Morgunblaðið - 19.10.1978, Síða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 19. OKTÓBER 1978
BJARNI Jakobsson, formaður
Iðju, ræddi um Sjálfstæðis-
flokkinn og launþegasamtökin
og í upphafi ræðu sinnar rifjaði
hann upp aðdraganda samning-
anna í júní 1977 og kvaðst með
því sýna fram á hversu vel
skipulagðar aðgerðir fengju
áorkað og ætti ekki ætíð að fara
troðnar slóðir.
Bjarni minnti á tilgang
Verkalýðsráðs, sem væri að
vinna að sameiginlegum hags-
muna- og menningarmálum
launþega og efla áhrif sjálf-
stæðismanna innan launþega-
samtakanna. Bjarni sagði að lög
og aðgerðir síðustu ríkisstjórnar
í febrúar og maí s.l. hafðu haft
Bjarni Jakobsson:
Tel prófk jörin
orðin úrelt
lamandi áhrif á fylgi sjálf-
stæðismanna innan launþega-
samtakanna og átt drýgstan
þátt í því mikla fylgistapi, sem
flokkurinn hefði orðið fyrir í
síðustu kosningum.
Þá gerði Bjarni Jakobsson
grein fyrir tillögum nefndar er
fjallað hefur um að auka tengsl
og áhrif Verkalýðsráðs innan
flokkáins og er þar m.a. gert ráð
fyrir fjölgun fulltrúa í mið-
stjórn og þingfiokki í þeim
tilfellum sem fjallað er um mál
er snerta umbjóðendur Verka-
lýðsráðs, rætt er um að fjölga
skuli fulltrúum í flokksráði úr 6
í 10 og fjölga skuli fulltrúum á
landsfundi.
Að síðustu ræddi Bjarni nokk-
uð um prófkjör og sagði m.a.:
„Það var vart hægt að ræða
skipulagsreglur Sjálfstæðis-
flokksins eins og málum er
komið nú, án þess að minnast á
14. kaflann, 58. gr., sem fjallar
£
um prófkjör. Eg vil því í örfáum
orðum að lokum lýsa skoðun
minni á þeim. Ég tel að megin-
framkvæmd þeirra sé fyrir
löngu orðin úrelt og því ekki
lengur til þess fallin að efla
flokkinn, heldur þvert á móti.
Flestir vinnandi menn í landinu
eru launþegar, og er því mikill
meirihluti allra þeirra sem
kosið hafa og mun kjósa Sjálf-
stæðisflokkinn úr röðum launa-
fólks. Tveir ágætismenn úr
okkar röðum náðu ekki kjöri til
Alþingis í síðustu kosningum.
Fyrst svo fór, sem raun varð á,
þá er að mínu mati meir en lítið
að innan flokksins. Það var
aldrei stillt upp glansmyndum
af okkar ágætu málsvörum og
en'ginn fagurgali hafður í
frammi og er það til fyrirmynd-
ar. Hefðum við aðeins unnið
betur að því að kynna þá fyrir
alþjóð, eins og við þekkjum þá,
þá hefði ekki farið sem fór.“
Kristján Ottósson:
Er réttlætanlegt að bygg-
ingamenn f ái hærra kaup
en málmiðnaðarmenn?
KRISTJÁN Ottósson, formaður
Félags blikksmiða, ræddi í ræðu
sinni um atvinnumál og gerði
hann fyrst að umtalsefni málm-
iðnaðinn, sem hann sagði að
berðist í bökkum og sagði að
blikksmiðjur hefðu sprottið upp
og lagst niður strax aftur. Sagði
hann að þessar smiðjur hefðu
stofnað blikksmiðasveinar með
augnabliksgróðasjónarmið fyrir
augum en léleg afkoma atvinnu-
rekenda þeirra hefði gert þa að
verkum að ekki var hægt að greiða
almennilegt kaup miðað við aðra
iðnaðarmenn í byggingariðnaði.
„Þessir nýju atvinnurekendur
bjóða í stórverk langt fyrir neðan
raunverulegt verð miðað við eðli-
legan atvinnureksturskostnað,
áhættan hjá þeim er lítil sem
engin, því ef illa fer hætta þeir
bara og fara aftur að vinna á
gömlu smiðjunni.
Ef afleiðingin lætur ekki á sér
standa.
Með þessu eru oft beztu verkun-
um kippt frá stærri blikksmiðjum
og þær sitja eftir með sinn
mannskap í lítt arðbærum verk-
um, þær verða að bjóða niður fyrir
nýliðana," sagði Kristján.
Kristján nefndi einnig aðrar
orsakir og taldi t.d. ranga lánveit-
ingu eiga sinn þátt, en taldi hana
ranga að því leyti að ekki væri
lánað nægilega mikið strax í
upphafi, að fyrirtækin gætu ekki
komið nægilega undir sig fótun-
um. Taldi hann að það vantaði
hlutlausa ráðgjafa sem aðstoða
myndu peningastofnanir við að
taka ákvarðanir án pólitískrar
íhlutunar. Síðan sagði Kristján:
„Eg sagði áðan að blikksmiður-
inn hefði farið út í atvinnurekstur
af því hann hefði ekki eins hátt
kaup og byggingariðnaðarmaður-
inn,“ uppmælingaaðallinn." Hvað
er nú?
Hefur einhver hærra kaup en
málmiðnaðarmaðurinn, sem er að
rogast með járn í fanginu mestan
hluta vinnutímans og hávaði það
geigvænlegur að menn eru stór-
skaddaðir á heyrn sem í þeirri
grein vinna?
Já, það eru til menn sem hirða
hærra kaup og heita launþegar.
Eg væri ekki að nefna þetta ef það
væri bara hærra kaup í þeirri
merkingu sem hinn almenni laun-
þegi leggur í það orð.
Þarna er annað og miklu meira
á ferðinni og er að verða þjóð-
félaginu hættulegra með hverju
árinu sem líður.
Þarna er á ferðinni eitt
stór-kaunið í íslensku þjóðfélagi,
verðlagi og atvinnulfífi til stór-
kostlegra skaða.
Hver þorir að réttlæta það, að
byggingariðnaðarmaðurinn eigi
að fá margfalt hærra kaup en
málmiðanðarmaðurinn, nánast
fyrir það eitt að horfa á rafknúið
tæki vinna fyrir sig verkið, sem
áður var unnið með líkamlegum
kröftum, þegar samið var um
kaupið."
Síðan gerði Kristján Ottósson
að tillögu sinni, að gerð yrði
ítarleg könnun á „misræmi í
uppmælingatöxtum og ákvæðis-
vinnu byggingariðnaðarmanna
annars vegar og tímakáupi
iðnaðarmanna hins vegar."
Einnig að kannaður yrði að-
stöðumunur atvinnurekstrar
málmiðnaðarfyrirtækja og bygg-
ingariðnaðarfyrirtækja, sem hann
gerði af síðustu að umtalsefni:
„Ef við berum saman málmiðn-
að og byggingariðnað, þá er sá
síðarnefndi ekki háður verðlags-
eftirliti nema að hluta til, því
húsnæðisverð er háð egtirspurn á
hverjum tíma.
En mér segja kunnugir, að
áætlað kostnaðarverð í útboðum
er varða málmiðnað gerð af
verkfræðingum séu ávallt of lág
með afkomu fyrirtækjanna í huga.
Við erum að keppa við erlenda
aðila í skipasmíði, blikksmíði og
bílaiðnaði.
Er stutt við bakið á þessum
iðnaði? Ekki hef ég orðið var við
það, frekar er gert í því að troða á
þeim er reyna að byggja upp
íslenskan málmiðnað, og því til
staðfestingar nefni ég Sigöldu-
virkjun og Járnblendi-verksmiðj-
una á Grundartanga.
Hvað varðar Sigölduvirkjun,
sýndi blikksmiðastéttin að
íslenzkir iðnaðarmenn standa
framar þeim erlendu, hvað varðar
fagmennsku, atorku og heiðar-
leika.“
Hér fara á eftir nokkrar af Þeim ályktunum, sem samþykktar voru á ráðstefnu Verkalýðsráðs
Sjálfstæðisflokksins á Hellu 14. og 15. október s.l. en frá nokkrum þeirra hefur Þegar verið skýrt í Mbl.
bls 10
Ríkisstjórnin gengur þvert
á stefnu verkalýðshreyf-
ingarinnar í skattamálum
Ráðstefna Verkalýðsráðs Sjálf-
stæðisflokksins minnir á, að sjálf-
stæði einstaklinganna byggist á
efnalegu sjálfstæði þeirra. Það er
því mikilvægt að möguleikar fólks
Allir lands-
menn njóti
verðtryggs
lífeyrissjóðs
Verkalýðsráð Sjálfstæðisflokks-
ins leggur áherzlu á, að Alþingi
láti eigi dragast lengur að sam-
þykkja lög um verðtryggðan líf-
eyrissjóð fyrir alla landsmenn.
Það er hagsmunamál allrar þjóð-
arinnar, að allir njóti sama réttar
til elli- og örorkulífeyris á grund-
velli ævitekna. Þess sé jafnframt
gætt, að óháð ævitekjum, njóti
sérhver ákveðins lágmarkslífeyris,
sem sé fullmegjandi til viðunandi
lífsframfæris.
til tekjuöflunar og eignamyndunar
séu sem minnst skertir. Það er
skylda hins opinbera að haga
málum sínum á þann veg, að
efnaleg staða og sjálfstæði ein-
staklings og þjóðar sé sem bezt
vernduð.
Stefna hins opinbera í skatta-
málum hefur ekki verið á þann veg
á undangengnum árum, að þess
hafi verið gætt sem skyldi, að
hlutdeild hins opinbera af heildar-
tekjum þjóðarinnar, væri innan
þess ramma, sem eðlilegt má
teljast að þjóðin ráði við. Er nú svo
komið að hlutdeild þess opinbera
er orðin svo mikil að við borð
liggur að þjóðin sé að sligast.
Núverandi ríkisstjórn hefur
gengið þvert á stefnu vérkalýðs-
hreyfingarinnar í skattamálum
með því að auka verulega beina
skattheimtu. Sagt er í öðru orðinu
að þetta sé aðeins til bráðabirgða,
en í hinu orðinu er greint frá
skipun nefndar til endurskoðunar
á lögum um tekju- og eignarskatt,
sem á að hafa að markmiði að
tryggja jöfnuð í ríkisfjármálum á
tímabilinu 1. sept. 1978 til 31. des.
1979. Ef umbúðunum er svipt af
þessari hugmynd, kemur í ljós að
með þessu er boðuð tvöföldun á
tekjuskatti álögðum 1979 frá því
sem lagt var á 1978. Þetta verður
ekki allt lagt á „breiðu bökin".
Megin hluti aukinnar skattheimtu
Verkalýðsráð Sjálfstæðis-
flokksins minnir á það, að
Sjálfstæðismenn hafa haft
forystu í húsnæðismálum
þjóðarinnar í áratugi. Það
hefur verið stefna flokksins
að íbúðareign skuli vera í eigu
einstaklinga. Sjálfstæður
eignaréttur á þessu sviði er
hornsteinn frjáls og sjálf-
stæðs þjóðfélags. Mæta
verður árásum vinstri flokk-
anna á þennan helga rétt
færist yfir á almenna launþega.
Þeir borga sjálfir kostnaðinn af
niðurgreiðslu vísitölunnar, sem
gerð er til þess að koma í veg fyrir
að laun þeirra hækki. Fölsunar-
kerfið er í fullum gangi.
Það er því skoðun Verkalýðs-
ráðs, að gjörbylta þurfi skatta-
málastefnu þjóðarinnar. Draga
verður úr allri skattheimtu með
samsvarandi samdrætti í útgjöld-
um og fjárfestingu hins opinbera.
Setja verður ákveðin takmörk í
þessum efnum, sem eru í eðlilegu
samræmi við greiðslugetu ein-
staklinga og atvinnuvega.
Afnema ber beina skatta af
sérhvers einstaklings með
djörfung, jafnframt því sem
skapa verður fólki nýja og
betri möguleika í húsnæðis-
málum með nýjum lána- og
framkvæmdaformum. — I því
sambandi telur Verkalýðsráð
að breyta verði lánakjörum
vegna húsnæðismála á þann
veg, að lán nemi um 80% af
kostnaðarverði og séu til 40
ára. Verði það miðað við
byggingu eða kaup á fyrstu
íbúð viðkomandi lántaka.
almennum launatekjum og leggja í
þess stað áherzlu á skatta af
eyðslu. Gjalda ber varhug við
hækkun eignaskatta og fasteigna-
gjalda.
Verkalýðsráð fordæmir stefnu
ríkisstjórnarinnar í skattamálum
og telur að afturvirkni í skattlagn-
ingu, með þeim hætti sem bráða-
birgðalög ríkisstjórnarinnar gera
ráð fyrir, brjóti í bága við
grundvallaratriði stjórnarskrár
Islands. Neyta verður allra ráða til
að hrinda árás ríkisstjórnarinnar
á sjálfstæðan tekju- og eignar-
grundvöll landsmanna, og forða
þjóðinni frá ófrelsi.
Þá ber að heimila lífeyris-
sjóðum landsmanna að stuðla
að byggingu íbúða á kaup-
leigukjörum með svipuðum
hætti og tíðkast í nágranna-
löndum íslands og að verka-
lýðsfélög og lífeyrissjóðir
þeirra fái einnig heimild til að
byggja húsnæði fyrir ellilíf-
eyrisþega sína með aðstöðu
fyrir hjúkrun og þeirri hjálp,
sem hver einstaklingur þyrfti
með.
Mæta ber árásum vinstri
flokka á eignaréttinn