Morgunblaðið - 19.08.1982, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 19. ÁGÚST 1982
"sS »OkkEr á milli
Kvikmynd Hrafns Gunnlaugssonar, „Okkar á milli, í hita og þunga dagsins“, var frumsýnd á laugardaginn að
viðstöddum gestum sem sérstaklega var boðið til sýningarinnar. Morgunblaðið leitaði til nokkurra frumsýningargesta
og spurði þá álits á myndinni og fara svör þeirra hér á eftir:
Stefán íslandi,
söngvari:
„Myndin er
góð land-
kynning“
„Myndin er ágæt og góð kynn-
ing fyrir land og þjóð,“ sagði
Stefán íslandi, söngvari. „í
myndinni eru margar gullfalleg-
ar landslagssenur, og þegar á
heildina er litið finnst mér leik-
arar skila sínum hlutverkum
með ágætum. Það, sem mér þótti
helst miður við myndina, var
kannski þessi meðferð á þjóð-
songnum, sem mér fannst vera
óþarfi. En Hrafni fannst þetta
nauðsynlegt með hliðsjón af því
„andrúmslofti" sem ríkir í
myndinni og hann hefur auðvit-
að síðasta orðið í þeim efnum.
En það, sem situr fyrst og
fremst í mér eftir að hafa séð
myndina, er að ég er sannfærður
um að hún verður góð landkynn-
ing,“ sagði Stefán Islandi.
Ólafur Hauksson,
ritstjóri Samúels:
„Raunsæ lýs-
ing á hávaða-
sömum nú-
tímaheimi“
„Mér finnst undirtitill mynd-
arinnar, „í hita og þunga dags-
ins“, segja óskaplega margt um
hana,“ sagði Ólafur Hauksson,
ritstjóri. „Myndin lýsir þessum
hávaðasama nútímaheimi, sem
við lifum í, á afskaplega raun-
sæjan hátt. Þessi kvikmynd er
ekki hnökralaus og sérstaklega
finnst mér hún detta niður í lok-
in. En hún hafði mikil áhrif á
mig og ég dáist að Hrafni og öllu
hans samstarfsfólki, fyrir að
hafa gert þessa mynd.“
Thor Vilhjálmsson,
rithöfundur:
„Hrafni fer
fram með
hverri mynd“
„Þetta er dálítið háskalegt
sem þú ætlast til að ég fremji, að
fara að dæma svona kvikmynd á
harðahlaupum með hugann full-
an af öðrum verkefnum," sagði
Thor Vilhjálmsson, rithöfundur,
er við spurðum hann álits á
hinni nýju kvikmynd Hrafns
Gunnlaugssonar, og hann bætti
við eftir andartaks þögn: „Ekki
síst þegar svona mikið er færst í
Olafur Ragnarsson
Erna Ragnarsdóttir
Jón Ormur Halldórsson
fang, eins og í þessari mynd.
Hrafn er fullhugi. Eg hef gaman
af mönnum sem hafa kjark og
liggur eitthvað á hjarta. Nú eig-
um við unga kvikmyndahöfunda
sem hafa unnið sér rétt til að
komast í kast við dómhörkuna
sem rikir á stóra sviðinu út um
veröldina. Ég meina menn eins
og Hrafn og Ágúst, — já, og við
eigum fleiri væntanlega.
Hrafn er kominn- langan veg
frá þeim sem iðka heimóttarlegt
sveitasælusifur og braska með
það á mölinni í makindum. Hon-
um fer fram með hverri mynd í
því að heyja sér tækni og öðlast
stíl til að koma erindum sínum á
framfæri. Það er margt í þessari
mynd haglega og fallega gert,
myndmálið er víða hugvitsam-
legt. Þetta er fínt myndbundið,
eins konar filmrím sem þarf að
hugsa um og athuga til að gera
sér fyllilega grein fyrir því.
Klippingin er snjöll og margir
þættir myndarinnar ansi áleitn-
ir.
Ég er alveg hissa hvað Hrafni
gengur vel að fá ólíkt fólk til að
leika, þó það hafi ekki reynslu
fyrir á þessu sviði. Gott ef hann
gæti ekki jafnvel látið Elísabetu
Englandsdrottningu leika. Hann
er skrambi lunkinn að koma
fólki þannig til. Það mætti segja
mér að hann gæti jafnvel gert
fyrirbæri eins og Milton Fried-
man forvitnilegt."
Við spurðum Thor hvað hon-
um fyndist um útsetninguna á
þjóðsöngnum: „Það stendur
styrr um menn eins og Hrafn.
Hann reif upp „kaupuppbótar-
setuliðið" í Geysisnefnd í vetur,
nú koma gráir embættismenn
upp úr skúffunum og segja að
ekki megi nota þjóðsönginn, eins
og hann gerir. En reyndar er
þetta ekki löggiltur þjóðsöngur,
heldur lofsöngur sem þarf færan
kór til að flytja, svo vel fari, —
„pólifónískt" verk. Ekki fyrir
mig og þig að syngja, þótt ætt-
jarðarástin æsist í okkur. Til
þess þarf áttundar-„akróbat“,
menn með vítt raddsvið eins og
Guðmund Jónsson eða Kristin
Sigmundsson. Ég sé ekki annað
en þetta þjóni listrænum til-
gangi Hrafns.
Hvað mega Frakkar þá segja
út af „1812 forleiknum" eftir
Tjækovskí, þar sem franski þjóð-
söngurinn er keyrður í kaf af
rússnesku lagi, til að sýna í tón-
listinni ófarir Napóleons? Þetta
gerist í tónleikasölum í helstu
borgum heims, án þess að
Frakkar geri út hersveitir úr
sendiráðunum til að stöðva það.
Eða þá hvernig Jimi Hendrix lét
með ameríska þjóðsönginn á
Woodstock-hátíðinni við sem
mesta hrifningu, með blæðandi
hjarta út af framferði amerískra
hermanna í Víetnam. Má Hrafn
ekki okkar á milli nota sömu að-
ferðir til að segja sína sögu?“
Olafur Ragnarsson,
bókaútgefandi:
„Nýstárleg
og skemmti-
leg upplifun“
„Kvikmyndin Okkar á milli er
að mínu viti býsna lifandi sam-
tímalýsing, eins konar speglun á
ys, þys og streitu þess þjóðfélags
sem við búum í. Sem ívaf í þessa
uppistöðu notar Hrafn Gunn-
laugsson hversdagslíf og óra
miðaldra manns þar sem skil
milli draums og veruleika eru
harla óljós.
Höfundurinn hefur víða leitað
fanga og er því allsnúið að koma
efninu þannig saman að það
myndi eina heild. Stundum verð-
ur meginþráðurinn líka full-
flæktur vegna þess hve Hrafn
sleppir sér á mikið flug.
Tæknilega finnst mér mynd-
inni helst ábótavant að því er
hljóðið snertir. Tal er víða
óskýrt, hvort sem um er að
kenna göllum í hljóðupptöku eða
útfærslu við tónsetningu. Þótt
verið sé að lýsa glymjanda nú-
tímaþjóðfélags má slíkt ekki
koma niður á skýrleika samtala,
þegar þau skipta máli. Þess ber
þó að geta að í myndinni eru
kaflar þar sem þetta kemur ekki
að sök og réttlætanlegt er að
láta samtöl renna saman við um-
hverfisnið og tóna.
Tónlistin gaf myndinni mikið
gildi og leikararnir stóðu sig
mjög vel. Benedikt Árnason var
þar þó í sérflokki.
Þegar á heildina er litið finnst
mér Hrafni Gunnlaugssyni og
félögum hans hafa tekist nokkuð
vel að fella saman í myndum,
músík og máli það, sem ætlunin
virðist hafa verið að koma á
framfæri. Myndin er þó mjög
ólík öðrum þeim íslensku mynd-
um, sem gerðar hafa verið síð-
ustu árin, og sennilega þurfa
áhorfendur að njóta hennar ör-
lítið öðruvísi en algengast er um
leiknar kvikmyndir. Menn mega
ekki eingöngu horfa á hana á
hefðbundinn hátt, heldur verður
fólk að fara í bíó með því hugar-
fari að upplifa myndina.
Ef þetta er gert, efast ég ekki
um að flestum mun finnast þetta
allnýstárleg og skemmtileg upp-
lifun.
Erna Ragnarsdóttir,
innanhússarkitekt
„Stórkostleg
mynd sem
markar
tímamót“
„Stórkostleg mynd, — mjög
„aktúelt" efni og fjallað um það
af næmni og samúð," sagði Erna
Ragnarsdóttir, innanhússarki-
tekt. „Myndatakan mögnuð,
persónurnar og leikur þeirra
verulega góður. Þetta er lang-
besta mynd Hrafns og markar
tímamót að öllu leyti. Þarna
vantaði ekki stóru „effektana"
en auk þess voru þarna líka blæ-
brigði og hljóðlát atriði sem
sögðu einnig mikið."
Jón Ormur
Halldórsson,
aðstoðarmaður
forsætisráðherra:
„Besta ís-
lenska mynd-
in sem ég
hef séð“
„Myndin er að mínum dómi
mjög góð og sú besta íslenska
sem ég hef séð,“ sagði Jón Ormur
Halldórsson, aðstoðarmaður for-
sætisráðherra. „Yrkisefnið er at-
hyglisvert, auk þess sem myndin
er vel leikin og tæknivinna vel af
hendi leyst. Þá fannst mér tón-
listin góð og skemmtilega fram
sett í myndinni og mér liggur við
að segja óvenju skemmtilega
unnin. Það er athyglisvert
hvernig tónlistin og kvikmynda-
hljóð eru að miklu leyti látin
koma í staðinn fyrir samtöl og
texta og bara þetta atriði gerir
myndina að mínum dómi stór-
kostlega."