Morgunblaðið - 25.04.1981, Page 45

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 25. APRÍL 1981
45
Allaballarnir:
Sölsa undir sig þau
völd er þeir vilja
ólafur Þór Rairnarsson skrifar:
„Sú þróun, sem orðið hefur að
undanförnu í íslenskum stjórnmál-
um, hlýtur að vekja ugg í brjósti
flestra lýðræðissinna. Hávær
minnihlutahópur virðist ráða ferð-
inni á nær öllum sviðum þjóðlífsins
og þögull meirihlutinn kyngir
ofríkinu með jafnaðargeði áður
nær óþekktu hérlendis.
Eiginleg völd Alþýðubandalags-
ins eru svo mikil að engin haldbær
skýring er til. En eitt er víst, að
lýðræðisöflin í landinu hafa sofið
rækilega á verðinum. Þessi Þyrni-
rósarsvefn hefur valdið því að
þrumulostinn almenningur fylgist
með grímulausu ofstæki ofrík-
ismannanna, er þeir sölsa undir sig
þau völd er þeir vilja hafa.
Einn á báti
í ólgusjó
Nú í dag stöndum við t.d. frammi
fyrir þeirri staðreynd að Allaball-
arnir eru nær einráðir í ríkis-
stjórninni um þau mál sem þeim
finnst skipta einhverju, og forsæt-
isráðuneytið er nánast orðið útibú
frá flokksskrifstofunni.
Ef við könnum svo nánar ástand
ríkisstjórnarmála, kemur í ljós að
þeir ráða nær alfarið ferðinni í
eftirtöldum málaflokkum: félags-
og tryggingamálum, heilbrigðis-
málum, fjármálum að meðtalinni
lánsfjáráætlun, og iðnaðar- og
orkumálum með sínu óheyrilega
pappírsflóði og nefndafargani. Þó
lygilegt sé ráða þeir mestu í
mennta- og skólamálum, og allir
vita hvernig þeir haga sér í sam-
bandi við ríkisfjölmiðlana. Til að
kóróna ósómann virðast þeir ráða
alltof miklu í fjárfestingar- og
bankamálum, en þó keyrir fyrst um
þverbak ef þeir eiga að móta
stefnuna í utanríkis- og varnar-
málum. Þar berst Óli Jó einn á báti
samráðherranna í ólgusjó alheims-
kommúnismans og reynið að halda
uppi merki vestrænnar samvinnu
og samhygðar.
Hinn svefndrukkni meiri-
hluti verður að rumska
Á mörgum sviðum hins almenna
þjóðlífs hafa Allaballarnir byggt
upp svo miðstýrt alræði með til-
heyrandi kerfisbindingu og papp-
írsflóði, að ekki er nema fyrir
austanlærða kerfiskarla og sænsk-
lyktandi menntamafíu að halda
sönsum í návist slíks voðafyrir-
brigðis.
Launþegahreyfingunni virðast
þeir t.d. ráða nær alfarið með
mikilli miðstýringu. Nægir þar
aðeins að nefna ASÍ, en þar vaða
auk heldur uppi verkalýðsgúrúar
og talnameistarar með miður góð-
um afleiðingum fyrir hinn almenna
launþega.
I borgarstjórn ráða kommúnist-
ar og kerfiskarlar öllu sem þeir
vilja, og er það athyglisvert dæmi
um vinstri samvinnu í framkvæmd.
Nú er spurningin hvort lýðræðis-
öflin þola þetta valdabrölt komm-
únista öllu lengur, eða þarf eitt-
hvert stórkostlegt slys til að þau
rumski.
Hinn svefndrukkni meirihluti á
alþingi verður að rumska af Þyrn-
irósarsvefni sínum og sameinast
gegn því voðaafli, sem að baki
þessu ofríki býr. Misvitrir pólitík-
usar mega ekki lengur leiða þjóð-
ina í áttina til efnahagslegs hruns.
Hinn þögli meirihluti meðal al-
mennings verður að vakna til
meðvitundar um eigið mikilvægi og
rjúfa þann vítahring sem sérgóðir
landsfeður hafa lent í á undanförn-
um árum. Það á að vera krafa hins
almenna borgara þessa lands, að
fullkomið jafnvægi komist aftur á í
valdahlutfalli kjörinna þingmanna.
Lítill minnihlutahópur má ekki
öllu lengur ráðskast með fjöregg
þjóðarinnar á þann veg sem síst
skyldi.
1 lokin fylgir hér lítið ljóð, sem
tengist þessu efni, til undirstrikun-
ar máli mínu:
Allaballar
IIpp er runnin æsinKNtid
ollu stefnt i voda.
Allaballar stéttastrid
stærilátir bt»da.
Allaballa aukast vóld.
öllu virdast ráAa.
Hótrværöar nú hæicri old
hnijcin er til náða.
Ekki er þetta öllum kært.
enda ekki skrýtið.
Hvenær fá nú landar lært.
að leitt er vinstra vítið?**
Átti alls ekki
við Lignano
Magnús (igmundsson og Krist-
ín Ágústsdóttir skrifa:
„Kæri Velvakandi.
Við vorum mjög undrandi að sjá
mynd af uppáhaldsstað okkar,
Lignano, þ. 15. apríl sl. í Morgun-
blaðinu, ásamt ósmekklegri fyrir-
sögn úr lesendabréfi.
Okkur létti þó þegar í ljós kom,
að textinn sem fylgdi myndinni,
átti alls ekki við Lignano, heldur
allt annan stað. Enda hefði það
komið okkur mjög á óvart, ef svo
hefði verið.
Við hjónin höfum dvalið í Lign-
ano undanfarin 5 sumur á vegum
ferðaskrifstofunnar Útsýnar og
eigum yndislegar minningar það-
an. Öll aðstaða og þjónusta er
þarna með miklum ágætum og
skipulag á öllu frábært, og starfs-
fólk Útsýnar hefur kappkostað að
gera dvölina sem ánægjulegasta
fyrir gestina.
Það er því engin tilviljun að við
höfum farið aftur og aftur á
þennan indæla stað, þar sem finna
má flest það sem ferðamaðurinn
sækist eftir í sumarleyfi sínu.
Viljum við gjarna koma á fram-
færi þakklæti til starfsfólks Út-
sýnar fyrir vel heppnaðar ferðir."
Fyrirgreiðsla Útsýn-
ar til fyrirmyndar
Kristján Einarsson og Ragn-
heiður Þórólfsdóttir skrifa:
„Velvakanda hafa greinilega
orðið á slæm mistök þegar hann
birti kvörtunarbréf ferðalangans
frá Rimini í síðustu viku, en setti
svo mynd frá Lignano — Gullnu
ströndinni með.
Þeir sem aðeins lásu fyrirsögn-
ina gátu því hæglega fengið „al-
ranga rnynd" af þeim ágæta stað.
Því segjum við: Reynið Útsýn,
og þið verðið ekki fyrir vonbrigð-
um. Við undirrituð höfum í 5
sumur varið okkar sumarleyfi í
Lignano á Ítaiíu, hinni sannköll-
uðu Gullnu strönd, ásamt fjöl
mörgum vinum okkar. Fyrir
greiðsla ferðaskrifstofunnar Út
sýnar er til fyrirmyndar og all
stendur eins og stafur á bók
Aðbúnaðurinn og skipulagið all
er eins og best má verða. Síðas
en ekki síst ber að nefna alúð of
lipurð starfsfólks Útsýnar, bæð
heima og í Lignano, og það mikU
öryggi, sem maður finnur, þegai
út er komið, undir handarjaðr
þess. Við óskum forstjóra Útsýnai
til hamingju með þennan stað og
vonum að við eigum enn eftir af
koma þangað.“
V orþankar
Veturinn er búinn að vera langur, kaldur og hryssingslegur. Og
það er ennþá vetur í sál minni einn fyrsta dag aprílmánaðar, er ég
legg af stað til kennslu. Morgunninn silast áfram og loks komið að
frímínútum. Ég á gæsluvakt og fer út. Á skólalóðinni eru nokkrir
hópar barna, ýmist með snú-snú-bönd eða bolta, ótvíræð merki
þess að veturinn sé á undanhaldi. Gleðin skín af andlitum
barnanna og nú finn ég líka vorilminn í loftinu. Bjallan hringir og
síðari hluti vinnudagsins líður fljótt. Þegar heim kemur geng ég
rakleitt út í garð — og viti menn:
Er hafði lamað hugans þor
harði veturinn,
er vaggaði í vorgolunni
vetrargosinn minn
og sagði við mig: „sérðu ei
hvað sólin hækkar ört,
að vetur undan vori flýr
og verður nóttin björt.
Vetrargosi (Galanthus nivalis) er lítil laukjurt sem lögð er i
mold á haustin og með þeim allra fyrstu að vakna til lifsins á
vorin. Ilarðgerður er hann og þrifst hér ágætlega. Myndar með
tímanum þétta brúska, jafnvel breiður. Hæð 10—15 sm.
Því skaitu lofa lífsins gang
og líta á blómin þín.“
Svo sperrti hann sinn hvíta koll
og kíkti upp til mín.
Þá fannst mér losna fjötrarnir
sem frostið harða batt,
og leiðindunum undir eins
ég út í buskann hratt.
Á augabragði annan svip
mín undraveröld tók
og litli góði gesturinn
á gleði mína jók.
Hann vissi allan veturinn
um vorsins fyrirheit
og kepptist við að komast upp
úr köldum gróðurreit.
Já — þó mér hafi stundum strítt
sú staðreynd ótrúleg.
Þá varstu litli vetrargosi
vitrari en ég.
Já — þáð var ekki um að villast. Þetta yndislega hvíta blóm var
sprungið út, svo að segja beint undan klakabrynjunni, — þessi
duglegi litli vorboði sem ásamt marglitum dvergliljunum kemur af
stað fiðringi í brjóstum okkar á vorin.
Ferðirnar út í garð verða tíðari með degi hverjum því margt
þarf að gera, hreinsa til, ljúka við að klippa runnana og bjóða nýja
gesti velkomna. Nú eru páskaliljurnar að byrja að sýna sig og áður
en langt um líður bætast ýmsar frænkur þeirra í hópinn, ásamt
fyrsta prímúlunum.
Við teygum að okkur tært vorloftið og þegar við leggjumst
þreytt í rúmið á kvöldin og sofnum út frá hinum fegurstu
tónleikum fuglanna sem komnir eru í tilhugalífið, efast enginn
lengur. Sumarið er komið.
GLEÐILEGT SUMAR.
M.Ó.