Morgunblaðið - 26.01.1979, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 26. JANÚAR 1979
MORöJKr
RAFr/NU
í() v
ijr^sír
GRANI GOSLARI
Ilve oft á ég að þurfa að segja
þér að í veltingi vii ég ekki
grænar haunir!
Ék veit að þejjar þeir mötuðu tölvu
prÓKrammi. fór allt í stcik!
eina eftir hans
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Telja, að telja aftur og telja
síðan meira er oft besta leiðin til
að finna slagi eða leiðir til að
fjöljfa þeim og á þetta við bæði við
samning í grandi og lit. En vanur
spilari telur ekki 1 -2*3-4 jafn-
óðum. Talning hans er meir og
minna ósjálfráð og likist fremur
uppííjöri. þar sem eingöngu er
fylgst með afköstum og útbúin
heildarmynd samkvæmt þeim.
Gott dæmi úr sveitakeppni hjá
Bridgefélagi Reykjavíkur. Vestur
gaf, allir á hættu.
Vestur Norður S. ÁD93 H. D105 T. 95 L. KG82 Austur
S. K765 S. 1082
H. 4 H. KG82
T. G932 T. D74
L. Á973 Suður L. 1065
S. G4 H. Á9763 T. ÁK106 L. D4
Eftir sagnir, sem litlu máli
COSPER
Konan mín er feimin við að vera í topplausu
tízkunni.
„SkottlllækIlingar,,
Mikið hefur verið rætt og ritað í
fjölmiðlum um skottulækningar,
eða svo kallar landlæknir þá
aðferð sem þeir, sem ekkert hafa
lært, nota til þess að hjálpa
sjúklingum. Þegar alvörulæknar,
ef ég má nefna þá svo, sem leyfi
hafa, gefa sjúklingana upp á
bátinn þá tel ég Martein Skaftfells
og Einar Jónsson frá Einars-
stöðum vera fremsta í flokka
lækna ásamt fleirum. Þetta eru
saklausar lækningar ' án endur-
gjalds. Þess vegna skil ég ekki
hvers vegna landlæknir varar fólk
við slíkum lækningum ef þær á
annað borð hafa borið árangur og
hvers vegna er verið að stöðva
innflutning meðala úr jurtaríkinu
þar sem þau eru viðurkennd af
mörgum heimsfrægum prófessor-
um að auki. Marteinn Skaftfells á
heiður skilið fyrir að hafa flutt
þessi meðul inn til landsins og skal
ég her nefna nokkur dæmi um
lækningarmátt þessara lyfja.
Ég þjáðist sjálfur í mörg ár af
svefnleysi. Auðvitað fékk ég
nokkrar tegundir af meðulum en
allt kom fyrir ekki. Síðan fékk ég
sterkar höfuðverkjatöflur og eftir
nokkurn tíma var ég sofnaður en
leið mjög illa þegar ég vaknaði
aftur. Ég þorði því ekki að taka
þessar töflur aftur en leitaði til
Marteins. Þaðan kom hjálpin
loksins og síðan hef ég getað sofið
eðlilega.
Kona nokkur hér á Suðurnesjum
þjáðist af þunglyndi og var lögst í
rúmið. Henni voru útveguð meðul
frá Marteini og hún gengur nú til
allra verka bæði úti og inni. Hvað
segir landlæknir við þessu? Ég get
sannað þetta hvenær sem er, en nú
á að fara að eyðileggja heilsu
þessarar konu aftur með því að
stöðva innflutning þessara jurta-
lyfja. Það tel ég mjög varhugavert
því ef fólk með þunglyndi og álíka
sjúkdóma yrði sett á Kleppsspítal-
ann, væri ekki þar með sagt að það
fengi engan bata?
Ég las grein í einu dagblaðanna
um daginn. Þar skrifar 18 ára
gamall strákur um veru sína á
Kleppsspítalanum og er sú lýsing
ekki falleg. Annað hvort var hann
sprautaður eða deyfður á annan
skiptu spilaði vestur út spaðasexi,
þriðja hæsta, gegn fjórum hjört-
um. Sagr.hafi lét lágt frá borði,
átta og gosi. Vestur var ekki á
verði þegar sagnhafi spilaði næst
lágu laufi frá hendinni og fékk
slaginn á gosa blinds. Eðlilega
leist sagnhafa vel á víxltrompanir
og hóf því nauðsynlegan undir-
búning þegar hann spilaði sig inn
á hendina á tígul, svínaði spaða-
drottningu og lét laufdrottninguna
í spaðaásinn. Síðan trompaði hann
lauf heima, tígul í borðinu og aftur
lauf á hendinni. F!n þegar fjórða
tíglinum var spilað lét vestur
gosann og skiptingin á höndunum
varð eins og opin bók. Vestur var
sannaður með tólf spil í litunum
þrem og því aðeins eitt tromp.
Sagnhafi trompaði því ekki tígul-
gosann, lét heldur spaðann og
austur með aðeins fjögur trompin
á hendi varð að trompa slaginn af
félaga sínum. Austur fékk annan
trompslag en sagnhafi ellefu siagi
reglulega snyrtilega.
A hinu borðinu spilaði vestur út
laufás og aftur laufi gegn sama
samningi. En í stað þess að reyna
víxltrompanir spilaði suður
trompunum og lenti þá síðar í
vandræðum þegar vörnin gaf ekki
færi á sér — einn niður.
„Fjólur — mín Ijúfa"
Framhaldssaga eftir Else Fischer
Jóhanna Kristjónsdóftir Oýddi
43
að hann vildi ekki standa i
neinum samningum við
unnusta yðar, bara yðar vegna.
Þér hafið talað um það
hástöfum að þér ga'tuð hugsað
vður að koma honum fyrir
kattarncf. Að það var sagt cftir
að maðurinn var dáinn kemnr
ekki málinu við ...
— Það er alveg sama ... ég
þekkti hann eiginlega ekki
neitt ... þér verðið að hlusta á
mig. /
— Nei. í augnablikinu er ég
nú búinn að heyra nóg.
Bernild gekk fram og opnaði
dyrnar fram í forstofuna.
10 kafli
Ef Susanne hafði haldið að
með árásinni á veginum. með
tortryggni allrar fjöl-
skyldunnar á herðum sér og
afstiiðu liigregluforingjans —
ef hún hafði haldið að hún hefði
með þessu náð hámarki þeirra
písla sem hennar hiðu á Eikar-
mosaba' var það hinn mesti
misskilningur. Og það versta
við þetta allt var. að hún varð
scinna að viðurkenna að hefði
hún verið fullkomlega hrein-
skilin við Bernild hefði hún ef
til vill getað stöðvað trylltan og
hamslausan morðingja.
En Susanne gerði sér sjálf
naumast grein fyrir því að hún
heíði ekki verið alveg a'rleg.
Þegar hún hneig grátandi
niður á stól í forstofunni hafði
hún á tilfinningunni að dómur
hefði þegar verið kveðinn upp
yfir henni. fyrir manndráp af
gáleysi og samtímis hefði hun
brugðist fjölskyldunni.
— Bernild heldur að það sé
ég. sniikti hún þegar hún fann
að Martin var kominn til
hennar og lagði höndina hug-
hreystandi á öxl henni.
— Nei. það er nú einum of
langt gengið.
Hún sá að a'ðin á gagnauga
Hermanns fra'nda fór aftur að
bólgna út, en Magna frænka
var aldrei þessu vant ekki með
hugann hundinn við sinn elsk-
aða eiginmann. ilún horfði
aðeins á Susanne. ful) af
meðaukmkun og meðaumkun
hennar virtist þegar í stað
fa>rast yfir á þau hin. Lydia var
ekkert að tvínóna við það,
heldur bað Susanne hcinlínis
afsiikunar á þeim orðum scm
hún hafði látið falla nokkru
áður, en Gitta sýndi að dregið
hafði úr fjandsamiegri afstiiðu
hennar m.'ð því að standa upp
af stólnum sem hún hafði verið
i og ganga um gólf.
— Ilvort sem hann hefur
verið sleginn niður eða keyrður
niður er ekki við neitt okkar
hér að sakast. sagði Magna
frænka ákvcðin.
— Ég er farinn að halda að
hann hafi verið sleginn niður.
Fyrst þessi rauði sandur fannst
í hársverðinum. sagði Ilolm
gamli læknir.
— Já. auðvitað hefur einhver
puttamaður slcgið hann niður.
Maður er alltaf að heyra um
það. Það var Gitta sem lagði
þetta til málanna. — hefur
fadkingurinn setzt undir stýri
og þegar þeir hafa verið
komnir til Arósa hefur hann
uppgötvað að Einar væri dáinn
og ekki bara meðvitundarlaus
og þá hefur hann orðið svo
skelfingu lostinn að hann hefur
reynt að láta líta út fyrir að um
umferðaróhapp hafi verið að
ra'ða.
— Það eru þúsund mögu-
leikar.
Það lá við að Lydia va-ri
uppnæm og hin hressasta.
— Auðvitað eru miigu-
leikarnir óteljandi ef maður
hefur bara rænu á að reyna að
koma auga á það. Ég hallast að
því að kenning Gittu sé rétt.
Það hefur verið einhver putta-
lingur sem hefur þurft að
komast til Arósa og gripið til
að slá Einar í rot þegar hann
hefur vcrið kominn upp í
hilinn.
— Það ga-ti meira að segja