Morgunblaðið - 26.05.1982, Side 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 26. MAÍ1982
Ást er...
... aÖ láta sér nægja
hvort annaö.
TM Rw U.S Pat Ofl.-aN rtghts rw»rv»d
•1882 Lo« AngeHe Tlma» Syr>dtc«t«
Mér er sagt að þú sért búinn að
setja hita i svefnherbergið.
Með
morgunkaffinu
Siaf&ittS'
Hver tók límtúbuna?
HÖGNI HREKKVÍSI
HftlMG-Ou I HW/XHH OCr L'Atru ViT/V
AB TvAéR 8EINKI MtKKuE)”
„Og að búa í Hátúni 12 er eins og að búa á lúxushóteli. Hér er líka sérstætt og gott heimili sem kallað er „Dagvist
Sjálfsbjargar". Þar fáum við, sem hér búum, að stunda handavinnu, svo og fólk sem kemur utan úr bæ, sumt í
hjólastólum. Sumir koma til þess að fá tilbreytingu inn í líf sitt: aðrir til þess að spila á spil, tefla eða bara til að vera
innan um fólk, ef ekki annað.“
ísland er besta land í heimi
— og hér er gott að vera
Katrín Róbertsdóttir, Hátúni 12,
skrifar 19. maí:
„Góðir íslendingar. Kunnið þið
að meta það sem þið eigið?
Hafið þið augun opin? Sjáið þið
fegurð landsins sem alls staðar
blasir við? Hafið þið tekið eftir því
hvað loftið sem þið andið að ykkur
er ferskt og ómengað? Hafið þið
veitt því eftirtekt hvað vatnið sem
þið drekkið er svalt og tært? Eru
nokkurs staðar í heiminum jafn
fullkomnar sjúkratryggingar og
hér á landi? Hvað um trúfrelsið,
málfrelsið og hugsanafrelsið, þess-
ar ómetanlegu gjafir Guðs?
Ég er Guðs frelsaða barn og er
Menntaskólanemi skrifar:
„í umræðuþætti í sjónvarpinu í
gær (11. maí), undir stjórn Bryndís-
ar Schram var rætt um skólamál
barna og unglinga, m.a. um einset-
inn skóla og mötuneytismál. Og er
það mjög gott. Umræður eru af
hinu góða, þótt ráðamenn taki ekki
ævinlega alltof mikið mark á þeim.
Mig langar í þessu sambandi til
að vekja athygli á mötuneytismál-
um mennta- og fjölbrautaskólanna.
Það hefði mátt blanda umræðum
um þau mál inn í þáttinn. Við
menntaskólanemar höfum lengi
barist fyrir þessu hagsmunamáli
okkar og farið í kröfugöngu, þegar
annað virtist ekki ætla að duga. En
þakklát Honum ... og ykkur, vinir
mínir. Ég er af amerísku bergi
brotin, en er íslenzkur ríkisborgari
og er hreykin af því: Þið, skatt-
borgarar, hafið séð um mitt uppi-
hald síðan á öndverðu árinu 1962,
og gert það möglunarlaust: — „Það
er ekki nema sjálfsagður hlutur",
segið þið.
I viðbót við öll árin sem á undan
hafa farið, lá það fyrir mér að
þurfa að fara til Lundúnaborgar í
janúar síðastliðnum til hjartaupp-
skurðar. Ég fór og sjúkratrygg-
ingarnar borguðu hvaðeina: flug-
far, dýran hjartauppskurð, lækn-
ishjálp, hjúkrun, spítalavist, mat
það dugði ekki að heldur, enda ekki
von þar sem við höfum ekki kosn-
ingarétt. En við fengum þó að heyra
það hjá hæstvirtum menntamála-
ráðherra, að hann myndi gera allt
sem í hans valdi stæði til að finna
lausn á málinu. Árangur hefur eng-
inn sést enn.
Við þurfum að borða eins og aðr-
ir, en enginn virðist skilja það. Það
skilst e.t.v. ekki fyrr en einhver
deyr úr næringarskorti í skólanum.
Vonandi verður það þó aldrei. Við
sjáum ekki fyrir endann á þessu
máli, en þrátt fyrir það höldum við
baráttunni áfram undir kjörorðinu:
Mötuneyti í alla framhaldsskóla."
og sjúkraþjálfun — allt!
Ég vildi hafa dóttur mína með
mér, en vegna þess að hún er
hvorki læknir né hjúkrunarfræð-
ingur urðum við að borga fyrir
hana, sem við gátum ómögulega
gert — en ég á heima í Hátúni 12
(Sjálfsbjargarhúsinu) sem er í
Laugarneskirkjusókn. Safnaðar-
systirin, Margrét Hróbjartsdóttir,
systir séra Jóns Dalbús Hró-
bjartssonar, sóknarprests þar, sá
svo um, að Hjálparstofnun kirkj-
unnar lagði fram fé fyrir flugfari
dóttur minnar; Ferðasjóður
Sjálfsbjargar einnig; og sambýlis-
fólks mitt hér í Hátúni 12, ásamt
hjónum á 4. hæð, stóð fyrir sam-
skotum og safnaðist svo mikið, að
við dóttir mín gátum haldið til
Lundúna rólegar og áhyggjulausar.
(Ég má víst skjóta hér inn í að
uppskurðurinn heppnaðist prýði-
lega!)
Og að búa í Hátúni 12 er eins og
að búa á lúxushóteli. Hér er líka
sérstætt og gott heimili sem kallað
er „Dagvist Sjálfsbjargar". Þar
fáum við, sem hér búum, að stunda
handavinnu, svo og fólk sem kemur
utan úr bæ, sumt í hjólastólum.
Sumir koma til þess að fá tilbreyt-
ingu inn í líf sitt; aðrir til þess að
spila á spil, tefla eða bara til þess
að njóta þess að vera innan um
fólk, ef ekki annars. Þetta er ágæt-
isfólk og konurnar sem sjá um
þetta allt saman, þær eru allar svo
hlýlegar, glaðar og skilningsríkar.
Við, sem erum í dagvistinni, fáum
hádegismat, líkamsþjálfun og
fótsnyrtingu ókeypis. Við drekkum
kaffi þarna í vinnustofunni, en það
er ekki bara drukkið kaffi og staðið
upp og farið að vinna á nýjan leik.
0, nei: það er spjallað saman,
spaugað og sungið við raust. Með
öðrum orðum: Þar er gott að vera.
Við öryrkjar, sem búum hér í
Hátúni 12, megum kaupa afslátt-
armatarmiða og bifreiðaþjónustu-
miða á mjög vægu verði: eitt spjald
af bifreiðamiðum kostar kr. 50 og
það eru 48 miðar á hverju. Svo að
ferðin kostar rúmlega eina krónu,
sem er ekki einu sinni fyrir bens-
ínkostnaði. Og bílstjórnarnir eru
Iiprir og elskulegir, eins og allt
fólkið sem vinnur hér. í stuttu
máli: ísland er besta land í heimi
og hér er yndislegt að vera.
Að- endingu, vinir mínir. Ég
þakka ykkur einu sinni enn fyrir
mig og ég bið Guð að blessa ykkur
öll og ísland, mitt ástkæra fóstur-
land.“
Skrifið eða hringið
til Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til aö skrifa þættinum
um hvaðeina sem þeim liggur á hjarta — eða hringja
milli kl. 10 og 12 mánudaga til föstudaga. Bréf þurfa
ekki að vera vélrituð. Þeir sem ekki koma því við að
skrifa slá þá bara á þráðinn og Velvakandi kemur
orðum þeirra áleiðis. Nöfn, nafnnúmer og heimilis-
föng þurfa að fylgja öllu efni til þáttarins, þó að
höfundar þess óski nafnleyndar.
Mötuneyti í alla
framhaldsskóla