Morgunblaðið - 26.03.1980, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 26. MARZ 1980
21
Markús Hörður
Guðjónsson — minning
Kær kveðja frá barnabörn-
um.
Láttu nú ljósið þitt
lýsa yfir rúmið mitt,
hafðu þar sess og sæti
signaði Jesú mæti.
Afi dáinn, það er erfitt fyrir lítil
börn að skilja slíkt, það eru
margar spurningar sem koma upp
í hugum þeirra.
Okkur langar til þess að þakka
elsku afa okkar fyrir allt sem
hann hefur gert fyrir okkur, alltaf
var hann tilbúinn til að hlusta og
taka þátt í okkar leik, meira að
segja þegar hann lá sem veikastur
á sjúkrahúsinu. Þær eru ófáar
ferðirnar, sem hann fór með okkur
niður á höfn til þess að syna okkur
skipin og niður á tjörn, því að
mikill fuglavinur var hann. Það
sýndi sig þegar hann átti alla
páfagaukana og þegar þau amma
minnkuðu við sig húsnæðið, þá
átti afi aðeins einn fugl, sem hann
gat kennt að tala, slík var þolin-
mæði hans.
Litli nafninn hans afa mun ætíð
muna þegar afi hjálpaði honum
við að draga fyrsta fiskinn á land
s.I. sumar í Borgarfirði, þá aðeins
4 ára gömlum. Afa leið best þegar
hann gat glatt aðra.
Við eigum erfitt með að skilja
að afi sé farinn frá okkur.
Megi góður guð styrkja ömmu
okkar í hennar miklu sorg og gefa
henni kraft til þess að lifa lífinu
áfram.
Hvíli hann í friði.
Fæddur 29. ágúst 1923
Dáinn 18. marz 1980.
Þann 18. marz sl. andaðist á
heimili sínu, Fellsmúla 20, Markús
Hörður Guðjónson, verkstjóri.
Hann fæddist í Reykjavík þ. 29.
ágúst 1923 og var því aðeins 56
ára, er hann lést. Hann var sonur
hjónanna Guðrúnar Jónsdóttur og
Guðjóns Ó. Jónssonar trésmiðs, en
hann lést árið 1978.
Markús og kona hans, ína,
eignuðust 5 börn: Árna, Ástu,
Guðrúnu og seinast tvíburana
Bryndísi og Birgi, sem dó aðeins 8
ára gamall af slysförum og var
það mikið áfall fyrir fjölskylduna.
Markús var plötu- og ketilsmið-
ur að iðn og starfaði hjá Lands-
smiðjunni frá árinu 1942 til ævi-
loka og lengst af sem verkstjóri.
Fyrri hluta ársins 1971 átti ég því
láni að fagna að kynnast Markúsi
og ínu konu hans, er Ásta dóttir
þeirra kynnti mig fyrir þeim, en
nokkru síðar urðu þau tengdafor-
eldrar mínir.
Gestkvæmt var hjá þeim hjón-
um og naut ég þeirrar gestrisni í
ríkum mæli, því þar var gott að
koma. Markús var mikill öðlings-
maður og mjög greiðvikinn, alltaf
glaður og hress og þeim hæfileik-
um búinn að geta sagt skemmti-
lega frá og fengið mann til þess að
hlæja. Hann var dugnaðar- og
eljumaður og sívinnandi. Lengst
af átti hann húsið Heiðargerði
124, sem hann byggði árið 1955—
56. Þessu húsi hefur margur veitt
athygli, enda bar það með sér
þessa eljusemi og snyrtimennsku
eigandans. En hann naut þess að
prýða það utan sem innan og ekki
síst blómagarðinn umhverfis það.
Árið 1975 veiktist Markús al-
varlega, hann átti við erfiðan
sjúkdóm að stríða, sem hann bar
þó með mikilli karlmennsku. Síð-
astliðið sumar áttum við yndislega
daga saman í Munaðarnesi sem ég
mun ætíð minnast.
Alltaf var hann eitthvað að gera
fyrir börn okkar, hann nafna sinn
og Ragnhildi litlu, hann hafði
mjög gott lag á börnum, enda
barnavinur.
Ég vil með þessum fátæklegu
orðum þakka tengdaföður mínum
allar samverustundirnar, sem
voru þó alltof fáar. Þakka honum
hans ljúfa viðmót, glaðlyndi hans
og gamansemi. En þó fyrst og
fremst þakka honum þá umhyggju
sem hann sýndu okkur Ástu og
börnum okkar, allt fram til þess
síðasta.
Ég hefi misst kæran tengdaföð-
ur og vin, en þau sem mest hafa
misst, er hans góða eiginkona,
móðir, börn og barnabörn. Guð
blessi þau og styrkL
Haukur Ásmundsson.
Fæddur 29. ágúst 1923.
Dáinn 18. mars 1980.
Þegar leiðir skilja í bili eftir
langa samvinnu, þá rifjast upp
margar minningar. Við félagar og
samstarfsmenn Markúsar látum
hugann reika og fyrir okkur birt-
ist mynd af heilsteyptum, ráða-
góðum og góðum félaga. Mynd
okkar er ekki af félaga í spariföt-
um, heldur félaga í vinnufötum á
erilsömum vinnustað, þar sem að
mörgu þurfti að hyggja. Markús
hóf störf hjá Landssmiðjunni
1942, og átti að baki um 38 ára
starf hjá fyrirtækinu.
Járniðnaðarmenn sem vinna
þjónustustörf í skipum og verk-
smiðjum skilja ekki eftir sig
sjáanleg minnismerki sem stillt er
upp á torgum og áberandi stöðum.
En skapandi hendur okkar hafa
látið eftir sig minnismerki í þjóð-
arbúið, skip sem sigla úr höfn í
góðu standi, verksmiðjur sem
ganga og skila arði í þjóðarbúið.
Markús var glaður félagi og
skemmtilegur í félagahópi og
hann hafði mjög skemmtilega
frásagnargáfu. Oft var glatt á
hjalla þegar hann var að segja
okkur skemmtilegar sögur. Ér
okkur minnisstætt þegar einn
félagi okkar var að fara til starfa
á öðrum stað og við héldum
honum kveðjuhóf, þá sagði Mark-
ús okkur hverja söguna af annarri
og var hver annarri skemmtilegri.
A vinnustað sem okkar hafa ávallt
verið mjög fjölbreytt verkefni og
mörg erfið úrlausnar. Verkstjóri á
þannig vinnustað þarf að vera
úrræðagóður og fljótur að taka
ákvarðanir og oft að framkvæma
mjög flókin verkefni á engum
tíma. Við urðum áþreifanlega var-
ir við hve margir leituðu til
Markúsar með ýmiss konar flókin
verkefni og var mönnum þar ekki í
kot vísað. Verkefnin leyst fljótt og
vel af hendi. Það er nú með okkur
járnsmiðina sem umgöngumst
gróft og erfitt efni, að margir
halda að við séum þannig sjálfir,
grófir og harðir. En við lærum
fljótt að beita lagni og sérstaklega
að hamra járnið meðan það er
heitt.
Ég held að víða sé leitandi að
eins góðum félagsanda og einmitt
hjá okkur járniðnaðarmönnum.
Þetta kom vel fram með Markús
sem starfaði með eljusemi og
natni fyrir sín samtök og eigum
við honum margt að þakka í þeim
málum. Við vissum að Markús
lagði mikla natni við heimili sitt
og hann átti góða konu og mynd-
arheimili. Þegar hann átti hús í
Heiðargerði, þá var garðurinn
hans með þeim fallegustu í bæn-
um og allataf var húsið snyrtilegt.
Garðurinn hans lýsti best skap-
gerð hans, snyrtimennsku og
natni. Við vitum öll sem höfum
staðið í því að rækta ýmiss konar
blóm og jurtir í okkar kalda landi
að það er ekki gert nema með
umhyggju og að hugur fylgi með.
Öll blóm eru með sína sál og
krefjast vissrar sérvisku til að þau
vaxi, sum þarf að annast sem
ungabörn, önnur þarf að kreista
dálítið, en þetta þarf að gera ef
það fegursta á að koma í ljós og ef
blómin eiga a koma aftur að vetri
loknum.
Þetta gerði Markús, enda var
garðurinn hans með þeim fegurstu
í bænum.
Markús var fæddur í Reykjavík
og voru foreldrar hans þau Guðjón
Ó. Jónsson trésmiður, sem er
látinn, og Guðrún Jónsdóttir. Árið
1944 giftist hann eftirlifandi konu
sinni, Sigurínu Friðriksdóttur, frá
Vestmannaeyjum, og eignuðust
þau þrjár dætur og tvo syni.
Við vinnufélagar Markúsar
sendum okkar dýpstu samúðar-
kveðjur til aðstandenda og þökk-
um fyrir að hafa eignast góðan
félaga og vin.
Vinnufélagar
í Landssmiðjunni.
Fæddur 29. ágúst 1923.
Dáinn 18. marz 1980.
Mig langar að setja á blað
nokkur kveðjuorð til vinar míns,
Markúsar H. Guðjónssonar, járn-
iðnaðarmanns, er lést að heimili
sínu, Fellsmúla 20,18. marz sl. um
aldur fram, aðeins 56 ára að aldri.
Kynni okkar Markúsar hófust
fyrir um það bil þremur tugum
ára, er hann kom til Eyja til að
sækja brúði sína, Sigurínu Frið-
riksdóttur frá Görðum, fóstur-
systur konu minnar. Ekki er allt
lifandi fyrir mér frá þeim tíma, en
þó nokkuð, og þá sér í lagi, hve
Markús bauð af sér góðan þokka,
hlýr, glaður og góðvildin geislaði
frá honum.
í fyrstu urðu samverustundirn-
ar æði strjálar, það var vík millum
vina. Hans starfsvettvangur í
Reykjavík, minn í Eyjum. Líka var
að fjárhag okkar á frumbýlisárun-
um var stakkur skorinn, báðir
uppteknir af því að koma upp
varanlegum samastað fyrir fjöl-
skyldurnar, svo og að samgöngur
voru á þeim árum erfiðar og þó
nokkurt átak að taka sig upp og
sækja hvorn annan heim. Þetta
breyttist með árunum, samveru-
stundunum fjölgaði, í ferðalögum
og þá einkum innan vébanda
fjölskyldnanna. Margar þessara
samverustunda eru ógleyman-
legar. Kom þar margt til. Heimili
þeirra hjóna, Ínu og Magga, að
Heiðargerði 124, en þar bjuggu
þau mestallan sinn búskap, var
með þeim myndarbrag að á betra
varð ekki kosið. Þessu heimili
höfðu þau hjónin komið upp af
miklum dugnaði, fyrirhyggju og
fórnarlund á sínum fyrstu bú-
skaparárum. Innan dyra sem utan
bar allt vott um smekkvísi, án
tildurs, reglusemi og myndarskap.
En þetta kom ekki af engu, hjónin
voru samhent, húsbóndinn fram-
úrskarandi hagur bæði á tré og
járn, svo sem hann átti kyn til,
frágangur innan veggja sem utan
bar þess líka glögg merki. Ótaldar
hygg ég stundir er Markús heitinn
fórnaði, að loknum erfiðum vinnu-
degi, í að bæta og fegra heimilið
og umhverfi þess, því ekki má
gleyma skrúðgarðinum. Natni
hans við blóma- og trjáræktina
dáðist ég svo sannarlega að, og var
stundum ekki laust við kinnroða,
er mér var hugsað til verka minna
á þessu sviði, er voru næsta lítil,
rétt grasblettur í kringum húsið.
Og þá vildi ég koma að því, sem ég
aðeins vék að í upphafi þessara
kveðjuorða, mannkosta þessa góða
manns. Svo sannarlega er ég, kona
mín og börn þakklát fyrir að hafa
átt þess kost að kynnast þessum
mannkostamanni.
Alltaf var manni tekið opnum
örmum. Hjartahlýjan sat í fyrir-
rúmi. Ef eitthvað bjátaði á og
maður dálítið súr út í tilveruna,
voru viðbrögðin ævinlega frá hans
hálfu að greiða úr, með þeim
mannkostum sem Markúsi voru
svo eðlislægir, hjálpsemi, góðvild
og bjartsýni. Mannkostir þessir
komu hvað best í ljós gagnvart
tengdamóður hans. Kristín Ög-
mundsdóttir tengdamóðir hans
brá búi er hún árið 1954 missti
mann sinn, Árna Jónsson frá
Görðum. Efri ár sín dvaldi hún á
heimilum fósturdætra sinna, að
jafnaði á sumrum í Eyjum, en á
vetrum á heimili þeirra Markúsar
og Ínu í Reykjavík. Þar átti gamla
konan góðan samastað. Umhyggja
og gæði Markúsar í garð þessarar
góðu gömlu konu voru alveg ein-
stök. Það kunni tengdamóðir hans
líka vel að meta. Fallegu orðin og
fyrirbænir hennar í garð heimilis-
ins, barnanna og þeirra hjóna
voru svo sannarlega merki þar
um.
Starfsvettvangur Markúsar
heitins var á sviði járniðnaðar.
Vann allan sinn starfsferil hjá
sama fyrirtækinu, Landssmiðj-
unni. Hann var framúrskarandi
starfskraftur, enda settur
snemma til mannaforráða sem
verkstjóri í umfangsmikilli deild
innan fyrirtækisins.
Það hefur stundum gustað um
rekstur Landssmiðjunnar og í
umræðunni þar um stóð hann vörð
um fyrirtækið, lét ekki á það halla
og gerði það með þeim hætti að
augljóst var að þar var á ferð
maður er hafði til að bera þá
húsbóndahollustu sem sómi er að.
Seinustu árin gekk Markús ekki
heill til skógar. Sjúkdómur hans
var erfiður og hann dvaldi oft á
sjúkrahúsum. Þrátt fyrir sjúk-
dómserfiðleikana var hann alltaf
jafn hress og glaður og bjartsýnn.
Svo sem fyrr er að vikið var
hjónaband þeirra Sigurínu og
Markúsar farsælt, þau áttu fyrir-
myndarheimili, eignuðust fimm
myndarbörn, en urðu fyrir þeirri
miklu sorg að missa eitt þeirra af
slysförum, elskulegan dreng á
barnsaldri.
Þetta var mikið áfall og þung-
bær sorg að sjá á bak yngsta
barninu með þessum hætti. Þess-
ari miklu raun tóku þau hjónin af
mikilli karlmennsku og svo segir
mér hugur um að mannkostir
Markúsar hafi átt sinn þátt í því
að þoka þeim hjónum yfir erfið-
asta hjallann á þeirri erfiðu
göngu.
Ina mín, ég, fóstursystir þín og
börnin okkar erum með þér og
börnunum þínum í sorg ykkar,
biðjum ykkur blessunar og send-
um innilegar samúðarkveðjur.
Bj. Guðm.
Blað Skálholts-
skólanema út í
fyrsta sinn
„SKÁLHYLTINGUR" blað Nem-
endasambands Skálholtsskóla,
fyrsta tölublað fyrsta árgangs er
komið út. Ritstjórn skipa Steinarr
Þ. Þórðarson og Óskar Bjartmarz.
Á forsíðu er merki Nemendasam-
bandsins gert af Þorleifi Magnús-
syni.
Meðal efnis í blaðinu má nefna
grein um Nemendasambandið,
nokkur orð um lýðháskóla eftir
Heimi Steinsson, rektor skólans,
frásögn af ráðstefnu norrænna
lýðháskólanema eftir Steinarr
Þórðarson, Kristín B. Sigurjóns-
son skrifar vetrarannál 1979—
1980 og Þórarinn Þórarinsson rit-
ar um Skálholtsskólafélagið 10
ára.
| smáauglýsingar — smáauglýsingar — smáauglýsingar — smáauglýsingar
að leysa út vörur
fyrir verzlanir og innflytjendur.
Tilboö sendist augld. Mbl.
merkt: „0 — 4822".
AUGLÝSINGASÍMINN ER:
22480 ‘Oi'
JWor0unbIní>it>
Verðbréf
Fyrirgreiösluskrifstofan Vestur-
götu 17, síml 16223.
Hörgshlíð
Samkoma í kvöld kl. 8.
Ódýr ferðaútvörp
einnig töskur og hylki fyrir kass-
ettur. T.D.K. Maxell og Ampes
kassettur. Hliómplötur, músik-
kassettur og áttarása spólur,
íslenskar og erlendar. Mikið á
gömlu veröi. Póstsendum.
F. Björnsson, radíóverslun.
Bergþórugötu 2, sími 23889.
□ GLITNIR 59803267 — 1 Apkv.
K.R. konur og bakverðir
Splluö verður félagsvist í K.R.
heimilinu fimmtudaginn 27. marz
kl. 8.30. stundvíslega.
Stjórnirnar.
IOOF 9 = 1613268% = Fl.
IOOF7 = 1613268% = F.1.
Skemmtikvöld
verður föstudaginn 28. marz kl.
20.30 aö Laufásvegi 41.
Félagsvist og fl.
Farfuglar.
GEÐVERNOARFÉLAG
ISLANDS