Morgunblaðið - 07.11.1980, Qupperneq 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 7. NÓVEMBER 1980
HÖGNI HREKKVlSI
hfTlL í-ANI)VAl2NA
... að leyfa honum
aö vera hrókur
alls (agnadar.
TM Reg U.S. Pat. Off.—all rights reserved
® 1979 Los Angetes Times Syndicate
í sannleika sant duga mér ekki
heldur min laun!
Með
morgnnkaffínu
Þú mátt ekki fara of lanjjt vina.
þvi nú spilum við um þig!
COSPER
tln >{et íflatt þijf með því. að þú ert ekki eins þun« og maður
skvldi ætla!
Við borgarbúar höfum
líka verið sofandi
Ævar R. Kvaran skrifar:
„Kæri Velvakandi!
Þeim sem víða hafa farið
kemur öllum saman um það,
að höfnin við Reykjavík hljóti
að teljast meðal fegurstu
hafna í heimi sökum náttúru-
fegurðar. Það er undursam-
lega fagurt að horfa yfir
sundin blá og silfurbláan
fjallahringinn, þar sem nálæg-
asta fjallið, Esjan, þó er iðu-
lega eins og töfrum slegið
vegna sífelldra litbreytinga.
Hún hefur svo mjög heillað
hug eins listmálara sem við
Sundin býr, að hann hefur
málað myndir af þessu sama
fjalli svo hundruðum skiptir
og jafnvel haldið sýningu á
málverkum eingöngu af þessu
töfrafjalli, þar sem það er
aldrei eins. Þetta þekkja allir
sem alist hafa upp í höfuð-
staðnum. Hver ann ekki Esj-
unni?
Þegar er búið að
vinna óhæfuverk
Þetta liggur auðvitað í aug-
um uppi. En þrátt fyrir þessa
ómetanlegu fegurð færist nú
sú þróun í vöxt að Ioka útsýn-
inni yfir sundin blá fyrir
íbúum borgarinnar, því nú
tíðkast það mjög að ýmis
fyrirtæki taki að girnast lóðir
til bygginga sjávarmegin við
Kleppsveginn og hraðbrautina
Ævar R. Kvaran
uppí Breiðholt. Þegar er búið
að vinna óhæfuverk í þessum
efnum með því að leyfa bygg-
ingar slíks húsnæðis sjávar-
megin við Kleppsveginn.
Ráðamenn þessarar borgar
hafa verið sofandi í þessum
málum og er nú mál að
borgarbúar veki þá til fullrar
vitundar um fegurð borgar-
stæðisins og skyldur þeirra
gagnvart borgarbúum til þess
að vernda hana.
Við borgarbúar höfum líka
verið sofandi í þessum málum
og látið viðgangast sitt af
hverju sem nú verður að
stöðva að haldi áfram.
Hinar alvarleg-
ustu ákvarðanir
Þótt hús þau sem leyft hefur
verið að byggja sjávarmegin
við Kleppsveginn byrgi að
miklu leyti fyrir Sundin okkar
bláu, þá hefur þess þó verið
gætt að hafa þau fremur
lágreist.
En nú skortir ríkisstjórnina
aukið húsnæði fyrir síeflda
Þessir hringdu... gamj er yerknaðurinn
Vil hafa eitt-
hvað í höndunum
Knútur Ármann á Akranesi
hringdi og hafði þetta að segja:
Árin 1975 og ’76 var tekinn
skyldusparnaður af gjaldendum
samkvæmt gildandi skattalögum
þar um. Dálitlu seinna fengu
gjaldendur í sínar hendur skulda-
bréf og á þeim allar upplýsingar
um innlausn o.fl. Aftur var tekinn
skyldusparnaður 1978, en um það
hefur maður ekkert fengið í hend-
ur annað en gjaldakvittun frá
viðkomandi skattstjóra, en á
þeirri kvittun er ekkert tekið fram
um skyldusparnað sérstaklega.
Ertu eitthvað
svartsýnn?
Ég fór svona af forvitni að
spyrjast fyrir um þetta og var
bent á að snúa mér til ríkisféhirð-
is. Þangað hringdi ég og fékk þær
upplýsingar, að ekkert plagg yfir
þetta yrði sent út til gjaldenda, en
upphæðin yrði lögð inn á reikning
viðkomandi árið 1984. Ég gat nú
ekki stillt mig um að grínast, ég
spurði: „En ef ég verð nú dauður
þá?“ Og stúlkan svaraði: „Ertu
eitthvað svartsýnn?"
Ekki réttur
gangur málsins
Ég er nú ekki að spyrjast fyrir
um þetta vegna þess að ég óttist
að fé verði haft af mér eða þarna
sé um stórar upphæði að tefla,
heldur af því að mér finnst þetta
einfaldlega ekki réttur gangur
málsins. Mér finnst að ríkið verði
að sætta sig við að hlíta venju-
legum umgengnisháttum í sam-
skiptum sínum við þegnana engu
síður en þeir verða að gera hver
gagnvart öðrum.
Indíana Albertsdóttir skrifar:
„Ég vildi fá að svara skrifum
F. Kristjánsdóttir skrifar:
„Velvakandi góður. Þú hefur
verið bjargvættur margra, sem
hafa sitt af hverju tagi liggjandi á
hjarta sínu sem þarf að fá útrás.
Nú liggur mér það á hjarta að fá
að þakka herra Reyni Valdimars-
syni lækni fyrir ágæta grein í
sambandi við sjónvarpsmyndina
„Lífið á jörðinni". Þá sendi ég
einnig öðrum, sem hafa tekið í
sama streng, þakklæti mitt. í
svona málum hlýtur fólk að taka
til að hugleiða sitt af hverju,
annað hvort með eða á móti.
Myndin er í sjálfu sér eftirtektar-
verð en síður en svo áhugaverð,
þeim sem trúa Guðs orði í heilagri
ritningu. Menn taka afstöðu ann-
að hvort með eða á móti.
„Ilvað unKur nem-
ur gamall temur“
Ég ætla að láta Ritninguna
sjálfa tala, vitna í nokkur orð úr
sköpunarsögunni. í fyrstu Móse-
bók, fyrsta kap. segir svo: „Guð
sagði: Vötnin verði kvik af lifandi
skepnum og fuglar fljúgi yfir
Ragnhildar Jónsdóttur í Velvak-
anda 1. nóv. sem spinnast út af
bréfi mínu um kyrkislönguna í
Sædýrasafninu.
Það er að vísu skárra að vita til
þess að ekki á að bjóða fólki upp á
sem skemmtun að horfa á hana
éta lifandi þessi varnarlausu smá-
dýr, en mér finnst þetta aðeins
léleg afsökun, sami er verknaður-
inn, þótt hann sjáist ekki.
Og Ragnhildur fullyrðir að snæ-
'iglan sé ekki fóðruð á lifandi
fuglum og smádýrum (gott ef satt
er). Vonandi eru þau ekki látin
lifandi inn til hennar á kvöldin,
þegar enginn sér til. Það er ekki
hægt að jafna þessu saman við
dýrin úti í náttúrunni, þar sem
fórnardýrið hefur tök á að flýja.
Svo vil ég þakka Jórunni Sörensen
og öllum sem taka svari málleys-
ingjanna. Þeir eru ekki of margir.
jörðinni undir festingu himinsins.
Þá skapaði Guð hin stóru lagardýr
og allar hinar lifandi skepnur,
sem hrærast og vötnin eru kvik af
eftir þeirra tegund.
Alla fleyga fugla eftir þeirra
tegund. Allskonar skriðkvikindi
jarðarinnar eftir þeirra tegund.
Guð sá að það var gott. Og enn
segir svo: „Jörðin leiði fram lif-
andi skepnur hverja eftir sinni
tegund." Tilvitnun læt ég ljúka.
Þetta ætti að nægja. Kristindóm-
urinn er undirstaða siðgæðis,
menningar og lifandi vonar, sem
fæst fyrir trú á Drottin. „Hvað
ungur nemur, gamall temur". Því
er best á meðan maður er ungur
að tileinka sér það sem getur orðið
honum til varanlegrar hamingju.
Mér finnst ég aldrei geta fullþakk-
að að ég átti foreldra, sem kenndu
mér að virða kristnidóminn og
áminntu mig um að hafa hann að
leiðarljósi.
I barnaskóla fékk ég einnig
rétta uppfræðslu í kristnum fræð-
um og minnist þess nú með
einlægu þakklæti."
Læt Ritninguna sjálfa tala