Morgunblaðið - 30.11.1980, Qupperneq 27

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. NÓVEMBER 1980
91
Ahmed-Móses
hin skemmtilegasta og mig langar
að fara þangað aftur.
Einn daginn fóf ég i bílferð út
ið Giza-píramídunum. Við vorum
sex átta saman ásamt leiðsögu-
manni. Við píramídana var múgur
og margmenni, þar voru menn
með úlfalda sína að bíða eftir
viðskiptum, ferðamenn stíga á bak
og svo er tekin af þeim mynd og
úlfaldaeigandinn fær fyrir ein-
hverja aura og varla varð þverfót-
að fyrir litlum, áfjáðum krökkum
sem voru að selja kort og smá-
glingur. Leiðsögumaðurinn stikaði
á undan okkur upp að píramídan-
um fremsta. Svo er paufast inn í
rökkrið í píramídanum og lagt af
stað upp einhvern hænsnastiga.
Það er eins gott að maður sé
hvorki mjög lofthræddur né hald-
inn innilokunarkennd. Ég veit
ekki hvað við vorum lengi á
leiðinni upp, þegar loks var komið
á leiðarenda blésu allir eins og
físibelgir, nema leiðsögumaður-
inn. Síðan var eiginlega ekkert að
gera nema skrönglast niður aftur,
því að næsti flokkur beið að fá að
klifra leiðina. Yfirleitt var niður-
staða mín sú að píramídarnir
væru ansi "V’ipáoir og á myndum,
én úlfaldarnir eru frábærir. Ég
hef aldrei skoðað almennilega
svipinn á þeim fyrr en þarna er
við sátum við píramídana og
köstuðum mæðinni. Þessi upp-
hafna ró og heimspekilegi sjálfs-
ánægjusvipur þess sem veit flest
öðrum betur, en fer vel með dramb
sitt. Þessu næst var farið í papýr-
usstofnun og okkur var sýnt
hvernig Forn-Egyptar bjuggu til
pappír og síðan gafst okkur kostur
á (!) að festa kaup á myndum,
gerðar á papýrus og var það ekki
gefin vara, en falleg. Að svo búnu
leiddi leiðsögumaðurinn okkur inn
í ilmvatnsbúð, þar sem mælskur
ungur maður tók að sér að gera
okkur grein fyrir ótal egypzkum
ilmvatnstegundum. Hann smurði
okkur með einum tíu eða tuttugu
tegundum, svo að við lyktuðum
eins og rósagarður þegar þeirri
meðhöndlan var lokið. Þá tók við
kænskuleg viðleitni hans til að
selja okkur glös af þessum höfgu
ilmvötnum. Ég keypti pínulítið
glas af Leyndardómum eyðimerk-
urinnar handa tengdadóttur
minni, en sumar konurnar voru
miklu stórtækari og hefur sjálf-
sagt endað með að verða ágæt
viðskipti úr ekki stærri hóp.
Einn morguninn ákvað ég að
fara niður á gamla Bazarinn.
Spurðist fyrir á hótelinu, hvað
þeir héldu að bíll myndi kosta upp
á þau býti að bílstjórinn biði eftir
mér. Túristalögreglan kom mér til
liðs og síðan sté fram gamall
maður, skikkjuklæddur og bar
merki hótelsins og bauð fram
aðstoð sína fyrir svo sáralága
aukaþóknun, að ég ákvað að þiggja
leiðsögn hans. Hann sagðist ætla
að ganga með mér og sýna mér
varninginn og vernda mig fyrir
ágengum kaupmönnum. Síðan
myndi hann fara með mig í
verzlun til vinar síns og þar þyrfti
ég ekkert að kaupa, bara gera
þeim þann heiður að þiggja kaffi.
Þegar hér var komið sögu var ég
orðin svo skóluð i bransanúm, að
ég vissi að keypti ég eitthvað
myndi hann fá 25 prósent í sinn
hlut. En um slíkt talar maður
ekki. Allra sízt við svona mann.
Hann heitir Ahmed og er 74 ára
og sagði að sumir kölluðu sig
Móses. Hann hafði spakmæli á
hraðbergi „menntun er matur
heilans", sagði hann og bætti við
að „peningar búa ekki til persónu-
leika“ og klykkti út með það að
„oft byldi hæst í tómri tunnu“.
Hann sagðist oft hafa farið með
Islendinga á Bazarinn, en síðar
kom í ljós að hann hélt ég væri frá
Alaska. Hvað um það, Ahmed-
Móses leiddi mig samvizkusam-
lega um Bazarinn, sem er skraut-
legur og fjörugur, þar er hægt að
fá allt sem hugurinn girnist, þar
er hrópað og prúttað og allir
skemmta sér konunglega. Við vor-
um sjálfsagt hátt í klukkutíma að
rölta um og Ahmed-Móses band-
aði öllum frá sem gerðu sig
þesslega í framan að þeir vildu að
ég gerði kaup við þá. Þegar í
verzlun vinar hans kom, var mér
umsvifalaust borið kaffi og Daoud
nokkur kom og sýndi mér ýmsa
gripi sem ég gekk um með kaffi-
bollann minn. Undir lokin var ég
orðin nokkuð ákveðin í að festa
kaup á leðurtösku og teppi. Daoud
sagði, að þetta kostaði eiginlega
ekki baun í bala, horfði í augun á
mér og sagði að sjálfsagt myndi
hann verða í marga daga að vinna
upp tapið. En ég skyldi fá þetta á
40 egypzk pund af því ég væri svo
brosmild. Fjörutíu pund eru svona
25 þúsund krónur og var i sjálfu
sér sanngjarnt verð. Daoud spurði
mig síðan hvort ég vildi koma með
sér út að borða um kvöldið. Ég
sagðist ætla að sýna Ahmed-
Móses gripina og gerði það, þrátt
fyrir eindregnar úrtölur Daouds.
Og er ekki að orðlengja það, að
hinum aldna heiðursmanni
blöskraði svo góða verðið að hann
lét snarlega lækka það um tíu
pund — þó svo hann missti sjálfur
spón úr aski sínum. Daoud fórnaði
höndum í uppgjöf, pakkaði hlut-
unum inn og tók mæðulega við
þrjátíu pundum — og minntist
ekki meira á að bjóða mér út um
kvöldið.
A leiðinni á hótelið aftur barst
talið að samskiptum Egypta og
ísraela m.a. vegna þess að nokkuð
margir Israelar dvöldu á hótelinu
þennan tíma og reglubundið flug
og ferðamannaskipti eru orðin
fastur liður milli landanna.
Ahmed-Moses sagði að það væri
ekki nokkrum vafa undirorpið að
egypzka þjóðin stæði að baki
Sadat og það væri sem fargi af
henni létt eftir að friðarsamn-
ingarnir voru gerðir milli þjóð-
anna. Þó væru auðvitað mörg
óleyst vandamál, en annars eðlis
en fyrr. „Gefðu fólki fyrst mat —
og síðan byssuna," sagði hann og
lét mig um að draga ályktanir af
þessari speki.
Ferðamannastraumur hefur
aukizt mjög í Egyptalandi. Það
hefur ekki tekizt að taka á móti
öllum þeim, sem vilja koma og
mikill skortur er á hótelherbergi-
um í Kairó. Mér söKou ýmsir að
það væri meiri háttar tilviljunar-
heppni að ég skyldi fá inni á hóteli
með jafn stuttum fyrirvara og ég
hafði á. Egypzka stjórnin ætlar
sér að gera stórátak í þessum
efnum á næstu árum. Tölurnar
yfir ferðamenn nú eru ekki háar,
sé miðað við mörg Evrópulönd.
Arið 1980 var reiknað með að um
1,5 milljón kæmi til landsins og til
samanburðar má geta þess að í
fyrra komu um 35 milljónir til
Spánar af ferðamönnum, 5 millj-
ónir til Grikklands og næstum 4
milljónir til Portúgals. En Egypt-
ar gera sér grein fyrir mjJ^lysGgi
þess að bætS áostöðu fyrir ferða-
menn og ég get ekki annað sagt en
að það sem ég kynntist í Kairó var
allt í sómanum. Shepheards-hótel-
ið hafði ekki fengið sérstaklega
góða umsögn í ferðamannabókum
og sagt vera miðlungs í öllu. Mér
fannst það fullboðlegt, herbergin
stór og snyrtileg og ágæt tiltekt.
Veitingastofa er á efstu hæðinni,
þar borðaði ég einu sinni og horfði
hugfangin út yfir Níl. Maturinn
var ágætur og þjónustan lipur.
Þar var yfirþjónn, sem ég kallaði
Digga með sjálfri mér, því að
hann minnti mig á Sigurð S.
Magnússon, prófessor. Á neðstu
hæðinni var bar og önnur veit-
ingastofa, sem er opin allan sólar-
hringinn og þar var ágætt úrval
smárétta.
Öryggisvarzla var nokkuð mikil
á hótelinu. Mér var sagt það væri
ekki hvað sízt vegna dvalar ísrael-
anna, sem voru greinilega í einna
mestu uppáhaldi allra gesta. Og
víst var það athyglisvert við kom-
una til Kairó, að það fyrsta sem ég
rak augun í þegar ég steig út úr
vélinni, var flugvél frá EL AL sem
einnig hafði verið að lenda. Þessu
hefði verið tæpt að trúa fyrir
þremur árum.
Texti:
Jóhanna Kristjónsdóttir
Húsgagnasýningar
í dag frá kl. 3 til 6
Húsgagnaverslun Gudmundar,
Smidjuvegi 2,
Á. Gudmundsson,
Skemmuvegi 4,
Húsgagnaverslunin Skeifan,
Smiöjuvegi 6,
Húsgagnaval,
Smidjuvegi 30.