Morgunblaðið - 24.06.1979, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. JÚNÍ1979
+ Eiginmaöur minn, LÝÐUR SÆMUNDSSON, bóndi, Gýgjarhóli, Biskupstungum, andaöist aö Reykjalundi 22. þ.m. Helga Karlsdóttir og aörir vandamenn.

t Útför móður minnar, NÖNNU ÞÓRÐARDÓTTUR, (rá Hofsstöðum, Gufudalssveit, sem andaöist á Landspítalanum 20. þ.m., fer fram frá Fossvogs- kirkju þriöjudaginn 26. júní kl. 10.30 f.h. Fyrir hönd ættingja og vina hinnar látnu, Fríða Ágústsdóttir.

+ Faðir okkar, tengdafaðir og afi, EINAR J. REYNIS, Kleppsveg 46, veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 27. júní kl. 13.30. Börn, tengdabörn og barnabörn.

+ HILMAR JÓN HLÍDAR LÚTHERSSON sem lést 18. júní s.l. verður jarðsunginn þriöjudaginn 26. júní kl. 13.30 frá Fossvogskirkju. Fyrir hönd vandamanna Hildur og Steinunn Hilmarsdætur og systkini.

+ Hjartkær eiginmaöur og sonur JON GUDMUNDSSON, Bjargarstíg 6, veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn 25. júní kl. 13.30 Guðmunda Halldóra Þorvaldsdóttir, Guöiaug Runólfsdóttir.

+ Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug við andlát og útför ÓLÍNU JÓNSDÓTTUR, frá Þingeyri. Þóröur Kr. Jónsson.

+ Innilegar pakkir til allra sem sýndu okkur samúö og vinarhug við fráfall og jarðarför BJARNVEIGAR GUÐJÓNSDÓTTUR í Seljabrekku. Guömundur Þorláksson, börn, tengdabörn, fósturbörn, barnabörn og barnabarnabörn.

+ Þökkum innilega auösýnda samúð og vinarhug viö andlát og jaröarför mannsins míns og fööur okkar INGA HARALDSSONAR garðyrkjumanns, Selási 8a, Reykjavík. Magna Guörún Magnúsdóttir, Guörún Ingadóttir, Haraldur Elvar Ingason.

+ Móöir okkar, tengdamóðir og amma DAGMAR FRIÐRIKSDÓTTIR, Hjallabraut 3, Hafnarfiröi, veröur jarösungin frá Fossvogskirkju mánudaginn 25. júní kl. 15.00. Kristvin Kristinsson, Þórdís Eiríksdóttír, Ingvi Guömundsson, Ellen Einarsdóttir, Friöbjörn Guömundsson, Ingibjörg Erlendsdóttir, Rakel Guömundsdóttir, Níels Einarsson, Björgvin Guðmundsson, og barnabörn.
Anna Jónsdóttir
—Minningarorð
Anna Jónsdóttir andaðist á
Egilsstaðaspítala 13. júní s.l. Þar
hafði hún dvalið síðan í fyrrasum-
ar að hún veiktist, og svo á
Borgarspítalanum í Reykjavík um
tíma. Anna var fædd á Hóli í
Breiðdal 15. des. 1893 og var annað
barn hjónanna þar, Guðbjargar
Bjarnadóttur og Jóns Halldórs-
sonar, sem flutt höfðu ofan af
Héraði frá Keldhólum á Völlum
1892. Elstur var Bjarni, fæddur
1891, og látinn fyrir nokkrum
árum.
Hún stundaði nám í unglinga-
skóla á Fáskrúðsfirði 1914—15.
Fór í Kennaraskólann og lauk
þaðan prófi 1921. Anna kenndi
næstu ár í Breiðdal og var einnig
heimiliskennari á Reyðarfirði
nokkur ár hjá þeim mikla aðals-
manni Valdóri Bóassyni á Hrút-
eyri, og í Sómastaðagerði. Hún
hætti kennslu þegar hún giftist 25.
maí 1930 eftirlifandi manni sínum
Sveini Brynjólfssyni. Hann er
sonur Brynjólfs Brynjólfssonar
bókbindara á Seyðisfirði og konu
hans Þórdísar Margrétar Bjarna-
dóttur. Sveinn missti föður sinn
kornungur og flutti móðir hans þá
til Ameríku með tvö yngri börnin
en Sveinn, sem þá var sex ára, og
Ari 7 ára ólust upp á Þverhamri í
Breiðdal hjá föðurbróður sínum
Ara Brynjólfssyni. Anna og
Sveinn áttu 3 börn: Ara Brynjólf,
er lést á fyrsta aldursári, Arn-
björgu, húsfreyju í Hafnarfirði, og
Guðjón, rithöfund á Breiðdalsvík.
Dagrún Gunnarsdóttir er elst af
börnum Önnu, fædd á Reyðarfirði,
nú húsfrú í Reykjavík.
Anna var greind kona og
hjartahrein og vildi ætíð hafa það
er sannara reyndist. Hún var
bókhneigð frá unga aldri og las
mikið sér til fróðleiks þegar tími
gafst. Það var skaði að hún skyldi
ekki' kenna lengur. Nemendum
hennar þótti vænt um hana og hef
ég oft heyrt þá marga minnast
hennar með hlýhug þó langt sé um
liðið. Anna var prófdómari í mörg
ár og ættfræði var henni í blóð
borin og var rétt rakið. Þegar ég
heimsótti Önnu og Svein í fyrra-
sumar var hún að lesa dr. Helga
Pjeturss, en Sveinn las Hamsun.
Margs er að minnast og sakna
þegar minnst er þeirra mörgu
góðu kvenna og manna sem smám
saman hafa horfið yfir móðuna
miklu á mörgum umliðnum árum.
Þar voru margar góðar vinkonur
okkar mömmu og sem voru okkur
góðar. Þökk sé þeim öllum.
Innilegar þakkir til starfsfólks
spítalans á Egilsstöðum, sem
hugsaði svo vel um Önnu til þess
síðasta, og þökk til starfsfólks A-5
á Borgarspítalanum sem hjúkraði
henni í fyrrasumar þegar hún lá
þar. Guð styrki og styðji afkom-
endur Önnu Jónsdóttur.
Ileilsaðiu hinum fögru fjöllum
fyrir austan vinur minn.
Góði segðu grænum völlum
— gettu um það í Vikahjöllum
að mér tindri tár á kinn.
(Benedikt Gíslas. frá Ilofteigi).
Jarðarför Önnu fer fram frá
Eydalakirkju í dag. Ég votta
aðstandendum samúð.
Nanna Tryggvadóttir
Jón Guðmundsson
sjómaður—Minning
Vestfirskt landslag er hrjúft og
hrikalegt, en þó víða tignarleg og
töfrandi sjón, strendur þess við
ystu annes, stórgrýtt og flúðótt
þar sem hafaldan brotnar með
drunum og skelfingu svo landið
nötrar, en svo eru víkur og firðir
sem gefa gróður og skjól, en þetta
vestfirska viðmót mun hafa meitl-
að kjarkinn í þann dugandi sjó-
mann sem hér er kvaddur. Hann
byrjaði sjómennsku um fermingu
eins og flestir í þá daga, þegar
sjómennska var aðalatvinna
landsmanna. Var hann því búinn
að vera nær 50 ár á hafi úti er
hann varð að hætta vegna heilsu-
brests. Jón var duglegur sjómaður
og var alltaf heppinn með pláss og
yfirmenn. Hann lenti þrisvar í
miklum raunum á sinni sjómanns-
leið. Eitt sinn féll hann fyrir borð,
annað sinn sökk togari, sem hann
var á, og síðan í siglingu með fisk
lenti skip í skotárás , sem hann
var á, og slapp alltaf ómeiddur, en
aldrei missti Jón kjarkinn, alltaf
hélt hann á sjóinn aftur. Jón var
búinn að vera um eitt ár í landi og
hrörnaði heilsu hans mjög ört uns
hjarta hans brast er hann hafði
gengið smá spöl að heiman frá sér.
Jón var fæddur á ísafirði 23.10.
1914, var hann því á 65. aldursári
er hann lést þann 15.6. síðast-
liðinn. Hann var sonur hjónanna
Guðlaugar Runólfádóttur
ættaðrar úr Barastrandasýslu og
Guðmundar Jónssonar vélstjóra
frá Tungu í Skutulsfirði. Jón ólst
upp hjá foreldrum sínum á ísa-
firði þar til hann hélt á sjóinn.
Ungur var hann orðinn sjómaður
á Þingeyri og þar kynntist hann
eftirlifandi konu sinni Guðmundu
Þorvaldsdóttur. Þau eignuðust
einn dreng sem komst til fullorð-
insára en lést af slysförum á
vinnustað þar sem hann vann, og
var það þeim mikill harmur. Þau
Jón og Guðmunda fluttu hingað
suður um 1950 og hafa átt hér
heima síðan og nú á Bjargarstíg 6,
hér í bæ. Jón var tilfinningamaður
og kom sér alls staðar vel, og átti
því marga vini og kunningja sem
hann mundi vilja senda þakklæti
sitt fyrir samfylgdina um lífsleið-
ina. Eðlisþættir Jóns voru þannig
að ekkert gat hann aumt séð, án
þess að rétta fram hjálparhönd.
Lítilmagninn átti hug hans. Jón
rétti mörgu barninu aura og
margt gamalmenni gladdi hann.
Margir munu vilja senda Jóni
þakkir fyrir hans hjálp og vel-
gjörning, því mörgum gaf hann í
soðið.
Við hjónin þökkum Jóni fyrir
marg framrétta hönd okkur til
hjálpar, og okkar börnum, og
vonum við að hans góðu verk megi
verða honum til fararheilla á
friðarlandið. Við sendum efir-
lifandi konu Jóns og móður, sem
liggur háöldruð á sjúkráhúsi, og
systkinum og venslafólki okkar
innilegustu samúðarkveðjur og
biðjum Guð að styrkja þau í sorg
og þrautum. O.Þ.
Bjartmar Sveinsson
Sandhólum—Minning
Minningarnar sækja að, þessar
fáu línur eru aðeins lítið brot af
því sem ég vildi sagt hafa.
Þessar línur eiga að minna á
útför litla 4 ára langafadrengsins
míns sem drukknaði í bæjarlækn-
um heima hjá sér, að Sandhólum,
Tjörnesi, Suður-Þingeyjarsýslu í
byrjun þessa mánaðar júní 1979.
Drenginn sem ég sá ekki í tvö ár,
en alltaf spurði eftir mér.
Bjartmar var augasteinn afa síns
og nafna og svo föður síns og
móður, Margrétar Bjartmarsdótt-
ur, ömmu sinnar Guðnýjar Sig-
valdadóttur, öll búsett að Sand-
hólum. Sveinn Egilsson bóndi,
faðir Bjartmars litla heitir í höfuð
mér. Egill Guðmundsson frá
Ólafsvík var afi Bjartmars og
dóttir mín Guðlaug önnur amma
hans.
Prófastur Sigurður Jónsson frá
Grenjarstað, jarðsöng með lát-
leysi og sóma, kirkjuvörður Húsa-
víkurkirkju gekk frá gröfinni,
klæddri innan með rauðu klæði og
striga 3—4 metra kringum gröf-
ina, fumkvæði að þessu hafði
kirkjuvörður sjálfur. Þátttaka að
útförinni var mikil og samúð
einlæg og okkur syrgjendum
mikill styrkur. Við aðstandendur
gerðum okkur ljóst að Almættið
þarfnaðist litla drengsins okkar
meira en við, Bjartmar litli bíður
okkar, þar til að okkur kemur, og
leiðbeinir og leiðir okkur öll fyrir
Almættið. Samúð allra viðstaddra
létti okkur öllum aðstandendum
sorgarbyrðina, söngfólkið söng vel
og af einlægri samúð. Einsöngvari
var Guðmundur Árnason, söng
hann með tilfinningu hið fagra
ljóð Sofðu unga ástin mín.
Það leit miklu fremur út, sem
jarðsettur væri sveitarhöfðingi, en
4 ára barn.
Blessuð sé minning Bjartmars
litla, hann lifir nú í örmum
Drottins. Við aðstandendur þökk-
um af heilum hug öllum þátttök-
una og einlæga samúð.
Bræður Sveins báru Bjartmar
litla til grafar í djúpri sorg.
Guð blessi ykkur öll sem þátt
tókuð í sorginni og leiði ykkur
ávallt á Guðs vegum.
Staddur í Reykjavík, 19.6. 1979.
Sveinn langafi.