Morgunblaðið - 24.05.1978, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 24. MAÍ 1978
Eg man eftir því þegar ég steig í pontu í fyrsta sinn á málfundi
hjá Gagnfræðaskóla Vesturbæjar. Mér sortnaði fyrir augum o»
fannst ég vera með bómull uppi í munninum. Eftir á vissi ég ekki
hvað ég hafði sagt og hugsaði með mér að þetta myndi ég aldrei
gera aftur. En á næsta málfundi steig ég aftur í pontu og tók
7 7 til máls.“
' ' bað er Margrét S. Einarsdóttir, sem hefur orðið, en hún er í
13. sæti framboðslista Sjálfstæðisílokksins til borgarstjórnarkosninganna í
Reykjavík á sunnudag. Þetta er í annað sinn sem Margrét býður sig fram í
borgarstjórn, en hún bauð sig einnig fram 1974. Margrét er gift Atla Pálssyni og
eiga þau hjónin fjóra syni, Einar, Hallgrím, Guðjón og Atla.
Eg er faedd og uppalin í
Garðastrætinu," segir
Margrét, „svo segja má
að ég sé Vesturbæing-
ur í húð og hár. Skóla-
. 7 7 ganga mín hófst í
Landakotsskóla og þar
var ég til 10 ára aldurs, er ég fór í
Melaskólann. Landakotsskóli var að
mörgu leyti góður skóli, þar var mikill agi
og viðbrigðin voru því nokkur er ég kom
í aðra skóla. Kennararnir við Landakots-
skóla voru flestir nunnur, en einnig
kenndi séra Hákon Loftsson við skólann,
en séra Hákon er einhver alskemmtileg-
asti kennari sem ég man eftir. Auðvitað
var mikil áherzla lögð á Kristnifræði í
skólanum og það fór ekki hjá því að
eitthvað af þeim fræðum síaðist inn í
okkur. Sjálf hef ég alla tíð verið ákaflega
trúuð og trúin hefur verið mér mikill
styrkur í starfi mínu. Annars finnst mér
áberandi hvað börn í dag eru minna trúuð
en var þegar ég var að alast upp. Það er
ekki eins mikið lagt upp úr trú og áður.
pólitík í skólanum. og ég held að það hafi
verið álíka margir, sem voru vinstri- og
hægrisinnar. Þá var einnig gefið út
skólablað í gagnfræðaskólanum og skrif-
uðu nemendurnir mestallt efnið í það, þó
stundum birtust viðtöl við kennara í því.
Efnið var aðallega sögur og ljóð og ég
held að óhætt sé að segja að blaðið hafi
verið nokkuð drjúgt. Kostnaður við blaðið
var nokkur, en reynt var að afla fjár til
útgáfunnar með því t.d. að selja auglýs-
ingar.
Böll voru auðvitað haldin og voru þau
nokkuð mörg á hverjum vetri. Þau voru
Ég er bjartsýn að eðlisfari og hef alla
tíð átt auðvelt með að sjá það broslega
og skemmtilega í tilverunni. Á unglings-
árum mínum mátti ég oft hafa mig alla
við að láta ekki hláturinn ná tökum á mér
þegar sízt skyldi og það er ekki laust við
að ég megi enn þann dag í dag gæta mín
á þessu.
Að landsprófi loknu hóf ég nám við
Húsmæðraskólann að Laugum í Reykja-
dal og þar var ég næstu árin. Húsmæðra-
skólinn ver gerólíkur öðrum skólum sem
ég hafði verið í og var virkilega
skemmtilegur skóli. Ég sakna þess mikið
að þeir eru að hverfa. Við lærðum margt
nýtilegt í húsmæðraskólanum og það
myndaðist skemmtilegur félagsandi þar.
Við héldum kvöldvökur og tengsl voru
mikil og góð við aðra húsmæðraskóla á
landinu. Þá var einnig Alþýðuskóli
starfandi að Laugum og var gott
samstarf og samvinna milli þessara
tveggja skóla. Við buðum nemendum
Alþýðuskólans á okkar árshátíð og svo
öfugt."
Er Húsmæðraskólanáminu lauk tók
alvara lífsins við, en Margrét giftist árið
1957, aðeins 18 ára að aldri. „Það var ekki
manninum
Einar, Margrét, Atli, Hallgrímur, Guðjón og Atli.
í Landakotsskóla var okkur einnig kennt
að þéra fullorðið fólk og vandist ég því.
Svo var það er ég var í fyrsta tíma mínum
í Melaskóla að ég þurfti að tala við
kennarann og að sjálfsögðu þéraði ég
hann. Kennarinn horfði hins vegar hissa
á mig, en skellti svo upp úr. Honum
fannst greinilega mjög fyndið að ég
skyldi þéra hann. (Seinna lét ég þau orð
falla að þessi kennari hefði kennt mér
fyrstu ókurteisina sem ég lærði.)
Ur Melaskóla lá því næst leiðin í
Gagnfræðaskóla Vesturbæjar við Öldu-
götu og þaðan tók ég síðan landspróf.
Félagslífið í Gagnfræðaskólanum var
mjög gott á þessum tíma, ög málfundir
voru algengir. Þeir voru um allt milli
himins og jarðar og stundum fjölluðu þeir
um hápólitísk efni. Já, það var mikil
yfirleitt vel sótt og fóru vel fram. Það
heyrði t.d. til undantekninga ef unglingar
neyttu áfengis, eins og nú virðist vera
orðið all algengt. Tónlistin á böllunum
var ýmist leikin af hljómplötum, eða þá
að hljómsveitir léku fyrir dansi. Hljóm-
sveitirnar voru yfirleitt skipaðar krökk-
um úr skólanum, enda voru ekki gerðar
sömu kröfur og í dag. Það er óhætt að
segja að félagslífi í skólunum hafi farið
mikið aftur frá því sem var, og tel ég
ástæðuna fyrir því vera þá, að það er svo
margt sem unglingar geta gert utan
skólans í dag. Þeir fara á böll, en það
þekktist ekki fyrir rúmum 20 árum. Það
er afturför að skólafélögin eru ekki jafn
sterk nú og áður. Þá bar ekki eins mikið
á unglingum, þeir voru ekki með þessi
læti sem fylgja þeim núorðið.
Rætt við Margréti
S. Einarsdóttur
sem skipar 13.
sætið á lista Sjálf-
stæðisflokksins í
Reykjavík
eins algengt og nú að stúlkur giftust
svona ungar, en það er ekki hægt að segja
að þetta hafi verið neitt einsdæmi," segir
Margrét. „Eldra fólki fannst ég vera í það
yngsta, en okkur fannst þetta ekkert
erfitt. Nú árið eftir eignuðumst við okkar
fyrsta son, og annar fylgdi litlu á eftir.
Við kynntumst auðvitað þessum erfiðleik-
um að þurfa sífellt að vera að leita sér
að leiguhúsnæði og við bjuggum yfirleitt
ekki nema eitt ár á sama stað næstu árin.
Árið 1962 rættist þó úr þessu hjá okkur.
Þá fengum við leigt hjá ágætu fólki í
Njörvasundi, og þar vorum við næstu sex
árin. Þaðan fluttumst við svo hingað í
Árbæinn og höfum búið hér síðan.
Árin 1958 til 1968 tók ég frekar lítinn
þátt í félagsmálum, en ég gekk þó í Hvöt
rúmlega tvítug, og var svo auðvitað í
Heimdalli. Á þessum árum fór mestur
tíminn í að ala upp börnin og sjá um
heimilið, en húsmóðurstarfið getur verið
erfitt starf og alls ekki eins lítilmótlegt
og stundum er af látið. En 1968 sneri ég
mér síðan aftur að félagsmálum og
samhliða þeim stjórnmálum. Ég átti til
að mynda mikinn þátt í stofnun kvenfé-
lags Árbæjar og sat i fyrstu stjórn þess.
Frá því í júlí 1976 hef ég unnið við
Heilsugæzlustöðina í Árbæ, en áður vann
ég á læknastofunum að Laugavegi 42 í
nokkur ár. Óneitanlega er erfitt að vinna
bæði úti og taka jafnríkan þátt í
félagsmálum og ég geri, en fjölskylda mín
hefur alltaf skilið mig og reynt að létta
undir með mér.
Áhugi minn hefur eins og gefur að
skilja aðallega beinzt að félagsmálum á
undanförnum árum, en önnur áhugamál
á ég einnig. Ég er mikill bókaormur og
les allt sem ég kemst yfir, þótt ég haldi
mest upp á ljóð og stytti mér oft stundir
með ljóðalestri.
Fyrir mér eru stjórnmál jafn mikilvæg
og loftið sem ég anda að mér. I
stjórnmálum fær maður tækifæri til að
reyna að láta eitthvað gott af sér leiða,
og er það ekki það sem allir vilja.
Persónulega hef ég mestan áhuga á
heilbrigðismálum í borgarmálum Reykja-
víkur, en ég hef einnig áhuga á
umhverfinu og vil geta gert það svolítið
mannlegt. Ég trúi á það góða í manninum
og vil gera mitt til þess að draga það fram
í dagsljósið.
Raunvísindastofnun gef-
ið nýtt segulmælingatæki
IIINN 14. apríl s.I. var Raun-
vísindastofnun Háskölans afhent
formlega að gjöf frá vísindasjóðn-
um „Alexander von Humbolt
Stiftung” í Þýzkalandi vandað
mælita-ki til mælinga á segulsviði
jarðar og á segulmögnun bergsýna.
Scgir í frétt frá Raunvísindastofn-
un að tækið muni auðvelda mjög
þær rannsóknir á segulstefnu í
hrauniögum. sem raunvísindastofn-
unin hafi staðið að í allmörg
undanfarin ár í samvinnu við aðrar
innlendar og erlendar stofnanir.
Niðurstöður ofangreindra rann-
sókna hafa veitt margháttaðar
upplýsingar bæði um jarðfræði
Islands og um eðli jarðsegulsviðsins.
Þær hafa birzt mjög víða í fræðirit-
um og á ráðstefnum og vakið athygli,
enda eru aðstæður til slíkra rann-
sókna betri frá náttúrunnar hendi á
íslandi en víðast annars staðar, að
því er segir í fréttatilkynningu
Raunvísindastofnunar HÍ.
Taékjagjöfina afhenti hr.
Karlheinz Krug sendiráðunautur í
sendiráði V—Þýzkalands, að við-
stöddum próf. Guðlaugi Þorvalds-
syni háskólarektor og próf. Svein-
birni Björnssyni, formanni stjórnar
Raynvísindastofnunar, en við gjöf-
inni tók fyrir hönd stofnunarinnar
dr. Leó Kristjánsson jarðeðlisfræð-
ingur. Myndin er af dr. Leó við hið
nýja segulmælingatæki.