Morgunblaðið - 24.06.1979, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. JÚNÍ1979
19
„Sonur minn, við reyndum að
forða okkur frá dauða og halda í
okkur lífi, en hvers vegna höfum
við nú lent í enn meiri eymd en
nokkru sinni fyrr? Við erum
dauðadæmd — ég sé þig ekki
aftur.“
„Ég fæ aldrei nóg að borða,
fimm litlar dósir af hrísgrjónum á
10 dögum. Hér eru allir með
malaríu. Biddu Sameinuðu þjóð-
irnar að hjálpa okkur. Ef ekki, þá
deyjum við öll.“
„Hér vantar allt. Engir pottar
til að sjóða í eða sækja í vatn.
Vatnið er vont og við höfum engin
meðul."
„Sorg mín er dýpri en hafið. Ég
varð að reyna að láta þig vita að
börnin okkar eru veik. Elskan
mín, ég hefi enga von um að við
sjáumst aftur, svo að ég set von
mína á að við megum hittast
hinum megin.“
„Ég er ekki að fara fram á
auðæfi, bíl eða hús, heldur aðeins
að fá að vera með þér, eiginmaður
minn. Þeir sendu mig og börnin
aftur til Kambódíu. Létu okkur
ganga yfir fjöllin langt í burtu. Ég
gekk í regni og vindi. Mér var kalt
—• börnin eru veik. Við gengum
saman til staðarins, þar sem við
erum nú. Þegar við komum hingað
var ekkert skýli til að halla sér,
enginn hnífur, engin öxi, enginn
diskur, pottur eða nokkuð annað.
Hvar á ég að fá það — hver getur
hjálpað okkur? Ég ætla að gera
allt sem í mínu valdi stendur til að
bíða eftir þér — þar til ég dey. Ég
vil ekki vita af börnum okkar
munaðarlausum."
• Komu þjótandi
eítir mjólkinni
Og loks eru hér glefsur úr
bréfum fá tveimur stúlkum, sem
eru í hjálparstarfi PVO í flótta-
mannabúðunum í Thailandi:
Marjorie Haire skrifaði 15.
marz: „Enn er verið að hrófla upp
húsum í nýju búðunum í Wat Koh.
10—20 menn fara héðan dagiega
og vinna viö að koma skýlum.
Tvisvar sinnum útdeildum við
mjólk þar í þessari viku. 1 fyrstu
var stórkostlegt að sjá börnin.
Auðvitað skildu þau ekki hvað til
stóð og störðu bara á okkur. Þá
var tilkynnt í hátalara og hundruð
barna komu þjótandi úr öllum
áttum að bílnum, svo rykið þyrlað-
ist upp. Þá áttuðu þau sig á því að
þau þurftu krukkurnar sínar og
þutu með álíka látum eftir þeim.
Ég vildi að Robert hefði verið hér
með myndavélina sína. Þvílík
ringulreið, þegar krakkarnir rudd-
ust að bílnum og næstum yfir
okkur. Næst höfðum við vit á að
hafa fjóra fíleflda karlmenn til að
halda þeim í hæfilegri fjarlægð.
Við erum með 12 manns frá
búðunum í Wat Koh í sjúkraskýl-
inu hér í Aran, 7 sjúklinga og
hluta af fjölskyldum þeirra. Þeir
fá auðvitað engan matarskammt
hér í búðunum, og get ekki náð í
mat til Wat Koh, svo þau eru öll í
fæði hjá okkur eins og er.“
Börnin sem Marjorie segir
þarna frá voru í hópi þeirra 1700,
sem skömmu seinna voru send til
baka til Kambódíu og mörg þeirra
vafalaust látin nú. Fólkið í sjúkra-
skýlinu varð eftir, aðskilið frá
ættingjum sínum.
Lois Ashe, enska stúlkan úr
hjálparliði PVO sem undirritaður
blaðamaður hitti í flóttamanna-
búðunum haustið 1977 skrifar frá
búðunum í Prasat við landamær-
in:
„Lífið er svo sannarlega ekki
viðburðalaust eina einustu mínútu
hér — við tókum á móti barni
aftur í Datsunbílnum okkar á leið
til sjúkrahússins í Surin á föstu-
dagskvöldið. Móðirin hafði verið
með fæðingarhríðir í 5 tíma —
áttunda fæðing hennar. Kl. 4 um
nóttina gat hún enn ekki fætt, svo
að ég, franska hjúkrunarkonan
Veronique og Sharon ókum af staö
til sjúkrahússins. Sharon ætti að
aka sjúkrabíl. Hún er næstum eins
góður bílstjóri og Róbert. Alla
leiðina til Surin liðu aðeins tvær
mínútur milli hríða — án þess að
bólaði á barninu. Allt í einu, 2 km
frá Surin, bað hún um að stöðva
bílinn. Og 45 mínútum síðar var
fallegur drengur fæddur. Við vöfð-
um hann inn í teppi og pabbinn
settist í framsætið með hann. Við
snerum við og ókum til baka til
búðanna. Þegar við komum að
húsi 22, voru allir komnir út til að
heyra fréttirnar. Er við sögðum
frá því hvar barnið hefði fæðst,
urðu mikil hlátrasköll. Systurnar
hrópuðu húrra, þegar þær vissu að
nýfædda barnið var strákur. I
fjölskyldunni eru fjórar stúlkur og
einn drengur lifandi fyrir, svo nú
eiga þær tvo bræður og kalla þann
nýja Sokha.“
Þrátt fyrir allar hörmungarnar,
eru þó stöku ljósir þættir í lífinu,
jafnvel við aðstæður flóttafólksins
frá Kambódíu.
Myndin nefur nokkra hugmynd um ástand í (lóttamannahúdum þar
sem íólkinu er hrúgad saman án þess að viðunandi aðstaða só og
takmarkaðir möguleikar á að hæta úr henni.
„Hvernig verdbólgan
brenglar reikningsskil
og rekstur fyrirtækja”
„HVERNIG verðbólgan
brenglar reikningsskil og
rekstur fyrirtækja“, er
efni kynningarfundar,
sem Verzlunarráð íslands
efnir til á morgun í Krist-
alssal Hótel Loftleiða og
hefst fundurinn klukkan
16.00. Sérstakur gestur
fundarins verður Christ-
opher Lowe endurskoð-
andi frá Bretlandi og
jafnframt einn eigenda
eins stærsta endurskoðun-
arfyrirtækis á alþjóða-
markaði, Coopers &
Lybrand.
Hjalti Geir Kristjánsson for-
maður Verzlunarráðs mun flytja
setningarræðu fundarins. Síðan
munu auk Lowe þeir Ólafur Har-
aldsson forstjóri Fálkans hf. og
Árni Vilhjálmsson prófessor
flytja erindi. Ólafur nefnir erindi
sitt: Gildi vísitölureikningsskila í
verðbólgu, en Árni mun ræða um
samanburð aðferða við að laga
reikningsskil að verðbreytingum.
Að þessu konu verða almennar
umræður og fyrirspurnir, en fund-
urinn er opinn öllum áhugamönn-
um um þessi málefni.
Á fundinum mun Lowe fjalla
um, hvernig verðbólgan brenglar
reikningsskil fyrirtækja og þörf-
ina fyrir endurbætur á reikn-
ingsskilum af þeim sökum. Lowe
er starfsmaður og einn aðaleig-
andi Cooper & Lybrand eins og
áður sagði, en fyrirtækið hefur
skrifstofur í 90 löndum víðs vegar
um heiminn, m.a. er Endurskoð-
unarskrifstofa N. Manscher hf. í
Reykjavík í tengslum við fyrir-
tækið og sækir þangað faglega
þekkingu og stafsþjálfun endur-
skoðenda.
Drengjakór í heimsókn
DRENGJAKÓR Herningskirkju í
Danmörku heldur tónleika í Frí-
kirkjunni í Reykjavík í dag,
sunnudaginn 24. júní, kl. 20.30. I
kórnum eru 40—50 drengir og
ungir menn á aldrinum 9—22ja
ára. Kórinn var stofnaður árið
1949 og syngur hann við guðsþjón-
ustur í kirkjunni í Herning. Sam-
hliða því starfi er á vegum kórsins
starfræktur eins konar söngskóli
þar sem tilvonandi kórfélagar
nema. Stjórnandi drengjakórsins
er Hans Chr. Magaard. Organist-
inn sem verður með í ferðinni til
íslands heitir Claus Lund.
Drengjakór Heningskirkju hef-
ur farið til ýmissa landa í Evrópu
og komið fram í útvarpi og
sjónvarpi i Danmörku. Á efnis-
skrá kórsins eru kórverk frá 1500
til 1970, m.a. ýmis meiriháttar
verk.