Morgunblaðið - 14.09.1980, Side 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 14. SEPTEMBER 1980
Rætt við Guðbjörgu
Sigurðardóttur sem
varð nr. 6 í fegurðar-
samkeppninni
Ungfrú Alheimur
„Til að byrja með og það var alltaf
verið að kvarta yfir því að ég brosti ekki
nógu mikið og satt að segja er ég ekkert
sérlega brosmild, því mér er gjarnt að
velta málunum fyrir mér og þá er maður
ekki síbrosandi eins og ætlast er til í
þessum fegurðarsamkeppnum,“ sagði
Guðbjörg Sigurðardóttir sem varð nr. 6 í
keppninni Ungfrú Alheimur í sumar, en
hún fór fram í Seoul í Kóreu. Guðbjörg
keppti þar ásamt fulltrúum 80 landa og
komst í úrslit 12 stúlkna.
24 daga
veizlutörn
„Annars fékk ég ágæta
þjálfun í þessari ferð, varð-
andi brosið," hélt Guðbjörg
áfram og brosti,“ maður varð
að brosa, því ef maður ætlaði
sér eitthvað í þessu varð
brosið að fylgja og maður varð
að gefa sig alla í þetta.
Þetta kom til vegna þess að
ég varð nr. 2 í keppninni
Ungfrú ísland haustið 1979.
Ég átti ekki að fara í aðal-
elsins, nema örfáar skoðunar-
ferðir.
Madur sá
þá í svitabaði
Annars var sérkennilegt
ástand þarna, hermenn víða á
götum og við leikhúsið sem við
æfðum í og aðalkeppnin fór
fram var ávallt urmull af
hermönnum og ef fólk var þar
fyrir til þess að fylgjast með
var því hrint af hörku og það
virtist vant slíkum yfirgangi.
Hermennirnir voru búnir
Guðbjörg
LjóHinynd Mbl. RAX.
fylgdarkona var með hverjum
tveimur okkar og þessar konur
frá Kóreu voru svo hjálpsamar
að maður vissi eiginiega ekki
hvaðan á sig stóð veðrið. Þær
vildu klæða okkur, þvo og leiða
á gönguferðum um svæðið. I
fyrstu var maður hálf vand-
ræðalegur að labba um og
leiða konu eins og barn, maður
var ekki vanur þessu hlýja
viðmóti, en sinn er siður í
landi hverju.
Gærunni troðið
snarlega í kassa
Ys og þys vegna þessarar
keppni var ekki af skornum
skammti, því þarna voru um
70 erlendir blaðaljósmyndarar
á ferð og sjónvarpið var sífellt
á ferðinni. Aðalkeppninni var
sjónvarpað beint til margra
landa og var sagt að um 600
milljónir manna hefðu séð
útsendinguna. Aðalkeppnin
hófst kl. 6 að morgni í Seoul til
þess að vera í beinni útsend-
ingu að kvöldi dags í Banda-
ríkjunum. Við urðum að vera
komnar í leikhúsið kl. 4, en
síðustu tvær vikurnar fyrir
keppnina höfðu verið daglegar
æfingar þar sem við urðum
m.a. að syngja og taka nokkur
dansspor. Þetta var allt skipu-
lagt og m.a. var það skipulagt
að við áttum að koma með gjöf
frá landi okkar. Mín gjöf frá
íslandi til kóreönsku þjóðar-
innar var íslenzkt gæruskinn,
skrautritað. A einu þeirra
eyðublaða sem við áttum að
fylla út áttum við að rita hver
gjöfin væri, hvað hún hefði
kostað og hvað það hefði tekið
langan tíma að búa hana til.
„f>eir héldu víst að mað-
ur væri einhver dúkka“
keppnina, Ungfrú Alheimur,
því það á að vera hlutskipti
stúlku nr. 1 og ég veit ekki af
hverju ég var send í stað
Kristínar Bernharðs, en hún
fór hins vegar í Ungfrú Evr-
ópukeppnina og Ungfrú
Skandinavía nú í haust. Það
kann að hafa ráðið einhverju
að hún er ljóshærð en ég
dökkhærð og í keppninni
Ungfrú Alheimur hafa dökk-
hærðar stúlkur sigrað 26 sinn-
um en ljóshærðar aðeins
þrisvar. I Skandinavíu og í
Japan t.d. eiga ljóshærðar
stúlkur meiri sigurmöguleika.
Jú, víst var þetta spennandi,
ég hef aldrei ferðast svona
langt fyrr. Ég fór seinni hluta
dags til New York og síðan
með Jumbóþotu til Seoul, 22
tíma flug. Við vorum nær 30
saman sem áttum að taka þátt
í keppninni og bjuggumst við
að komast á hótel strax eftir
Iendingu, enda vorum við
þreyttar og slæptar, en það
var ekki sturta og hvíld sem
beið, öðru nær, því það var
mikil móttaka og brosað í
allar áttir. Á öðrum degi
ferðarinnar fengum við
dagskrá þar sem næstu tutt-
ugu og fjórir dagar voru
skipulagðir daglega frá kl. 7.30
til miðnættis og skeikaði ekki
um korter. Þetta voru boð og
aftur boð til ýmissa fyrirtækja
og allt var haldið innan hót-
byssum með byssustingi og
vomuðu þeir yfir hvarvetna í
húsinu auk ýmissa manna sem
virtust vera eins konar leyni-
lögreglugæjar. Það var líka
auðséð að heimamenn reyndu
að sýna okkur aðeins það
fallega í borginni, því þar sem
fátæktin biasti við og hreysin
var ekið framhjá á fullri ferð.
Víða sá maður slíkar þyrp-
ingar kumbalda þar sem gard-
ína var ef til vill í hurðarstað
og einn kamar var á miðju
torgi fyrir 100 hús, en það sem
var einkennandi var mistrið
og hið grugguga loft sem lá
yfir borginni.. Strax þegar
komið var út fyrir borgina var
mjög fallegt, skipulagður
gróður og hreinna loft. í einni
slíkri ferð komum við í banda-
rísku herstöðina á landamær-
unum og skoðuðum hana.
Greyin höfðu ekki séð stelpur í
hálft ár og maður sá þá í
svitabaði að fá þessa útvöldu
hjörð á hlaðið. Margir her-
mannanna höfðu keypt sér frí
með vikuvinnu til þess að geta
spjallað við stelpurnar í sam-
komusalnum í 1—2 tíma með-
an við stöldruðum við, en þess
má geta að fyrirtækið Miss
Universe sem stendur fyrir
keppninni er bandarískt.
í stórum dráttum var þetta
skipulagt þannig að við vorum
tvær saman í herbergi og lenti
ég með Ungfrú Kanada. Ein
Þetta þótti mér svívirðilegt,
því sjálf hafði ég ekki peninga
til þess að gefa neina dýra
gjöf. Frá sumum Afríkuríkj-
um voru gjafir upp í 800
dollara og svo var ég með
mína 25 dollara gjöf sem ég
leyfði mér þó að hækka upp í
100 dollara á pappírunum.
Gjafirnar voru afhentar þegar
við vorum kynntar í þjóðbún-
ingum landa okkar og ég var
búin að hugsa mér að taka
gæruna sundur á sviðinu og
kynna svolítið blessaða sauð-
kindina, en gæran var svo gott
sem þrifin af mér og henni
troðið ofan í kassa. Þetta var
allt hálf spaugilegt.
í glimmergylltu
bikini sem
þjóðbúningi
Þjóðbúningarnir voru mjög
misjafnir og þar kom sýndar-
mennskan einnig við sögu.
Sumar stúlkurnar voru í alls-
konar glimmerbúningum og
Ungfrú Ástralía var í glimm-
ergylltu bikini og engu öðru
sem þjóðbúningi. Ungfrú
Bandaríkin var í sundbol og
kjóljakka og svo kom ég eins
og Gilitrutt í íslenzka þjóð-
búningnum. Ég fékk lánaðan
í úrslitakeppninni í
Seoul