Morgunblaðið - 27.01.1978, Side 28

Morgunblaðið - 27.01.1978, Side 28
28 MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 27. JANUAR 1978 MORöJh/ k'Arf/NU ^— 1 r--AA ' cjö «z_______ >SS Tl//rn /í GRANI göslari Fardu varlega ég veit hún slær þessi! Hefði ekki verið einfaldara að loka fyrir kranann? Mér þykir þetta leitt, en þeir ætla að hækka skattinn Illa farið með gott sjónvarpsefni „Undanfarna sunnudaga hefur sjónvarpið sýnt stórfróðlega sögu- mynd, Kristsmenn. Brezkur þulur þylur texta myndarinnar, orð- margan og ýtarlegan. Þetta er auðvitað gott og blessað fyrir þá, sem eiga ensku að móðurmáli. Við hér á íslandi erum hins vegar svo heppin að eiga okkar ágætu þjóð- tungu, og þótt enskukunnátta sé hér talsverð, sem sízt skal lasta, þori ég að fullyrða, að mikill minnihluti íslenzkra sjónvarps- áhorfenda skilur ensku til þeirrar hlítar að njóta til fulls framsagn- ar hins enska þuiar. Þetta vita forráðamenn sjónvarps og birta þýðingu textans á skjánum, en allt gengur þetta svo hratt, að erfitt er að njóta texta og myndar sem skyldi. Samtímis þessari mynd hefur verið sýnd mjög fróðleg vestur- þýzk mynd um mikla landkosti og stórstígar framfarir í því fjarlæga landi, Siberíu. Með þeirri mynd hefur sjónvarpið ekki látið sig muna um að hafa íslenzkan þul, sem kemur efninu vel til skila, enda hefði sjálfsagt eitthvað farið forgörðum hjá sjáendum, ef róta hefði átt öllum þeim fróðleik á skjainn. Hér var sem sagt rétt að farið. Það ætti að vera undantekningar- laus regla og sjálfsögð virðing gagnvart móðurmálinu að hafa ævinlega skilmerilegan islenzkan þul i öllum fræðslumynum o ann- arsstaðar, þar sem því verður við komið. Nóg dynur samt á sjáend- um sjónvarps af framandi tung- um, einkum ensku og má heppni heita, ef slíkt á ekki eftir að spilla málhreim islenzkunnar er fram liða stundir. BRIDGE Umsjón: Páll Bergsson Stundum má sjá slík tilþrif, að engu er líkara en að spilarar sjái allar hendurnar fjórar. En þegar betur er að gáð kemur venjulega i ljós, að að baki liggur rökrétt hugsun og möguleikar, sem til falla, nýttir til hins ýtrasta. Vörnin í spilinu hér að neðan var erfið og krafðist framsýni. Gjafari austur, allir á hættu. Norður S. ÁD85 H. K75 T. D963 L. 43 Vestur S. KG74 H. 2 T. ÁKG42 L. G82 Austur S. 962 H. Á932 T. 10875 L. K6 Suður S. 103 H.DG1086 T. — L. AD10975 Suður varð sagnhafi í fjórum hjörtum og vestur spilaði út tígul- kóng. Sagnhafi trompaði og spil- aði í öðrum slag hjarta á kónginn í borði. Austur gaf en það var skilyrði til að vörnin næði yfir- höndinni. Taki hann á ásinn næg- ir ekki að spila tígli. Suður lætur þá spaða og sleppír þar með spaðasvíningu nema, að vestur spili litnum eftir að hafa fengið á tígulkóng. Þannig verður sama hverju vestur spilar, suður svfnar laufi og trompar þriðja laufið. Austur getur þá yfírtrompað en ræður ekki við spiiið. Vörnin fær aðeins tvo slagi á tromp og tfgul- ásinn. Förum til baka. Sagnhafi fékk á trompkónginn í borði og svínaði laufi. Tók á laufás og trompaði þriðja laufið. Enn beið austur ró- legur. Hann yfirtrompaði ekki, lét spaða. Frá borði var þá spilað sfðasta hjartanu og loks var tími til kom- inn að taka á ásinn. Austur sá að ekki dygði að spila tígli nú fremur en áður. Þá myndi suður láta svart spil og fá tíunda slaginn á tíguldrottningu. í stað þess kom austur auga á óvenju laglega leið. Hann spilaði spaða — upp í ás og drottningu blinds. Austur átti því eftir þrettánda trompið þegar sagnhafi hafði trompað sig inn á hendina og gat með því komið i veg fyrir að sagnhafi fengi tfunda slaginn á Iauf. HÚS MÁLVERKANNA 55 og rýndi út I myrkrið. Langt í burtu við skógarjaðarinnar... var eldur. Heilmikill eldur að því er hún bezt fékk séð. Hún snerist á hæli og þaut að svefnherbergisdyrum Carls og Dorrit og barði á þær. 22. Kafli Hana dreymdi að skógurinn væri að brenna. Eldurinn snarkaði í kringum hana og Jyklin af sviðnu tré kitlaði hana í nefið. Draumurinn var voðaiegur, þvf að hún vissi að á einhvern hátt var allt henni að kenna og hún yrði að bjarga fólki sem ellavrði logunum að bráð. Hún vissi bara ekki hverjum hún átti að bjarga. 1 upphafi draumsins hljóp Susie á undan henní. Susie í eldrauðum kjól. Hún sá ekki andlitið en þekkti stór gleraug- un og hún vissi að stúlkan grét beizklega og var alltaf að hrasa á flóttanum. Meðan þær hlupu þarna áfram varð kjóllinn rauði alltaf síðari og sfðari og Susie varð að nema staðar öðru hverju og klippa neðan af honum... en það dugði ekki lengi... þegar þær hlupu af stað aftur sfkkaði kjóllinn... Og alltaf grét Susie og alltaf var hún að detta. Svo var Susie allt í einu horf- in og skógurinn var fullúr af málverkum hvert sem litið var. A öllum greinum héngu mál- verk og það var allt málverk máluð f þungum og drungaleg- um litum. Málverk af fólki sem hún þekkti ekki. Hún vissi að hún ætti að reyna að bjarga málverkunum, vegna þess að þau yrðu að lif- andi verum þegar eldurinn færi að sleikja þau, en hún þorði ekki að nema staðar, því að eldurinn veitti henni eftir- for. Alltaf var hann kominn rétt á hæla henni, þótt hún reyndi stöðugt að flýja f aðrar áttir. A stfgnum framundan sást Susie nú ekki lengur en gríðar- stór spegill blasti við. Hann var alltaf I sömu fjarlægð frá henni... því hraðar sem hún hljóp... því skjótar fjarlægðist hann... en þó aldrei lengra en svo að hún sá að myndin í speglinum var af henni sjálfri. Hún var sem dáleidd af þess- um spegli... hún varð að hlaupa og reyna að fanga hann meira að segja eftir að hún sá rauða eldtungu treygja sig í áttina til hans. Og þegar hún var rétt kominn að speglinum heyrði hún brothljóð eins og í gluggarúðu sem brotin er í þús- und mola. Hún hrökk upp af svefni. Það var kallað á hana. Allir voru að kalla á hana einhver barði á gluggann, barði svo harkaiega að rúðan brotn- aði. I fjarska heyrði hún f bruna- flautu og draumar og raunveru- leiki runnu saman í eina hræði- lega heild og hún fann bruna- lykt slá fyrir vit sér. Þau voru komin inn til henn- ar í sömu andrá og hún sveifi- aði sér út úr rúminu. Þau voru komin til að hjálpa henni. Morten og Björn báðir fáklæddir. Carl og Dorrit Hend- berg og Emma Dahlgren. Björn var að festa vatns- slöngu við kranann en þung- Framhaldssaga eftir ELSE FISCHER Jóhanna Kristjónsdóttir þýddi lamalegir slökkviliðsbflar nálg- uðust húsið. Það var skúrinn sem stóð í björtu báli. Skúrinn og nokkur af trján- um stóðu í björtu báli. Já en tré geta ekki brunnið þegar þau eru blaut.. . það er alveg óhugsandi. Það var Dorrit Hendberg sem endurtók þessi orð í sífellu meðan hún starði i áttina að iogandi trjánum f.vrir utan. Þau sögðu henni að Emma Dahlgren hefði fyrst komið augaáeldinn. Emma sem hafði af tilviljun verið seint á fótum og hafði séð eldbjarmann iskóginum. Handbergshjónin höfðu hringt á slökkviliðið. Þau höfðu hringt til Björns og til Mortens og sfðan höfðu þau þotið af stað. — Víð héldum að húsið þitt væri að brenna. Rödd Mortens var hás af geðshræringu. — Ég hef aldrei á ævi minni verið jafn hræddur. Eg hélt það væri húsið þitt... — Þegar vindurinn breytt- ist... Hendur Björns skulfu

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.