Morgunblaðið - 24.12.1978, Blaðsíða 15

14
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. DESEMBER 1978
Verðlaunasögur og Ijóð
Eins og mörg ykkar vita, efndi Barna- og fjölskyldusíða Morgunblaðsins til verðlaunasamkeppni í nóvember, en
skilafrestur var til 15. des.Þökkum við öllum þeim, sem tóku þátt í keppninni, bæði þeim yngri og eldri, en óskum
þeim þremur, sem báru sigur úr býtum að þessu sinni, innilega til hamingju. Birtast sögur þeirra og ljóð á þessari
síðu, eins og auglýst hafði verið. Við að þið verðið áfram dugleg við að skrifa, semja og teikna, minnug þess, að
æfingin skapar meistarann. Mun Barna- og f jölskyldusíðan birta áfram frumsamdar sögur, ljóð, teikningar og annað
efni, sem berst frá lesendum, og er ávallt vel þegið. óskum við ykkur gæfu og gengis um ókomna framtíð.
Stekkjastaur
eftir E.P. Reykjavík
Nú eru jólasveinarnir farnir að koma til byggða. Þeir
koma úr Skálafelli þetta árið eða það segja þeir sjálfir.
Sá fyrsti kom 11. des., en af því að snjórinn, sem var
kominn, fór varð hann að labba í bæinn, nema þegar einn
og einn góður bílstjóri leyfði honum að sitja í spottakorn.
Þegar hann kom í bæinn faldi hann sig, þangað til
komið var kvöld. Þá fór Stekkjastaur, því að hann kom
nefnilega fyrstur, í öll húsin, þar sem þægir krakkar
eiga heima. Leiðindaskjóða, dóttir Grýlu og Leppalúða,
átti hins vegar að heimsækja alla krakka, sem vissu, að
jólasveinarnir eru níu. En Leiðindaskjóða er síst verri en
hinir jólasveinarnir.
En þegar Stekkjastaur kom að Geitastekk 8, vissi hann
ekkert hvað hann átti að gera. Það var nefnilega enginn
skór úti í glugganum. Stelpan, sem átti heima þar, hafði
gleymt að setja skóinn út í glugga.
Stekkjastaur ákvað að skríða inn um gluggann og láta
gjöfina í skóinn, sem stóð fyrir framan rúmið. Þetta
gekk samt ekki sem best fyrir aumingja Stekkjastaur,
þar sem hann var með tréfót og gluggakistan var full af
kaktusum.
Hvað gat nú aumingja Stekkjastaur gert? Hann ákvað
loks að láta bara gjöfina í einn blómapottinn, og svo
gekk hann burtu og söng ósköp lágt vísuna um sig, en
hún er svonai
„Stekkjastaur kom fyrstur,
stinnur eins og tré.
Hann laumaðist í f járhúsin
og lék á bóndans fé.
Hann vildi sjúga ærnar,
þá varð þeim ekki um sel,
því greyið hafði staurfætur,
það gekk nú ekki vel.“
(Jóhannes úr Kötlum)
Þetta voru nefnilega einu vísurnar, sem hann kunni.
Jólin
eftir Kristínu Helgu
Káradóttur, 10 ára Reykjavík
2.
í daK cr hátíð haldin
jólaljós og aldin.
Allir bera pakka
og scgjai ég þakka.
Taka allir upp sitt dót
cr nú haldið jólablót.
Fara seint að sofa
svo má Jesú lofa.
Undirbúa allir jól
Unnur fær þá nýjan kjól.
Konur baka kökur,
karlar snyrta hökur.
Gólfin vcrða glansandi,
góðu börnin dansandi,
hlakka þau til jóla
og flýta sér til bóla.
Sómi
OQ
Depill
eftir Sólveigu
Birnu Stefáns-
dóttur,Kagaðar-
hóli Austur-Hún
• Kötturinn minn hcitir Sómi.
Ilann er svartur með hvfta
bringu, hvítar hosur og hvíta
blesu. Mamma Sóma hét
. Snælda, en pabbi hans Sokki.
Sómi er úr hópi sjö systkina.
Aðeins tveir kettlingar fengu
að lifa. Annar þeirra var Sómi,
en hinn heitir Depill. Gunna,
systir mín, fékk að eiga hann.
Sómi og Depill fengu báðir
að vera með móður sinni. beir
voru fæddir í júlí. Fyrst voru
þeir hafðir í stórum kassa, sem
þeir komust ekki úr, en kisa.
mamma þeirra, komst hins
vegar upp úr honum.
Stundum veiddi hún fugla
handa þeim, en það þurfti hún
ekki að gera, því að við gáfum
þeim bæði kjöt og fisk. Seinna
kenndum við þeim að drekka.
Við fengum okkur plastdalla
og létum mjólk f þá. Dýfðum
við trýnunum á Sóma og Depli
ofan í dallana. Dépill fór fljótt
að drekka, en Sómi var mesti
óþekktarangi og vildi ekkert
drekka í fyrstu.
Sómi og Depill léku sér
mikið. Stundum fóru þeir í
eltingaleik, hlupu upp á
snúrustaur eða eltu skottið á
sér. beir stækkuðu ört, og um
haustið höfðu þeir lært að
þekkja nafnið sitt. begar við
létum þá inn kölluðum við
bara á þá og þeir komu strax.
Veturinn gekk í garð og
Sómi og Depill voru hafðir í
geymslunni. þangað til þeir
voru hættir að vera með
mömmu sinni.
Næsta vor kom ókunnur
köttur. Dvaldist hann mest
uppi á gömlum fjósrústum.
Sómi og Depill reyndu að
hlanda sem minnstu geði við
hann. Um sumarið urðu þeir
eins árs og voru byrjaðir að
veiða fugla. En um haustið.
þegar fuglarnir flugu til heitu
landanna, hættu þeir þvf í bili.
Sómi var lítill og ljúflyndur,
cn Depill stór og harðgerður.
beir voru því frekar ólíkir að
iundarfari, en alltaf bestu
vinir. Báðir voru þeir spakir,
svo að alltaf reyndist auðvelt
að ná þeim. Um veturinn voru
þeir hafðir í f jósinu. bar var
hlýtt og þar áttu þeir bæli.
Fjórir gluggar voru opnir á
því, svo að auðvelt var fyrir
útileguköttinn að komast
þangað inn. Gerðist hann nú
mjög ágcngur.
Hann lá í bælinu þeirra og
stal matnum frá þeim ef hann
gat. bess vegna þurfti að reka
hann í burtu. Eftir nokkrar
tilraunir tókst okkur það og
hvarf hann þá með öllu.
Um veturinn, á jólanótt.
hvarf Depill. Hefur hann ekki
sést sfðan okkur til mikilla
vonbrigða. Nú síðastliðið sum-
ar varð Sómi tveggja ára.
Alltaf man hann eftir bróður
sfnum. begar við segjum
Depill, lítur hann í kringum
sig og mjálmar.
Við vonum, að Depill eigi
eftir að koma aftur, það gerir
Sómi lfka.