjustu mynd Wilders,
THE WORLD GREATEST
LOVER, að samleikur
þeirra Wilders og Pryors í
SILVER STREAK, væri
mun fyndnari en hin nýja
mynd leikarans, frá upp-
hafi til enda.
Annars er SILFURÞOT-
AN yfir höfuð ágætlega
leikin, tæknilega vönduð
og ríkuleg að allri gerð.
Afþreying sem óhætt er að
mæla með fyrir alla aldurs-
flokka.
FJÓRIR
SÚPER-
SVÍAR
AUSTURBÆJARBÍÓ:
ABBA — THE MOVIE
Það er best að taka það
fram í upphafi að undirr.
er ekki og hefur ekki verið
aðdáandi þeirrar tónlistar
sem söngsveitin ABBA
býður uppá. Þe.tta er gríp-
andi, taktföst músik, auð-
lærð með auðlærðum text-
um. Þrælhugsuð fyrir
áhrifagjarna og kröfulitla
kaupendur. Aðallega ung-
menni.
Síðan gerist það að því
lengra sem leið á myndina,
því betur fór mér að líka
við hina frjálslegu súper-
svía, sem augsýnilega
höfðu óblandna ánægju af
þvi að skemmta öðrum og
mér fannst ósanngjarnt
annað en að gefa þeim
smá-tækifæri. Og að mynd-
inni lokinni var ég kominn
á þá skoðun að flestir ættu
að geta setið undir henni,
sér til einhverrar ánægju.
Nú, og þeir sem hafa enn
meiri skömm á tónlist
þeirra en ég, geta þá stytt
sér stundir (a.m.k. karl-
peningurinn) við að horfa
á eggjandi og nautnalega
framkomu þeirrar rauð-
hærðu og ótrúlega freist-
andi skutflöt þeirrar ljós-
hærðu, sem hún mundar
óspart framan í áhorfend-
ur. — Reyndar er það einn
sjarmi hljómsveitarinnar
hversu „naive“ meðlimir
hennar eru, annað slagið á
sviðinu. Oftast eru hreyf-
ingar stúlknanna vel svið-
settar, en innámilli sýna
þær hálfankannalega til-
burði sem minnt gætu á
athafnir fallegrar, ís-
lenskrar afdalastúlku við
að vekja á sér athygli á
sveitaballi.
FUNDIÐ FÉ
STJÖRNUBIÓ: THE
DEEP
Enn eitt dæmið um vel
heppnaða formúlumynd:
Metsölubók + þekktur
„action“-leikstjóri + vin-
sælir leikarar + bestu,
fáanlegu • tæknimenn og
starfsfólk og aðsóknin er
gulltryggð. Enda fóru svo
leikar að DÝPIÐ varð
þriðja vinsælasta myndin
vestan hafs í fyrra, að vfsu
víðs fjarri hinni maka-
lausu STAR WARS, en að-
eins örfáum milljónum á
eftir mynd nr. 2., SMOKEY
AND THE BANDIT.
DÝPIÐ fjallar um ungt
par (Nick Nolte og
Jaquline Bisset), sem
halda til Bahama á vit
ævintýranna — í fjársjóða-
leit. En óviða í heiminum
er jafn mikið af skipsflök-
um, nýjum sem gömlum,
eins og á grunninu í kring-
um eyjaklasann. „Byrj-
endaheppnin“ leikur við
þau og fljótlega finna þau
það sem þau eru að leita
að, en ýmis annar „óæski-
legur“ varningur leynist
jafnframt í flakinu ...
Peter Yates tapar aldrei
niður spennu i myndinni
og með aðstoð frábærra
tæknimanna hefur þeim
tekist að gera fyrstu mynd-
ina sem á að gerast neðan-
sjávar og virkar raunveru-
leg á áhorfendur — enda
tekin að miklu leyti í
griðarstórum tanki í bak-
garði Warner Bros kvik-
myndaversins i Hollywood.
Og það má með sanni segja
að þessir aðilar séu hinar
raunverulegu stjörnur
myndarinnar.
En sjálfsagt hefur það
glatt hjörtu fjölmargra að
sjá Nick Nolte kominn
þarna sprellifandi fram á
sjónarsviðið þvf sögur
herma að þjóðin hafi setið
hnípin yfir átakanlegu frá-
falli hans í sjónvarps-
myndaþættinum vinsæla,
RICH MAN POOR MAN.
Sú leiðinlega skekkja
varð í þættinum um jóla-
myndir kvikmyndahús-
anna, (þ. 24. des. síðastl.),
að Félagsbiói í Keflavík
var lofuð sú framtakssemi
að frumsýna myndir eitt
kvikmyndahúsa utan Stór-
Reykjavíkursvæðisins. Það
rétta í málinu er að það er
hitt kvikmyndahúsið í
Keflavík, NYJA BÍÖ, sem
sýnt hefur af og til nýjar
myndir.
Um þessar mundir er
Nýja Bíó (Ke.) t.d. með
nýja mynd til sýninga,
nefnist hún AIRPORT
S.O.S., og er bandarísk að
uppruna. Hún fjallar um
viðburðarikt flugrán, þar
sem rænt er einkaþotu
auðugs iðjuhölds. Spenn-
andi mynd. Með aðalhlut-
verkin fara Adam Roarke,
Newille Brand og Lynn
Borden. Leikstjórn annast
GAMLIR,
GÓÐIR
DISNEY-
GALDRAR
GAMLA BlÓ: FLÓTTINN
TIL NORNAFELLS
(„Escape To Witch
Mountain")
J>að er ekkert annað en
gott um þessa mynd að
segja, sem bætir að nokkru
leyti í augnablikinu úr
þeirri brýnu þörf sem er á
barna- og unglingamynd-
um. Sem slfk er hún mark-
viss, um það fékk ég full-
nægjandi sönnun á þeirri
sýningu sem ég sá. Ég hef
ekki i langa tíð heyrt
hljóma jafn oft og innilega
smitandi barnshlátur.
Þvi skal heldur ekki
neitað að undirritaður
naut sjálfur góðs af hinum
alkunnu töfrum Disney
fyrirtækisins, — að koma
öllum í gott skap. Sannköll-
uð fjölskyldumynd.
einn af yngri leikstjórum
Hollywood, Barry Pollack
(COOL BREEZE).
Þá verður fljótlega tekin
til sýninga í kvikmynda-
húsinu, önnur ný mynd,
kanadísk að uppruna. Hún
nefnist á frummálinu
DEATH WEEKEND: Hún
fjallar um helgarfrí ungrar
sýningarstúlku (Brenda
Vaccaro) og kunningja
hennar, sem býður henni i
sumarbústað sinn. Á leið-
inni verða þau fyrir að-
kasti fjögurra rudda^
menna, en það er Vaccaro
sem kemur þeim undan.
Fullir haturs elta þeir
elskendurna uppi og þá
byrja skelfingar heigarinn-
ar...
Með önnur hlutverk fara
Don Stroud, Chuck Sham-
ata og Richard Ayres. Leik-
stjórn annast William
Fruet. Myndin er 100 mín.
á iengd og er í litum.
MEINHORNIÐ
JACK NICHOLSON — Randle Patrick
McMurphy
Var útnefndur til Oscarsverðlaunanna í fimm
skipti fyrir leik sinn í þessari m.vnd. Hefur skrifað
mörg kvikmyndahandrit og leikur í föstum sjón-
varpaþáttum(I), auk þess sem hann er taiinn einn
af núverandi snillingum á hvfta tjaldinu ...
— tJr kvnningu á Jack Nicholson í efnisskrá
Tónabíós yfir myndina GAUKSHREIÐRIÐ.
KEFLAVÍKURFRÉTTIR