Morgunblaðið - 19.11.1980, Qupperneq 29

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 19. NÓVEMBER 1980
29
Fulltrúar okkar á Alþingi og
allir góðir íslendingar, stöndum
saman um að alfriða rjúpuna á
næsta ári. Látum árið 1981 verða
friðarár rjúpunnar."
Enn um
rjúpuna
Veiðimaður skrifar:
Á hverju hausti getur að líta í
lesendadálkum dagblaðanna
kveinstafi grátkvenna og sjálf-
skipaðra verndara dýra og fugla í
þessu landi. Oft þlöskrar mér
þruglið og þvættingurinn í þessum
skrifum, en oft eru líka gullkorn
inn á milli. Með lækkandi sól
virðist sem ákveðinn hópur lands-
manna fái kast og fyllist með-
aumkun með rjúpunni, og úthelli
síðan tárum sínum yfir lesenda-
dálkana rjúpunni til varnar. Ekki
hef ég nennt að svara þessu fólki,
enda erfitt að koma vitinu fyrir
þá, sem láta stjórnast af tilfinn-
ingum einum saman. Þó fékk ég
nóg þegar ég las Velvakanda
síðastliðinn fimmtudag. Þar var
greinarstúfur eftir Sigríði nokkra
G. og hélt ég satt að segja að ekki
væri hægt að koma jafn mikilli
endaleysu fyrir í jafn stuttri
grein. En það er víst flest hægt
þegar vitleysan er annars vegar.
Og nú byrja ég að skjóta ...
Að vera ósamkvæm-
ur sjálfum sér
Sigríður G. segir að rjúpan sé
mikil prýði „fjallanna okkar" og
vissulega er það rétt. En eru ekki
fiskarnir í sjónum prýði sjávarins,
eru þeir ekki drepnir og étur ekki
Sgiríður þá oft í viku? Eru laxar
og silungar ekki prýði ánna og
vatnanna og eru þeir ekki drepnir
og étnir og jafnvel af Sigríði
sjálfri? Eru lömbin, folöldin, kálf-
arnir og grísirnir ekki prýði sveit-
anna, allt er þetta drepið og étið
og varla lætur Sigríður sitt eftir
liggja í því efni frekar en aðrir?
Og svo eru það gæsirnar ... og
endurnar ... og hreindýrin ...
sjófuglarnir og ...
Er það ekki að vera ósamkvæm-
ur sjálfum sér að ætla sér að
gerast sjálfskipaður verndari
rjúpunnar einnar, en gleyma öll-
um öðrum dýrum og fuglum? Þeir
sem þannig breyta ættu að hugsa
sig betur um eða þegja ella.
Fáir veiðimenn sem
ekki fylgja lögunum
Sigríður segir að það sé mikil
grimmd að skjóta rjúpu. Það er
ekki meiri grimmd því samfara en
þegar hvert annað dýr er aflífað á
skjótan og öruggan hátt. Hins
vegar er sá munur á veiðimennsku
annars vegar og slátrarastarfi
hins vegar að veiðimaðurinn getur
notið útiveru og heilnæms lofts,
skynjað náttúrufegurðina og full-
nægt veiðieðlinu um leið, sem er
arfur okkar allra og blundar í
öllum mönnum, þó misdjúpt sé á
því.
Þá er einnig hitt að fáir hafa
jafn mikinn silning á náttúru-
vernd og náttúrufriðun og sport-
veiðimenn, því þeir eru ekki at-
vinnudráparar og því lausir við
hagsmunablindu af einhverju tagi.
Veiðimenn eru almennt fyllilega
til umræðu um það hvort friða
þarf einhverjar tegundir og fáir
eru innan þeirra hóps sem ekki
fylgja lögunum. Og þá komum við
að einu gullkorni Sigríðar.
Haglabyssur eru
alls ekki bannaðar
Hún heldur því blákalt fram að
„veiðimennihnir séu svo blindaðir
af drápsgirni að þeir gerist lög-
brjótar og noti haglabyssur"!!!
Þessi einkennilega fullyrðing gerir
raunar allan málflutning Sigríðar
alltortryggilegan. Haglabyssur
eru nefnilega alls ekki bannaðar
og raunar ekki rifflar heldur. Að
vísu eru sumar haglabyssur bann-
aðar, þ.e. haglabyssur með hlaup-
víddina 10 og þaðan af stærri, en
slíkar byssur eru fátíðar orðnar,
enda hafa þær verið bannaðar í
mörg ár og efast ég stórlega um að
Sigríður eigi við þær. Hún hefur
greinilega enga slíka þekkingu til
að bera.
Engan veiðimann þekki
ég svo tilfinningalausan
Og Sigríður heldur áfram og
fullyrðir að veiðimenn særi fleiri
fugla en þeir drepi og dregur síðan
upp mynd af særðu dýri og kvölum
þess. Ekki efást ég um að dýr og
fuglar kveljist séu þau særð, en
það er áhætta sem veiðimenn
taka. Auk þess reyna menn auð-
vitað að aflífa dýr á sem fljótast-
an og hreinlegastan hátt. Þar
fyrir utan er rjúpan það veik-
byggður fugl að hún deyr yfirleitt
samstundis, eða örskömmu eftir
að hún er skotin. Það heyrir til
algerra undantekninga ef særð
rjúpa sleppur úr höndum veiði-
manns. Og engan veiðimann þekki
ég svo tilfinningalausan að hann
líði ekki fyrir það að missa særðan
fugl úr höndum sér.
Að lokum vil ég beina þeim
tilmælum til Sigríðar G. að skoða
nú hug sinn áður en hún fer að
bera svona þvætting í fjölmiðla,
það verður henni bara til háðung-
ar. Það sannast vel í þessu eins og
mörgu að vanþekkingin er manns
versti óvinur. Vona að mér hafi
tekist að hafa þessi mótmæli það
kröftugleg að hún hlífi lesendum
við frekari skrifum um rjúpuna að
son, Hermann Gunnarsson og Jón
Ásgeirsson.
Með þökk fyrir birtinguna."
Breyttur símatími
Um leið og Velvakandi hvetur
lesendur til að láta í sér heyra,
annað hvort bréflega (bréf þurfa
ekki að vera vélrituð) eða símleið-
is, vill hann vekja athygli á
breyttum símatíma. Nú geta les-
endur hringt frá kl. 10—.12. Sím-
inn er 10100.
Þessir hringdu . . .
Hlýtur að vera
misskilningur
Ragnar Júlíusson, skólastjóri
Álftamýrarskóla, hringdi vegna
fyrirspurnar í Velvakanda-dálk-
um á laugardag: — í framhaldi af
fyrirspurn sinni kemur G.A. með
mjög svo villandi upplýsingar. í
þeim grunnskólum borgarinnar
sem ég þekki til, fyrirfinnast ekki
þessar greiðslur fyrir pappír sem
G.A. nefnir, þ.e. kr. 4.500 tvisvar á
ári. í Álftamýrarskóla er t.d. eitt
Skólarnir ger;
hreint fyrir
sinum dyrum
G.A. hringdi til Velvakanda
ob kvaftst vera 5 (skóla)barna
faftir. - Mig langar til að fara
gýald, kr. 2.500. Það gjald mun
vera algengt í grunnskólum borg-
arinnar. í öðru lagi nefnir G.Á.
ónúmeraðar kvittanir. Þar er því
til að svara, að borgarendurskoð-
andi og skrifstofustjóri fræðslu-
stjóra endurskoða árlega alla sjóði
í vörslu grunnskóla borgarinnar
og fylgir uppgjöri skrá yfir nem-
endur, bæði fjölda og nafn hvers
nemanda. Milli 95 og 100% nem-
enda greiða pappírsgjöldin, svo að
auðvelt er að fylgjast nákvæmlega
með skilum. I þriðja lagi eru
innheimt gjöld vegna 6 ára barna
(ath. þau eru ekki skólaskyld)
tvisvar á ári og eru kvittanir
gefnar út og númeraðar af borg-
arsjóði. Gjöldin eru lögð í borg-
arsjóð, enda allt efni greitt af
honum. I fjórða lagi spyr G.A.
hvort framlög ríkis tiægi ekki
fyrir námsgögnum. Námsgagna-
miðstöðin svarar sjálf fyrir sig, en
vitað er að ráðstöfunarfé þeirrar
stofnunar nægir ekki fyrir útgáfu
skólabóka, hvað þá pappír til
dreifingar. í fimmta lagi spyr
G.A. um hvernig þessu sé háttað í
skólum utan borgarinnar. Um það
veit ég ekki. G.A. ætti að tala
skýrar og undir fullu nafni. Með
því móti auðveldaði hann réttum
aðiltim að leiðrétta þann misskiln-
ing sem þarna hlýtur að vera á
ferðum.
SIGGA V/öGÁ 2 iiLVl^AU
2ttorjyimliTafciií>
fyrir 50 árum
„Um síðustu helgi gerist
merkisatburður í sögu
Reykjavíkur. Leitt var vatn
úr Laugunum í fyrsta sinni
inn til bæjarins, til upphitun-
ar í barnaskólanum nýja.
Vegalengdin frá barnaskól-
anum nýja inn að Laugum er
2800 metrar. Vatnið sem dælt
var þar í pípurnar var 84°
heitt. En er það kom í barna-
skólann hafði það kólnað um
3 stig.
Daduútbúnaðurinn við
Laugarnar er ekki enn full-
gerður, svo hraði vatnsins í
pípunum er ekki enn eins
mikill og hann verður. þegar
allt er fullgert. Þegar feng-
inn er fullur rennslishraði
mun vatnið aðeins kólna um 2
gráður á leiðinni...
Ilitaeinangrunin er ekki
erfiðasta viðfangsefnið.
Verra er við að eiga útþenslu
pípanna. Þegar þær hitna,
lengjast þær um 1 %c þ.e.a.s. á
leiðinni frá Laugunum að
barnaskólanum lengist pípu-
leiðslan um nál. 3 metra ...“
Börnin safna í sund-
laugarsjóð í Garðinum
Garði. 17. nóvember.
BYGGING sundlaugar hefir verið ofarlega í huga þorpsbúa og
sveitarstjórnarmanna í árafjöld. Lítið hefir þó gerst í því máli enn
sem komið er hvað varðar framkvæmdir en undirbúningsvinna hefir
þó verið unnin og er nú svo komið að aðeins er beðið eftir grænu ljósi
frá ríkinu. Ekki má byrja á verkinu fyrr en byggingin er komin í
fjárhagsáætlun en hún mun væntanlega og vonandi verða í næstu
fjárhagsáætlun rikisins.
Unga kynslóðin í Garðinum
bíður að sjálfsögðu í ofvæni eftir
sundlauginni og hafa börnin byrj-
að að safna peningum í bygging-
una með ýmsu móti. Sum barn-
anna selja blóm, önnur halda
hlutaveltu og svo mætti lengi
telja. Meðfylgjandi myndir hefir
byggingarfulltrúinn, Hreggviður
Guðgeirsson, tekið af börnunum
þegar þau hafa komið með fram-
lag sitt á skrifstofur hreppsins í
sumar og haust.
Arnór.
Þau söfnuðu 11.705 krónum. Efri röð frá vinstri: Birna Petrína
Sigurgeirsdóttir, Sigriður Brynjarsdóttir, Hilmar Bragi Bárðarson.
Gunnrún Theodórsdóttir. Fremri röð: Sveinn Magni Jensson. Jens óli
Jensson, Helgi Már Sigurgeirsson, Sæmundur Sæmundsson og Karl
Friðriksson.
Þær söfnuðu með hlutaveltu. talið frá vinstri: Inga Rut Ingvarsdóttír.
Ragnar Helgi Ingvarsson og Inga María Sigurbjörnsdóttir.
Þessar þrjár stúlkur söfnuðu 127.000 krónum með blómasölu. Talið
frá vinstri: Gunnrún Theodórsdóttir, Birna Sigurgeirsdóttir og
Guðjónina Sæmundsdóttir.