Morgunblaðið - 26.04.1981, Side 30

62
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 26. APRÍL 1981
„Málvöndunarmaður" skrifaði
mér 13. apríl sl. með ósk um, að
staka þessi birtist í Vísnaleik
sem allra fyrst:
Tungunni forða frá voða ég vil,
og víst er nú oflengi slugsað.
Eg trúi að orð sé á Islandi til
um allt, sem er bara ekki hugsað.
Jóhann Hannesson er löngu
þjóðkunnur fyrir sínar limrur og
hefur verið svo elskulegur að
leyfa mér að birta eina og eina
af og til. Hér er ein, sem hvorki
þarfnast skýringar né yfirskrift-
ar:
Það neitar því enginn að ölvun
hafi orsakað þjóðinni bölvun,
en hvað er hún á
við ógæfu þá,
sem á eftir að stafa af tölvum?
Páll ólafsson orti um Dar-
winskenninguna, þegar hún
barst til Islands:
Nú er ekki á verra von,
villan um sig grefur:
Kristur apakattarson
kannski verið hefur.
En Jóhann Hannesson hugsar
sé aftur á móti „Darwin á
Alþingi" (Eflaust kveðið þegar
einhver góður maður náði ekki
endurkjöri):
Vilji menn deila á Darwin
dettur fæstum í hug
annað úrræði en vísa
allri þróun á bug.
Alhæfing af því tagi
er auðvitað marklaust skraf.
Um hitt er ég efins að hinir
hæfustu lifi af.
Þó kannski sé fært að finna
fyrir því einhvern stað,
er öldungis víst að ekki
ber Alþingi vott um það.
Andrés H. Valberg lætur í
bréfi til mín í ljós hrifningu yfir
leikni Margrétar Ólafsdóttur í
gerð sléttubanda, sbr. vísnaleik
29. marz sl., — „og eins um-
hyggju hennar fyrir vorlaukun-
um, sem vaxa veí hjá henni með
aðstoð vors og sólar" og sendir
henni af því tilefni eftirfarandi
Sléttubanda fagurt frjó
finnst í garði þinum,
aðeins ferskeytt arfakló
er í beðum mínum.
Ódýrt reynist allt hjá mér,
æði laust í böndum,
en þjóðarstolt og þróttur er
í þínum sléttuböndum.
Þegar vetri víkur burt
vor með geislum sínum
vildi ég gjarna vera jurt
og vaxa í garði þínum.
Ef vorlaukur ég væri þinn
vaxinn blómum fínum
yrði greiddur ilmur minn
með yl frá vörum þínum.

Limran
„Víst er gaman aÖ ganga upp þil,*'
mælti Guöný og labbaði upp þil.
„Eða fyndist þér gaman
jafn greindum í framan
að geta ekki labbað upp þil?“
K.K.
...er kominn
KAYS pöntunarlistinn
frá Bretlandi, er verslun
samankomin í einni bók,
sem þú, fjölskylda þín og kunningjar eruö
vióskiptavinirnir, sem allst snýst um.
r--------------------------------------70«
IEg óska eftir að fá sendan Kays pöntunar- f ■
lista I póstkröfu á kr. 49.- »A| jf/ I
INa,n...................... |
I B.MAGNÚSSON I
J^^aður............PÓStnr.. SÆVANQI19SÍMI 52866 P.H.410HAFNARFIRD^J|
Rússagull
í myntþætti, sem birtist í
blaðinu sunnudaginn 29. mars
sl., undir fyrirsögninni Rússa-
gull, gat ég þess, að ég hefði ekki
fengið að sjá rússnesku gullpen-
ingana fölsuðu, sem geymdir eru
í Seðlabankanum. Mér hefir nú
verið tjáð, að ástæður fyrir því,
að ég fékk ekki aðgang að
myntsafni Seðlabankans hafi
verið veikindi forstöðumanns
safnsins auk annarra ófyrir-
séðra atvika.
Mætur maður sagði eitt sinn,
að menn mættu skammast eins
og þeir vildu í hversdagsfötun-
um, en um leið og þeir létu
eitthvað frá sér fara á prenti,
skyldu menn fara í sparifötin.
Ég var greinilega ekki í spariföt-
unum í þeim kafla myntþáttar-
ins, sem fjallaði um viðskipti
mín við forstöðumann mynt-
safns Seðlabankans. Er hér með
beiðst velvirðingar á orðum mín-
um.
Mér var boðið að koma á
myntsafn Seðlabankans í Ein-
holti 4, strax þriðjudaginn 31.
mars og skoða gullrúblurnar.
Þær eru geymdar í tveimur
umslögum og er ritað utan á þau,

eftir RAGNAR
BQRG
með rússneskri skrift, að þar séu
10 rúblur peningar frá 1903 í
öðru umslaginu, og frá 1904 í
hinu. Peningarnir eru afar at-
hyglisverðir. Flestir eru þeir úr
rauðleitu gulli, líkir pening
þeim, er ég hafði undir höndum.
Sumir eru rauðir og brúnir og
sumir í sama gulllit og íslensku
gullpeningarnir frá 1961 og 1974.
Nokkrir peningarnir eru slitnir,
eins og þeir hafi verið lengi til og
hafi gengið manna í millum.
Aðrir eru eins og nýslegnir. Enn
virðast sumir peningarnir vera
með óeðlilegum gljáa, eins og
þeir hafi verið fægðir. Mér er
ómögulegt að dæma um það
hvort eða hverjir peninganna
eru falsaðir og hverjir, ef ein-
hverjir eru, ekta. Mér var sagt,
er ég skoðaði peningana, að þeir
myndu væntanlega verða sendir
til athugunar hjá þýska Þjóð-
bankanum. Þar starfar sérstök
deild, sem athugar falsaða mynt.
Er sú deild búin fullkomnustu
tækjum til þessara athugana,
enda er deildin í nánu samstarfi
2. þáttur
við Interpol. Verður fróðlegt að
sjá niðurstöður þessarar rann-
sóknar á gullrúbiunum. Vonandi
verður þeirra ekki langt að bíða.
Auðvitað var það vitleysa hjá
mér, að fullyrða það, að þessir
fölsuðu rússnesku gullpeningar
væru taldir sem hluti af gull-
myntarsafni Seðlabankans. Þeir
teljast ekki með í myntsafninu.
Þeir eru aftur á móti í geymslu
hjá Seðlabankanum og hafa ver-
ið það frá árinu 1965. Þá voru
þeir sendir þangað frá Ríkis-
sjóði, en peningarnir höfðu, sam-
kvæmt dómi, verið gerðir upp-
tækir til Ríkissjóðs. Lengi — of
lengi að mínu mati — hefir
staðið til að rannsaka þessa 177
rússnesku gullpeninga. Er vel,
að úr þessari rannsókn ætlar nú
að verða.
Ég skil Hæstaréttardóm núm-
er eitt frá 1963 svo, að þeir, sem
máttu þola það, að peningarnir
væru frá þeim teknir, hefðu
endurkröfu á þá, sem seldu þeim
gullpeningana. Ef þeir næðu
ekki fram kröfum sínum við þá,
ættu þeir veð í gullpeningunum.
Nú veit ég, að fæstir, ef nokkur,
fékk neinar bætur frá þeim, sem
seldu þeim gullpeningana. Þeir
eiga því, finnst mér, kröfu á því
að fá í sinn hlut það, sem þeir
urðu að afhenda af gullinu. Mér
finnst ekki koma til greina, að
kröfurnar séu fyrndar, meðan
enn er verið að bíða eftir því, að
peningarnir séu rannsakaðir af
sérfræðingum, og skorið verði úr
því, hve mikið gull er í þeim.
Ekki er heldur hægt, finnst mér,
að afhenda neinum til baka af
þessum gullrúblum, að minnsta
kosti ekki falsaða peninga.
Eftir að hafa skoðað gullrúbl-
urnar skil ég betur þá gullsmiði,
sem sögðu mér, að peningarnir,
sem þeir bræddu upp og smíðuðu
úr, hafi verið ekta, eða 22 karöt.
Ég yrði ekkert hissa á því, ef
nokkrar ófalsaðar gullrúblur
leyndust í safninu og svo er líka
spurningin: Hve margir voru
gullpeningarnir upphaflega?
Hvað var smíðað úr mörgum?