Morgunblaðið - 20.03.1980, Síða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 20. MARZ 1980
+ Móöir okkar,
SIGRÍOUR HELGADÓTTIR,
Heiöargeröi 55,
lézt í Borgarspítalanum, þriðjudaginn 18. marz. Börnin.
+ Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
JÓNA ÞÓRUNN ÁRNADÓTTIR,
Alfheimum 58,
andaöist á Landspítalanum þriöjudaginn 18. marz.
Birgir Magnússon Birna Ögmundsdóttir
Freyr Magnússon Stefón Örn Magnússon Soffía Jensdóttir Sigríöur Gísladóttir
og barnabörn.
+
Hjartkær eiginmaöur minn og faöir okkar
MARKÚS H. GUÐJÓNSSON
verkstjóri
Fellsmúla 20
andaöist aö heimili sínu 18. marz.
Sigurína Friöriksdóttir og börn.
t
Faöir minn
EINAR HLÍÐDAL
verkfræóingur
andaöist í Nidau í Sviss föstudaginn 14. marz.
Örn Einarsson.
+
Eiginmaöur minn
GUÐJÓN SVEINBJÖRNSSON
vólstjóri
Asvallagötu 10,
andaöist aö heimili sínu 18. marz.
Oddný Guðmundsdóttir.
Bróöir minn og mágur +
ÞORBERGUR SVEINSSON
veröur jarösunginn frá 14.00. Akraneskirkju laugardaginn 22. marz kl. Jónína Sveinsdóttir, Sverrir Bjarnason.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö við fráfall og jaröarför
bróöur míns
HAUKS VIGFÚSSONAR
verkstjóra
Auðbrekku 29
Kópavogi
Síguróur Vigfússon.
Minning:
Guðný Sigríður
Friðsteinsdóttir
Fædd 27. desembcr 1940.
Dáin 12. marz 1980.
Þegar ég sest niður, til þess að
minnast Guðnýjar Friðsteinsdótt-
ur, koma fram í hugann margar
ljúfar minningar nærri 27 ára
vináttu.
Það var haustið 1953, að leiðir
okkar lágu fyrst saman, þegar við
hófum nám í Kvennaskólanum í
Reykjavík.
Skólaárin verða, held ég hjá
flestum, sem perlur í sjóði minn-
inganna, og lestur og prófskrekk-
ur víkur fyrir öllu því skemmti-
lega sem unglingsárin bjóða upp á.
Aður en við vissum af, voru árin
fjögur í Kvennó liðin, og við tók
annar skóli — skóli lífsins — þar,
eins og í öðrum skólum, er sífeilt
verið að prófa okkur. Við, mann-
anna börn ýmist föllum eða stönd-
umst þessi próf eins og gengur.
Fyrr en varir er þessari skóla-
göngu líka lokið. Gigga vinkona
mín, er sú fyrsta úr hópnum okkar
sem lýkur henni. Hún stóðst svo
sannarlega öll próf. Og þvílíkur
vitnisburður; æðruleysi, hógværð
og einstakur kjarkur. Við vinir
hennar fylltumst aðdáun yfir því
þreki og stillingu sem hún bjó yfir.
Guðný Sigríður, eins og hún hét
fullu nafni, var fædd í Reykjavík
27. desember 1940. Einkadóttir
hjónanna Lóu Kristjánsdóttur og
Friðsteins Jónssonar bryta sem
lést 1971. Guðný fór ung að læra
ballet og þótti mjög efnileg. Hún
tók þátt í fjölmörgum sýningum
hjá Þjóðleikhúsinu, dansaði m.a.
sóló við Helga Tómasson í fyrstu
balletsýningu sem Eric Bidsted
setti upp þar. En það væri ekki
henni að skapi, að tíunda slíkt hér,
því hún var dul og fámál um sína
hagi, í meðbyr sem og þegar á
móti blés.
Mér er það minnisstætt, að ég
las það fyrst í Morgunblaðinu,
þegar hún dansaði Svaninn í
Dimmalimm, þó vorum við sessu-
nautar og samferða heim úr skóla
næstum hvern dag. Svona var
Gigga, hún var ekki að miklast af
velgengni sinni.
Eftir Kvennaskólapróf 1957, hóf
hún skrifstofustörf hjá ísarn h.f.
Sumarið 1963 fór hún í skóla til
Englands óg réðst síðan til Loft-
leiða sem flugfreyja snemma árs
1964.
1966 verða svo þáttaskil í lífi
hennar. Hún giftist 6. ágúst Þór
Símoni Ragnarssyni, útibústjóra
Samvinnubankans, og eignuðust
þau tvær dætur, Ásthildi Lóu f. 20.
nóv. ’66 og Rögnu Sif f. 22. apríl
’69.
í einkalífi sínu var Gigga ham-
ingjubarn, þrátt fyrir erfið veik-
indi s.l. 10 ára. Hún ólst upp á
ástríku heimili foreldra sinna,
ásamt fjórum bræðrum. Hún
eignaðist fallegt heimili, heilbrigð
og efnileg börn og góðan eigin-
mann sem var henni einnig mikill
vinur og félagi — og dætrum
þeirra einstakur faðir. Hans bíður
nú mikið starf, en hann stendur
ekki einn. María systir hans hefur
alltaf verið heimilinu stoð og
stytta og reynst þeim öllum ómet-
anleg. Eg er sannfærð um að það
var Giggu mikil huggun.
Það er ósk mín og von að Ásta
Lóa og Ragna Sif fái notið alls
hins besta á lífsleiðinni, og hljóti í
veganesti sem flesta af eðliskost-
um móður sinnar.
Nú, þegar leiðir skilja að sinni,
vil ég þakka Giggu allar ánægju-
stundirnar sem við áttum saman
og vináttu og tryggð alla tíð. Það
skarð sem komið er í hópinn okkar
verður ekki fyllt — en minningin
um hana er björt og hlý.
Krjúptu að fótum friðarboóans
fljÚKðu á vænKjum morifunroðans
meira að starfa guðs um geim.
Birna Björnsdóttir
Að áliðnu hausti árið 1973 voru
samankomnar í félagsheimili
Víkings við Hæðargarð tæplega
fjörutíu konur, sem áttu það allar
sameiginlegt að vera á einhvern
hátt tengdar Knattpsyrnufélaginu
Víkingi, sumar fyrir eigin þátt-
töku í íþróttum, aðrar voru eigin-
konur starfandi Víkinga.
Á þessari kvöldstund var stigið
mikið og farsælt skref í sögu
Víkings, er þessar ágætu konur
tóku saman höndum og stofnuðu
kvennadeild Víkings, sem er eitt
mesta gæfuspor í rúmlega 70 ára
sögu félagsins. Við þessi tímamót
má segja að hefjist nýtt og öflugt
blómaskeið félagsins, þegar það
breytist úr samansafni einstakl-
inga í öflugt félag með þátttöku
margra fjölskyldna, ekki aðeins í
félagsstarfinu, heldur einnig í
íþróttastarfsemi félagsins. Þannig
hófust kynni okkar Víkinga við
Guðnýju Friðsteinsdóttur, er hún
ásamt eiginmanni sínum, Þór
Símoni Ragnarssyni, hóf störf
innan okkar vébanda. Það er
mikils vert fyrir íþróttafélög sem
Víking að hafa á að skipa jafn
fórnfúsu og ágætu fólki og þeim
hjónum Þór og Guðnýju. En nú
hafa skipast veður í lofti og í stað
glaðværðar og framtíðardrauma
hellist miskunnarleysi sorgarinn-
ar yfir hið myndarlega heimili
þeirra að Bjargartanga 8 í Mos-
fellssveit, og eftur situr eigin-
maður með tvær ungar dætur sér
við hlið, einmitt á sama tíma og
árangur brauðstritsins var raun-
verulega farinn að bera ávöxt og
árin framundan áttu að vera björt
og hlý.
Við sem nú í dag kveðjum í
hinsta sinni Guðnýju Friðsteins-
dóttur geymum í hjörtum okkar
minningu um dugnaðarkonu sem
með æðruleysi barðist við misk-
unnarlausan sjúkdóm, sem allir
innst inni óttuðust að mundi fyrr
eða síðar leggja að velli þessa
þrautseigu konu, sem aldrei kvart-
aði undan örlögum sínum, þó
miskunnarlaus væru.
Við Víkingar lýsum okkar inni-
lega þakklæti í garð Guðnýjar og
biðjum góðan Guð að leggja sína
+
Dóttir okkar,
ÞURÍÐUR INGIBJÖRG ÞÓRARINSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju á morgun, föstudaginn 21.
marz kl. 10.30.
Blóm eru vinsamlegast afþökkuð, en þeir sem vilja minnast hennar
eru beðnir um að láta Styrktarfélag vangefinna njóta þess.
Sólveig Magnúsdóttir,
Þórarinn Guðmundsson.
Skrifstofur okkar og vörugeymslur veröa
lokaöar frá hádegi í dag, fimmtudag,
vegna jaröarfarar Guönýjar Friösteins-
dóttur.
Gunnar Eggertsson hf.
Sundagörðum 6.
+
Lokaö vegna jarðarfarar
GUÐNÝJAR FRIÐSTEINSDÓTTUR
frá kl. 1.30—16.00 í dag.
Topptízkan
Aöalstræti 9.
+
ERLINGUR KRISTJANSSON
sem andaöist að Reykjalundi, 16. þ.m. verður jarðsunginn frá
Lágafellskirkju, þriöjudaginn 25. marz kl. 16.
Fyrir hönd systkina hins látna,
Vinnuheimiliö að Reykjalundi.
huggandi hönd yfir syrgjandi eig-
inmann, dæturnar tvær, og móður
hennar og allt venslafólk og kveðj-
um Guðnýu með djúpri virðingu
og þakklæti.
Knattspyrnuíélagið Víkingur
Anton Órn Kærnested
I dag kveðjum við hinstu kveðju
mágkonu okkar, Guðnýju Frið-
steinsdóttur, er lést á Landspítal-
anum 12. þessa mánaðar. Okkur
langar til að minnast hennar og
þakka liðin ár. Hún var lengi búin
að berjast við erfiðan sjúkdóm af
miklum kjarki á þann hátt að við
nánustu vinir hennar og ættingjar
tókum oft á tíðum ekki eftir því
hversu veik hún var. Bjartsýni
hennar og lífsvilji var óbugandi. I
einkalífi sínu var Guðný gæfu-
manneskja, hún átti góðan og
skilningsríkan mann og tvær els-
kulegar dætur, sem veittu henni á
erfiðum stundum þann kærleika
og lífsfyllingu, sem við þurfum öll
með, þegar syrtir að. Heimili
þeirra að Bjargartanga 8 í Mos-
fellssveit er fallegt og smekklegt
og ber handbragði Guðnýjar fag-
urt vitni. Á kveðjustund er margs
að minnast og margt að þakka.
Bræðrum sínum og fjölskyldum
þeirra hefur hún gefið gott for-
dæmi. Er leiðir skiljast þökkum
við henni fyrir allt er hún var
okkur og biðjum guð að blessa
hana og varðveita. Við biðjum guð
að styrkja elsku Þór, Ástu og
Rögnu á þessum erfiðu stundum,
einnig móður hennar og alla
ástvini sem eiga nú um sárt að
binda. Blessuð sé minning Guð-
nýjar Friðsteinsdóttur.
Mágkonur
Það er alltaf sárt þegar vinir
manns falla í valinn og ennþá
sárara þegar þeir falla frá í blóma
lífsins. Frænka mín og vinkona,
Gigga, er kvödd í dag til annars
lífs er við ekki þekkjum sem eftir
stöndum. Margs er að minnast frá
samverustundunum þegar við sem
krakkar lékum okkur saman á
Ljósvallagötunni. Ófáar voru þær
ferðirnar sem við fórum á milli
heimila okkar og dagurinn entist
okkur ekki við leiki og spjall og
var þá spurt á hvorum staðnum
sem var, mamma má ég gista? Og
alltaf var svarið já. Gigga hafði
ekki gengið heil til skógar í mörg
ár af illkynjuðum sjúkdómi sem
ágerðist með árunum, en aldrei
heyrði ég hana kvarta eða aumka
sig fyrir heilsu sína. Ef hún var
eitthvað verri til heilsunnar einn
dag frekar en annan talaði hún
aðeins um letina í sér og eyddi öllu
tali um iasleika.
Nú er hún farin á fund við föður
sinn sem er látinn fyrir nokkrum
árum, en hún var einkadóttir
foreldra sinna. Gigga var afskap-
lega ástfólgin sínu venslafólki og
bið ég Guð að styrkja Þór, dæt-
urnar Ásthildi Lóu og Rögnu Sif
svo og móðurina Lóu og alla
aðstandendur aðra.
Hrafnhildur Björnsdóttir
„Vor ævi stuttrar stundar
er stefnd til Drottins fundar,
aó heyra lífs og liöins dóm.
En mannsins sonar mildi
skal máttug standa í gildi.
Hún boöast oss í engils róm.“
(Einar Ben)
Með þessum orðum viljum við
kveðja félagssystur okkar, Guð-
nýju Friðsteinsdóttur. Hún starf-
aði með okkur í kvennadeildinni
frá stofnun deildarinnar og ætíð
sem mjög virkur félagi, enda bar