Morgunblaðið - 11.09.1981, Qupperneq 19

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 11. SEPTEMBER 1981
19
Minning:
Bjarni Sigbjörnsson
menntaskólakennari
Fæddur 13. júní 1938
Dáinn 1. septemher 1981
Kvedja frá Menntaskólanum i
Reykjavík
Fátt er skólum meira virði en
vel menntaðir, dugmiklir og fórn-
fúsir kennarar, sem helga sig
starfi sínu án alls víls. Fátt er
skólum meira virði en kennarar,
sem eru brennandi í andanum,
gefast aldrei upp fyrir áhugaleysi,
en hafa hæfileika til að vekja
áhuga og hrífa nemendur með sér.
Fátt er skólum meira virði en
kennari, sem lítur á starf sitt sem
köllun, en ekki sem hverja aðra
vinnu.
Slíkan kennara hefur Mennta-
skólinn í Reykjavík misst, þarsem
er Bjarni heitinn Sigbjörnsson, er
varð bráðkvaddur tveim dögum
fyrir skólasetningu í miðjum und-
irbúningnum undir starf vetrar-
ins.
Skólanum er það mikið tjón að
sjá á bak dugmiklum kennara,
kennara, sem virtist eiga langa
starfsævi fyrir höndum, samkenn-
urum hans og nemendum er það
mikið áfall að sjá á bak raungóð-
um og skemmtilegum manni, en
mestur er þó harmur eiginkonu
hans og sonar að sjá á bak góðum
manni og föður. Þeim sendir
skólinn sínar innilegustu samúð-
arkveðjur og biður þau að reyna
að ylja sér við vissu þess, að
ævistarf Bjarna, þótt styttra væri
en vonazt var eftir, var árangurs-
ríkt og vel metið af öllum.
Guðni Guðmundsson.
Memento mori. Svo kenndu
fornir spekingar, og enn í dag
erum við dauðlegir menn sífellt
minntir á, að maðurinn með ljáinn
er förunautur okkar allra frá
vöggu til grafar. Þó er það svo
þrátt fyrir þessa mestu staðreynd
lífsins, að skyndilegt fráfall fólks,
sem okkur er á einhvern hátt
nákomið, dynur yfir okkur sem
reiðarslag, og það því fremur, ef
um er að ræða fólk í blóma lífsins
og fullu starfi.
Svo hlýtur öllum að hafa farið,
sem þekktu Bjarna Sigbjörnsson
menntaskólakennara, er þeim
barst hin hörmulega fregn um
skyndilegt andlát hans 1. sept.
síðastliðinn. Hann hafði daginn
áður verið í skóla sínum, Mennta-
skólanum í Reykjavík, að venju
hress í máli og hvatur í spori, —
næsta dag liðinn nár. Svo ótrúlega
skammt getur verið milli lífs og
dauða.
Kynni okkar Bjarna heitins
hófust fyrir rúmum áratug, er
hann réðst til kennslu í MR eftir
framhaldsnám í Danmörku.
Kenndi hann dönsku hinn fyrsta
vetur, 1969—70, en íslenzku æ
síðan. Hygg ég ,að það hafi þegar í
upphafi orðið auðsætt öllum, bæði
kennurum og nemendum, að þar
gekk enginn miðlungsmaður að
verki, heldur einbeittur eljumað-
ur, sem vissi, hvað hann vildi.
Sjálfur hafði hann verið frábær
námsmaður í Menntaskólanum á
Akureyri og ævinlega gert til sín
strangar kröfur. Komu nú þessir
eiginleikar fram í kennslu hans
engu síður en námi áður. Góð
regla og agi einkenndu kennslu-
stundir hans. En þar kom þó fleira
til. Skýr rödd og skipuleg fram-
setning vöktu ósjálfrátt og glæddu
áhuga flestra nemenda á náms-
efninu. Þá var hann slíkur snilld-
arskrifari að hver maður mátti vel
Hvítabandinu verð-
ur breytt í sjúkra-
deild fyrir aldraða
Hvítahandshúsinu við Skóla-
vörðustíg verður breytt í hjúkr-
unarheimili fyrir aldraða.
A tveimur efri hæðunum verður
sjúkradeild fyrir 19 aldraða sjúkl-
inga, sem hafa fótavist en eru með
geðrænan siúkdóm af vmsum
^>JOZJWIjOF
Háþrýstislöngur
og tengi.
Atlas hf
Grófinni !. — Sími 267ö5.
Pósthólf 193. Reykjavík.
orsökum, en á neðstu hæð verður
áfram göngudeild geðdeildar fyrir
10 aldraða sjúklinga í dagvistun.
Samtais fá því 29 aldraðir þar
aðhlynningu. Fjárveiting til nauð-
synlegra breytinga og búnaðar var
samþykkt með 14 atkvæðum í
borgarstjórn Reykjavíkur í sl.
viku.
A báðum efri hæðunum verður
borðstofa, og öll aöstaða, en horfið
var frá því að setja lyftu í húsið.
Ýmsar smærri breytingar þarf
samt að gera á húsnæðinu, og
setja upp býtibúr, baðherbergi
o.fl. til að geta veitt þjónustu og
hjúkrun. Aætlaður kostnaður við
breytingarnar er 214 þús. kr. En
húsbúnaður og hjúkrunargögn eru
talin kosta um 830 þúsund krónur.
„Saman í
kærleika“
_SAMAN í KÆRLEIKA- nefnist
Ix'tk sem kaþólska kirkjan á
Islandi hefur gefið út.
Er það þriðja bókin í ritröðinni
um byrjendafræðslu í kristnum
fræðum fyrir börn, sem kirkjan
gefur út, og er þssi bók ætluð fyrir
börn á aidrinum 8—9 ára. Fyrri
bækurnar hétu: Guð kallar mig, og
Guð kemur til fundar við okkur.
Allar eru þessar bækur prýddar
fjölda mynda. Bækurnar eru
kanadískar að uppruna og gefnar
út samhliða á Norðurlöndunum.
Þessi bók er 80 blaðsíður og hefur
Torfi Ólafsson snúið henni á
íslensku. Hún er prentuð í Pader-
born í V-Þýskalandi.
greina allt, sem hann reit á
skólatöflur. Þar fór ekkert milli
mála. Var oft aðdáaniegt að sjá,
hve virkir jafnvel fjölmennustu
bekkir voru undir handleiðslu
hans og það þótt um væri að ræða
fyrstu kennslustund kl. átta að
morgni í svartasta skammdeginu
eða hina síðustu kl. sjö að kvöldi.
Bjarni Sigbjörnsson var maður
harðgreindur, nákvæmur í hugsun
og rökvís. Öll loðmulla var honum
fjarri og hvers konar subbuskapur
eitur í beinum hans. En hann var
réttlátur, að svo miklu leyti sem
slíkt er á færi okkar, ófullkominna
manna. Það þurfti mikið til að fá
hjá honum háa I. einkunn. Hvað
þá ágætiseinkunn. En þeir nem-
endur sem það hlotnaðist, höfðu
um það fulla vissu, að þeir hefðu
neytt námshæfileika sinna og
dugnaðar og náð miklum árangri.
Það varð aldrei neitt „gengisfall" í
einkunnum Bjarna Sigbjörnsson-
ar.
Það var í fullu samræmi við alla
skapgerð og gáfnafar Bjarna heit-
ins, að hann var hinn mesti
málvöndunarmaður og eindreginn
fylgismaður hreintungustefnunn-
ar. Gegndi furðu, hve vel honum
tókst a ð hrífa ýmsa unga nem-
endur þar með sér, svo að þeir
fóru að hugsa um þessi mál,
jafnvel skrifa um þau í blöð. Það
er víst löngu orðinn gamall sann-
leikur, að staðgóð dönskukunnátta
sé nauðsynleg þeim, sem tala vill
og rita ómengaða íslenzku. Þetta
sannaði Bjarni Sigbjörnsson.
Frábær þekking hans í danskri
tungu eftir alllanga dvöl í Dan-
mörku gerði honum ávallt kleift
að greina milli upprunalegrar.
óspilltrar íslenzku og hinna
glömlu dansk-þýzku áhrifa frá
fyrri öldum, sem að jafnaði leyn-
ast mönnum meira en enskuslett-
ur nútímans, er flestir ættu að
geta forðazt, ef vilja. En þar að
auki var hann það, sem almennt er
kallað smekkmaður á mál, enda
víðlesinn með fádæmum, svo að
iðulega undruðumst við samkenn-
arar hans, er bækur og höfunda
bar á góma, hvenær honum hefði
gefizt tóm til svo yfirgripsmikils
lestrar, bæði í fornum ritum ög
nýjum. Er það mikið happ hverri
menntastofnun að njóta áhuga og
þekkingar kennara sem Bjarna
heitins. Mættu slíkir ávallt verða
sem flestir.
Við samstarfsmenn Bjarna Sig-
björnssonar söknum hans og þykir
nú skarð fyrir skildi. Mestur er þó
harmur kveðinn að eiginkonu
hans og ungum syni. Huggunarorð
á ég engin þeim til handa, en
einlæga samúð okkar vottum við
kennarar MR þeim og öðrum
vandamönnum hans í djúpri sorg
þeirra.
Jón S. Guðmundsson
• yfir i-ið þegar
„grilV’-matur er annars vegar