Morgunblaðið - 15.03.1981, Blaðsíða 24

24
t
Jarðarför móöur okkar,
SESSELJU RUNÓLFSSON,
Furugerói 1,
fer fram frá Fossvogskirkju þriöjudaginn 17. marz kl. 15.00.
Börnin.
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
HALLDÓR SIGURJÓNSSON
flugvirki,
Eakihlíö 7,
sem andaöist þann 6. marz, verður jarösunginn þriöjudaginn 17.
marz kl. 15.00 frá Fríkirkjunni í Reykjavík.
Halldóra Elíasdóttir,
Kristinn Halldórsson, Fjóla Björnsdóttir,
Anna Halldórsdóttir Lareau, Jean N. Lareau
og barnabörn.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö viö fráfall og jarðarför móöur
okkar, tengdamóöur, systur og ömmu,
INGIBJARGAR STEFANÍU GUDMUNDSDÓTTUR,
Bröttuhlíö 7, Hverageröi.
Anna Frióbjörnsdóttir, Ómar Hillers,
Helga Friöbjörnsdóttir, Grétar Björnsson,
systkini og barnabörn.
Jóninna Ingibjörg
Jónsdóttir — Minning
Fædd 22. júlí 1891.
Dáin 6. mars 1981.
Föstudaginn 6. þ.m. andaðist í
Borgarspítalanum frú Jóninna
Ingibjörg Jónsdóttir, Stórholti 27,
Reykjavík, á nítugasta aldursári.
Þrátt fyrir háan aldur sem hún
ber vel, var heilsan sæmileg. 1
fyrstu viku þessa mánaðar veikt-
ist hún snögglega og lést nefndan
dag.
Við fráfall þessarar duglegu og
hlédrægu konu er mér ljúft að
minnast hennar og þakka ánægju-
leg og eftirminnileg kynni í hálfa
öld.
Jóninna Ingibjörg var fædd svo
sem fyrr segir 22. júlí 1891 að
Ytra-Hóli, Vindhælishreppi,
Austur-Húnavatnssýslu. Foreldr-
ar hennar voru hjónin sem þar
bjuggu, Halldóra Einarsdóttir og
Jón Jónsson, ættaður frá Syðri-
Grund í Skagafirði. Þessi merku
hjón bjuggu þó lengst af á Kirkju-
bæ í Norðurárdal, Austur-Húna-
vatnssýslu.
Halldóra var dóttir Einars
Andréssonar frá Bólu í Skagafirði
og síðari konu hans, Margrétar
Gísladóttur. Halldóra var harð-
dugleg gáfukona. Faðir hennar
var þjóðkunnur hagyrðingur, tal-
inn með þeim snjöllustu á þann
tíð. Hann var bæði gáfaður maður
og fjölhæfur, dverghagur svo af
bar, enda lék allt í höndum hans.
Jón Jónsson frá Syðri-Grund
var einnig vel gefinn og hagur
maður um marga hluti. Hann var
sonur Jóns Gunnarssonar bónda í
Glaumbæ í Skagafirði og konu
hans, Guðbjargar Klementsdótt-
ur.
Jóninna var næst elst fjögurra
dætra þeirra Kirkjubæjarhjóna.
Elst þeirra var Gunnfríður, mynd-
höggvari, f. 26. desember 1889, d.
28.6. 1968, sem gift var Ásmundi
Sveinssyni, myndhöggvara. Þriðja
í röðinni var Þóra, skáldkona, f.
23. ágúst 1895, d. 23. október 1966.
Hún var gift Jóhanni Fr. Guð-
mundssyni kaupmanni og síðar
framkvæmdastjóra í Siglufirði og
Seyðisfirði, f. 14.1. 1899, d. 23.
október 1966. Yngst er Einara, f. 8.
febrúar 1903, kjólameistari, gift
Hirti Kristmundssyni fyrrverandi
skólastjóra, Reykjavík. Frú Ein-
ara er nú ein á lífi þeirra Kirkju-
bæjarsystra.
Þess er getið hér að framan að
Einar afi þeirra hafi verið þjóð-
kunnur hagyrðingur og dverghag-
ur.
Það var lán systranna að erfa
þessar náðargáfur.
Ekki er ofmælt þótt fullyrt sé að
skáldskapur og listhneigð hafi
verið þeim öllum eðlislæg.
Jóninna ólst upp í foreldrahús-
um. Hún þótti snemma liðtæk til
allra verka, fróðleiksfús og hjálp-
GOÐ
HUGMYND
Góð hugmynd getur fært þér mikið fé, gangi
þér vel í samkeppni Útvegsbankans um
hugmynd að nýrri sjónvarpsauglýsingu fyrir
sparibauka bankans.
Öllum er heimil þátttaka.
Fyrstu verðlaun eru kr. 2.000.-
önnur verðlaun eru kr. 1.000.-
Þriðju verðlaun eru kr. 500.-
Nánari upplýsingar í bæklingi sem liggur frammi í öllum
afgreiðslum bankans.
wMt í þessar'
i samkepPn'-
pað
u

vm
KePP"'"
6nvarps'"s
3iyslnga‘'n'a
söm. Ung að árum var hún send til
Sauðárkróks þar sem hún nam
saumaskap. Hún lærði í senn að
sauma karlmannaföt og íslenska
þjóðbúninginn, upphlut og peysu-
föt.
Fljótt kom í ljós á Sauðárkróks-
dögum hennar að nemandinn frá
Kirkjubæ var mikil hannyrða-
kona.
Síðar meir er hún stundaði
saumaskap var hún orðlögð fyrir
snilldarhandbragð við að sauma
peysufatastokkinn, sem er mikil
nákvæmnisvinna, svo dæmi sé
nefnt um myndarskap hennar.
Árið 1914, þá 23ja ára gömul,
giftist Jóninna velmetnum Aust-
ur-Húnvetningi, Eggerti Sölva-
syni frá Sölvabakka. Þau reistu bú
að Skúfum og bjuggu þar frá 1914
til 1931.
Eggert Sölvason naut ékki frek-
ar en aðrir unglingar á þeim
tímum sérstakrar menntunar, en
hann var góðum gáfum gæddur,
sjálfmenntaður vel og kunni góð
skil á fjölda fræða, svo orð var á
haft.
Hann var sérlega blómelskur og
grasafræðingur góður. Kunni
mest af Flóru íslands utan að.
Hann var hagmæltur og unni
söng. Hann hafði yndi af öllu
fögru.
Við búskapinn sem á öðrum
sviðum voru hjónin sérstaklega
samhent, dugleg og ósérhlífin, þau
hugsuðu þá og síðar fremur um
hag sinna nánustu og náungans en
sinn eigin.
Orð var á því haft í Húnaþingi
að Jóninna væri mikil búkona,
gerði mikið úr litlu, væri hagsýn
og sparsöm. Kunnugir hafa sagt
við mig að allt hafi blómgast og
vaxið í hennar höndum.
Jóninna var æðrulaus alla tíð.
Það var ekki vani hennar að
fjölyrða um það sem hún gerði sér
og sínum, enda hugur hennar
bundinn fremur við þá en hana
sjálfa.
Jóninna og Eggert eignuðust
þrjú börn, eru þau öll fædd að
Skúfum í Norðurárdal. Elst þeirra
er Halldóra, námstjóri, Hildi-
gunnur, kennari og Gissur, fram-
kvæmdastjóri. Öll eru þau nú
búsett í Reykjavík.
Þá ólu hjónin upp fósturdóttur,
Rósu Pálsdóttur. Kom hún til
þeirra fjögurra ára gömul. Hún er
húsfreyja í Reykjavík, var gift
Bjarna Jóhannssyni, en hann er
látinn.
Kona Gissurar er Sigríður Dav-
íðsdóttir. Þau tóku ungan dreng til
fósturs, Runólf Runólfsson. Hann
er nú verslunarstjóri við fyrirtæki
föður síns. Hann er kvæntur Gerði
Hafsteinsdóttur, eiga þau tvö
börn, Sigríði Hafdísi og Davíð
Arnar.
Hér að framan er þess getið að
búskapur hjónanna að Skúfum
stóð aðeins í 17 ár. Árið 1931 var
sá kæri staður kvaddur og flutti
þá fjölskyldan til Siglufjarðar. Á
því ári lágu leiðir margra fjöl-
skyldna til þess góða staðar.
Síldarverksmiðjur ríkisins
höfðu tekið til starfa árið áður.
Með tilkomu þessarar verksmiðju
fengu margir menn vinnu —
þeirra á meðal var Eggert Sölva-
son, árið 1931.
Nokkru mun hafa ráðið um
búferlaflutninginn úr Húnaþingi
þetta ár, að þá voru búsett í
Siglufirði Þóra, næstyngsta syst-
irin frá Kirkjubæ og fjölskylda