Morgunblaðið - 28.06.1980, Síða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. JÚNÍ1980
„Sveiflugeirinn", bassaleikar-
inn Paul Simenon og trommu-
leikarinn Topper Headon, eiga
sýnilega og heyranlega mikinn
þátt í stöðu Clash í poppinu í
dag. Topper er sérlega góður
trommuleikari, og sagði Mick
Gallagher, sem leikur á
hljómborðin með Clash, eftir
hljómleikana að Topper væri
næst mesti trommuleikari
breta, aðeins Charley Charles í
Blockheads væri betri. Gallag-
her er reyndar fastur liðsmaður
í Blockheads, en hefur leikið
með Clash bæði á hljómleikum
og plötum undanfarið ár.
Gítarleikararnir Mick Jones
og Joe Strummer hafa báðir
dálæti á gítarleik Keith Rich-
ards í Rolling Stones, og ein-
kennist leikur þeirra mest af
sterkum töktum. Jones tók þó
sóló af og til, en annars sá Mick
Gallagher um allar tónlist-
arskreytingar, á hljómborði
sínu, enda með bestu hljóm-
borðsleikurum Breta.
Þess má geta hér að Gallag-
her hefur leikið allt frá 1960 og
verið í hljómsveitum eins og
Animals, Skip Bifferty, Bell +
Arc og með Peter Frampton, en
hann samdi einmitt með Fram-
pton lagið „Show Me The Way“
sem margir kannast eflaust við.
Joe Strummer sá að mestu
um sönginn, en Mick Jones og
Paul Simenon sungu þó líka.
Clash hafa náð að skapa sér
sérstöðu í rokkheiminum með
sérlega vel heppnaðri blöndu af
rokki, punki, reggae og jazz sem
á sér ekki hliðstæðu.
Meðfylgjandi myndir tók
Kristinn Olafsson á hljómleik-
unum á laugardagskvöldið og
tala sínu máli.
Hia.
P.S. Meira verður fjallað um
hljómleika Clash í Slagbrandi á
sunnudaginn.
Rokkhljómsveitin Clash
lék fyrir næstum f jögur
þúsund manns í Laugar-
dalshöll á Laugardags-
kvöldið var.
I*eir léku nær linnu-
laust í um það bil tvær
klukkustundir af svo mikl
um krafti að líkja mætti
við breskt fótboltalið.
Og eins og það hafi ekki
verið nóg til að þreyta þá,
brugðu þeir sér, ásamt
fylgdarliði, í fótbolta á
gólfi Laugardalshallar-
innar á eftir.
Sjaldan hafa undirtektir ver-
ið jafn miklar og hjá Hallar-
gestum á laugardagskvöldið.
Það fór ekki á milli mála að
Glash eiga stóran aðdáendahóp
hérlendis og rokk-tónlistin er
þeir keyrðu á fullu átti vel við
áhorfendur.
Einn ljóður var þó á hljóm-
leikunum, en hann var sá að
hljómburðarkerfið var borið
ofurliði og náði hávaðinn á
köflum upp í 130 decibil, en
mörkin eru vanalega látin vera
um 100 þegar mest er.
Bubbi Morthens og Utan-
garðsmenn hófu hljómleikana
rétt upp úr klukkan níu, og léku
nokkur frumsamin lög.
Tónlistin og flutningurinn
eru ef til vill ekki langt á veg
komin, enda hljómsveitin rétt
um þriggja mánaða gömul. En
vald Bubba á áhorfendum er
sérstakt og tilburðir hans á
sviði áhrifameiri en flestra
annarra söngvara hérlendis.
Það fer ekki á milli mála að
Utangarðsmenn eiga eftir að
verða góð hljómsveit fyrir lok
sumarsins, bæði tónlistarlega
og hvað sviðsframkomu áheyrir
ef fer fram sem horfir.
Eftir að Bubbi og félagar
hurfu af sviðinu leið ekki á
löngu áður en Clash létu sjá sig.
Um leið og þeir birtust ætlaði
allt um koll að heyra hjá þeim
sem héldu sig uppi við sviðið, en
þess má geta að um 15 ung-
mennum var bjargað úr þren-
gingunum við sviðið á meðan á
hljómleikunum stóð.
Clash byrjuðu á hraðari lög-
um sínum, sem flest voru af
fyrstu plötum þeirra. Þau lög
eru „Hrárri og „punkaðri" og
byggja meira á „drunum" líkt
og í gömlu ensku þjóðlögunum.
Hávaðinn var líka meira afger-
andi fyrri hluta hljómleikanna.
Nýrri lögin fylgdu síðan á eftir,
sveiflukenndari, með jazz og
reggae töktum, en stefna þeirra
virðist einmitt beinast í þá átt.
Öll þekktustu lögin voru
flutt, „London Calling", „Train
In Vain“, „Tommy Gun“, „Arm-
agideon Time“, „Rudie Can’t
Fail“, „White Riot“, „I Fought
The Law“, „Jimmy Jazz“ og
„Hit The Road Jack" gamalt
jazzlag uppfært á Clash-vísu,
sem var sérlega athyglisvert
framlag hjá þeim.
Hljómsveitin sjálf stóð sig
ágætlega, ef horft er fram hjá
„hljómburði" ofkeyrðra tækja.
CLASH
LISTAHATIÐ 1980
slagBrzariourz