Morgunblaðið - 10.12.1978, Blaðsíða 28

76
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 10. DESEMBER 1978
VlK>
kafwno i
(0
Allir í hátana. — Fyrst konur
og börn.
Særingamaður. — Þú verður
að gera eitthvað í þessu vegna
reKndansaraskólans.
Þú sagðir alltaf að þú Katir
aÍKreitt hann með bæði au^un
lokuð. Nú er tækifærið.
Ennar áhyggjur skaltu hafa af
húðinni, því meðan þú ert hér á
spítalanum, kemur þangað
ekki nokkur maður.
Einkarekstur
eda rlkisf ors já?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
ÞAf) V \R nokkuð gott hjá
spilaranum í suður. að horfa á
félaga sinn í upphafi rúbertunn-
ar. Eftir það var óþarfi að líta á
hann aftur að loknu spilinu hér
að neðan. Enda rétt því vitað var
nákvæmlega hvernig svipur hans
var.
Suður gaf, norður-suður á
hættu.
Norður
S. K72
H. K52
T. K92
Vestur L. KG43 Austur
S. 1084 S. 5
H. D H. G1094
T. D1086 o A T. 7543
L. 109872 nUDrG%3 L.ÁD65
H. Á8763
T. ÁG
L. -
Suður varð sagnhafi í sex
spöðum, fékk út lauftíu, gosi
drottning og tromp. Sem varúðar-
ráðstöfun tók suður þvínæst þrjá
slagi á Iromp og tók síðan á tvö
hæstu hjörtun. Og þegar vestur lét
lauf leit hann undrunaraugum á
austur.
Varla þorði suður að iíta upp
þegar hann sýndi spil sín og sagði:
„Einn niður. Maðurinn er eina
skepnan, sem hiær“.
En norður bætti við: „Hann er
líka eina skepnan, sem hefur
félaga í bridge."
Auðvitað hefur þú séð hvað
orsakaði hræðslu suðurs og ónota-
lega athugasemd félaga hans.
Eftir að hafa trompað laufið var
ágætt að taka tvisvar tromp með
ás og drottningu. En spaðakónginn
var betra að geyma í borðinu þar
til síðar. Eftir það mátti vinna
spilið með því að taka á hjartaás
og spila lágu hjarta frá hendinni.
Vestur mætti þá trompa því hann
væri þá aðeins að fá óumflýjanleg-
an gjafaslag. Lága hjartað færi úr
borðinu og seinna mátti taka á
hjartakóng og trompa síðan fjórða
hjartað með spaðakóngnum. Og
með tímanum yrði síðasta hjartað
á hendi sagnhafa tólfti slagurinm.
En trompi vestur ekki þegar
Iága hjartanu er spilað sér kóng-
urinn um slaginn Og austur fær
næsta slag. P’jórða hjartað má þá
trompa með kóngnum, trompa lauf
á hendinni tii að ná síðasta
trompinu af vestri og eiga þá
afganginn.
COSPER

C05PER,
Loksins tókst mér að fremja hinn fullkomna glæp.
En yfir því gat ég bara ekki þagað!
„Löngum hefur sú árátta verið
mjög ofarlega í mörgum ís-
lendingnum að ríkisforsjá sé
jafnan bezt á öllum sviðum
þjónustu og þjóðnýting sé það sem
koma skuli. Talsmenn þeirra
hugmynda segja að þetta sé jafnan
hvað mest hagræði og sparnaður
og hver veit hversu margt gott á
ekki að vera við þessa skipan mála.
Eðlilegt er að menn greini á um
þessa hugmyndir og mætti taka
ýmis dæmi til að leiða rök að því
að hvor hugmyndin um sig,
þjóðnýting eða einkarekstur borgi
sig betur. Taka mætti dæmi um
Póst og síma, þ.e. símaþjónustu á
Isiandi og bera hana örlítið saman
við símaþjónustu í hinum stóru
Bandaríkjum.
Þegar hringt er út í bæ í New
York heyrist ekki hinn vel þekkti
og jafnframt dapurlegi sónn „á
tali“ sé síminn upptekinn heldur
rödd er segir: Því miður, síminn er
upptekinn, en ef þér viljið bíða,
gerið svo vel, og síðan er síminn er
laus kemur samband. Það þarf
með öðrum orðum ekki að hringja
aftur og enn aftur sé síminn mikið
upptekinn og sú hætta er hverf-
andi að menn hætti alveg við að
hringja eins og stundum hérlendis.
Ánnað dæmi: Sé hringt á
skrifstofu Flugleiða í borginni og
sé þar á tali kemur röddin og segir:
Því miður, það er upptekið en
vanti yður upplýsingar um komu-
eða brottfarartíma flugvéla
félagsins get ég upplýst að ... o.s.
frv., eii viljið þér fá samband við
einhvern á skrifstofunni þá gerið
svo vel að bíða. Ef biðin gerist löng
kemur röddin inná línuna öðru
hverju og segir: því miður, ennþá
upptekið, en gerið svo vel að bíða
ef þér viljið, og að lokum kemst
símnotandinn í samband við þann
sem hann hugðist ná tali af.
Þetta er örlítið dæmi um hvern-
ig þjónustu er að fá hjá sumum
þeirra fyrirtækja í Bandaríkjun-
um er sjá um að reka síma fyrir
fólk. Þjónslund þeirra er mjög
mikil og svo mikil að það er
áreiðanlega gjörsamlega óþekkt
fyrirbæri að menn þurfi að bíða
eftir að fá síma í nokkra mánuði
og jafnvel ár eins og gerist hér á
landi. Vanti þig nýjan síma pantar
„Fjólur — mín Ijúfa"
Framhaldssaga eftir Else Fischer
Jóhanna Kristjónsdóttir pýddi
fyrir síg í þe.ssum hransa. Og
þar eð Einar Einarsen er
umboðsmaður fyrir flestar
helztu stjiirnurnar er það hann
sem hefur síðasta orðið.
— ftg kalla það nú hara
eintómt svindl. Maðurinn er
ríkisstarísmaður. Hann er yfir-
maður skemmtideildar sjún-
varpsins og getur kallað á alla
þá listamenn hvenar sem hann
óskar eítir því. Ilann ...
— Ga'ttu að hlóðþrýstingn-
um. vinur minn. Reyndu að æsa
þig ekki upp.
— Óh. þetta er hreint og
klárt alveg vonlaust. Ég ætla
að fá mér giingutúr.
Hermann Kelvin lauk úr
sjerríglasinu í einum sopa og
rauk með gusti út úr stofunni.
en kona hans fékk sér annan
konfektmola. eilítið íhugul á
svip þó. Moli með marsipan og
mjúku núggabragði hlaut náð
fyrir augum hennar. Annars
hugar stakk hún molanum upp
í sig. lagði hægt lokið á öskjuna
og starði alvörugefin út í
myrkrið fyrir utan gluggann.
Gitta opnaði dyrnar inn í
herbergi Martins og stillti sér
upp í dyragættinni.
— Og svo átti ég að segja þér
að okkar elskaði frændi hefur
boðið Einari Einarsen í mat í
kvöld.
— Nei. fjárinn sjálfur ...
ekki í kvöld.
Martin stökk upp úr stóln-
um. þar sem hann hafði látið
fara vel um sig með pípustert
og bók að lesa.
— Einmitt í kvöld. Það
verður svo yndislegt. Þú með
þína sa tu litlu kærustu og ég
með minn íyrrverandi elsk-
huga sem ...
— Ég var nú ekki beinlínis
að hugsa þetta út frá tilfinn-
ingalegu sjónarmiði. Ég var að
hugsa um samninginn. Ég verð
að ná þessum samningi — fá
hann að’ minnsta kosti fram-
lengdan í eitt ár í viðbót. Hann
reis upp og gekk órólegur fram
og aftur
— Gitta ... getur þú ekki...
getur þú ekki talað við hann.
svo að ég geti fengið pínulítinn
frið með Susanne.
— Hvort ég geti talað við
hann, svo að j,ú getir einbeitt
þér að Susanne?
Grágræn kattaraugu stúlk-
unnar pírðust saman í mjótt
strik.
— Þú vilt fá allt sem þú
bendir á, ekki satt ka-ri vin?
Rödd hennar var dálitið
drafandi og hann leit upp
eilítið undrandi.
— Spyrðu heldur þessa elsku
Susanne hvort hún geti ekki
bara séð um það. Hún hlýtur að
þekkja hann líka. því að mér
skilst þau vinni bæði við
sjónvarpið.
— Eg vil ekki blanda
Susanne inn í mína erfiðleika.
Riidd hans varð biðjandi.
— Þetta er nú í fyrsta og
cina skiptið sem ég bið þig að
gera eitthvað fyrir mig.
— Og svarið er hreinlega nei.
Gitta smeygði sér út um
dyrnar. jafn hljóðlátlega og
hún hafði komið inn og Martin
horfði stund á pípuna sem
hann stóð með í hendinni. Svo
lagði hann hana frá sér í
öskubakkann og gekk niður að
sækja regnfrakkann sinn.
Stóri Mercedesbíllinn rann
hljóðlaust áfram í rigningunni.
Þetta var óþolandi holóttur
verur og það lá við hann
kenndi í brjósti um bi'linn að
þurfa að hlunnkast eftir vegin-
um. en samt gat hann ekki
vari/.t að finna til þórðargleði,
þegar honum varð hugsað um
heimboðið á Eikarmosahæ. Ein-
ar Einarsen brosti. Hann
hlakkaði til að sjá andlit Gittu.
Hann hlakkaði til að ra>ða um
samninginn við Martin ... það
var satt að segja býsna margt
sem hann hlakkaði til og allt
var þetta þrautskipulagt ...
vera sem stiikk skyndilcga
fram á veginn fékk hann til að
stíga bremsurnar í botn og
hann ætlaði að fara að rífast
þegar hann uppgiitvaði hver