Morgunblaðið - 28.01.1982, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 28. JANÚAR 1982
35
Minning:
Agnar Norðfjörð
hagfræðingur
Fæddur 2. desember 1907
Dáinn 19. janúar 1982
Á undanförnum árum hefir
Gísli Sigurbjörnsson í Ási af mik-
illi rausn viöhaldið þeirri venju,
sem faðir hans innleiddi. Séra Sig-
urbjörn Ástvaldur hóf á sínum
tíma að bjóða 50 ára stúdentum og
eldri frá Menntaskólanum í
Reykjavík til kaffidrykkju að
Grund í byrjun janúarmánaðar ár
hvert. Má segja, að þessar sam-
komur séu ákaflega vinsælar með-
al þeirra sem þar mæta. Menn
hitta þar samstúdenta, gömul
skólasystkin og ljúfar endurminn-
ingar rifjast upp — að vísu stund-
um dálítið tregakenndar þegar
ljóst er, að einn félagi eða fleiri,
sem áður höfðu mætt, voru horfn-
ir úr hópnum.
Siðasta samkoma þessarar teg-
undar var haldin að Grund 8. þ.m.
Að sjálfsögðu mættu þar stúdent-
ar úr okkar árgangi, árgangnum
1927. Upphaflega voru í hópnum
54. Nú voru á lífi 27, en 13 mættu
til hófsins. Einn þeirra sem ekki
kom, var Agnar Norðfjörð, sem
við kveðjum hinstu kveðju í dag.
Við vissum öll, að vegna langra og
erfiðra veikinda myndi hann ekki
eiga afturkvæmt í okkar hóp
hérna megin tjaldsins mikla. Það
reyndist orð að sönnu, þvi hann
andaðist í Landspítalanum ellefu
dögum síðar, 19. janúar.
Fullu nafni hét hann Kristján
Agnar Sigurðsson, en jafnan að-
eins kallaður Agnar. Hann fædd-
ist á Sauðárkróki 2. desember 1907
og ólst þar upp til ársins 1912 er
foreldrar hans fluttust til Reykja-
víkur. Faðir hans, Jóhannes Jó-
hannesson Norðfjörð, var ættaður
úr Reykjavík. Hann nam úrsmíði í
Stafvanger í Noregi og lauk þar
prófi 1898, en var síðan við fram-
haldsnám í Hamborg og Kaup-
mannahöfn. Eftir komuna til Is-
lands settist Jóhannes að á Sauð-
árkróki og stundaði þar úrsmíði,
verslun og greiðasölu. Hann
kvæntist 1905 Ásu Jónsdóttur frá
Ásmundarstöðum á Sléttu. Þeim
hjónum varð sex barna auðið, 5
sona og einnar dóttur. Eftir lifa
nú 2 synir, Hilmar og Wilhelm, og
dóttirin Anna. Þau hjón fluttu til
Reykjavíkur 1912 eins og fyrr seg-
ir. Þar rak Jóhannes upp frá því
verslun með úr, klukkur og
skartgripi. Jóhannes var velmet-
inn borgari og naut trausts stétt-
arbræðra sinna. Var hann for-
maður Úrsmiðafélags íslands
1934-38.
Leiðir okkar Agnars lágu fyrst
að ráði saman í Menntaskólanum.
Þar tók hann mikinn þátt í félags-
lífi nemenda. Hann var vinsæll
meðal okkar félaganna og hrókur
alls fagnaðar í góðra vina hópi.
Hann hafði þá þegar mjög aðlað-
andi framkomu, frjálsmannlegur í
fasi og fríður sýnum. Eignaðist
hann þar ýmsa vini og tengdist
þeim traustum og varanlegum
böndum svo sem títt er og algengt
meðal menntaskólanema fyrr og
síðar. Ekki verður hér rakið hvað
við félagar gerðum okkur til gam-
ans — og stundum öðrum til ama
— á þessum unglingsárum, enda
hlutir sem ekki eru einsdæmi og
eiga sér að sjálfsögðu stað enn í
dag í skólum landsins. Rétt þykir
þó að geta þess, að í 6. bekk áttu
þeir Bjarni Guðmundsson, Lárus
H. Blöndal, Agnar Norðfjörð og
Halldór Vigfússon frumkvæði að
því að þýða „En Spurv í Trane-
dans“, söngleik í 4 þáttum eftir
Chr. Hostrup; kvæðin í leiknum
voru þýdd af Kristjáni Guðlaugs-
syni, Símoni Ágústssyni og Lárusi
Blöndal. Söngleikur þessi var síð-
an uppfærður 1. mars 1927 undir
nafninu „Töfrahringurinn". Allir
þessir félagar og raunar margir
aðrir bekkjarbræður komu fram í
leiknum og stóðu sig vel, en Agnar
þó best að því er talið var, en hann
lék Pétur Rafn, skraddara,
skringilega persónu.
Að loknu stúdentsprófi hugði
Agnar á nám erlendis. Um haustið
1927 sigldu þeir bekkjarbræður og
vinir, Agnar og Hilmar Thors, til
Kaupmannahafnar og innrituðust
i verslunarháskólann. Hilmar
hætti þar námi ári síðar og fór
heim og lauk hér lögfræðiprófi
1933 — Agnar hinsvegar „verter-
aði“ í hagfræði og lauk cand. pol-
it.-prófi frá Hafnarháskóla 1935.
Að loknu hagfræðiprófi kynnti
hann sér um skeið fasteignavið-
skipti hjá Öststifternes Kreditfor-
ening. Virtist þetta vel ráðið, því
verðbréfaviðskipti voru hér enn
næsta frumstæð.
Á námsárum mínum i Þýska-
landi kom ég stundum til Kaup-
mannahafnar í fríum. Hitti ég þá
jafnan Agnar og aðra íslenska
stúdenta. Sýndist mér þeir halda
vel hópinn og almennt ekki hafa
mikil samskipti við danska stúd-
enta. Var þetta talsvert frá-
brugðið því sem var hjá okkur ísl.
stúdentunum sunnan landamær-
anna. Ég þótti þó brátt verða þess
var, að Agnar hafði hér nokkra
sérstöðu að því er þetta snerti.
Hann umgekkst mikið danska
stúdenta og var m.a. kosinn „garð-
prófastur" eða trúnaðarmaður
stúdenta á nýjum stúdentagarði,
sem hann bjó á um skeið. Hefir
hér vafalaust ráðið miklu með-
fæddur hæfileiki hans að umgang-
ast fólk og góð framkoma.
Agnar kom frá námi á árinu
1935. Var honum vel tekið, enda
vel menntaður í sínu fagi. Hann
Sœvar Benóngs-
son - Kveðjuorð
Sævar Benónýsson frá Gröf í
Vestmannaeyjum var til grafar
borinn 23. janúar síðastl. í Landa-
kirkjugarði. — Þessi fáu orð skulu
vera þakkar- og kveðjuorð til míns
gamla vinar sem nú er genginn.
Leiðir okkar Sævars lágu fyrst
saman stutta stund fyrir rúmlega
10 árum og síðan aftur árið 1977.
Hann tók mér strax, sem væri ég
æskuvinur og sú vinátta hélst
meðan leiðir okkar lágu saman.
Það vill oft verða þannig að þá,
sem svolítið stinga í stúf við fjöld-
ann, er oft furðu hljótt um. Þann-
ig er þessu t.d. oft farið með menn
sem sækja gull í greipar Ægis.
Þannig var Sævar vinur minn.
Lítið atvik frá árinu 1977 á vor-
degi einum. Ég var eitthvað að
dytta að húsinu er Sævar kom til
mín og við tókum tal saman. Hann
var tiltakanlega ræðinn þennan
dag. Nafna sínum (syni mínum)
gaf hann nokkrar lifsreglur við
þetta tækifæri, sem gætu orðið
honum gott veganesti út í lífið.
Nánustu ættingjum Sævars
sendi ég og börn mín innilegar
samúðarkveðjur. Bið Guð að
geyma hjá þeim minninguna um
góðan dreng.
Mér kemur í huggamalt erfiljóð
svohljóðandi:
hú ert genginn gódur drengur,
gr»nn Tengið hefur níU.
Ileims á engi er lífsins lengur
lítur enginn hlómið þitt.
• - ------- < (torHteinn l>orHkabítur>
Guðmundur frá Framtíð
fékk strax atvinnu hjá fiskimála-
nefnd, en það var ein af þeim
stofnunum, sem samsteypustjórn
Framsóknar- og Alþýðuflokksins
settu á fót í því skyni að efla at-
vinnulíf landsmanna, að nokkru
leyti með „planokonomie" að leið-
arljósi. Annars átti starf nefndar-
innar m.a. að stuðla að uppbygg-
ingu hraðfrystiiðnaðarins, fisk-
herslu og fiskniðursuðu sem nú
kallast einu nafni lagmetisiðnað-
ur. Var því ekki að leyna, að hér
var um mjög heillandi verkefni að
ræða fyrir ungan velmenntaðan
hagfræðing. Árið 1936 var Agnar
skipaður í Tryggingaráð. Hefði
honum þar auk fagmenntunar
m.a. getað komið að góðu haldi
starf hans hjá Kreditforeningen,
því augljóst var, að hið nýja trygg-
ingakerfi, sem þá var í uppbygg-
ingu, kæmi til með að hafa yfir
miklu fjármagni að ráða sem
ávaxta þyrfti. Þessu starfi sagði
Agnar lausu að eigin ósk 1937.
Um tíma átti ég sæti í fiski-
málanefnd sem varamaður Guð-
mundar Ásbjörnssonar og mætti
þar alllengi sökum veikinda hans
og fjarveru. Fylgdist ég því nokk-
uð með starfi nefndarinnar og
verð því miður að segja að mér
fannst nokkuð á það skorta, að
andrúmsloftið væri þar eins æski-
legt og skyldi. Við afgreiðslu mála
var að mínum dómi um of tekið
mið af pólitískum eða jafnvel
hreinum flokkshagsmunum.
Agnar starfaði hjá Fiskimála-
nefnd til ársins 1941, en sagði þá
starfinu lausu og stofnaði 2. ágúst
1941 fyrirtækið Agnar Norðfjörð
& Co. hf. Fékkst það við heildsölu
og veitti Agnar því forstöðu æ síð-
an eða þar til hann hætti störfum
vegna veikinda.
Agnar var hamingjusamur í
einkalífi. 3. júní 1939 kvæntist
hann glæsilegri og góðri konu, Jó-
hönnu Ingibjörgu Bernhöft. For-
eldrar hennar voru Wilhelm Bern-
höft, tannlæknir, og kona hans,
Kristín Þorláksdóttir, kaupmanns
O. Johnson í Reykjavík. Þeim
Ingibjörgu og Agnari varð fjög-
urra barna auðið, þau eru: Sverrir
f. 17/6 1941, arkitekt, kv. Alenu
Anderlovu, arkitekt, tékkneskrar
ættar; Kristín, f. 27/8 ’42, lögfr., g.
Þorvaldi Búasyni, eðlisfr.; Ingi-
björg Nanna, flugfreyja, f. 3/6 ’47,
og Agnar Óttar, viðskiptafr., f. 8/3
’49. Barnabörnin eru 7 talsins.
Áður en Agnar kvæntist eignað-
ist hann 24/12 ’36 son, Jón
Edwald, hæstaréttarlögmann í
Reykjavík. Móðir hans er Matt-
hildur Edwaldína Edwald.
Hjónaband þeirra Ingibjargar
og Ágnars var alla tíð ástríkt og
farsælt. Hún mikilhæf og um-
hygRjusöm húsmóðir sem bjó
manni sínum fagurt heimili þar
sem gestrisni var í hávegum höfð.
Þar ríkti lengst af birta og heið-
ríkja, en er ský dró þar fyrir sólu
vegna langra og erfiðra veikinda
Agnars, sýndi Ingibjörg einstaka
hetjulund, er hún af ást og fórn-
fýsi hjúkraði manni sínum svo
sem mannlegur máttur leyfði.
Við stúdentar frá 1927 sendum
Ingibjörgu, börnum hennar og
fjölskyldu innilegar samúðar-
kveðjur um leið og við minnumst
látins vinar og félaga og höldum
minningu hans í heiðri.
Oddur Guðjónsson
Kvedja frá barnabörnum
Margar ljúfar minningar sækja
á hugann þegar afi Agnar er
kvaddur hinstu kveðju. Flestar
tengjast þær heimili þeirra afa og
ömmu, sem var eins konar vermi-
reitur fjölskyldunnar. Varla leið
.sá dagur, að eitthvert okkar ætti
ekki leið þar um, ekki síst eftir að
afi veiktist og var hjúkrað heima,
oft fársjúkum af einstakri um-
hyggju og ástúð ömmu. En aldrei
var afi svo þreyttur eða þjáður, að
ekki gæfist stund til að taka í
hönd lítils vinar eða rabba um allt
milli himins og jarðar við okkur
eldri börnin. Þá var afi í essinu
sínu. Hann kunni nefnilega þá list
að ferðast í huganum, eftir að
þrótturinn þvarr, og var unun að
hlýða á hann lýsa landi og land-
kostum, ám og vötnum, svo ekki sé
nú talað um þekkingu hans á bæj-
um og ábúendum þeirra fyrr og
nú. Og við börnin sóttumst eftir
návist hans, því sú líkn var lögð
með þraut að lífsgleði sinni og
andlegri reisn hélt hann til hinstu
stundar, og sjaldan heyrðist
kvartað.
Þegar okkur öllum var ljóst, að
kveðjustundin nálgaðist, var það
heitasta ósk afa, að hann fengi að
lifa jólin ásamt fjölskyldu sinni.
Sú bæn var heyrð. Áramótin
runnu upp og afi kallaði okkur til
sín, barnabörnin sín hvert af öðru
og kvaddi okkur og óskaði okkur
Guðs blessunar á komandi tímum.
Það var falleg og eftirminnileg
kveðjustund. Nú er erfiðri sjúk-
dómsbaráttu lokið, en eftir lifir
dýrmætur fjársjóður minninga.
Far þú í friði
Friður Guðs þig blessi
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Svili minn og góðvinur, Agnar
Norðfjörð hagfræðingur, sem lést
í Landspítalanum hinn 19. þ.m.,
verður jarðsunginn í dag frá
Fossvogskirkju.
Agnar fæddist á Sauðárkróki
hinn 2. des. 1907. Voru foreldrar
hans þau Jóhannes Norðfjörð,
kaupmaður og úrsmíðameistari,
og kona hans, Ása Jónsdóttir
Árnasonar, bónda og smiðs á
Ásmundarstöðum á Sléttu, og
konu hans, Hildar Jónsdóttur. I
báðum þessum ættum eru hag-
leiksmenn og tápmikið gáfufólk.
Árið 1912 fluttist Jóhannes
Norðfjörð með fjölskyldu sína til
Reykjavíkur. Hann setti hér á fót
úrsmíða- og skartgripaverslun
undir eigin nafni, sem enn er rekin
af afkomendum hans. Er hún nú í
tölu elstu fyrirtækja borgarinnar.
Agnar ólst upp hjá foreldrum
sínum í stórum systkinahópi.
Hann gekk í Menntaskólann og
tók þaðan stúdentspróf 1927.
Sigldi síðan til Danmerkur og las
hagfræði við Kaupmannahafnar-
háskóla. Þaðan lauk hann hag-
fræðiprófi árið 1935. Síðan lá leið-
in aftur heim til íslands. Hér
heima hóf Agnar störf hjá
Fiskimálanefnd sama ár. Sú
stofnun vann þá m.a. að því að
koma á framfæri við landsmenn
nýjungum á sviði fiskiðnaðar og
gera markaðskannanir. Hann
starfaði hjá nefndinni um 6 ára
skeið. Árið 1941 stofnaði hann
fyrirtækið Agnar Norðfjörð og Co
hf., sem hann rak síðan alla tíð
með ráðdeild og fyrirhyggju. Son-
ur hans, Agnar Ottar Norðfjörð,
viðskiptafræðingur, hefur nú und-
anfarin 3 ár í veikindum föður
síns annast reksturinn.
Mesta gæfuspor sitt steig Agnar
þegar hann hinn 3. júní 1939 gekk
að eiga Jóhönnu Ingibjörgu Vil-
helmsdóttur Bernhöft, tannlækn-
is, og konu hans, Kristínar Þor-
láksdóttur Johnson. Var hjóna-
band þeirra ástríkt, enda þau
mjög samhent í hvívetna á lífs-
leiðinni. Eignuðust þau hjónin 4
mannvænleg börn og eru þau
þessi: Sverrir Norðfjörð, arkitekt,
kvæntur Alena Anderlova, arki-
tekt, tékkneskri konu, Kristín
Norðfjörð, kennari og lögfræðing-
ur, gift Þorvaldi Búasyni, eðlis-
fræðingi, Ingibjörg Nanna Norð-
fjörð, flugfreyja, og Agnar Óttar
Norðfjörð, viðskiptafræðingur.
Á löngum og Iánsömum lífsferli
verður ætíð mikil breyting þegar
heilsan brestur. Agnar veiktist af
hættulegum sjúkdómi haustið
1978 og komst ekki til heilsu upp
frá því. Hann gerði sér grein fyrir
að bata var ekki að vænta og tók
þess vegna þessu hlutskipti sínu af
æðruleysi og með jafnaðargeði.
Hann átti líka hauk í horni í eig-
inkonu sinni. Frú Ingibjörg var
alla tíð við hlið hans og hjúkraði
honum í hinum langvinnu veikind-
um af ástúð, dæmafáu þreki og
fórnfýsi. Hið hlýja viðmót hennar
og skapfesta linuðu þrautirnar og
voru honurrt styrkur.
Fjölskyldur og ættingjar hjón-
anna í Kjartansgötu 6 eiga á þess-
ari skilnaðarstundu margs að
minnast úr því góða húsi. Þær
senda nú frú Ingibjörgu og börn-
um hennar innilegar samúðar-
kveðjur og biðja þeim blessunar.
Fari vel minn gamli vinur, Agnar
Norðfjörð. Láti guð honum raun
lofi betri.
Gunnlaugur Pétursson
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fvrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hliðst-
ætt með greinar aðra daga.
Greinar mega ekki vera í sendi-
bréfsformi. Þess skal einnig get-
ið, af marggefnu tilefni, að frum-
ort Ijóð um hinn látna eru ekki
birt á rainningarorðasíðum
Morgunblaðsins. Handrit þurfa
að vera vélrituð og með góðu
línubili.
Flexello
Flexallo vagnahjól.
Fáanleg úr nylon og gúmmí, stœröir 35mm—250mm.
VALD. POULSEN
Suöurlandsbraut 10. Sími 86499.
Innréttingadeild 2. hæö.
1
F