Morgunblaðið - 30.04.1982, Síða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 30. APRÍL 1982
Steinunn Guðbrands-
dóttir — Minning
Á morgun, laugardaginn 1. maí,
fer fram frá Innri-Njarðvíkur-
kirkju útför Steinunnar Guð-
brandsdóttur, fyrrverandi hús-
freyju og skólastjórakonu í
Reykjavík. Þeir eru æði margir
ættingjar og vinir sem nú við hér-
vistar æfilok hennar minnast
hinnar glaðværu og gæðaríku
sæmdarkonu, svo marga hefur
Steinunn glatt með gáfum sínum
og góðlátri gamansemi á æfileið
sinni. Það verður einatt stórt
skarð höggvið í ættingja- og vina-
hópinn, þegar háöldruð heiðurs-
kona hverfur af samferðarbraut-
inni, og ekki hvað síst, þegar sú
kona hefur um langan aldur verð-
ið máttarstoð og skjóiveitandi vin-
ur margra vandalausra sem og
nánustu ættingja.
Steinunn Guðbrandsdóttir var
fædd í Skáleyjum á Breiðafirði 9.
júní 1899, foreldrar hennar voru
hjónin María Magnúsdóttir og
Guðbrandur Finnsson er þá
bjuggu I Skáleyjum en síðar í Ak-
ureyjum, Skarðsströnd og á Fella-
strönd.
Árið 1908 þegar Steinunn var 9
ára gömul, flutti hún með foreldr-
um sínum til Ólafsvíkur, átti hún
svo þar heima fram að tvítugs-
aldri. Á seinni árum Steinunnar í
Ólafsvík kynntist hún þeim manni
er varð hennar eiginmaður og
lífsförunautur meðan bæði lifðu.
Hann hét Þorsteinn G. Sigurðs-
son, Eyfirðingur að ætt, fæddur á
Völlum í Saurbæjarsókn. Þor-
steinn var á þessum árum skóla-
stjóri við barnaskólann í Ólafsvík.
Steinunn og Þorsteinn giftust í
Ólafsvík 19. okt. 1918, þau fluttu
ári síðar suður á Seltjarnarnes.
Þorsteinn fékk þá skólastjóra-
stöðu við Mýrarhúsaskóla á Sel-
tjarnarnesi og bjuggu þau hjón í
skólahúsinu þar.
Árið 1923 "fíuttu þau Steinunn
og Þorsteinn til Reykjavíkur. Þar
gerðist Þorsteinn kennari við
Miðbæjarskólann, því starfi hélt
hann óslitið í rúma þrjá áratugi,
allt til dánardægurs. Þorsteinn
lést í Reykjavík þann 19. ágúst
1954.
Steinunn og Þorsteinn eignuð-
ust fimm börn. Þau eru í aldurs-
röð: Egill, var lengi tollvörður á
Keflavíkurflugvelli. Eftir lát föður
síns bjó hann lengst af með Stein-
unni móður sinni. Egill var
ókvæntur, hann dó í Reykjavík 7.
júlí 1976. María, húsfrú í Innri-
Njarðvík, maður hennar er Hákon
Kristinsson, vélsmíðameistari.
Guðbrandur, búsettur í Keflavík,
aðalbókari hjá lögreglustjóra á
Keflavíkurflugvelli, hans kona er
Þóra Erlendsdóttir. Guðný, húsfrú
í Innri-Njarðvík, hennar maður er
Ingimundur Eiríksson, slökkvi-
liðsmaður, starfar á Keflavíkur-
flugvelli. Sigurður, búsettur í
Keflavík, starfsmaður í Fríhöfn-
inni á Keflavíkurflugvelli, kona
hans er Ásdís Minný Sigurðar-
dóttir.
Eftir að Þorsteinn maður Stein-
unnar dó, flutti hún til Keflavíkur,
Egill og Sigurður synir hennar
bjuggu þar með móður sinni.
Höfðu þau sitt heimili á Vestur-
götu 12 þar í bæ.
Árið 1969 flutti Steinunn frá
+
Móöir okkar og tengdamóöir,
UNA SIGFÚSDÓTTIR,
Hávallagötu 7,
lést aö morgni 28. apríl í Öldrunardeild Landspítalans aö Hátúni 10b.
Ámundi Óskar Sigurðsson, Kristín Helga Hjálmarsdóttir,
Júlíanna Siguröardóttir, Páll Sigurðsson,
Sigríöur Siguröardóttir, Kristjón Fr. Jónsson.
+
Eiginkona mín og móðir okkar,
ELÍN EINARSDÓTTIR,
Selvogsgrunni 11,
lézt á Landakotsspitala aö morgni 28. apríl.
Sigurhans Halldórsson,
Einar Sigurhansson,
Ragnhildur Ásmundsdóttir.
t
Faðir okkar,
FRIÐBJÖRN F. HÓLM,
lézt aö Elliheimilinu Grund, 27. apríl.
Jaröarförin fer fram frá Aöventkirkjunni í Reykjavík, miövikudag-
inn 5. maí kl. 1.30.
Fyrir hönd barna og annarra aöstandenda,
Ólafur Hólm.
+
Elskuleg móöir okkar, tengdamóöir og amma,
STEINDÓRA REBEKKA STEINDÓRSDÓTTIR
fró Bæjum, Snæfjallaströnd,
lést á Sjúkrahúsi Akraness 26. apríl. Kveöjuathöfn veröur frá Akra-
neskirkju laugardaginn 1. maí kl. 10 f.h. Jarösett veröur frá Hnífs-
dalskapellu.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og jarö-
arför
SIGURÐAR SIGURDSSONAR,
mólaramaistara.
Ragnheióur Ásgrímsdóttir,
Siguröur Sævar Sigurösson, Guðfinna Agnarsdóttir,
Björg R. Siguröardóttir, Þorkell Helgason
og barnabörn.
Keflavík til Maríu dóttur sinnar
og Hákonar tengdasonar, er þá
bjuggu að Njarðvíkurbraut 23,
Innri-Njarðvík.
Hjá þeim átti Steinunn heimili
um 10 ára skeið, síðast í nýbyggðu
húsi þeirra hjóna að íNjarðvík-
urbraut 19 og lögheimili sitt þar
til æfiloka.
Fyrir tæpum þremur árum fór
Steinunn til dvalar á Garðvang,
dvalarheimili aldraðra í Garði.
Var hún vistkona og að mestu
leyti þar á heimili, þar til hún í
aprílmánuði sl. veiktist mjög al-
varlega og var þá flutt í Borgar-
spítalann í Reykjavík. Þar lést
Steinunn eftir skamma en erfiða
sjúkdómslegu þann 23. apríl sl.
Steinunn Guðbrandsdóttir hafði
um áratuga skeið átt við vanheilsu
að búa og var oft á tíðum mikið
þjáð. Varð hún því af og til að fara
á heilsuhæli að leita sér hvíldar og
meinabóta.
Það var á slíkum stað er ég
kynntist Steinunni fyrst, fyrir
nær 25 árum. Þau fyrstu kynni eru
mér minnisstæð fyrir þá góðvild
og þann hlýhug er Steinunn hafði
mér óþekktum fram að færa. Frá
þeim tíma hef ég þekkt Steinunni
í þeim sama anda og sömu góð-
girni er hún veitti mér við fyrstu
kynni.
Nokkuð löngu síðar áttum við
samdvöl á heilsuhæli. Urðu kynni
okkar þar meiri, kynntist ég þá
betur gáfum Steinunnar og glað-
værð, þá kosti hlaut hún í vöggu-
gjöf, fékk hún að halda þeim góðu
eiginleikum óskertum fram til síð-
ustu æfistundar.
Guðlaug, kona mín, fékk einnig
að kynnast Steinunni er þær
dvöldust saman á heilsuhæli. Þar
myndaðist þeirra vinátta er hélst
ætíð síðan. Steinunn var vel
greind, sóma- og siðgæðiskona, er
hafði einatt lífgandi og hressandi
áhrif á þá er hjá henni voru og
þrátt fyrir vanheilsu og þjáningar
gat hún ávallt glatt aðra með gleði
sinni og gamanorðum.
Hún var fróð og frásagnargóður
vísnavinur og veitandi á því sviði,
gerði sjálf í bundnu máli vísu og
vers. Eins þótti henni gaman að
láta frá sér heyra hálfkveðnar vís-
ur og fá botninn eða fyrripartinn í
þær frá viðmælanda. Þegar henni
líkaði viðbótin hló hún hjartan-
lega, eins og hún gerði svo marg-
oft á góðum vinasamfundum. Eins
var þótt síminn tengdi mál á milli
og heilsa leyfði ekki að hittast.
Steinunn átti þá stóru Guðs gjöf
að geta glaðst innilega og veitt
öðrum af gleði sinni.
Við hjónin þökkum okkar kæru
vinkonu Steinunni fyrir alla henn-
ar tryggð og vináttu frá fyrstu
kynnum.
Það er gott að eiga bjartar og
góðar minningar um hana er
gleymdi ekki vinum sínum þegar á
reyndi hjá henni, eða þeim í
þrautum og erfiðleikum lífsins.
Hjartans þakkir og kveðjur til
hinnar látnu manndyggðarkonu.
Megi hún lifa í ljósi Guðs dýrðar.
Innilegar samúðarkveðjur til
ættingja og vina hinnar látnu
heiðurskonu.
Guðmundur A. Finnbogason
Á morgun, 1. maí, verður til
grafar borin í Innri-Njarðvík,
Steinunn Guðbrandsdóttir, til
heimilis að Njarðvíkurbraut 19,
Innri-Njarðvík.
Steinunn fæddist í Skáleyjum á
Breiðafirði 9. júní 1899 og voru
foreldrar hennar hjónin Guð-
brandur Finnsson og María Magn-
úsdóttir. Guðbrandur og María
eignuðust tvo syni auk Steinunn-
ar, dreng sem þau misstu á fyrsta
ári og Kristin, sem fluttist til
Vesturheims.
Steinunn ólst upp hjá foreldrum
sínum. Þau bjuggu fyrst í Skáleyj-
um, síðar í Akureyjum og víðar, en
vorið 1908 fluttu þau til Ólafs-
víkur og áttu heima þar upp frá
því.
Fyrir Steinunni varð Ólafsvík
heimiii bernskunnar og unglings-
áranna og henni þótti vænt um
staðinn og taldi sig vera þaðan.
í Ólafsvík kynntist Steinunn
Þorsteini G. Sigurðssyni frá
Strjúgsá í Eyjafirði, sem gegndi
skólastjórastörfum þar og gengu
þau í hjónaband 19. október 1918.
Steinunn og Þorsteinn fluttust
haustið eftir suður á Seltjarnar-
nes, þar sem Þorsteinn tók við
skólastjórn Mýrarhúsaskóla.
Árið 1923 flytjast þau svo til
Reykjavíkur og varð Þorsteinn
kennari við Miðbæjarbarnaskól-
ann til dauðadags, en hann lézt 19.
ágúst 1954.
Hjónaband Steinunnar og Þor-
steins var hjónaband hlýju og ást-
ar og bar þar ekki skugga á.
Steinunn og Þorsteinn eignuð-
ust fimm börn, elstur var Egill,
tollvörður á Keflavíkurflugvelli,
fæddur 1920, en hann lézt fyrir
nokkrum árum, næst var María,
fædd 1924, húsmóðir í Innri-
Njarðvík, þá Guðbrandur, fæddur
1928, gjaldkeri hjá lögreglustjóra
á Keflavíkurflugvelli, búsettur í
Keflavík, Guðný, fædd 1934, kenn-
ari, búsett í Innri-Njarðvík, og
Sigurður, fæddur 1936, starfsmað-
ur Fríhafnarinnar, búsettur í
Keflavík.
Heimili Steinunnar og Þor-
steins var heimili ástríkra for-
eldra, sem elskuðu börn sín og
heimilislífið var samhent, þar sem
lesið var fyrir börnin og teflt við
þau og spilað. Heimilið var heimili
velvilja og vináttu og margra vina
sem sóttu þau hjónin oft heim, en
Steinunn var glaðlynd og spaug-
söm og naut sín vel meðal fóiks.
Kveðjuorö:
Þórður Benediktsson
fv. formaður SÍBS
Óvíða í heiminum hafa frjáls fé-
lagasamtök hleypt af stokkunum
þjónustustarfsemi í jafn miklum
mæli og gert hefur verið á íslandi
á þessari öld. Síður en svo hafa þó
aðstæður ávallt verið með þeim
hætti að þær gæfu tiiefni til
bjartsýni um árangur. Framlag
félaga á þessum vettvangi verður
eflaust ákjósanlegt rannsóknar-
verkefni fyrir þá sem síðar meir
kryfja til mergjar þróunarformúl-
ur samfélags á norðlægu eylandi á
20. öldinni.
Stofnun SÍBS haustið 1938 voru
þáttaskil að því leyti að þá hófust
í fyrsta sinn virk afskipti „hinna
sjúku“ í landinu af heilbrigðis- og
félagsiÁHlaþjónustu. Stefna og
markmið SIBS voru þó enn frekari
þáttaskil og urðu öðrum til fyrir-
myndar fyrr og síðar. Þekkt af-
sprengi stefnu og markmiða SÍBS
eru í dag Reykjalundur og Múla-
lundur. Minna þekkt í dag eru
ýmsar almennar félagslegar um-
bætur, m.a. í húsnæðis-, atvinnu-
og tryggingarmálum, sem SÍBS
barðist fyrir á sínum tíma.
Þórður Benediktsson, náinn vin-
ur og samverkamaður, er nú allur.
Fyrir um 40 árum hóf hann störf á
Alþingi sem þingmaður Vest-
mannaeyja en veiktist af berklum
um svipað leyti og fór á Vífils-
staði. Þetta var þungt áfall ungum
manni sem auk þess var eildheitur
hugsjónamaður og hafði frá æsku
borið í brjósti ásetning um að
vinna að félagslegum umbótum í
landinu. Eftir þeirra tíma mæli-
kvarða fékk hann góðan bata og
allt varð þetta til þess að hið unga
félag berklasjúklinga, SÍBS, fékk í
Þórði stórkostlegan liðsauka.
Hann gerðist strax virkur félags-
maður, varð síðar varaforseti
SÍBS og að lokum forseti SÍBS um
langt árabil. Hann var fram-
kvæmdamaður með afbrigðum
sem hleypti kjarki í þá sem með
honum unnu. Hann var gæddur
þeim sérstæða hæfileika að skapa
mönnum áhuga og glæða hann og
viðhalda honum ef því var að
skipta. Þessi áhrif frá Þórði Bene-
diktssyni náðu raunar langt út
fyrir raðir SÍBS því að þau náðu á
sínum tíma nánast til landsmanna
allra.
Fyrir nokkrum árum lét Þórður
Benediktsson af virkri stjórn SÍBS
vegna heilsubrests. Eftir sem áður
fylgdist hann gjörla með gangi
mála og eftir sem áður var ásýnd
hans björt og heið, lundin létt,
hugsun hans miðuð og yfirveguð,
orðafarið snjallt og beinskeytt.
Eftirkomandi kynslóðir gera sér
aldrei til fulls grein fyrir erfið-
leikum þeirra og vinnu sem á und-
an fóru og reistu merkin. En
merkin standa, og eru í tilviki
Þórðar Benediktssonar fyrst og
fremst Reykjalundur og Múla-
lundur og munu standa um
ókomna áratugi og bera vott at-
orku og þrautseigju manna á borð
við hann. Honum var ekki að skapi
að einvörðungu væri „haldið í
horfinu" starfseminni á þessum
stofnunum SÍBS, heldur skyldi
hún aukast að magni og gæðum og
stuðla í vaxandi mæli að betri
heilsu manna og meiri færni
þeirra til að sinna verkefnum
dagsins í störfum og tómstundum.
Öryrkjar á íslandi jafnt og þeir
sem heilir eru á líkama og sál eiga
Þórði Benediktssyni margt að
þakka. Honum ber fyllsta virðing
núlifandi íslendinga. Svo vill til að
við undirritaðir og fleiri vinir
Þórðar eru staddir erlendis og
áttu því ekki kost á að vera við
útför hans.
Við söknum látins vinar og sam-
verkamanns og sendum frú Önnu
+
Aluöar þakkir sendum viö öllum þeim er heiöruöu minningu
EINARS MARKÚSSONAR,
Miögaröi 3, Neakaupataö.
Björg Jónadóttir,
Jón S. Einaraaon, Þorbjörg Vilhjálmadóttir,
Helga Einaradóttir, Oddur Sigurbergaaon,
barnabörn og barnabarnabörn hina látna.
+
Þakka innilega auösýnda samúö viö andlát og útför eiginmanns
míns,
ARNAR INGÓLFSSONAR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Landspítalans.
Fyrir hönd vandamanna,
Gróa Eyjólfadóttir.